Ienieminimeisje krijgt een broertje/zusje - hopen we...
Ha allemaal. Alweer bijna twee en een half jaar geleden leefden velen enorm mee toen mijn jongste kleindochter werd geboren na een zwangerschap van iets meer dan 24 weken. (Het gaat heel goed met haar 
)
En nu is er een tweede kindje op komst. Helaas is, anders dan gehoopt door de aanstaande ouders, de zwangerschap net zo lastig als vorige keer, al hebben we het moment in tijdsduur waarop minimeisje werd geboren deze week gepasseerd.
Oh oh wat een spanning. Veel extra controles, medicatie, onzekere gevoelens, kleine incidentjes die dan toch loos alarm blijken. Dochter moet heel rustig aan doen, is met ziekteverlof en voelt zich mede door de hormonen en de bijwerkingen van medicatie machteloos, rusteloos, moe en verdrietig, 'waarom kan het niet gewoon zoals bij anderen' (nutteloze vraag, maar ja).
Ik kan uiteraard niet roepen 'Gaat allemaal goed komen' wat je veel te vaak hoort; ik voel me ook gespannen en moet dat vooral niet uitstralen. Hm tja, lekker makkelijk, ouders en kinderen weten echt wel wat waar en niet waar is.
Meeleven is onmisbaar. En lastig.
Ik leef mee ook mee
Ik weet de verhalen over ienieminimeisje nog goed!
Ook nu weet ik niet anders te zeggen dan "heel veel sterkte". Hopelijk lukt het om het bevallen zo lang mogelijk uit te stellen.
Ik kan me ook levendig voorstellen dat op een andere zwangerschap was gehoopt, want het is helemaal niet gezegd als het de eerste keer niet goed gaat het de tweede keer ook niet goed gaat. Als het helaas toch weer zo lastig is, is dat zo jammer. Tijdens dat je zwanger bent is het natuurlijk lang niet altijd lol, maar ontspannen met je kind in je buik spelen is mooi om te kunnen beleven.
Je bent bang om je gespannenheid weer op je dochter over te brengen dat je dat niet uit mag stralen? Lijkt me bijzonder lastig.
O ja en fijn
dat het goed gaat met ienieminimeisje! Je dochter heeft dus nu ook een levendige twee-en-een-halfjarige die graag aandacht van haar moeder wil. Gaat dat nog een beetje?
Gefeliciteerd!
Wat leuk!
Spanning, maar natuurlijk, begrijpelijk. Ik lees mee.
Oooo
Wat fijn te horen dat ienieminimeisje goed gaat. Ik vind het nog steeds zo bijzonder.
En ook fijn dat ze een broertje of zusje krijgt.
Maar wat een spanning weer. Jammer dat het niet gewoon goed kan gaan hè, dat zou ik ze zo gunnen. En als geen ander weten ze hoe kwetsbaar het is als het om je kind gaat...... En jullie met hen.
Gefeliciteerd en sterkte gewenst,
Aagje
Wat leuk!
En wat spannend weer!
Ik ken de verhalen van ieniminimeisje ook nog en wat fijn dat het nu goed met haar gaat en dat er een broertje of zusje op komst is.
Sterkte met de zorgen!
Wat leuk om te horen
Dat ieniminiemeisje grote zus wordt. Ik weet t nog goed,die spannende tijd. Jammer zeg dat t weer zo moeizaam en spannend is. We zullen duimen voor vanaf nu een week of 10 erbij voor minibrusje.
