Roken als je de puberteit voorbij bent

En ik

Ik heb m'n eerste sigaret op m'n 18de gerookt (omgekocht door m'n ouders om niet eerder te beginnen).
Daarna ben ik heel langzaam telkens wat meer gaan roken. Rond m'n 30ste vond ik het langzaamaan te veel worden, op m'n 35ste ben ik definitief gestopt.

mijn moeder (inmiddels 77) begon op haar 27e pas met roken.

Hmm

Ik voldoe ook niet aan je randvoorwaarden, Pelle, want ik ben de 30 al ruimschoots gepasseerd, maar ik begon met roken toen ik 20 was en stopte toen ik 27 was.

Ik ben nog onder de 30

maar ik was volgens mij 16 toen ik begon met roken, dus volgens mij ook niet wat je zoekt.

Ik rookte stevig van 16 tot en met 22, toen ben ik gestopt en 2,5 jaar later weer begonnen. Dus toen was ik 24

Toen weer begonnen, maar was vrij snel zwanger dus weer gestopt. De gehele zwangerschap/borstvoedingsperiode niet gerookt, weer begonnen, maar gelijk weer zwanger, weer begonnen, maar nu weer zwanger, dus weer niet.

Maar ik zou je niet kunnen vertellen waarom ik iedere keer weer begin, behalve totale zwakte en het niet kunnen winnen van de sigaretten.

Pelle

Nee,mijn moeder is de 30 al dik voorbij

ik heb je vraag dus verkeerd begrepen.

Ik kan me ook niet voorstellen dat de situatie die jij schetst nog veel voorkomt( in elk geval niet bij mensen met gezond verstand)

Ik vind dat niet zo gek

Zo gaat het met alcohol toch ook? Waarom met roken niet? Roken tijdens het stappen wordt dus per definitie gekoppeld aan 'leuk'. Gezellie sigaretje doen, gezellie drankje doen, leuke kleertjes aan, makeupje op......leuk en lekker dus. Niet te vergelijken met mijn generatie die in stinkholen opgroeide door overal rokende ouders.
Dingen die leuk en fijn zijn: daar ga je toch steeds meer van doen/nemen als je ouder wordt en het zelf kunt betalen? Net zoiets als ijs eten ofzo.

Tirza

Nee

Nee, ze zijn niet meer onder de 30

Tja, roken is niet alleen een kwestie van stoer doen en meedoen met de rest hoor. Als je dat idee loslaat kun je je er misschien meer bij voorstellen. Op het moment dat je een sigaret rookt, heb je minder last van stress en andere onprettige gevoelens. Als je uit bent heb je wat te doen met je handen wanneer je je geen houding weet te geven (dat was vroeger tenminste, toen je nog mocht roken in de horeca). Een drijfveer kan zijn dat mensen hun kont tegen de krib willen gooien en iets stouts willen doen. En je kunt het ook nog gewoon lekker vinden, maar daar kom je dan doorgaans wel voor je 20ste achter, lijkt me.

Vaak wanneer partner rookt

Bij mij ging het net zo, mijn vriendje rookte en toen ging ik met 22 van uitgaansroker naar altijd roken. Toen ik kinderen wilde, ben ik gestopt. Ook ik ben nu de 30 ver voorbij, maar waarom is dat anders dan nu? Wij wisten ook dat roken slecht voor je was/is.
Trouwens ken ik nu ook een twintiger die "gezellig" met haar vriendje mee is gaan roken. Toen ze na 6 jaar een nieuw vriendje tegen kwam, is ze voor hem weer gestopt.
Maar Pelle, ik snap toch niet goed wat je nu precies bedoeld? Waarom zou dat anders zijn nu, dan het was voor Berber en mij.

Pelle

Het aantal rokende jongeren is gemiddeld wel iets gedaald de afgelopen 20 jaar, lees ik op internet. Toch rookt 1 op de 5 jongeren regelmatig een sigaretje.
Hoe hoger de opleiding, des te minder er gerookt wordt door de jongeren.

Onze zoon...

