Oudste kind egoïstischer dan broer of zus

Logisch

Een oudste kind heeft negatieve ervaringen met delen. Niemand vraagt om een jonger brusje waarmee je alles moet delen. Je ouders, aandacht, leefruimte, speelgoed, plek....Een oudste koppelt "delen" dus aan iets negatiefs.
Als ik naar mijn eigen oudste kijk, kan ik me ergeren aan de vanzelfsprekendheid waarmee ze het leven beschouwt. Een doos met vier koekjes? Dat is er dus voor ieder eentje en dus zeker één voor mij en weet je wat: ik pak hem alvast. Het komt niet in haar hoofd op dat ik wellicht andere plannen had met die koekjes (visite ofzo).

Zo. Uw eigen psychologisch consult.

Tirza

Ik heb mijn bedenkingen

Als ik naar mijn oudste kijk, die is niet anders gewend dan te moeten delen, er zit weinig leeftijdsverschil tussen haar en brusjes. Ze is wel baziger dan de andere twee, dat wel, en ik moet haar er regelmatig aan herinneren dat zij ook kindje is en geen plaatsvervangende ouder.
Fransien

Hihi

" Ze gunden in vergelijking met hun jongere familieleden anderen minder geld wanneer ze niet zeker konden stellen dat ze het terug zouden krijgen. "

Dat snap ik wel. Als oudste heb je alles moeten delen en vaak werd het dan ingepikt. Je wordt dan wat realistischer (=/= egoïstischer). Als oudste moet je delen, delen, delen, als jongere vertaalt zich dat in ik mag alles hebben, hebben, hebben. Tenminste, dat was bij ons thuis zo. Ik ben de oudste van 4. Ik mocht nooit eens kinderachtig iets terugpakken, voor mezelf houden, of terugslaan, want "jij bent de oudste en daar moet jij boven staan".

Hier niet

Ik heb hier eerder het idee dat het andersom is. De jongste is er volledig van overtuigd dat de wereld om hem draait. Oudste zoon rent de hele dag achter zijn kleine broertje aan om hem van alles bij te brengen en hem in de gaten te houden (met meer of minder succes). Zal hier wel eerder een karakterkwestie zijn dan een oudste/jongste verhaal.
Bij vogels is het trouwens heel gewoon dat de grootste (oudste) uit het nest zijn jongere broers en zusjes uit het nest kiepert. Dat geeft hem betere overlevingskansen... :-p

Vroeger

Als ik naar mijn zussen en mij kijk dan was mijn oudste zus wel het meest een 'einzelgänger', maar ik kan niet zeggen dat ze egoïstischer was en is. Haar wereldje richt zich op hen die haar het meest na staan en dat is haar eigen gezin. Dat ik haar van mijn twee zussen het slechtste ken is niet voor niks. Ze laat minder los. Mijn andere zus is het overgrote deel van haar leven in gevecht met zichzelf. Maar ze leidt binnen de kringen waarin ze zich beweegt een heel sociaal leven waarin ze voor iedereen klaar staat. Ik vind mezelf nog wel eens egoïstisch. Ik kan goed voor mezelf zorgen. Ik ben langer bewust alleen geweest met mijn ouders dan mijn oudste zus. Zij was 2 toen mijn andere zus werd geboren. Ik heb 6 jaar zonder zussen bij mijn ouders gewoond. Zou dat ook nog van invloed kunnen zijn? Ik stond overigens wel bekend als de meest sociale van de drie zussen.
Mijn eigen dochters hebben elk op hun eigen manier hun egoïstische trekjes. De oudste spant wel de kroon in het niets willen doen in huis. De jongste neemt dat toch meer aan als iets wat af en toe moet gebeuren. Op sociaal gebied is mijn oudste voor haar vrienden héél erg sociaal. Ik kan niet anders zeggen. Haar hele vriendenkring hangt aan elkaar van mooi sociaal gedrag.

Hier zelfde als bij tirza

maar aan de andere kant gaat het wel hand in hand met verantwoordelijkheid. Hmm, hoe zal ik dat uitleggen.. Het feit dat ze hebben moeten leren delen op een later moment itt jonger broertje of zusje die in de gezinssamenstelling geboren is, heeft waarschijnlijk tegelijkertijd een soort van realisatie teweeggebracht van: Dan zal ik wat van mij is af moeten bakenen. Mijn man is daar een klassiek voorbeeld van; hij bewaakt zijn grenzen heel goed (je zou hem dus egoïstisch kunnen noemen), maar zorgt wel voor iedereen (letterlijk the shirt off his back). Terwijl zijn jongere broertje zoiets heeft van: ach, er wordt toch wel voor me gezorgd. En die doet juist weinig voor zijn medemens. Wat dus eigenlijk resulteert in gedrag dat je ook egoïstisch kunt noemen.
Mijn dochter is 6 jaar lang alleen geweest, en die hebben we dus echt moeten leren delen, en zoals ik al zei slaat het voorbeeld van Tirza ook op haar. Ze is idd egoïstisch ingesteld, maar ik ben ook nog niet klaar met opvoeden

Hier niet

Hier niet maar in ons gezin is er ook niet echt sprake van een klassieke oudste positie. Mijn oudste zoon is niet mijn biologische zoon en kwam bij ons wonen toen ik al twee kinderen had. Hij is dus nooit alleen met ons samen geweest. Mijn twee biologisch oudste kinderen zijn een tweeling dus dan is het ook al anders.

De meest egoïstische hier is denk ik mijn vierde kind. Althans op sommige gebieden. Op andere gebieden is de rest vast weer egoïstischer.

Overigens kan ik me wel wat bij dit onderzoek voorstellen. Ik kan me indenken dat je als oudste vaak meer moeite moet doen om je eigen bezittingen en privileges tegenover de jongste te "bewaken". Een oudste kind moet voornamelijk inleveren bij de geboorte van een tweede en ik kan me voorstellen dat hierdoor de oudste wel leert om zijn eigen grenzen heel goed te bewaken.

Maylise

Volgens

Volgens mijn middelste zus is bij ons de jongste juist vee;l egocentrischer dan de oudste. En ik herken het ook niet bij mijn eigen kinderen en neefjes/nichtjes. Ik kan me ook voorstellen dat het uitmaakt hoe groot het leeftijdsverschil is.

Wel herkenning

Bij ons en in mijn directe omgeving herken ik het wel en vooral qua geld. Idd bang om minder te krijgen oid.
Mijn oudste is ook vaak bang dat ze ergens naast pakt, terwijl ik er echt voor zorg dat ze zoveel mogelijk hetzelfde behandeld worden.
Lied.