De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
dan schreef op 14-08-2021 om 14:55:
volgens mij dat de kinderen quality time met hun vader willen. Dus laat ze met hem meegaan naar de winkel of ga er zelf heen en doe nog wat andere dingen en laat je vriend lekker thuis met zijn kinderen.
Precies. Een kind is alleen jaloers als er een gevoel heerst dat er ook iets afgepakt kan worden. Kinderen die vertrouwen op hun ouders en de situatie zijn doorgaans niet jaloers. Deze kinderen hebben reden om jaloers te zijn. Hun vader is voor hen gevoel nl. al eens vertrokken of in hun beleving weggekaapt. Erg belangrijk ok die kinderen hun vader te gunnen. Zeker die eerste dagen. Dat ze kunnen merken dat ze niks te vrezen hebben, omdat jij hen hun vader 110% gunt. Als die bevestiging keer op keer komt, zal bezitterigheid vanzelf afnemen. Deze jonge kinderen moeten nu gewoon het tegendeel bewezen krijgen.
Eerlijk gezegd sta ik met mijn oren te klapperen als ik sommige reacties lees.
Egoïstisch, koud, drammerig, jaloers etc etc.
Nou daar heeft TO wat aan zeg aan die reacties van jullie. Als je niets opbouwend te zeggen heb, kun je volgens mij maar beter stoppen met reageren, wie heeft hier nu wat aan?? Ik vind sommige negatieve reacties óók behoorlijk drammerig overkomen... in steeds andere bewoordingen wordt te kennen gegeven dat met TO een jaloers kreng vindt en wordt zelfs door iemand gezegd dat haar vriend haar maar snel in de steek moet laten. Nou nou.. voelen jullie je beter als je dit op het internet slingert?
Volgens mij heeft TO al eerder toegegeven in een van de vele posts dat ze inderdaad hulp nodig heeft en haar eigen problemen onder ogen moet zien.
Ik vind dat ze in ieder geval haar best doet.
Ze komt nu terug om haar ervaringen te delen en wéér wordt ze door sommigen alleen maar met negativiteit overladen.
TO je kunt doorgaan met hier posten , dat moet je zelf beslissen, maar mijn gevoel zegt dat je er niet heel veel mee opschiet. Zoek hulp voor jezelf ( en je vriend) bij een professional dat zet meer zoden aan de dijk dan hier je verhaal doen en vervolgens een soort 'afgemaakt' te worden.
Ik vind dat echt niet kunnen.
Les Montagne. Leuk geprobeerd. Nah ja niet leuk eigenlijk, meer afgezaagd.
Joanjett schreef op 14-08-2021 om 23:41:
Les Montagne. Leuk geprobeerd. Nah ja niet leuk eigenlijk, meer afgezaagd.
Daar doelde ik vele pagina's terug op. Wist alleen de naam niet meer exact, iets met 'bergen' wist ik nog.
Leene schreef op 14-08-2021 om 23:04:
Eerlijk gezegd sta ik met mijn oren te klapperen als ik sommige reacties lees.
Egoïstisch, koud, drammerig, jaloers etc etc.
Nou daar heeft TO wat aan zeg aan die reacties van jullie. Als je niets opbouwend te zeggen heb, kun je volgens mij maar beter stoppen met reageren, wie heeft hier nu wat aan?? Ik vind sommige negatieve reacties óók behoorlijk drammerig overkomen... in steeds andere bewoordingen wordt te kennen gegeven dat met TO een jaloers kreng vindt en wordt zelfs door iemand gezegd dat haar vriend haar maar snel in de steek moet laten. Nou nou.. voelen jullie je beter als je dit op het internet slingert?
Volgens mij heeft TO al eerder toegegeven in een van de vele posts dat ze inderdaad hulp nodig heeft en haar eigen problemen onder ogen moet zien.
Ik vind dat ze in ieder geval haar best doet.
Ze komt nu terug om haar ervaringen te delen en wéér wordt ze door sommigen alleen maar met negativiteit overladen.
TO je kunt doorgaan met hier posten , dat moet je zelf beslissen, maar mijn gevoel zegt dat je er niet heel veel mee opschiet. Zoek hulp voor jezelf ( en je vriend) bij een professional dat zet meer zoden aan de dijk dan hier je verhaal doen en vervolgens een soort 'afgemaakt' te worden.
Ik vind dat echt niet kunnen.
Ook al doet ze haar best, er kunnen toch nog verbeterpunten zijn? Het is aan haar en haar vriend wat ze ermee doen. Het is fijn dat de kinderen voor een maand naar Nederland konden komen maar ook een maand gaat erg snel voorbij. Dan lijkt het me voor de kinderen en hun vader fijn om vooral veel tijd met hun drietjes te spenderen, zonder anderen erbij. Naarmate ze zich meer vertrouwd voelen, kan dat natuurlijk weer wat veranderen.
