Melding amk
Beste Allemaal,
twee weken geleden ben ik op de SEH van een ziekenhuis geweest, omdat ik psychotische klachten had. Ik ben toen kortdurend (1 nacht) met een IBS opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Nu heb ik twee kindjes, een peutertje van 2 jaar en een dochtertje wat bijna naar groep 0 gaat.
Ik heb al jaren therapie bij een erkende instelling en sta onder behandeling van een psychiater en een psychotherapeut. Zij hebben nooit getwijfeld aan mijn rol als moeder.
De arts die mij op de SEH heeft gezien heeft een medling bij het AMK gedaan, terwijl mijn kinderen helemaal op de SEH niet ter sprake zijn geweest. Melding is denk ik allen gebaseerd op mijn verwarde toestandbeeld van dat moment.
Mijn psychische klachten zijn ontstaan door misbruik in mijn verleden. Ik het een traumastoornis waarbij met stress psychotische klachten kunnen ontstaan.
Mijn leven is nu zo ingericht dat ik met hulp goed voor de kindjes kan zorgen. Zo werk ik altijd in de avonduren, zodat ik overdag kan rusten. Mijn kindjes gaan drie dagen in de week naar de dagopvang. Dus als ik eind van de middag ga werken, heb ik de hele ochtend en middag voor mezelf gehad.
Op deze manier is het voor mij mogelijk om mijn wekelijkse therapieafspraken na te komen, te werken en drie dagen in de week volledig thuis te zijn voor de kids.
We zijn altijd bij het consultatiebureau geweest en daar ook nooit iets vernomen van twijfels.
Zo ook bij de kinderopvang en huisarts niet.
Ik ben nu zo bang dat ze mij gedwongen hulp opleggen of erger dat mijn kindjes uit huis worden geplaatst, puur door mijn psychiatrische diagnoses.
Wie ooh wie heeft hier ervaring mee?
xxx
Maria
PS vanmiddag al gesprek bij het AMK, ik neem het op met een voicerecorder zodat zij onze woorden niet kunnen draaien.
Geen ervaring, hart onder riem
Jemig wat een nare toestand voor je!
Ik vind het wel een hele snelle melding van die arts.
Je komt je zelf melden omdat je voelt dat het niet goed met je gaat, dan lijkt het me dat je wat dat betreft bij je verstand was.
Je zegt dat je al hulp hebt van buitenaf met de kinderen en dat dat goed gaat. Wat willen ze dan nog meer?
Ik hoop dat het gesprek goed gaat vanmiddag, heel slim om het op te nemen.
Sterkte!
Geen angst vooraf
zo'n melding zal gewoon in het protocol staan. Die SEH weet toch niet wat er allemaal al geregeld is bij jou en hoe goed je je zaakjes voor elkaar hebt en hoeveel ondersteuning je al krijgt. Gewoon uitleggen aan het amk, en waarschijnlijk ben je dan klaar.
Voor jezelf om even over te denken, het is wel zo dat je ondanks al de omringende zorg toch een korte psychotische periode hebt gehad. Weet je hoe dat kwam, kun je de kans inschatten dat dat weer gebeurd? Want dat is natuurlijk niet fijn voor jou maar ook niet voor je kindjes. Dan zou het kunnen dat extra hulp toch fijn is, en als het amk dat kan regelen is dat mooi meegenomen.
Melding is geen hulp
De melding naar het AMK is een protocol: ouders in de psychiatrie is een zorgmelding.
Met wat ik nu weet zou ik het AMK een keurig briefje sturen dat alles onder controle is en dat je al voorzien bent van hulp en prima in staat om je ouderrol in te vullen, dank u.
Hopelijk is het gesprek vanmiddag tevens het laatste contact. Dat hoop ik echt voor je.
Want het AMK biedt geen hulp.
Seh arts
Verder zou ik daar een cc. van naar de SEH arts sturen.
Ik vind het namelijk van de zotte dat zo iemand niet eens eerst met jou bespreekt hoe het zit en hoe jij het geregeld hebt.
Geef geen toestemming voor een onderzoek!
