oma

Wat zal een naam aan de situatie veranderen dan, als het je echt alleen daarom gaat?

Ik denk dat eerst maar eens met je dochter om de tafel moet gaan zitten. Jij bent namelijk oma en niet de reserve moeder. Wat kan je dochter doen om het voor jou makkelijker te maken? zij is de moeder dus zij is verantwoordelijk voor haar kind. Het kind kan voortaan naar de opvang gaan zodat jij meer rust krijgt. Jullie maken nieuwe afspraken. Dochter voedt zelf op, gaat er zelf 's nachts uit en niet opa en oma. Dochter vraagt of jullie even willen oppassen. Het is geen vanzelfsprekendheid. Kan het kind wat vaker naar de vader toe? 

Een aparte benaming voor opa's en oma's met inwonende kleinkinderen lijkt me geen oplossing voor de problemen die je ervaart.
Ik zou met je dochter het gesprek aangaan over dat jij de fulltime zorg als zwaar ervaart. Zij is de moeder, jij bent de oma. Zij is verantwoordelijk voor de kinderen en als ze iets van jou verwacht, moeten jullie daar afspraken over maken.
Ik begrijp de frustratie over de woningmarkt, maar ik denk niet dat het problematisch is als jullie gezinnen op enig moment apart gaan wonen. Dat valt prima uit te leggen.
We hadden eerst geen eigen huisje en nu wel. Dat is alleen maar fijn als dat gebeurt.

Ik neem aan dat de vaste lasten voor je dochter relatief mee vallen, omdat ze een huishouden deelt met twee andere volwassenen. In dat geval zou ik kijken naar meer opvang mogelijkheden. Bso voor de oudste en gastouder of kdv voor de jongste. Dan kan jij weer meer in je oma rol staan. Zo zou het ook gaan als ze op zichzelf woonde.
Tenzij jij je vrijwillig zou opwerpen als gastouder/oma, maar dan kies je juist bewust voor die opvoedersrol die je niet prettig vindt. 

En ik weet niet welke leeftijd je hebt, maar misschien is (meer) werk ook een optie? Om ook dan weer even uit die opvoedersrol te stappen en het minder vanzelf sprekend te maken dat jij wel opvangt als het dochter niet lukt.

Lukt het je om assertief (genoeg) te zijn richting dochter? 

MamaE schreef op 25-09-2022 om 23:29:

Een aparte benaming voor opa's en oma's met inwonende kleinkinderen lijkt me geen oplossing voor de problemen die je ervaart.
Ik zou met je dochter het gesprek aangaan over dat jij de fulltime zorg als zwaar ervaart. Zij is de moeder, jij bent de oma. Zij is verantwoordelijk voor de kinderen en als ze iets van jou verwacht, moeten jullie daar afspraken over maken.
Ik begrijp de frustratie over de woningmarkt, maar ik denk niet dat het problematisch is als jullie gezinnen op enig moment apart gaan wonen. Dat valt prima uit te leggen.
We hadden eerst geen eigen huisje en nu wel. Dat is alleen maar fijn als dat gebeurt.

Ik denk ook inderdaad dat je het als 2 losse problemen moet zien. 

Die woningmarkt, daar heb je geen invloed op. Maar op de taakverdeling in jouw huis, heb je wèl invloed. 

Ik heb de volwassen destijds ook zien zoeken naar hun plek en de onderlinge verhoudingen. Was echt niet altijd even gezellig  Mijn ouders hielden noodgedwongen bij onze opvoeding rekening met de (strenge!) wensen van mijn opa en oma. Maar zij waren uiteindelijk wel degenen die beslisten, die ons opvoedden en verzorgden. Met mijn opa en oma bakten we appeltaart, gingen we naar het park of het zwembad. Ze pasten natuurlijk wel eens op, maar niet structureel. En dat was dan ook 'oppassen' en niet meteen het halve opvoedkundige en verzorgende takenpakket. Mijn moeder deed volgens mij trouwens het hele huishouden - op de slaapkamer en de was van haar ouders na. Zij kookte één dag per week en mijn oma kookte de andere dagen. Afwassen deden we samen. 

