Een gelukkige en onbezorgde jeugd

Onderwerp

Een leuk onderwerp voor een blaadje

Blaadje?

Paardebloem-blaadje.

Het is gewoon iets wat ik me afvraag naar aanleiding van dat draadje. Als je zelf kinderen krijgt spiegel je je geregeld aan je eigen jeugd. Alle ouders willen een gelukkige en onbezorgde jeugd voor hun kinderen. Maar ja....

Mij lijkt

Dat liefde en een dak boven het hoofd en verder niet teveel belast met allerlei zorgen al veel goeds doet.

Je kunt je kinderen wel een onbezorgde jeugd willen zorgen maar het grootste deel heb je niet in de hand. Zorgen, ziektes, oorlogen en financiële rampspoed zijn zelden vooraf te voorzien. En kunnen een kinderjeugd aardig verzieken.

Ik denk dat wat wij dat allemaal wel kunnen willen (die onbezorgde jeugd), en dat het een mooi streven is. Maar dat je feitelijk je handjes dicht mag knijpen als ze ongeschonden de 18-jarige leeftijd bereiken...

Margriet?

is paardebloem margriet?

Paardebloem is paardebloem

geen Margriet

Onbezorgde en gelukkige jeugd

Het is een prachtig streven. Maar er zijn onderweg zoveel kleine en grote dingen die 'geluk en onbezorgdheid' belemmeren.

Objectief gezien is het prachtig als je een stabiele relatie hebt, een geschikt huis, een baan, voldoende financieën, gezondheid.
In de praktijk is dat allemaal betrekkelijk; het komt erop aan hoe je met de beschikbare middelen het beste ervan kunt maken. Je kunt nooit een onbezorgde en gelukkige jeugd garanderen. Die wensmoeder die de vraag stelde, stelt in mijn ogen een onmogelijke vraag, ook op een laat moment trouwens.

Onbezorgd en gelukkig is nooit te garanderen. wat je uitgangspositie ook is.

Persoonlijk: mijn moeder had en heeft veel (soms vage en nauwelijks oplosbare) gezondheidsklachten en ik vind het echt lastig daarmee geduldig om te gaan- het duurt al mijn hele leven. Daarom probeer ik als mij op fysiek gebied eens wat tegenzit daarover zo weinig mogelijk te praten tegen mijn kinderen. Ik vond dat als kind zó vervelend.

Een warm nest

ongeacht hoe groot, chique of rijk dat nest is. Het gevoel dat je er bij hoort, dat je er mag zijn, dat je goed bent zoals je bent, dat mensen er naar uit kijken om je weer te zien en te horen wat je gedaan hebt en hoe je dat ervaren hebt, het weten dat als je ziek bent of iets anders vervelends er mensen voor je zijn, dat er iemand is als jij iets hebt om te vieren, dat er iemand is als jij iets verdrietigs hebt, samen mooie herinneringen delen en ook samen nare momenten mee maken.

Het vertrouwen mee geven dat mijn dochters, hoe oud ze ook worden mij ALTIJD kunnen bellen of wakker maken als ze een aai en een luisterend oor nodig hebben.

Een onbezorgde jeugd bestaat niet een liefdevolle wel.

Dirksmama o.t.

??? Waarom vroeg je je dat af?

Paardebloem

Maar dat kan ook averechts werken, zo min mogelijk delen over je fysieke problemen. Wij merken bijvoorbeeld heus wel als er wat scheelt bij mijn schoonouders, maar ze delen vrijwel niks met hun zonen. Als het niet anders kan, vertellen ze het hooguit achteraf. Maar je maakt je wel zorgen als je merkt dat er iets is,maar niet weet wat!

Een warm nest

Wat Manda zegt, uit zo'n nest kom ik wel, min of meer. Wat niet wegnam dat ik aardig wat afgepiekerd heb als kind. Die warmte streef ik nu ook in mijn eigen nest na, maar ook dat neemt niet weg dat zoon geregeld angsten heeft over alles waar je in een onbezorgde jeugd angsten over kan hebben. Dat je ouders dood kunnen gaan, dat ze je niet leuk vinden, dat je nooit meer mag Wii'en, dat je kast 's nachts spontaan omvalt, dat je op een stralende dag geen jas bij je hebt want het zou zomaar kunnen gaan plenzen. Als je nest maar warm genoeg is, kun je die zorgen wel hebben. Zonder dat wordt het vervelender, lijkt me.
Onbezorgd is niet hetzelfde als zorgeloos en gelukkig is geen stabiele toestand. En op deze vrolijke noot begin ik niet al te jubelend aan de nieuwe werkweek.

