Moederdag
Hoe heb je moederdag gevierd en wat heb je gekregen?
Waar hecht je waarde aan of juist niet?
Wat betekent voor jou moederdag?
Hier uitgebreid ontbijt met elkaar. Van Gingerman bloemen gekregen en van de kinderen het nieuwste boek van mijn favoriete auteur en een moederdagmok van BA, hier spaar ik servies van. Met zn allen naar de dierentuin geweest en 's avonds hebben man en kinderen een bbq geregeld. Een mooie geslaagde dag 
Voor mij was Moederdag een dag met dubbele gevoelens;
Heel erg veel liefde gekregen van mijn kinderen inclusief knutsels en versjes.
Blij dat ik mijn moeder nog heb om Moederdag mee te vieren.
Maar het was gister ook de sterfdag van mijn vader die 2 jaar geleden overleed. En ik mis hem heel erg….
Ik ben altijd rondom moederdag jarig en vind het daarom niet heel noodzakelijk om iets te krijgen voor moederdag. Dochter vond het wel, want had zaterdagavond voordat ze naar haar eigen huisje vertrok (na mijn verjaardagsfeest van gisteren) een kadootje op mijn kussen gelegd. Dat vind ik dan echt heel lief.
Zoon is een ander verhaal, hij heeft autisme en ik vond het al heel wat dat hij vrijdagavond ineens bedacht dat hij geen cadeau voor mijn verjaardag had. Dat is hij dus, na wat kadotips van mij, zaterdag nog even gaan halen.
Ontbijt op bed heb ik niet gekregen, zoon ligt er veel langer in dan ik. En verder hadden de vriendinnen van mijn dochter een feestje georganiseerd voor mijn dochter, omdat zij zelf moeder wordt. Op moederdag, heel toepasselijk vond ik. Ik was ook uitgenodigd samen met de andere aanstaande oma. Heel gezellig en leuk!
Mijn eigen moeder heb ik een appje met een gedichtje gestuurd. Zij had van de week alvast een mooie plant van me gekregen. Ik geef altijd wel iets. Mijn moeder vindt het niet nodig maar waardeert het wel. Temeer omdat mijn zus het nooit doet.
Na de babyshower voor dochter moest ik nog boodschappen halen. Vond het wel een beetje jammer dat de thuisgebleven mannen dit niet hadden gedaan. Gelukkig heeft zoon daarna wel de soep gemaakt en man de broodjes, zodat ik nog even lekker buiten kon zitten op het terras met een glaasje wijn.
Met ontbijt op bed, een paar mooie cadeaus en een hele relaxte gezellige middag in de speeltuin.
De kinderen hebben prachtige knutsels gemaakt en manlief heeft iets moois voor op mijn werkkamer gegeven. Vond het heel attent.
Ik hecht er wel waarde aan ja. Zou toch verdrietig zijn als ze het gewoon voorbij zouden laten gaan. Vind het mooi om op zo'n dag echt even bewust stil te staan bij het ouderschap en ik vind het leuk om dan in het zonnetje gezet te worden. Op vaderdag zorg ik daar dus ook echt voor bij mijn man.
een thermosbeker gekregen. Ik had een paar weken geleden tijdens het winkelen laten vallen dat ik graag een nieuwe wilde en dat ik maar geen mooie kon vinden. Dat hadden ze dus goed onthouden. Het is een hele simpele en stijlvolle, ze weten goed waar ik van hou. En een pot drop. Mijn schoonzoon kwam ‘s avonds nog met een geurtje. Zo lief!
Voor mij hoeft het niet, ik vind het onzin. Mocht dochter toch iets maken, dan vind ik dat natuurlijk wel lief, maar dat vind ik het hele jaar door.
Mijn man is altijd rond vaderdag jarig, die ziet daar de noodzaak ook niet zo van.
We hebben toevallig gisteren bij mijn ouders gebarbecued omdat ze ons uitgenodigd hadden.
TheeBoek schreef op 13-05-2024 om 08:15:
Voor mij was Moederdag een dag met dubbele gevoelens;
Heel erg veel liefde gekregen van mijn kinderen inclusief knutsels en versjes.
