De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 00:31:
[..]
Ik denk dat het van zijn kant wel over is. Hij negeert me vooral, irriteerde zich aan mijn onverschilligheid en als we samen zitten is het lang stil. Om dan daarna een triviale opmerking te maken zodat het niet helemaal stil blijft.
Is veel met zijn kinderen bezig, met het huishouden (komt nogal demonstrief over). Tegen mijn kinderen doet hij volkomen normaal maar tegen mij niet.
Hij gaat ze nu niet laten gaan om ze dan maanden niet meer te zien. Dat is me wel duidelijk.
Tis natuurlijk niet fijn hoe het zo loopt, maar ik denk zoals je het zelf ook al voelde dat dit eraan zat te komen..
Vroeg of laat waren jullie toch op dit punt gekomen.
TIs nu niet de meest fijne situatie maar ik denk zelf dat dit echt nodig was, want ik denk persoonlijk dat jullie elkaar voor niks vasthouden, terwijl jullie beter beide elders je geluk gaat zoeken of vinden.
Rachel. schreef op 24-08-2021 om 07:10:
[..]
Eens.. Sorry to.
Ja lullig voor haar. Maar ik kreeg het idee dat TO vooral van zijn centen hield.
Afgaande op wat je verteld, heb je een fijne vriend, die lief en zorgzaam is voor jou en jouw kinderen.
Jij hebt persoonlijke issues uit het verleden, plus de beperkte mogelijkheid om je in zijn kinderen en hemzelf te verplaatsen. Je kinderen lijken dit beter op te pakken.
Beter voor iedereen was geweest om je vriend alle ruimte (en rust) te geven. En om zijn kinderen met geduld en begrip te verwelkomen in wat ook zijn (en dus ook hun) huis is.
Je vaste ideeën van "hoe het hoort" maken het ook moeilijk. Als mijn familie langs komt gaat mijn man gerust iets anders doen. Hij schuift best wel even aan voor een kop koffie, maar gaat gewoon aan zijn motor knutselen als hij daar zin in heeft. Vinden wij allemaal prima. Vrijheid, blijheid. Met de wetenschap dat we er voor ellaar zijn als we elkaar nodig hebben.
Door zijn kinderen af te wijzen lijk je iets kapot gemaakt te hebben. Het klinkt niet of dat nog goed komt. Dat zou jammer zijn voor jullie allemaal.
Een héle andere insteek is nodig om dit weer goed te krijgen.
Als ik jou was zou ik gaan praten met de huisarts of een psycoloog. Om te kijken of jouw houding en manier van denken je gelukkig gaat maken óf dat je je denkbeelden en manier van doen misschien wilt proberen te veranderen.
BlueHeart schreef op 24-08-2021 om 07:18:
[..]
Ja lullig voor haar. Maar ik kreeg het idee dat TO vooral van zijn centen hield.
Ik heb geprobeerd te helpen maar ik merk jammer genoeg dat ze steeds maar van haar eigen needs uit gaat, dat vind ik jammer.
BlueHeart schreef op 24-08-2021 om 07:18:
[..]
Ja lullig voor haar. Maar ik kreeg het idee dat TO vooral van zijn centen hield.
Wat een onzin. Heb nog geprobeerd het te redden met dat hij zo vaak als hij wil daar zijn kinderen mag gaan zijn maar hij blijft maar vallen over dingen die in een gefrustreerde bui zijn gezegd.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:04:
[..]
Wat een onzin. Heb nog geprobeerd het te redden met dat hij zo vaak als hij wil daar zijn kinderen mag gaan zijn maar hij blijft maar vallen over dingen die in een gefrustreerde bui zijn gezegd.
Maar ik denk dat het niet alleen gaat om dingen die je in woede hebt gezegd..
Het is een combi van die dingen zeggen en meerdere malen laten zien waar je je aan irriteerd, uit die combi komt het heeel erg over dat je iets tegen zijn kids hebt. Als dat niet zo is dan heb je het echt heeel verkeerd laten zien, want niet alleen je man voelt dit zo, wij lezen dit ook zo uit jou berichten, en het kan natuurlijk zijn dat je dat zelf niet doorhebt, maar de situatie thuis laat zien dat je dat wel degelijk uitstraalt en wij hebben ook al veel aangegeven bij je dat het echt zo overkomt.
Je wilt niet inzien dat de fout toch echt bij jou ligt, en dat je dat eerst moet aanpakken voordat je überhaupt over iemand anders zn fouten begint.
Daarom denk ik simpelweg dat dit echt stuk gaat.
het klinkt heel hard en lullig, maar ik zie het tot nu toe zo dat jij de bron bent waardoor het stuk loopt tussen jullie.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:04:
[..]
Wat een onzin. Heb nog geprobeerd het te redden met dat hij zo vaak als hij wil daar zijn kinderen mag gaan zijn maar hij blijft maar vallen over dingen die in een gefrustreerde bui zijn gezegd.
Maar niet meer hier?
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:04:
[..]
