Internetconsultatie stelselwijziging jeugdzorgwet

De wet

Medewerkers van jeugdzorg, het AMK en de kinderbescherming houden zich nu al niet aan de wet. Ze construeren zorgelijke situaties uit neutrale gebeurtenissen en niemand die daar tegen optreedt en halen kinderen uit huis met die verhalen. Vaak juist kinderen van hulpvragende ouders. Met een paar aanpassingen op de wet ga je dat niet veranderen. Het enige dat zou helpen is het eisen van feiten en het omkeren van de bewijslast. Niet de ouders moeten bewijzen dat ze goede ouders zijn maar jeugdzorg moet bewijzen dat ouders hun kinderen schaden. En dan met feiten en niet met leugenachtige verhalen. Zolang een rechter die onzin accepteert ben je nergens. Er zullen veel hardere criteria moeten komen voor je een kind uithuisplaatst maar ook voor je gezinnen in de gedwongen hulpverlening zet. Er is nu geen enkele prikkel om ouders en kinderen te helpen met waar ze om vragen.
Ik ben er voor dat bij de rechter de mensen verschijnen die zo'n leugenachtig rapport hebben opgemaakt. Nu wordt die groep vertegenwoordigt door een neutrale figuur die zelf niet aan het rapport heeft bijgedragen. Dat kan niet. En dan onder ede voor je rapport gaan staan. Maar ik ben bang dat ze dan nog staan te liegen. Alles in het belang van de kindertjes maar niet heus.

Vraag aan annej

AnneJ, ik heb (op afstand, omdat ik vaak weinig tijd heb om te reageren) veel draadjes gelezen waarin jij je ongenoegen uit uit over het hele systeem van Jeugdzorg in Nederland. Ik zie vaak ook mensen reageren en uitleg geven, maar jouw standpunt lijkt niet te wijzigen.
Als totale buitenstaander van het hele stelsel, wil ik je een oprechte vraag voorleggen. Is een bepaalde 'foutenmarge' niet iets wat hoort bij het systeem van Jeugdzorg? Het is immers mensenwerk en waar mensen werken kunnen verkeerde inschattingen worden gemaakt. En ja, dat kan betekenen dat er een kind onterecht uit huis wordt geplaatst (wat verschrikkelijk is), maar daar tegenover staan, neem ik aan, veel kinderen bij wie dit terecht gebeurt.
De vraag is bovendien of je 100% kan bewijzen dat ouders mishandelen of zeer ernstig tekort schieten.
Ik moet hierbij denken aan een verhaal van een vriendin van mij (verpleegkundige in een ziekenhuis), waarbij bij een jonge baby meerdere botbreuken werden geconstateerd. De aard van de breuken en de verschillende periodes waarin deze waren ontstaan, deden sterk vermoeden dat er sprake was van mishandeling. Met ouders is in gesprek gegaan hierover en door video-opnamen in het ziekenhuis is geprobeerd vast te leggen wie hier de verantwoordelijkheid voor was. Het kindje moest weer mee met ouders, omdat er geen bewijs was dat zij het letsel hadden toegebracht. En dan denk ik (als buitenstaander dus), als dit kindje iets overkomt dan vindt 'men' dat Jeugdzorg eerder in moet grijpen en als er was ingegrepen en het bleek onterecht, dan vindt 'men' het ook de schuld van Jeugdzorg.
Nou ja, wat wil ik met deze vraag... Ik denk wat meer begrip voor de fouten die mensenwerk met zich mee kunnen brengen? en hoe vreselijk en pijnlijk deze fouten dan zijn, te voorkomen zijn ze niet.

