Gezin compleet....maar

Afwachten

Ik zou proberen er niet teveel bij stil te staan. Je hoeft nu toch geen radicale beslissingen te nemen? Kijk gewoon hoe je je over een jaar voelt bijvoorbeeld. Als je dan nog een hele sterke drang hebt, dan kun je altijd nog een keer nadenken toch?

Bij mij is het tot nu toe niet over gegaan, en mijn tweede is bijna 3. Ik zie wel hoe ik me zal voelen na nummer 3 (uitgerekend in maart).

Bij mij ging het na de 4e over

Bij mij was het gevoel na de 4e helemaal over. Ik wist gelijk dat het 'hoera de laatste zwangerschap' en 'gelukkig de laatste bevalling' zou zijn. (Beide niet echt mijn hobby). De babytijd afsluiten vond ik ook prima. Doordat er niet veel tijd tussen zat, heb ik het idee dat die juist heel lang geduurd heeft, omdat ik ieder keer weer opnieuw zwanger was, zodra de jongste een beetje zelfstandig begon te worden. Ik vond het helemaal mooi zo en zelfs het idee dat ik nooit meer borstvoeding zal geven (gem 2,5 jaar per kind) leek me prima. Zo, dat zat erop. Het was mooi, maar nu is het tijd om verder te gaan.
Verder heb ik helemaal niet het idee dat ik nooit meer zo'n klein mensje in mijn armen zal hebben. Met veel kinderen is de kans erg groot dat tenminste één ons vast wel tot grootouders zal maken. Heerlijk lijkt me dat tegen die tijd, een kleinkind: wel de lusten, maar niet de lasten.
Wel valt het me op dat nu ze ouder worden het wel ineens sneller lijkt te gaan. Jarenlang kon ik op verjaardagen en kinderfeesten rustig naar de duplo grijpen. En nu... terwijl ik het idee heb dat ze er gisteren nog mee speelde, blijkt de jongste ineens halverwege groep 3 te zitten en moet ik beslissen of we de hele verzameling die we hebben opgebouwd in deze jaren aan iemand zullen doorgeven of bewaren voor later. En hoewel het nu nog ver weg lijkt zal ik straks voordat ik het weet met hetzelfde vraagstuk voor de lego zitten.
Iedere leeftijdsfase lijkt sneller te gaan. De babytijd duurde voor mijn gevoel eindeloos, de peuterleeftijd al wat minder. De voor mijn gevoel nog kortere kleutertijd zou vast komen omdat de jongste versneld is en we dus een jaar minder gehad hebben. Maar daar ligt het helemaal niet aan. Ik ben er net aan gewend dat de oudste al naar het VO gaat en dan is de tweede al aan de beurt en als ik even niet oplet zijn ze zo ineens allemaal de basisschool door en is de oudste bezig voor haar rijbewijs.
Mijn grootmoeder vertelde me eens dat naarmate je ouder wordt de tijd sneller gaat. Ik kon me er toen als puber weinig bij voorstellen, maar ze had gelijk. Het kind wat ik nu nog een nachtzoen geef en even lekker in stop is bij wijze van spreke morgen ineens een jongeman. Ik heb er verder geen moeite mee, deze tijdversnelling hoort kennelijk bij het leven. Ik krijg helemaal geen tijd om me aan bepaalde periodes vast te klampen. Als ik even niet oplet zijn ze zo alweer een fase verder.
Ik heb alleen maar tijd om intens te genieten van deze rijkdom. Het is prachtig om te zien hoe ze zich ontwikkelen en ontplooien tot ieder hun eigen persoonlijkheid, om steeds meer te ontdekken wie ze aan het worden zijn. Het geeft me een groots gelukgevoel en een gevoel van dankbaarheid dat ik deze rijkdom zomaar gekregen heb.
En deze gevoelens zijn de enige die ik echt bewust vast probeer te houden. Vooral voor die momenten waarop ik ze graag alle vier achter het behang zou willen plakken, zodat ik ook al weer weet waarom ik eigenlijk kinderen wilde
Groeten Primavera

Oeps...

geen kun, is geen kus natuurlijk!

Bij mij

Onze jongste is ook 10 maanden en zij is de vierde, ik heb het eerste half jaar hetzelfde gevoel gehad als jou, maar nu is het over. Ik kan eigenlijk alleen nog maar vooruit denken en blij zijn dat ze straks wat ouder is, al vind ik het soms wel jammer dat ik nooit meer zwanger ben en ga bevallen, maar je moet ergens stoppen en voor mij is het goed zo.

Hier ook na de vierde

heel af en toe kijk ik nog wel eens naar zo'n kleine baby en denk dan. Hmmmmm. Maar dat is maar even. Het is goed zo. Het is zo druk genoeg. Ik heb een hekel aan zwanger zijn, bevallen is een drama en ik heb vier gezonde kinderen. Dus ik ruim zonder problemen de kleertjes waar mijn jongste uitgegroeid is op. Ik heb baby speelgoed weggedaan. De box is na jaren het huis uit en ik kijk er nu naar uit dat wij weer wat flexibeler zijn en heerlijk lange boswandelingen kunnen maken zonder een buggy of onze rambler mee te slepen. En rond te trekken op vakantie in plaats van een vaste bestemming.