Blij dat ik mijn moeder nog heb om Moederdag mee te vieren.
Maar het was gister ook de sterfdag van mijn vader die 2 jaar geleden overleed. En ik mis hem heel erg….
Dat snap ik. Blijdschap en verdriet. Anders maar beetje vergelijkbaar: toen mijn eega 16 was overleed zijn vader, op Vaderdag.
Moederdag: ik heb gezegd niets te hoeven, ik heb meer dan genoeg. Ik kreeg knuffels van mijn volwassen thuiswonend kroost.
Mijn moeder is door mijn broer en mijn schoonzus vreselijk verwend met cadeau's ter waarde van ruim 1000 euro. Ons cadeau twv 50 euro was wat anders. Ik weet dat het niet om de waarde gaat maar toch voel ik me daar ongemakkelijk bij. Het gaat al jaren op deze manier. Ik moet dat los zien te laten.
Jillz schreef op 12-05-2024 om 21:37:
Ik heb al de hele dag last van mixed feelings. Mijn oudste (kleuter) besefte het dit jaar pas echt. Vond dat zo lief.
We zijn naar mijn ouders geweest. Die hebben het afgelopen jaar zo vaak alles uit hun handen laten vallen om ons uit de brand te helpen. Mijn moeder die zo mee leefde dat ik soms het idee had dat ze met ons mee kopje onder ging. Ik voelde een soort vreemde druk om uit te drukken hoe dankbaar ik daarvoor ben. Maar ik kon geen manier vinden omdat het zoveel is. Ik deed een poging en toen zei ze meteen maar je weet toch dat je ons altijd mag bellen en dat we er altijd zullen zijn. Alsof het niks is en dan baal ik ervan dat ik niet goed genoeg kan overbrengen dat ik dat helemaal niet zo normaal vind en dat ik dus zo blij en dankbaar ben.
Mijn schoonmoeder is het totaal tegenovergestelde. Die verwacht aandacht met moederdag en dankbaarheid. Terwijl zij zelfs in onze shit zooi nog het slachtoffer weet uit te hangen. Het meest recente voorval was haar slachtofferschap dat haar wekelijkse koffie moment met man niet door kon gaan omdat onze dochter acuut was opgenomen in het ziekenhuis. Nauwelijks medeleven wel de uitgesproken verwachting dat man dan drie dagen later dat nog even moest inhalen want ze miste hem zo.
Tot nu toe ieder jaar man eraan herinnerd dat zijn moeder het op prijs stelt als ze een berichtje of bezoekje krijgt op moederdag. Meestal reageert man dan een beetje geïrriteerd op mij dat hij daar geen zin in heeft. En soms doet hij het dan wel maar ook vaak niet. Als hij het niet doet is het dan binnen een week weer een heel drama. Waarbij ik vaak van schoonmoeder ook nog de zwarte piet krijg. Dit jaar heb ik man niet herinnert, omdat ik zo teleurgesteld ben. En ergens voelt dat dus een beetje kinderachtig.
Wat verdrietig voor jullie als gezin.
Hoop dat jullie dochter er weer bovenop komt. En wat fijn als ouders je dan kunnen ondersteunen en snappen wat nodig is.
En wat betreft je schoonmoeder...je mag best aangeven dat je zwaar teleurgesteld bent over haar 'plank misslaan' in jullie situatie...
Maar ik zou mijn energie maar richten op je eigen gezin nu.
Sterkte met alles
Moederkareltje schreef op 12-05-2024 om 21:55:
[..]
Ja we zijn vanmiddag naar opgebaarde overleden schoonmoeder geweest met man en die familie. Niemand zei overigens wat over moederdag dit jaar, zus ook niet. De begrafenis was het onderwerp. Vorig jaar was hij het vergeten omdat het nieuw was zei die. Toen had hij bloemen voor zijn moeder en zijn zus gekocht en gingen we hen bezoeken. Toen vroeg ik:" en ik dan?" " hoezo jij?" " ik ben toch ook moeder..." "oww ja vergeten, ik moet daar nog aan wennen". Ik heb het nog met man over gehad vanmiddag dat het weer moederdag is zovan: "het is trouwens moederdag weet je dat..." en toen zei hij wat verontwaardigd "mijn moeder is net DOOD moederkareltje" dus daar hield ik ook meteen weer op. Het voelt niet gepast er een punt van te maken verder. Ik geef mezelf idd wel een extra schouderklopje dat ik een goede moeder ben. Volgend jaar weer nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Behoorlijk tactloos om je man er even aan te herinneren dat het ook jouw moederdag is, als hij net naar zijn opgebaarde moeder is geweest.