Foutenmarge

De foutenmarge is geen incident maar standaard. Als je niet kunt bewijzen dat ouders hun kinderen mishandelen en dan toch gedwongen hulpverlenen of kinderen uit huis plaatsen zijn alle ouders vogelvrij. En dat is wat er gebeurt. Het voorbeeld van een baby met letsel uit diverse periodes waarbij de ouders vrijuit gaan is ook onbegrijpelijk. Men doet maar wat. Ik ben overigens blij dat deze ouders vrijuit gaan. Mogelijk is er een andere verklaring voor de botbreuken. Ik vind dat je feitelijk moet aantonen dat de ouders iets fout doen.
Risico hoort erbij. De meeste situaties die de krant halen was jeugdzorg al betrokken en hebben dat niet kunnen voorkomen.
Op grond van schrijnende gevallen worden alle ouders en alle kinderen gegijzeld en worden hun rechten met voeten getreden. Ook de kinderrechten. Het recht van een kind om op te groeien bij zijn/haar ouders. Want stel je voor.
Ons dossier blijft bewaard, want stel je voor. Dus iedere gek kan ons weer in de ellende storten.
Bovendien is zo'n juridisch traject genoeg om een gezin de vernieling in te helpen. Wat is dat voor hulp? Het is een gevecht en een angstig gevecht. Daar zijn kinderen ook niet mee geholpen. Duizenden gezinnen worden jaarlijks in de angst gestort. Ouders die noodgedwongen hulpvragers zijn worden net zo makkelijk voor de rechter gedwongen als er ook maar enige onenigheid of verschil van inzicht is met hulpverleners. En die is er. Schandalig. Zodra je hulp vraagt ben je al een potentiele kindermishandelaar.
Schandalig systeem. Maar ik begrijp dat het voor buitenstaanders onverklaarbaar is. Tot je zelf met je goede gedrag voor de rechter staat. Dan besef je ineens dat je als ouders en kinderen weerloos bent in deze hysterische machine.

Zorgmelding

Zorgmelding is een vinkje op het formulier van alle scholen en hulpverlening. Zo aangevinkt. En dan gaat de nachtmerrie van start. Wat is dat voor hulp? Het is geen hulp, het is een beschuldiging van kindermishandeling omdat je niet precies doet wat die omstanders van jou willen. En waarom doe je dat niet? Omdat zij andere belangen hebben dan de belangen van jou kind. Dus uit organisatiebelang zetten scholen en instellingen een makkelijk vinkje en zijn ze van je af. Voortaan ben jij de verdachte en is de aandacht afgeleid van hun eigen onvermogen en falen. Met name in de huidige toestand met het passend onderwijs.

En de hulp?

En je kwam voor hulp. Die je dan niet meer of met heel veel moeite nog weet te regelen. Want die kinderbeschermers helpen je niet en de rest leunt achterover om de rechtzaak af te wachten. Een kind kan niet wachten. Maar dit systeem is pervers. Als je hulp vraagt kun je er een huizenhoog probleem bijkrijgen met een beschuldiging kindermishandeling. Elke onenigheid die je met een hulpverlener of school hebt kan je in die positie brengen. Dan ben je niet gewoon een ouder die in zijn recht staat nee dan ben je een potentiele verdachte van kindermishandeling. Die scheidslijn is flinterdun. Te dun. Terecht dat Tsjor daarop attendeert. De vrijwillige hulpverlening kan elk moment veranderen in rechtzaken en gedwongen hulpverlening. Dat is pervers.

Jeugd ggz

Het grootste zorgpunt voor mij is dat de jeugd GGZ hier ook ondergebracht gaat worden. Dit valt dan straks niet meer onder de basisverzekering. Dus als je met je kind straks naar de psycholoog/psychiater o.i.d. wilt, kun je niet meer naar de huisarts voor een doorverwijzing, zelf je hulpverlener kiezen en declareren bij je verzekering.

Nee straks beslist de gemeente òf en welke hulp je kind gaat krijgen.

Cqcq

Dat vraag ik me af. Ik omzeil nu ook het ggz door naar een kinderarts te gaan die gespecialiseerd is in kinderen met leer en gedragsproblemen.(Mijn zoon heeft ADD) In haar praktijk is ook een psycholoog etc aanwezig. Wordt allemaal vergoed,basisverzekering.