Wauw
Van harte gefeliciteerd ! Ik weet nog dat je oma werd, je schreef toen nog onder een andere Nick. Ik ben meer dan 18 jaar geleden moeder geworden van een tweeling die na net 26 weken werd geboren, toen nog de ondergrens van behandelen en in leven houden van extreem prematuren. Ik heb je er toen over geschreven en heb erg met jullie meegeleefd wetende hoe spannend het was. Nu dus weer spannend! Ik ken legio verhalen van vrouwen met een prematuur waarbij hun volgende zwangerschap wel een voldragen zwangerschap hadden. Dat is dus wat ik je dochter ook van harte gun. Ik hoop dat ze toch een beetje kan genieten, en jij ook. Ik hoop over een groot aantal weken pas te lezen dat je er een kerngezond kleinkind bij hebt gekregen! Ik wens jullie alle geluk en voorspoed!
dankjewel voor alle goede wensen
dat doet me goed!! Ik hoop dat dit draadje een maandje of drie, vier kan blijven bestaan
Toekomstige 'grote zus' gedraagt zich best prima, ze is gewillig en 'helpt' graag met de vaatwasser leegruimen en tafel dekken. Ook accepteert ze dat mama haar vrijwel niet meer optilt, al is dat weleens lastig. Ze vindt het jammer dat mama niet met haar op sjouw gaat, maar kan ook gezellig met haar knuffelen. Rustig aan doen is gewoon enorm saaaai.
Gefeliciteerd
Superleuk dat ienieminimeisje er een broertje of zusje bij krijgt! En jij weer een kleinkind.
Sterkte met alle spanning, ik hoop dat de baby nog maar heel lang veilig in de buik blijft zitten!
Gefeliciteerd!
met dat je weer oma gaat worden. Tegen jou durf ik dat al wel te zeggen. Ik snap dat je tegen je dochter iets voorzichtiger bent. Wel sneu dat het weer een zorgen-zwangerschap is. Maar ze wordt goed in de gaten gehouden, hoe vervelend dat soms ook is.
Als je dochter zegt 'waarom kan het niet gewoon zoals bij anderen' dan kun je haar misschien helpen door toch maar vriendelijk te zeggen dat het bij anderen ook niet standaard van een leien dakje gaat. Dat klinkt als een dooddoener, maar soms is het goed om te realiseren dat je niet de enige bent die met deze pech kampt.
Heel veel sterkte, probeer je niet al te veel zorgen te maken en elk beetje genieten te pakken en te voelen.
Wat fijn!
Ik weet het nog hoor, de geboorte en alle bange zorgen rondom ienieminimeisje. Wat fijn te horen dat het goed gaat!
Heel erg leuk dat ze een broertje of zusje krijgt. Alle goede wensen voor jou en je (schoon-/klein-)kinderen!
Spannend weer
Wat fijn dat dat het nietige hoopje hoopje mens van de foto's is uitgegroeid tot een levendige peuter. Ik hoop dat je dochter daar hoop uit put.
En als je dochter niet gezegend is met een blijmoedige, optimistische aard dan schiet je met #feelingblessend en #genieten ook niet op, Het worden weer spannende weken voor haar en voor jullie, en het is verdrietig dat ook deze zwangerschap weer met zoveel zorgen gepaard gaat. Ik hoop dat vooral dat ze deze weken wat afleiding vindt. En natuurlijk dat ze over een paar weken na een vlotte bevalling een stevige baby in haar armen houdt.
Gefeliciteerd en sterkte
Sjonge wat dubbel weer; die blijdschap en die spanning tegelijk. Ook ik weet nog heel goed hoe spannend alles steeds was toen Ienieminimeisje werd geboren.
Het voelt makkelijk om ervan uit te gaan dat alles nu, net als destijds, weer goed komt. Maar vanzelfsprekend is dat natuurlijk allerminst. Ik kan me je zorgen heel goed voorstellen.
Blijf hier schrijven als dat je helpt; ook jij moet met je zorgen ergens terecht kunnen!
Liefs, n@nny
Begrijp de spanning
Eigenlijk alles wat Kenfan zegt. En voor jullie natuurlijk ook spannend en hoop dat alles goed gaat!