Mensen houden van roddelen en omdat je er niet bij bent zeggen ze van alles wat er in ze opkomt en waarvan ze weten dat jij dat niet zou accepteren. Dat kom je dan weer in rapporten tegen en dan heb je ook nog een probleem met je naasten en de mensen die jou helpen.
Begin er niet aan.
Het AMK heeft genoeg te doen dus als jij maar aan de protocollen voldoet is het klaar.
Nog nooit.....
He chocolaatje,
Wat een toestand zeg!!! Ik leef met je mee.
Ik zit al bijna 4 jaar in de psychiatrische zorg, meerdere keren psychotisch geweest, meerdere keren opgenomen geweest voor een week, slaap regelmatig een nachtje op de crisisafdeling (heb een crisisregeling) en heb twee kinderen van 12 en 2 jaar. Nog nooit heeft iemand melding gemaakt bij AMK. Is nooit aan de orde geweest. Ook ik heb de zorg goed geregeld voor de kindernen. Oudtse logeert vaak bij oma, jongste is daar twee nachten en twee dagen in de week. Verder een buurvrouw die op de hoogte is en in geval van acute nood kan ingrijpen en waar ik mijn kinderen heen kan brengen. Ik ben met veel verschillende hulpverlners in aanraking geweest, heb de crisisdienst hier over de vloer gehad, terwijl mijn baby 4 maanden was en ik helemaal in de war en psychotisch. Maar echt..nog nooit heeft iemand AMK ingeschakeld. Ik begrijp dan ook niet dat zo'n arts zoiets meteen doet, zonder ergens van op de hoogte te zijn. ZO raak je toch al je vertrouwen kwijt in hulpverleners en mensen en durf je straks niet meer eerlijk te vertellen hoe het met je gaat.
Ik denk iig dat AMK niet veel zal doen als blijkt dat jij je de zorg voor de kindjes goed op orde hebt. Ik zou me daar dan ook niet druk om maken. Maar erg vervelend.
Ik leef met je mee.... Je verhaal raakt me.
Pilar
Pilar
Vraagje aan jou, ben jij alleenstaande?
Ik maak me hier nl als alleenstaande moeder ook wel zorgen om, heb depressies en ook weleens angsten. Ik ben erg bang dat mijn kinderen van mij afgenomen worden. Op zich kan ik goed voor ze zorgen, ben een lieve zorgzame moeder. Alleen soms zak ik weg in een dip. OPnames zijn nog nooit nodig geweest, maar ik ben pas sinds kort alleenstaande moeder. Ik heb begeleiding via de GGZ, en heb ook thuiszorg aangevraagd via awbz om mij verder op weg te helpen.
Even zo
Sini
Wat ik me afvraag Sini is of jou moeder wel goede hulpverlening had?
Het probleem hier is nou juist dat Chocolaatje wel juiste hulpverlening heeft maar desondanks te maken krijgt met een zorgmelding kindermishandeling.
Dan zijn ouders en kinderen in de hulpverlening niet meer veilig. Juist een kwetsbaar gezin kan onderuit gehaald worden met een zorgmelding. Dat wil je juist niet. Dan wordt het een selffulling prophecy.
Je zoekt en krijgt hulp en ineens ben je een mogelijke kindermishandelaar. Dat kan niet. Hoe hulpverleners dat ook verantwoorden dat ondermijnt het vertrouwen in de hulpverlening.
Ik vraag me dus af of jou situatie wel te vergelijken is met die van Chocolaatje.
Dat is namelijk een geeigende truc van de jeugdzorg om dit soort gedrag, zorgmelding bij iemand die al in zorg is, te verantwoorden met kinderen bij ouders die geen hulpverlening hebben. Maar dat is toch echt een andere groep ouders.
Ondermeer daardoor krijg je een overload aan ouders voor de kinderrechter die gemeld worden terwijl ze al hulp hebben. En maar doen alsof je daarmee iets doet aan die kinderen die echt mishandelt worden.
Automatismen
Je verhaal, chocolaatje, laat een groot probleem zien van de gesloten protocollen, waarbij de aandacht voor mogelijke kindermishandeling tot geautomatiseerd handelen wordt gemaakt. Hoe stop je dat automatisme? Ik kan me niet voorstellen dat ze bij elke opname opnieuw gaan melden. Dus er zal toch ergens een stop moeten worden ingebouwd, die altijd weer het risico in zich draagt dat de situatie daarna mis gaat, dus echt veroorloven kun je zo'n stop ook weer niet.