Perspectief

Leuke vraag, ik vraag me dat ook wel eens af. En hoop altijd heel erg dat mijn kinderen de leuke momenten, knuffels, fijne vakanties, grapjes etc in zich opslorpen en dat ze dat diep van binnen een gevoel van 'gelukkig en onbezorgd' geeft waar ze later op terug kunnen vallen.

Zelf vind ik dat ik een gelukkige en onbezorgde jeugd heb gehad. Hoewel er objectief best wel het één en ander minder goed was: broer als kind overleden (ik was 3), nogal ouderwetse, strenge en afwezige vader, toen ik 18 was zijn mijn ouders gescheiden en dat had natuurlijk een aanloop en daarbij was ik altijd een wat tobberig kind, en tijdens mijn pubertijd echt een beetje depressief.
Waarom vind ik mijn jeugd dan toch onbezorgd en gelukkig, nu ik 40 ben? Mijn moeder was aanwezig, wijs, grappig en lief. Ik had gezellige broers. Ik leerde makkelijk en kon sociaal ook goed mee op school. Kreeg alle kansen. Geen geldzorgen voor zover ik weet (ook geen vetpot). En werd ook in mijn moeilijke periodes verstandig en liefdevol begeleid door met name mijn moeder. Het voelde dus vooral heel veilig.

Ik vertrouw er dus op dat er een boel kan gebeuren, maar zolang wij onze kinderen een gevoel van veiligheid, liefde en vertrouwen kunnen geven we een heel eind op weg zijn.

Manda

Wat zeg je dat prachtig. Ik sluit me helemaal bij jou aan.

Mea

ja dat is toch echt het allerallerrrrbelangrijkste, een liefdevolle jeugd pakt niemand je meer af en bepaald volgens mij grotendeels hoe je later met anderen om zal gaan.

niet dat het hier altijd goed gaat, ik kan behoorlijk kribbig uit de hoek komen, laatst (oudste dochter begint wat puberella gedrag te vertonen, cq doen alsof ik gek/blind/stom ben) heb ik geroepen "oh ik hoop wel dat je vroeg het huis uit gaat want zo trek ik het niet nog 10 jaar !".

Mooie is dan dat mijn dochter zo haar schouder op haalt 'zanik maar lekker raak jij, dat begrijp je toch niet want jij bent nooit zo geweldig geweest als IK, dussss'.

draakjes zijn het. Ach heb net weer een prachtige tekening van de oudste gekregen, MET een paardensticker erop, zalig.

Hier ook

Ik ben ongeduldig en heb een kort lontje, dus ik bots regelmatig met mijn pittige kleuterdame. En toch is het nooit ernstig, ik denk dat ze zich echt veilig en geliefd weet. Ik kreeg pas een zwaar verkreukeld blaadje van onderin de rugzak met "100 dike kuse voor mama" erop. Dan sla je toch ook stil.
Helemaal eens met iedereen hierboven die zegt: altijd gelukkig bestaat niet en onbezorgd ook niet. Als je maar veel liefde en aandacht krijgt, en niet de zorgen van je ouders om je nek hebt hangen. Dat lijkt me heel naar en ongepast.

Volkomen mislukt

Onbezorgd en gelukkig, tsja, volkomen mislukt. Maar dat liefdevolle, de aandacht...dat is ook het enige dat je wel in de hand kunt hebben, ook als de rest volledig faalt. En ik weet wel zeker dat dat in ons gezinnetje (of wat daar van over is gebleven) de factor is die ervoor zorgt dat we het goed hebben, met elkaar, ins ons leventje.

En dat

is ook afhankelijk van hoeveel kracht je zelf op kan brengen om na al die tegenslag toch je liefde en aandacht aan je kinderen te geven. Je had het ze liever bespaard maar dan komen ze uiteindelijk toch sterker en krachtiger uit zo'n jeugd dan anderen. Goed van jou, Kaatje!