Sterkte
Precies zoals je zegt, meeleven is lastig. Je eigen gevoelens en emoties moet je op de achtergrond zetten als je bij je dochter bent, alles draait nu om haar. En je dochter zal het ook niet makkelijk hebben met haar gevoelens. Zij wil dolgraag een "gewone" zwangerschap, of ueberhaupt een derde trimester, zij wil voor haar oudste dochter kunnen zorgen, zij wil vast zoveel meer dan alleen maar een gezond tweede kind, en dat is lastig, want alles draait nu toch vooral om de gezondheid van dat tweede kind.
Het lijkt me lastig manoevreren. Wanneer moet je de emoties van je dochter aanvaarden en erkennen (en dus niet proberen je dochter "op te beuren" met dooddoeners als "als het kind maar gezond is"), en wanneer kun je samen "vieren" dat je dochter alweer een dag/week/maand zwanger is gebleven? Zorg in elk geval dat je zelf mensen hebt die wat verder van de situatie af staan waar jij JOUW gevoelens kunt uiten, zodat je als je bij je dochter bent je 100% kunt richten op haar.
Uithouden
en dagen tellen. Zo herinner ik me de tweede zwangerschap, toen het weer bij 24 weken mis ging. Ik vond het een hel, afschuwelijk, vooral omdat je wist wat er mis kon gaan. Het was echt dagen tellen, soms uren tellen: 26 weken, meer kans, 28 weken, longetjes rijpen, 32 weken, goede kans, 36 weken, kind mag komen. En het kwam. Nu een gezonde 30-er.
Ik hoop dat je dochter ook zo ver komt en ik hoop ook dat ze dan ervaart, dat alle zorgen helemaal niet opwegen tegen de rijkdom van twee kinderen.
Tsjor
Uithouden en dagen tellen...
geduldig wachten. Het is een hele kunst (en ze gaan ook nog verhuizen... Naar vlakbij ons en de andere grootouders. De aanstaande moeder geeft vanaf de bank alle instructies en wij zijn lekker bezig terwijl ons ijverige minimeisje 'helpt'
Morgen 26 weken!
Een vlaggetje
26 weken, dan mag het eerste vlaggetje uit! Fijn dat ze dichterbij komen wonen.
Tsjor
Het werd elke keer minder
Bij de derde en de vierde zwangerschappen waren de problemen niet helemaal over, maar werd het kritieke ervan wel elke keer minder, zodat ik uiteindelijk 40 weken kon worden zonder ziekenhuisopname. Misschien een tip voor je dochter en schoonzoon, als ze ooit een 'normale' zwangerschap willen?
Tsjor
Oeh, spannend
Dit draadje ga ik goed in de gaten houden. Hopelijk nog een hele lange tijd! Blijf nog maar lekker zitten, ienieminimeisjesbrusje.
skik
Fijn
dat ze dichterbij komen wonen. In dat opzicht hou ik mijn hart vast over waar mijn kinderen ooit naar toe zullen verhuizen. De een heeft haar zinnen op Haarlem gezet, nou... dat is te overzien. De ander voor dit moment Amsterdam... ook te overzien. Maar stiekem hoop ik dat de ene hier blijft en de ander hier terugkomt op den duur. Ik ben bepaald niet het type die dagelijks bij ze op de stoep staat, dus in dat opzicht is het 'veilig' 
.
Wilgenkatje
Ja, ik kan me ienieminimeisje nog goed herinneren! Fijn dat het zo goed met haar gaat!
Wat spannend, het tweede kindje... Ik duim dat het nog lang blijft zitten tot het juiste moment, en dat het dan gezond en wel geboren mag worden.
So far, so good?
Wilgenkatje, ik hoop dat baby nog comfortabel in de buik zit.
skik
Ben ook benieuwd
Wilgenkatje, hoe is het nu?
Inderdaad. so far so good!!
Moeder is onrustig en ongeduldig, maar ukkie zit nog binnen!
Fijn
Een goed teken dat moeder ongeduldig is, dan duurt het lang .
Gaat alles nog goed?
Ik moest even weer aan jullie denken
ja, het gaat nog goed
Geduld is een schone zaak...
zit ze nu
bij 28 weken ongeveer?
(bijna?)
29 volgens mij!