Standpunt wijzigen

Ik kan mijn standpunt niet wijzigen. Ik heb 2 kinderen met een vorm van autisme en het is een constante worsteling om de wereld een beetje aan te passen aan mijn kinderen en die kinderen genoeg zelfvertrouwen en vaardigheden mee te geven om nog een beetje beschermd op te kunnen groeien.
Ik spreek al die zogenaamde deskundigen, zie al die formulieren, hak die weg door de jungle. Maar de eerste de beste gek kan het hele gezin weer op achterstand zetten. Wettelijk gelegitimeerd. De jeugdhulpverlening kan een kans zijn maar is ook een heel groot veiligheidsrisico. Ik geloof heus wel dat er schrijnende situaties zijn maar de meeste ouders en kinderen die in die onzin terecht komen zijn gewone mensen die gewoon hulp nodig hadden die er niet of veel te laat en veel te weinig te vinden is. Ondanks al die opvoedbureautjes. De meeste ouders zijn helemaal geen kindermishandelaars maar worden daar wel mee weggezet.
Ik wil niet dat mijn kinderen het risico lopen om opgevoed te worden door ondeskundige pleegouders of van instelling naar instelling gaan tot ze dropouts van school en zwerfjongeren zijn of sexueel of anderszins beschadigd zijn. Ik wil geen zaken doen met jonge gezinsvoogden die bij autisme denken aan Rainman en mijn kinderen daar niet op vinden lijken.
Er wordt geen kind minder mishandeld door deze miljardenverslindende campagnes. Die realiteit wil niemand onder ogen zien.
Inderdaad wordt je dan om de oren geslagen met mishandelde kindertjes. Ik wens mijn kinderen en mijzelf niet op te offeren zodat er een kans is dat een kind dat wel mishandeld wordt geholpen wordt. Mijn kinderen hebben ook rechten! Bovendien worden er niet minder kinderen mishandeld door al die inspanningen. Dus zou ik willen dat dat gewoon ophoudt. Ophouden met die kindermishandelingscampagnes en signaleringslijsten en constante stroom aan dossiers en rechtzaken.
En gewoon hulp gaan verlenen waar dat nodig is. En de inspanningen nou eens richten op de kwaliteit en de toegankelijkheid van de hulp aan ouders en kinderen. Er zijn veel deskundige mensen en goede praktijken, maar die worden nu ondergesneeuwd door deze onzin. Wettelijk gelegitimeerde onzin.

Deskundigheid

http://www.oratiereeks.nl/upload/pdf/PDF-7624weboratie_geurts.pdf
Mooie oratie van de nieuwe professor Autisme Hilde Geurts. Het onderzoek van Kanner is op gang gekomen door de 33 pagina's! tellende observatie van de ouder! van een 5-jarig jongetje dat inmiddels bijna 80 jaar is en verder gevolgd voor het onderzoek naar autisme.
Bij de aanvraag voor het lgf is het observatierapport van de ouders inmiddels afgeschaft. Ouders doen er toch niet toe?

De wet

Kinderen en ouders zijn gewoon mensen met mensenrechten. Daar hoort de wet op geschreven te worden. Anders niet.

Brief psychiaters

Hier veel mooier geformuleerd dan ik het zou kunnen:

"De kinder- en jeugdpsychiatrie is als enige onderdeel van de beoogde decentralisatie van jeugdzorg, curatieve geneeskundige gezondheidszorg. Curatieve zorg is nu wettelijk verzekerd in een landelijke regeling met uniforme aanspraken en kwaliteitseisen in de Zorgverzekeringswet. Deze wet biedt de beste garantie voor gegarandeerde toegankelijkheid, kwaliteit én betaalbaarheid. Gemeenten hebben in het bestuursakkoord met het Rijk bedongen dat dit wettelijk verankerde individuele recht op zorg verdwijnt. Het zal vervangen worden door het compensatiebeginsel in de WMO. Wij vinden dit heel zorgelijk en onwenselijk en denken dat het strijdig is met het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind.

De stelselwijziging brengt scheiding in de financiering van jeugd- en volwassen psychiatrie aan. In het geval van multi probleem gezinnen kan het gevolg zijn dat de ouders wel de behandeling aangeboden en vergoed krijgen via de zorgverzekeringswet, terwijl de behandeling van het kind niet gegarandeerd is en dus onthouden kan worden door (beperkte budgetten en specifieke keuzes door) de gemeente. De ‘integrale zorg’ aan deze gezinnen komt derhalve in gevaar."