Je schrijft dat er helemaal niet gesproken is over je kinderen op de SEH. Dat zou betekenen dat er zonder enig signaal of vraag al een automatisme in gang gezet is, waarbij meteen het zwaarste geschut tevoorschijn wordt gehaald. Het AMK krijgt het nog druk.
Tsjor
Chocolaatje
Mijn ervaring is dat het AMK direct stopt met onderzoek zodra ze zien/horen dat er de nodige hulp aanwezig is. Zij hebben dan nl. niets toe te voegen, en hebben echt hun handen al vol aan 'gevallen' waar wel actie van hen nodig is.
En inderdaad kun je zelf ook even contact met hen opnemen en vertellen hoe een en ander geregeld is bij jou.
Chocolaatje
Ik heb vanuit professioneel oogpunt met het AMK te maken gehad en inderdaad als er hulp is wordt er geen verdere aktie ondernomen. Zelfs als er geen hulp is en ouders aangeven dat ze wel hulp zouden willen doet het AMK niets.
groeten Lotje
Nou sini
ik val niet over je heen hoor, ik ben het met je eens. Ja, zo'n melding is een automatisme. Het is juist niét de bedoeling dat de SEH arts met dieptevragen zelf gaat proberen te beoordelen of een melding in een gegeven situatie nodig is of niet, daar is de tijd en de equipage helemaal niet voor en de situaties vaak te complex. Ik vind het daarom niet van de zotte dat zo iemand niet eens eerst bespreekt hoe het zit en hoe jij het geregeld hebt. En zoals Monet en lotje zeggen, als blijkt dat er goede hulp aanwezig is dan hoeft het amk verder niks. Case closed.
Het verschil met Pilar is dat zij en haar situatie bekend zijn bij de crisisopvang waar ze heen gaat. Chocolaatje en haar situatie waren onbekend bij de SEH. De SEH arts volgt de richtijnen, en ik vind die richtlijnen niet schokkend of stigmatiserend maar bijdragen aan de veiligheid voor kinderen.
Schade toebrengen kan niet
http://www.beroepshoudingindezorg.nl/page1/page2/artseneed2.html
Melden zonder hulp te verlenen en al helemaal ouders en kinderen die al in zorg zijn is een grote hype geworden. Je kunt mij niet wijs maken dat wij als gezin de enigen zijn die daar ernstig schade van ondervonden hebben.
Eens met seetje
Het is een automatisme én waarschijnlijk was chocolaatje niet bekend en dan moet je, anders is de SEH weer in gebreke en krijgt hij het op zijn bord.
Ik weet niet of ik het er mee eens ben of niet. Aan de ene kant is het goed: een onbekende (als dat waar is) van de psychiatrische patient doet melding en AMK controleert of alles goed is. Is er hulp dan klaar.
Aan de andere kant zorgt het voor veel onrust en stres bij patient/moeder en gezin. En misschien ook wel schade als de AMK persoon het verkeerd oppakt en van alles gaat doen wat ze niet moet doen.
Ik vind het een dilemma waar niet zomaar een antwoord op is. Het verhaal van het maasmeisje heb ik van dichtbij meegemaakt en dat had anders gekund als de GGZ hulp beter was geweest, maar om dan maar automatisch te melden wil niet zeggen dat je daarmee alle problemen van de toekomst oplost...
@ chocolaatje, hoe is het gegaan??
Hulp bieden niet melden
Als iemand psychotisch op een SEH komt zou de arts juist wel zelf moeten vragen hoe het met de kinderen geregeld is. Dat is het juiste moment. Als dat een probleem is kun je dan direct samen met de ouder en diens familie voorzieningen voor eventuele kinderen regelen. Als er echt een probleem is ga je toch niet wachten tot iemand na 2 weken een gesprekje heeft? Kinderen kunnen niet wachten. Die moeten opgevangen worden. De SEH-arts bericht terug naar de huisarts die dan direct ook weet of het voor de kinderen in orde is en anders zelf daarop kan toezien.