Wat een onzin. Heb nog geprobeerd het te redden met dat hij zo vaak als hij wil daar zijn kinderen mag gaan zijn maar hij blijft maar vallen over dingen die in een gefrustreerde bui zijn gezegd.
En over je uitstraling en je houding. Het gaat niet alleen over die ene opmerking. Het gaat over alles wat je doet, dat doordrenkt is van de overtuiging dat iedereen het beter heeft dan jijzelf. Want je ex zorgde alleen maar voor zijn kinderen, zijn ex heeft meer geld, zijn kinderen misdragen zich, jouw bezoek wordt geschoffeerd…
En dat terwijl jij alleen maar voor jezelf opkomt. Toch?
Zolang je niet ziet waar je misgaat, zul je vinden dat iedereen het beter heeft en jij achtergesteld blijft. Dan kun je wel verongelijkt gaan doen over die ene opmerking, maar mis je echt even wat iedereen je hier, meer of minder vriendelijk, probeert te vertellen. Hulp ga je volgens mij niet zoeken (want de hele wereld is gek, niet jij), maar ik gun je kinderen een stabiele ouder. Hopelijk kun jij dat zijn als je weer single bent.
Meesje schreef op 24-08-2021 om 08:11:
[..]
Maar niet meer hier?
Née. In elk geval niet zo’n lange periode als nu.
Daar viel hij over. Hij wil niet alleen maar daar tijd met zijn kinderen doorbrengen en zei iets van dat hij in de zomer niet een maand gedwongen op de camping gaat zitten. En hoe ik het in mijn hoofd haal om zulke eisen te stellen.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:04:
[..]
Wat een onzin. Heb nog geprobeerd het te redden met dat hij zo vaak als hij wil daar zijn kinderen mag gaan zijn maar hij blijft maar vallen over dingen die in een gefrustreerde bui zijn gezegd.
Jij bent degene die het hier steeds heeft over de riante alimentatie die ze krijgt en die het nota bene in de OP had over het feit dat je sinds hij er is het financieel een stuk ruimer hebt zodat er meer ruimte is voor uitstapjes.
En om nu te gaan zeggen dat hij zijn kinderen zo vaak daar mag bezoeken als hij wil was de zin die je eigenlijk voor dit hele drama begon tegen hem had moeten zeggen ipv steeds kritiek op zijn houding hebben en zijn kinderen en ex afkraken.
Goede les voor de volgende keer lijkt mij.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:16:
[..]
Née. In elk geval niet zo’n lange periode als nu.
Daar viel hij over. Hij wil niet alleen maar daar tijd met zijn kinderen doorbrengen en zei iets van dat hij in de zomer niet een maand gedwongen op de camping gaat zitten. En hoe ik het in mijn hoofd haal om zulke eisen te stellen.
Heel goed, hij heeft eindelijk zijn ruggengraat terug gevonden. Ik ben blij voor hem.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:16:
[..]
Née. In elk geval niet zo’n lange periode als nu.
Daar viel hij over. Hij wil niet alleen maar daar tijd met zijn kinderen doorbrengen en zei iets van dat hij in de zomer niet een maand gedwongen op de camping gaat zitten. En hoe ik het in mijn hoofd haal om zulke eisen te stellen.
Logisch. De dag dat mijn partner zegt dat mijn kinderen niet meer welkom zijn in het huis waar ik woon is de dag dat hij mag vertrekken.
Hoe haal je het inderdaad in je hoofd. Arme kinderen.
Dit kan niet echt zijn.
Wat nu als hij zou zeggen dat hij jouw kinderen niet trekt. Dus dat je die maar ergens anders moet onderbrengen. Dat hij ze niet meer, of alleen voor een kort bezoekje, in jullie woning wil zien?
En als jij dan boos wordt dat hij het dan goed probeert te maken door te zeggen dat je zo vaak als je wil bij je kinderen op bezoek mag.
Zou je dan vinden dat hij in zijn recht stond?
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:04:
[..]
Wat een onzin. Heb nog geprobeerd het te redden met dat hij zo vaak als hij wil daar zijn kinderen mag gaan zijn maar hij blijft maar vallen over dingen die in een gefrustreerde bui zijn gezegd.
A12345 schreef op 24-08-2021 om 08:16:
[..]
Née. In elk geval niet zo’n lange periode als nu.
Daar viel hij over. Hij wil niet alleen maar daar tijd met zijn kinderen doorbrengen en zei iets van dat hij in de zomer niet een maand gedwongen op de camping gaat zitten. En hoe ik het in mijn hoofd haal om zulke eisen te stellen.
Mag tijd doorbrengen met zijn kinderen dáár
En je ziet niet waar het fout gaat? Je wijst de kinderen van je vriend af. Draai het eens om. Hoe zou jij je voelen als je vriend jouw kinderen had afgewezen? Dat hij het prima vindt als je tijd met hen doorbrengt maar niet in zijn huis? Ik vind het echt jammer dat je niet ziet dat je alles over jezelf afroept. Dat alles draait om hoe JIJ wil dat alles gaat zonder het belang van de kinderen en vader mee te wegen.