Gevaarlijke wet

Cqcq heeft gelijk.
======
Artikel 10.7
1. Met betrekking tot een jeugdige die tevens verzekerde is in de zin van Zorgverzekeringswet en
die ten gevolge van de inwerkingtreding van deze wet vanaf enig tijdstip niet langer aanspraak zal hebben op geestelijke gezondheidszorg, al dan niet in combinatie met verblijf, op grond van die wet, zendt de stichting, bedoeld in artikel 1 van de Wet op de jeugdzorg, aan de gemeente waarin de jeugdige woont, zo spoedig mogelijk het indicatiebesluit, met inbegrip van het daarin opgenomen burgerservicenummer dan wel het sociaal-fiscaalnummer, waarin ten aanzien van die verzekerde is vastgesteld dat deze is aangewezen op geestelijke gezondheidszorg, al dan niet met
verblijf, waarop ingevolge een zorgverzekering als bedoeld in artikel 1, onderdeel d, van de Zorgverzekeringswet aanspraak bestaat. Het indcatiebesluit gaat zo nodig vergezeld van documenten waarin is weergegeven om welke vorm van zorg het gaat en de gronden waarop het besluit berust.
=======
Verder borduurt het allerlei verschijnselen in de samenleving die op zichzelf wetswijziging of een eigen wet nodig hebben. De verwijsindex en passend onderwijs bijvoorbeeld.
Er heeft op gemeentelijk niveau een griezelige vermenging van belangen plaats (ordehandhaving/politieke onderwijsdoelen/belang van het kind).
======
Zie Artikel 7.1.4.1
Een meldingsbevoegde kan zonder toestemming van de jeugdige of zijn wettelijk
vertegenwoordiger en zo nodig met doorbreking van de op grond van zijn ambt of beroep geldende plicht tot geheimhouding, een jeugdige melden aan de verwijsindex indien hij een redelijk vermoeden heeft dat de jeugdige door een of meer van de hierna genoemde risico’s in de noodzakelijke condities voor een gezonde en veilige ontwikkeling naar volwassenheid daadwerkelijk wordt bedreigd:
a. de jeugdige staat bloot aan geestelijk, lichamelijk of seksueel geweld, enige andere
vernederende behandeling, of verwaarlozing;
b. de jeugdige heeft meer of andere dan bij zijn leeftijd normaliter voorkomende psychische
problemen, waaronder verslaving aan alcohol, drugs of kansspelen;
c. de jeugdige heeft meer dan bij zijn leeftijd normaliter voorkomende ernstige opgroei- of
opvoedingsproblemen;
d. de jeugdige is minderjarig en moeder of zwanger;
e. de jeugdige verzuimt veelvuldig van school of andere onderwijsinstelling, dan wel verlaat die voortijdig of dreigt die voortijdig te verlaten;
f. de jeugdige is niet gemotiveerd om door legale arbeid in zijn levensonderhoud te voorzien;
g. de jeugdige heeft meer of andere dan bij zijn leeftijd normaliter voorkomende financiële
problemen;
h. de jeugdige heeft geen vaste woon- of verblijfplaats;
i. de jeugdige is een gevaar voor anderen door lichamelijk of geestelijk geweld of ander
intimiderend gedrag;
j. de jeugdige laat zich in met activiteiten die strafbaar zijn gesteld;
k. de ouders of andere verzorgers van de jeugdige schieten ernstig tekort in de verzorging of
opvoeding van de jeugdige;
l. de jeugdige staat bloot aan risico’s die in bepaalde etnische groepen onevenredig vaak
voorkomen.
=======
Mind you, we hebben het over jeugdigen tot 18 jaar, met een uitloop tot 23 jaar. Van school spijbelen of naar een andere school willen gaan uit onvrede met de handelswijze van de school, levert een melding op. Zonder dat in objectieve zin vaststaat dat dat een bedreiging voor het kind oplevert. Let ook op f (niet gemotiveerd om door legale arbeid in zijn levensonderhoud te voorzien) en natuurlijk de etnische component onder l.: Je wordt in de verwijsindex opgenomen als je tot een bepaalde etnische groep hoort.
Dan zijn er nog wat wijzigingen in het BW, ook in de omschrijving van ouderlijk gezag. Wat de implicaties zijn heb ik nog niet uitgevlooid, maar de wet zelf licht een tipje van de sluier.
=======
Artikel 7.3.4
1. Inzage in of afschrift van de bescheiden wordt aan de betrokkene geweigerd, indien deze:
a. jonger dan twaalf jaren is, of
b. de leeftijd van twaalf jaren heeft bereikt en niet in staat kan worden geacht tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake.
2. Indien de betrokkene jonger is dan zestien jaren, of de leeftijd van zestien jaar heeft bereikt en niet in staat kan worden geacht tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake, worden desgevraagd aan de wettelijke vertegenwoordiger inlichtingen dan wel inzage in of afschrift van de bescheiden verstrekt, tenzij het belang van de betrokkene zich daartegen verzet.
3. Inlichtingen over, inzage in of afschrift van bescheiden kan eveneens worden geweigerd, voor zover de persoonlijke levenssfeer van een ander dan de betrokkene daardoor zou worden geschaad.
4. Voor de verstrekking van een afschrift kan een vergoeding worden gevraagd overeenkomstig de krachtens artikel 39 van de Wet bescherming persoonsgegevens gestelde regels.
=======
Kennelijk hebben ouders per definitie niks meer te zeggen over kinderen tot 12 jaar.
De wet staat zo vol met letters, het lijkt wel een parlementair discussiestuk, dat lastig te achterhalen is wie er nu wel wat te zeggen krijgt over kinderen tot 12 jaar. Maar het leunt zwaar op die andere komende verandering naar passend onderwijs. En dat doet vermoeden dat scholen ism de gemeente en gecertificeerde instellingen, het voortaan voor het zeggen hebben.
Griezel.
Miriam Lavell