Helaas is hulp bieden niet de bedoeling. De bedoeling is het ontdekken van mishandelde kindertjes die niet in zorg zijn. En dan?
Een misselijk systeem.
Herhaling
Ik ben het met AnneJ eens over wat wenselijk zou zijn. Pas als er daarna nog signalen zijn dat het niet goed gaat (moeder/familie wil er niet over praten, het blijft onduidelijk hoe het met de kinderen gaat, of er blijkt niets geregeld te zijn) dan kun je het AMK inschakelen voor een onderzoek, of liever nog iets wat sneller gaat, bijvoorbeeld de dienst maatschappelijk werk die meestal aan een ziekenhuis verbonden is.
Eén van de redenen waarom artsenorganisaties zich verzetten tegen toegenomen druk om vooral te melden (geen hulp te bieden, maar signalen melden) is de vrees voor het verlies van de vertrouwensrelatie met de patiënt. Die vertrouwensrelatie is van belang om de gezondheidszorg goed te kunnen laten functioneren. Het verhaal van chocolaatje laat dat risico levensgroot zien. Het is voor de gezondheid van chocolaatje echt van het grootste belang dat zij bij een volgende 'dip' (waarvan ik hoop dat die niet komt) de vrijheid en veiligheid voelt om naar de eerste hulp toe te stappen, om aan de bel te trekken. Als dat verbonden wordt met het risico of het automatisme dat er een melding bij het AMK aan vast zit heb je kans dat ze niet meer durft te gaan en dat maakt het voor haar en voor de kinderen alleen maar heel erg problematisch.
Een ander probleem wat ik tot nu toe nergens heb teruggevonden is: wat doe je nu bij een vervolg? Sommige ziektes brengen nu eenmaal met zich mee dat er regelmatig een onverwachte of acute ziekenhuisopname nodig is. Ga je dan elke keer melden? Hoe stop je het mechanisme? Ik ben daar tot nu toe in geen enkel protocol iets over tegengekomen.
Tsjor
Protocollen kun je zelf maken
Eén mogelijkheid die je als patiënt zelf in de hand zou hebben is de zogeheten 'zelfbindingsverklaring'. Dat is een verklaring die je opstelt als het goed met je gaat, in overleg met de behandelend arts en je familie. Het gaat dan om de vraag wanneer een opname afgedwongen kan worden, zonder dat er een rechter (IBS) aan te pas hoeft te komen op grond van signalen die je zelf vooraf hebt benoemd. Voordeel is dat alle betrokkenen: de patiënt, de arts, familie en omgeving, weten wat ze kunnen doen, waar ze op kunnen letten etc. Samen opstellen van zo'n verklaring biedt voor iedereen al heel veel zekerheid en duidelijkheid en dat komt alle betrokkenen ten goede. Ik kan me voorstellen dat je in zo'n verklaring ook afspraken opneemt over de zorg voor kinderen, zodat iedereen (patiënt, familie, arts en kinderen) weet wat er moet gebeuren bij een onverwachte opname. Zo'n verklaring zou dan al voldoende moeten zijn om het AMK buiten de deur te houden. Op dit moment zit er voor zover ik weet nog geen clausule in een zelfbindingsverklaring die gaat over de kinderen, maar volgens mij kun je dat zelf toevoegen als je dat wil. Als het ware volg je dan de weg van de protocollen en automatismen, alleen gebruik je het instrument dan zelf.
Tsjor
Zelfbindingsverklaring
Goed idee Tjor. Hopelijk is er geen wetswijziging nodig om dan mogelijk te maken dat je verschoond blijft van meer buitenstaanders met opsporingsbevoegdheden.
Ik ben blij dat ik niet meer in de actieve hulpverlening zit. Ik zou weigeren om hier aan mee te doen. En ik hoop dan ook dat er meer hulpverleners zijn die doen waar ze voor geleerd hebben namelijk hulp verlenen en niet waar ze niet voor geleerd hebben namelijk opsporingsambtenaar. Wat niet wegneemt dat ik in mijn tijd ook weleens een vertrouwensarts gebeld heb, maar dat ging er toch echt heel anders toe.