Ik ben echt helemaal pro-moederdag, maar in dit geval vind ik het vragen om extra aandacht toch vrij misplaatst.
Jillz schreef op 12-05-2024 om 21:37:Tot nu toe ieder jaar man eraan herinnerd dat zijn moeder het op prijs stelt als ze een berichtje of bezoekje krijgt op moederdag. Meestal reageert man dan een beetje geïrriteerd op mij dat hij daar geen zin in heeft. En soms doet hij het dan wel maar ook vaak niet. Als hij het niet doet is het dan binnen een week weer een heel drama. Waarbij ik vaak van schoonmoeder ook nog de zwarte piet krijg. Dit jaar heb ik man niet herinnert, omdat ik zo teleurgesteld ben. En ergens voelt dat dus een beetje kinderachtig.
Ik vind het juist beter dat je je man niet pushed om contact met zijn moeder op te nemen. Hij is een volwassen man die zelf kan en mag bepalen hoe zijn de relatie met zijn moeder vormgeeft, of niet vormgeeft. Nu lees ik ook niet dat je hem pushed, je herinnert hem slechts aan moederdag. Maar toch: prima om het bijn hem te laten
DeOnbekende schreef op 13-05-2024 om 20:27:
[..]
Behoorlijk tactloos om je man er even aan te herinneren dat het ook jouw moederdag is, als hij net naar zijn opgebaarde moeder is geweest.
Ik ben echt helemaal pro-moederdag, maar in dit geval vind ik het vragen om extra aandacht toch vrij misplaatst.
Ik heb de hele dag juist mijn mond gehouden en maar één opmerking gemaakt dat het trouwens moederdag is.. Fijn om mij even schop na te geven. Geniet ervan.
BritgetJones007 schreef op 13-05-2024 om 20:07:
[..]
Wat verdrietig voor jullie als gezin.
Hoop dat jullie dochter er weer bovenop komt. En wat fijn als ouders je dan kunnen ondersteunen en snappen wat nodig is.
En wat betreft je schoonmoeder...je mag best aangeven dat je zwaar teleurgesteld bent over haar 'plank misslaan' in jullie situatie...
Maar ik zou mijn energie maar richten op je eigen gezin nu.
Sterkte met alles
Bedankt!
Moederkareltje schreef op 13-05-2024 om 22:24:
[..]
Ik heb de hele dag juist mijn mond gehouden en maar één opmerking gemaakt dat het trouwens moederdag is.. Fijn om mij even schop na te geven. Geniet ervan.
Schop na? Je vertelt hier je verhaal en daar mag ik gewoon op reageren.
En ja, ik vind zelfs één opmerking in dit geval echt heel raar.
Moederkareltje schreef op 13-05-2024 om 22:24:
[..]
Ik heb de hele dag juist mijn mond gehouden en maar één opmerking gemaakt dat het trouwens moederdag is.. Fijn om mij even schop na te geven. Geniet ervan.
Zijn moeder is net overleden (en zelfs amper tot niet begraven), dan is het toch wel heel begrijpelijk (lijkt mij) dat je juist NIET zo’n opmerking maakt om de aandacht op jezelf te vestigen? Ik zou dat, als man zijnde, zelfs als een trap na zien! Begrijp je dat nou echt zelf niet?
Kersje schreef op 14-05-2024 om 14:36:
[..]
Zijn moeder is net overleden (en zelfs amper tot niet begraven), dan is het toch wel heel begrijpelijk (lijkt mij) dat je juist NIET zo’n opmerking maakt om de aandacht op jezelf te vestigen? Ik zou dat, als man zijnde, zelfs als een trap na zien! Begrijp je dat nou echt zelf niet?
Ga jij nog even fijn door.