Een vreemd geheim

Registratie van etniciteit in de verwijsindex is al een discussiepunt geweest tussen de minister en het CBP.
De minister is het niet met het CBP eens en licht dat toe in een brief van 25 maart 2010.
http://www.eerstekamer.nl/behandeling/20100325/brief_van_de_minister_voor_jeugd/info
"Er is uitdrukkelijk voor gekozen de doelgroepen niet nader te bepalen in het ontwerpbesluit. Gemeenten behouden met de gekozen formulering de ruimte om hun specifieke beleid voor bepaalde doelgroepen naar
behoefte vorm te geven. De invulling van het doelgroepenbeleid kan namelijk van tijd tot tijd verschillen. Afhankelijk van de problematiek in een gemeente kan het bijvoorbeeld gaan om tienermoeders, zwerfjongeren, hangjongeren en aan drank- en drugsverslaafde jongeren, maar ook om jongeren uit bevolkingsgroepen waar meer aandacht voor noodzakelijk is. Op deze wijze hebben gemeenten de ruimte om die doelgroepencoördinatoren aan te wijzen die binnen hun gemeente op een bepaald moment aanwezig zijn. Antillianencoördinatoren zijn daarmee dus niet de enige doelgroepencoördinatoren. De aanname van het Cbp ten aanzien van dit punt is dusonjuist. Gemeenten dienen ervoor zorg te dragen dat de aangewezen coördinator niet te herleiden is tot een specifieke etnische groep. Zo zal er in een melding aan de verwijsindex bij de contactgegevens van de betrokken coördinator niet worden opgenomen met welke doelgroep hij zich bezighoudt. Gevoelige informatie van de betrokken jeugdige die samenhangt met de doelgroep kan technisch gezien niet in de verwijsindex worden verwerkt en is dus niet te herleiden.Op deze wijze is de aanwijzing van de doelgroepencoörd in overeenstemming met de regelgeving op het gebied van anti-discriminatie en gelijke behandeling."
Aha, dus gemeentes moeten doelgroepenbeleid maken, maar ondertussen wel geheim houden om welke doelgroepen dat dan gaat. Zelfs de coördinator doelgroepenbeleid, moet geheim houden met welke doelgroep die zich bezighoudt. Ondertussen mag elke medewerker in het circus, wel kinderen in de verwijsindex zetten die tot de doelgroep behoren, maar wat die doelgroep is, weet bijna niemand.
Het lijkt Noord Korea wel.
Groet,
Miriam Lavell

Wie kan het vinden?