Geen kriebelende eierstokken meer

Ik heb er nog wel een aantal jaren last van gehad. Ik heb nu 45 en mijn eieren zijn aardig over de datum. Dat maakt het accepteren ook een stuk makkelijker
Verder heb ik een beroep waarbij ik vrijwel dagelijks met een pasgeboren baby in mijn armen sta. Ik kom dus ruimschoot aan mijn portie "puppie".
M.

Sinds een paar weken

weet ik zeker dat er geen 3e meer komt. Ik afgelopen 1,5 jaar behoorlijk zitten twijfelen maar het is goed zo, heb er 2 gekregen terwijl ik door zoveel artsen onvruchtbaar verklaard ben, de eerste kwam zomaar opeens na een hele lange tijd geen cyclus gehad te hebben en de 2e kwam na jarenlang gedoe en beide zijn ze gezond en vrolijk.

Dat bedacht ik mij opeens heel duidelijk, we hebben er meer gekregen dan er eigenlijk in zat en dan moet je er niet nog eentje willen. Wel weet ik dat als mijn dochters ooit zwanger worden en zelf een kindje krijgen ik ze allemaal vreselijk ga verwennen.

Herkenbaar

ik blijf het leuk vinden,zo,n prulletje in mijn armen.
Maar vier kinderen is ook wel genoeg in huis.
dus ben ik op mijn 40e met *prulletjes* gaan werken.
en ik geniet me suf,wel de lusten,niet de lasten,ideaal.

Je bent blijkbaar nog niet klaar voor je gevoel

Ik had dat gevoel ook heel sterk na de 2e en de 3e is er inderdaad na een aantal jaren ook gekomen.

En nu, nu is dat gevoel niet helemaal over, maar is het wel anders. Ik kan inderdaad afscheid nemen van alle babyspullen die ik al meer dan 11 jaar koester en ik gewoon van mijn jongste genieten zoals hij is.

Daarnaast weet ik nu ook rationeel dat 4 voor ons echt te veel is, dat ik te oud ben en dat ik niet nog een keer 9 maanden in spanning wil zitten of het wel goed gaat. En ik zie dat ik weer een beetje mijn leven terugkrijg en dat ik daar ook echt van kan genieten.

Het is nu dus klaar voor mijn gevoel. Al hang ik wel af en toe nog net niet dwangmatig aan de wijzers van de klok om de tijd stil te zetten en alles te houden zoals het nu is.

Ik ga ook gewoon wachten op die kleinkinderen, die vast ooit wel gaan komen.

Hahaha dit draadje gaat niet helpen

Ik ben de zoveelste in dit draadje dat nog in het kraambed van de derde al naar het vierde kind verlangde, maar na de geboorte van dit vierde kind 200% zeker wist dat dit de laatste was. En nu 8 jaar later is het nog steeds helemaal goed, nooit meer een seconde naar een volgende baby verlangd.
Ik moet wel zeggen dat de bevalling en het eerste jaar met dit vierde kind mij heel erg zwaar zijn gevallen. Nog eentje om het af te leren zeg maar

Dat had ik nou

bij de derde, toen was ik er klaar mee. Zag toen een moeder op school met de vierde in de maxicosi lopen en toen kwam er ook nog een vijfde. PFff moet er niet aan denken. Jongste is nu 5, heerlijk allemaal op school.

Mirna

Ik lees je draadje en herken het. Wij hebben 2 kinderen gekregen na een serie miskramen en de beide kinderen zijn te vroeg geboren. Beide kinderen bleken ziek te zijn en de jongste overleed toen hij 4 was. Van een gezin van 2 kinderen ben je ineens een gezin met nog maar 1 kind. Dat is heel lastig omschakelen naast het verdriet om het gemis. Wij konden geen gezonde kinderen meer krijgen en dus moest ik afscheid nemen van een nieuw kindje. Ik heb mij laten steriliseren toen ik 31 was. Nu is puber inmiddels 13 en zie ik hoe eenzaam het "enig" kind zijn is.Wat had ik nog graag een kindje willen hebben. Helaas, het zat er niet in!

Mijn advies aan jou is, geniet van je gezonde drietal. Zodra je echt uit de babytijd bent en je kinderen iets ouder zijn verdwijnt de behoefte an nog een kindje naar de achtergrond.

Behoefte

ik heb drie gezonde kinderen,bij manlief is het goed zo. bij mij blijft het enorm kriebelen. ik zou graag nog vierde willen. nu pas na aantal jaren krijg ik er zoveel behoefte aan. misschien omdat ik jong de eerste drie heb gekregen en meesten op mijn leeftijd nu beginnen met kinderen. beste vriendin nu zwanger van eerste. mmmmmmmmmmmmmm ik zwijmel nog voort en wil ook vierde, maar zal niet meer gebeuren helaas.