...is nu 26. Drie jaar geleden, na het afronden van zijn studie ging hij het huis uit. Hij huurde een flatje en had nog een kamer over, die hij aan een vriend onderverhuurde. Hij had tot die tijd af en toe bij het uitgaan een sigaret gerookt, maar toen begon hij opeens, mede door die vriend, geregled te roken. Dus zelf sigareten kopen. Eerst zei hij gewoon af en toe te roken,maar na een tijdje werd het wel duidelijk dat hij niet meer zonder kon.
In mei kreeg hij een niuewe baan en dat was voor hem een goed tijdstip te stoppen. Intussen is die vriend gaan samen wonen met zijn vriendin, dat maakt het ook makkelijker voor hem

Angelika, Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Motivatie tot roken

Pelle, het lijkt er inderdaad op dat de meeste mensen beginnen als tiener vanuit de motivatie 'erbij te horen'. Mijn drijfveer was een andere destijds: Ik was gaan wonen in een psychotherapeutische leefgemeenschap om de rommel van mijn jeugd op te ruimen, zeg maar. Ik had tot dan toe nog nooit gerookt. Sterker, ik was altijd fel tegen roken geweest; mijn beide ouders rookten, mijn broer rookte en de paar klasgenoten die ik wel aardig vond, rookten eveneens. Ik had er altijd op neergekeken dat ze dat deden 'om er bij te horen'.

Toen ik echter 22 was en er een half jaar woonde, en de andere cliënten had geobserveerd terwijl ze rookten en daar troost uit leken te halen, begon ik te twijfelen. Ik snakte naar iets om me houvast te geven gedurende die moeilijk (maar achteraf o zo nuttige) periode. En dat werd de sigaret.

Inmiddels voel ik me een paria als roker. Ik merk nu, op mijn veertigste, hoeveel last ik lichamelijk heb van roken. Ik vind het hinderlijk dat ik een proces heb vermeden in het volwassen worden, namelijk het leren beheersen van mijn emoties -daar gebruik ik de sigaret voor.

Maar Pelle, wat ik hiermee wil zeggen, is dat ik ben gaan roken terwijl het me een worst zou zijn of ik er daarmme 'bij zou horen'; het leek me in elk geval te helpen accepteren dat ik waarschijnlijk de rest van mijn leven een buitenbeentje zou zijn.
Gezond verstand is niet voor iedereen op tijd binnen handbereik.

Winnen licht o.t.

Ik ben ooit (met 13) begonnen omdat een nogal dominant vriendinnetje vond dat je hoorde te roken. Met 14/15 was ik flink verslaafd en met 16 zwaar verslaafd aan roken. Zelfs toen ik zwanger was, meende ik dat ik het niet kon laten. Daar ben ik niet trots op.
Toch ben ik nu alweer ruim vijftien jaar gestopt na 24 jaar kettingroken. "totale zwakte en het niet kunnen winnen van de sigaretten" bestaat namelijk niet. Dat fluistert je nicotineverslaafde brein tegen je. "Jij kunt niet stoppen, jij brengt dat niet op" Dus ook al stop je de gehele zwangerschap en borstvoedingsperiode, als je je niet realiseert dat de wereld gedurende je zwangerschap niet is vergaan omdat je niet rookte en dat je zojuist hebt bewezen dat je er dus WEL vanaf kunt blijven en dat je dus NIET te zwak bent, kom je er inderdaad niet vanaf.
Ik heb twee mantra's: 1. iedereen die zich realiseert dat hij of zij kan stoppen, kan stoppen. Ja, het is afzien, maar de trek in een sigaret duikt steeds minder vaak op, tot ze geheel verdwenen is. In de eerste weken is het afschuwelijk ontwennen, daarna is het goed te doen en nog eens daarna heb je zo weinig moeilijke momenten dat de bevrijding (je hoeft je gezondheid niet meer te verwoesten, je hoeft je niet meer een ongeluk te betalen, je hoeft tijdens een bijeenkomst nooit meer te denken "kon ik maar roken") groter is dan het gemis.
2. Wie is gestopt kan NOOIT meer roken. Mijn nicotinereceptoren slapen. Wakker schudden door te roken is vragen om ellende. Zolang ik niet rook, blijven ze bewusteloos en heb ik geen centje pijn. Zolang ik die eerste niet opsteek, kan ik er gegarandeerd vanaf blijven.