In de bestaande wet op de jeugdzorg meldt artikel 50 al dat inzage aan de client geweigerd wordt indien deze jonger is dan 12 jaar.
Wat een cliënt is wordt gedefineerd in art. 1 van de wet "cliënt: een jeugdige, zijn ouders of stiefouder of anderen die de jeugdige als behorend tot hun gezin verzorgen en opvoeden;"
Feitelijk dus: Nu al hebben ouders geen recht op inzage van het dossier bij jeugdzorg.
Maar ik kan er geen motivatie bij vinden. Waarom niet? En wanneer wel?
In het nieuwe voorstel is het woord 'client' gewijzigd in 'betrokkene'. Voor een definitie moet je dan weer naar de WBP. En ook daar zijn het de ouders van kinderen < 12 jaar die onder die noemer vallen.
Het is mij onder de bestaande wet al volstrekt onduidelijk welke zorgpartijen nu precies onder de wet op de jeugdzorg vallen, maar de adder de cqcq benoemt, wordt wel extra giftig onder die nieuwe wet, waar het complete wmo pakket van de gemeente onder valt en dus ook psychologische en psychiatrische hulp.
Zonder inzage van het dossier.
Waarom is er geen inzage?
Groet,
Miriam Lavell

Vreemd

Zit hier op een Spaanse berg het Spaansbenauwd te krijgen. Had nog geen tijd gehad voor de consultatie waar Tsjor over begon. Wel wist ik dat de jeugd GGD feitelijk onder regie komt van de gemeenten: zij gaan betalen en willen gaan sturen op efficiëntie en kwaliteit zoals dat zo mooi heet. Dat houdt in dat ze ook diagnoses moeten weten. Vgl de hele exercitie die psychiaters over de DBC hebben gevoerd. Over de uitspraak van de rechter is niet bericht in de media, en ondertussen wordt het mbt jeugdzorg gewoon herhaald, in het kwadraat!

Miriam, Tsjor, zoek even op de site van de gemeente van Amsterdam. Daar hebben enkele ambteNaren tegenspraak georganiseerd. Ben erbij geweest. Verslag is openbaar. Ging over de wens van de gemeente om een gezinsdossier te bouwen, met alle info in de cloud, zgn onder regie van het gezin zelf. Op advies van Alares, die het ondoordachte idee 'jeugdzorg 3.0' noemt.

J
Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Correctie

Jeugd GGD moet zijn Jeugd ggz, mijn iPad was voor zichzelf begonnen...

J

Verstuurd met de Ouders Online app.

U bocht inzage

Voor een toelichting op het nu geldende art. 50 over inzage, moest ik ver terug.
Memorie van toelichting Vergaderjaar 2001-2002
Kamerstuk 28168 nr. 3
Daar is het nog artikel 46 dat inzage bespreekt.
=========
Artikel 46

Inzage in of afschrift van bescheiden die de cliënt betreffen, worden hem geweigerd, als hij jonger is dan twaalf jaar of, als hij ouder is, indien hij niet in staat is tot een redelijke waardering van zijn belangen terzake. In die gevallen wordt desgevraagd deze informatie verstrekt aan de wettelijke vertegenwoordiger van de cliënt. Als de cliënt een jeugdige is, krijgt de ouder als wettelijke vertegenwoordiger de informatie niet, als het belang van de jeugdige daardoor kan worden geschaad. Het gaat bijvoorbeeld om een situatie waarin het terstond verstrekken van informatie over de jeugdige met zich mee kan brengen dat de wettelijke vertegenwoordiger de jeugdige onttrekt aan de nodige zorg. Ook kan het gaan om gevallen waarin gevreesd moet worden voor het toebrengen van fysieke of psychische schade aan de jeugdige. Zodra de dreiging is geweken kunnen de inlichtingen alsnog worden verstrekt.