Hoe zijn de huishoudelijke taken bij jullie verdeeld? Ben je daar wel tevreden over?

(Jee, door aan die afwas te denken, krijg ik ineens liedjes uit 'Kunt u nog zingen, zing dan mee' in mijn hoofd )

Dus Omama, ik denk dat je echt eens moet nadenken over al die verantwoordelijkheden die jij nu op je hebt genomen, maar die eigenlijk helemaal niet jouw taken zijn. Zou je een stapje terug kunnen doen en de verantwoordelijkheid kunnen laten waar hij hoort? 

Jullie dochter woont bij jullie in, maar zij is de moeder! Niet jij. Dus zij zoekt opvang voor de kinderen. Waar is vader??

Wij hebben ook een tijd lang noodgedwongen bij mij grootouders ingewoond toen mijn vader overleed toen ik nog jong was. Maar ik zag mijn moeder echt als moeder en mijn oma toch echt gewoon als oma. Een hele lieve dat wel. We hebben ook geen moeite gehad met het daarna weer verhuizen naar huis voor ons als gezin.
Ik snap niet helemaal wat je wil met dit topic? Erkenning? 

Okki21 schreef op 25-09-2022 om 23:00:

[..]

Inderdaad. En de gelukzoekers krijgen voorrang op de Nederlanders. Om vervolgens hun hele familie hier ook heen te halen. Vluchteling?? Terwijl je de rest van je gezin achterlaat in land van herkomst? Dat is geen echte nood. En de gezinnen hier zitten met de overlast en de problemen.

Sterkte oma.

Ohja, op je 35e bij je moeder wonen is natuurlijk véél erger dan in een oorlogsgebied wonen. 

Index224 schreef op 26-09-2022 om 07:59:

[..]

Ohja, op je 35e bij je moeder wonen is natuurlijk véél erger dan in een oorlogsgebied wonen.

Er zijn altijd mensen die het zwaarder hebben dan jij, maar dat betekent niet dat de situatie van deze oma niet zwaar voor haar is. 

Ik vind dat je zeurt. Zou tegen je man zeggen dat hij minder moet gaan werken, waarom 60 uur per week werken als je tegen je pensioen aan zit? en als je dochter niet bij jullie zou wonen zouden de kinderen ook naar de opvang moeten dus waarom nu niet? Haar kinderen, haar zorg niet de jouwe.

Wat heeft LHBTIQ+ nou te maken of je oma bent of niet? Of met woningnood? Ik ken 
LHBTIQ+ mensen die gewoon hard werken en op jonge leeftijd een flat in de vrije sector huren en daarnaast zuinig aan doen. Dus ik begrijp het verband niet

Netherfield schreef op 26-09-2022 om 09:34:

[..]

Er zijn altijd mensen die het zwaarder hebben dan jij, maar dat betekent niet dat de situatie van deze oma niet zwaar voor haar is.

Dat staat los van het feit dat ze zelf heel veel kan doen om haar situatie te verbeteren in plaats van mopperen op asielzoekers en LHBTIQ. Het heeft nu een hoog Calimero-gehalte. Maak betere afspraken met je dochter, laat de opvoeding bij haar, besteed dingen uit, zorg dat je zelf een stap terug doet. Ze wonen bij je in, dat is de situatie en daar heb je weinig tot geen invloed op. Hoe ze dat invullen daarentegen, daar ben je zelf bij. 

Netherfield schreef op 26-09-2022 om 09:34:

[..]

Er zijn altijd mensen die het zwaarder hebben dan jij, maar dat betekent niet dat de situatie van deze oma niet zwaar voor haar is.

Klopt. Index reageert dan ook op Okki die er anderen bij sleepte - net als Omama zelf. 

Als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen sores, dan kijk je eerst naar jezelf. Er is in het huishouden van TO nog echt wel het een en ander te bespreken en regelen. Begin daar, voordat je gaat vergelijken met ander leed of de grote boze buitenwereld verantwoordelijk gaat stellen zonder je eigen verantwoordelijkheid te nemen!

Ik vraag me trouwens af TO nog gaat reageren, haar laatste post was enkel een quote van een bericht van mij zonder enige reactie. Best vaag, zeg maar.