Weigering van het geven van informatie is eveneens mogelijk als met het verstrekken ervan de persoonlijke levenssfeer van een derde geschaad zou worden.
=====
Kennelijk moet de wet in een U bocht begrepen worden: Client < 12 krijgt geen inzage, ouders zijn ook client en via de wettelijke definitie inwisselbaar, maar die zijn ouder dan 12 dus die krijgen wel inzage.
Daarmee is de verwarring niet geweken. Zie wat het cbp erover aan informatie verschaft http://www.mijnprivacy.nl/Vraag/Privacy-van-kinderen-en-jongeren/Privacy-in-de-jeugdgezondheidszorg/Pages/privacy-jeugdgezondheidszorg.aspx
"Kind 12-16 jaar
Is uw kind tussen de 12 en 16 jaar, dan mag u het DD JGZ alleen inzien als uw kind daarvoor toestemming geeft. "
Maar ook "Is uw kind jonger dan 16 jaar? Dan heeft u het recht de persoonsgegevens in het digitaal dossier jeugdgezondheidszorg (DD JGZ) van uw kind te laten aanvullen of corrigeren. Dit recht heeft u op grond van de Wet bescherming persoonsgegevens."
en elders http://www.cbpweb.nl/Pages/inf_va_rechten_patient.aspx
"Is de patiënt jonger dan 16 jaar dan geldt het recht om correctie te vragen, zoals opgenomen in de Wbp, alleen voor de wettelijk vertegenwoordigers en niet voor de patiënt zelf."
Ik begrijp daar niks van. Hoe kunnen ouders nu tegelijkertijd in beginsel geen inzagerecht hebben (>12< 16 beslist het kind), maar wel de enigen met recht op correctie?
Daar komt bovendien nog bij dat in het nieuwe wetsvoorstel het woord 'cliënt' wordt vervangen door 'betrokkene' zoals bedoeld in de wbp.
"f. betrokkene: degene op wie een persoonsgegeven betrekking heeft;"
Of uitwisseling van de een naar de ander (de U bocht) nu nog mogelijk is, is mij onduidelijk.
Er lijkt in ieder geval sprake van een meningsverschil over de betekenis van de rechten tussen het CBP en de wetgever. Het CBP gaat uit van recht op inzage door kinderen < 12 (voor zover ze zelf kunnen oordelen), de wet op de jeugdzorg gaat ervan uit dat die kinderen dat recht helemaal niet hebben.
Het is mij onduidelijk of dit een geoorloofde wettelijke beperking van het inzagerecht is.
Tot zover de puzzel over inzage. Er zijn nog veel meer puzzels te maken.
Groet,
Miriam Lavell

Deze?

Justine, bedoel je deze https://jeugd020.pleio.nl/file/view/9112092/verslag-expertmeeting-privacy-gezinsdossier-13juli2012-defpdf
Ik ga overigens binnenkort weer naar een Franse berg, die als het goed is vanaf 25 augustus ook werkelijk van mij is.
Ik beperk me dus tot het schieten met losse flodders hier en hoop dat dat mensen helpt om een meer samenhangende kritiek op die wet te leveren.
Groet,
Miriam Lavell

Toestemmingsvereiste

Wetsvoorstel Artikel 4.1.8
1. De jeugdhulpaanbieder verleent slechts jeugdhulp indien daarvoor toestemming is gegeven.
2. De vereiste toestemming mag worden verondersteld te zijn gegeven, indien de betreffende jeugdhulp niet van ingrijpende aard is.
Toelichting
Artikel 4.1.9 [Wettelijke vertegenwoordiging en toestemming]
Uitgangspunt is dat jeugdhulp slechts verleend mag worden met toestemming van de betrokkene. Dit kunnen de jeugdige, zijn ouders of verzorgers zijn. Bij niet ingrijpende jeugdhulp mag deze toestemming verondersteld worden te zijn verleend. Dit geldt bijvoorbeeld voor een consult om het gedrag van het kind te bespreken en een aansluitend gesprek om dit gedrag te verbeteren.
=========
Zoals het er hier staat kan de school/juf of buurvrouw zonder toestemming jeugdhulpverlening inschakelen voor onderzoek naar gedrag. De wet + toelichting definieren dergelijk onderzoek als niet ingrijpend.
Dat is nieuw.
Het BW maakt al melding van veronderstelde toestemming 7:466.2."Een volgens de artikelen 450 en 465 vereiste toestemming mag worden verondersteld te zijn gegeven, indien de desbetreffende verrichting niet van ingrijpende aard is."
Mijn interpretatie hiervan is altijd geweest dat je met dat vriendje dat bij jou in de tuin een gat in de kop valt, zonder toestemming naar de dokter kunt om het te laten hechten.
Dat is een gangbare interpretatie, Zie http://www.triasjeugdhulp.nl/smt/user/upload/File/pleegouders/hoofdstuk_14_aandachtspunten_en_tips.pdf
Met datzelfde vriendje een consult afleggen bij jeugdzorg om het gedrag te bespreken en zelfs in vervolgconsult te bespreken hoe het verder moet, lijkt mij nou niet bepaald automatisch gegund door de ouders van het vriendje.
Jeugdhulp is bovendien ingrijpend omdat het bijzonder ideologisch getint is (zie de meldingsgronden in de verwijsindex) én omdat het een melding in de verwijsindex op kan leveren.
Ik vraag me af wat de functie van deze oprekking van de bevoegdheid van derden over kinderen is.
Ik vrees dat de bedoelde 'ontschotting' (een gemeentelijk budget voor alles wat met kinderen te maken heeft) ook ruimte schept aan iedere partij die met kinderen te maken heeft, er maar alles mee te doen. Onderwijs, politie, jeugdhulp, GGZ en zelfs forensische GGZ (strafzaken).
Groet,
Miriam Lavell

Gek

Het is nog erger dan ik dacht. Wat moet je daar nou mee? Hopelijk worden ze weggestemd door de 1e kamer. Wie zal ik daarover nou eens benaderen?

Ja, dat is het!

Heb je het gelezen?
Een Franse berg, mens, je bent te benijden!
Leve internet, dat wel.

J

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Gelezen

Ja, ik heb het gelezen. Het is een mooi voorbeeld van de problemen die zich kunnen gaan voordoen.
Die wet geeft een kader en op dat kader is al voldoende aan te merken, maar de invulling zelf is nadrukkelijk aan de gemeentes.
Bij die invulling ontstaan natuurlijk even zo leuke en innovatieve als onuitvoerbare ideeën. Dit nog los van het feit dat de kaders zelf onuitvoerbaar zijn (zie eerder 'Een vreemd geheim').
In de vorm die de wet heeft is het wachten op overtreding van alles wat verboden is.
Ondertussen zie ik ook niet zo snel hoe een gemeente dan wel geheel ontschot het totaalbeheer kan hebben, zonder fundamentele rechten aan te tasten.
Groet,
Miriam Lavell

Totaalbeheer

De meeste gezinnen hebben helemaal geen totaalbeheer nodig. Te weinig wordt de regie gewoon bij de ouders zelf gelaten. Je hebt maar 1 goede maatschappelijk werker nodig als de ouders er niet uit komen, die de regiefunctie van de ouders kan ondersteunen en mee kan regelen. Zonodig in de huisartsenpost. Dus omdat er sommige gezinnen zijn waar de problemen zo de pan uitrijzen dat alle redders zich er op storten moeten alle ouders onder totaalbeheer vallen.
Het probleem is gewoon dat redders niet met ouders willen praten maar met elkaar. Ouders moeten eerst aan allerlei regeltjes voldoen voor ze geholpen worden. Het is ook overal hetzelfde. Voor je geholpen wordt moet je eerst voldoen aan de bureaucratie en de norm. En dat dan van een aantal redders tegelijk. Dat zou toch eenvoudiger moeten zijn. Je vraagt een brood en je krijgt een paar molenstenen.