Leene schreef op 14-08-2021 om 23:04:
Eerlijk gezegd sta ik met mijn oren te klapperen als ik sommige reacties lees.
Egoïstisch, koud, drammerig, jaloers etc etc.
Nou daar heeft TO wat aan zeg aan die reacties van jullie. Als je niets opbouwend te zeggen heb, kun je volgens mij maar beter stoppen met reageren, wie heeft hier nu wat aan?? Ik vind sommige negatieve reacties óók behoorlijk drammerig overkomen... in steeds andere bewoordingen wordt te kennen gegeven dat met TO een jaloers kreng vindt en wordt zelfs door iemand gezegd dat haar vriend haar maar snel in de steek moet laten. Nou nou.. voelen jullie je beter als je dit op het internet slingert?
Volgens mij heeft TO al eerder toegegeven in een van de vele posts dat ze inderdaad hulp nodig heeft en haar eigen problemen onder ogen moet zien.
Ik vind dat ze in ieder geval haar best doet.
Ze komt nu terug om haar ervaringen te delen en wéér wordt ze door sommigen alleen maar met negativiteit overladen.
TO je kunt doorgaan met hier posten , dat moet je zelf beslissen, maar mijn gevoel zegt dat je er niet heel veel mee opschiet. Zoek hulp voor jezelf ( en je vriend) bij een professional dat zet meer zoden aan de dijk dan hier je verhaal doen en vervolgens een soort 'afgemaakt' te worden.
Ik vind dat echt niet kunnen.
Wie ben jij dan?
De bom is gebarsten.
Nadat het een tijdje goed ging, begon ik me toch weer erg te ergeren aan zijn kinderen. Ze maken veel rommel, hebben vaak ruzie met elkaar. Op 'n dag met veel familie op bezoek, had hij amper tijd voor het bezoek, omdat zijn kinderen alle aandacht opeisten. Dat viel niet goed bij mij.
Uiteindelijk is in een boze bui bij mij eruit geflapt dat zijn kinderen in de vakanties niet meer welkom zijn. Dat had ik niet moeten zeggen, maar sindsdien is hij compleet veranderd. Hij negeert me. Ruimt heel demonstratief de rommel van zijn kinderen op, wast hun kleren, strijkt hun kleren, sleept ze overal mee naar toe (speeltuin, supermarkt, winkel, als hij benzine gaat tanken). Als ik vraag waarom hij zo doet, dan zegt ie constant dat ik geen last meer zal hebben van zijn kinderen.
Krijg ook constant verwijten dat het nooit goed is. Hij ziet ze al amper en als ze er dan zijn, dan zou ik vanaf moment één al ruzie zoeken met als onderwerp zijn kinderen. En zelfs als ze een keer komen dan is me dat nog teveel.
Waar hij voorheen bij ruzies altijd na een tijdje wel weer terugkrabbelde om er over te praten, doet hij dat nu helemaal niet meer.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:01:
De bom is gebarsten.
Nadat het een tijdje goed ging, begon ik me toch weer erg te ergeren aan zijn kinderen. Ze maken veel rommel, hebben vaak ruzie met elkaar. Op 'n dag met veel familie op bezoek, had hij amper tijd voor het bezoek, omdat zijn kinderen alle aandacht opeisten. Dat viel niet goed bij mij.
Uiteindelijk is in een boze bui bij mij eruit geflapt dat zijn kinderen in de vakanties niet meer welkom zijn. Dat had ik niet moeten zeggen, maar sindsdien is hij compleet veranderd. Hij negeert me. Ruimt heel demonstratief de rommel van zijn kinderen op, wast hun kleren, strijkt hun kleren, sleept ze overal mee naar toe (speeltuin, supermarkt, winkel, als hij benzine gaat tanken). Als ik vraag waarom hij zo doet, dan zegt ie constant dat ik geen last meer zal hebben van zijn kinderen.
Krijg ook constant verwijten dat het nooit goed is. Hij ziet ze al amper en als ze er dan zijn, dan zou ik vanaf moment één al ruzie zoeken met als onderwerp zijn kinderen. En zelfs als ze een keer komen dan is me dat nog teveel.
Waar hij voorheen bij ruzies altijd na een tijdje wel weer terugkrabbelde om er over te praten, doet hij dat nu helemaal niet meer.
Had je dit nou echt niet voorzien?
Poezie schreef op 22-08-2021 om 14:08:
[..]
Had je dit nou echt niet voorzien?
Ene kant wel. Zoals eerder al geschreven was ik al erg huiverig en ervan overtuigd dat er over de kinderen ruzie gaan ontstaan.
Andere kant heb ik het geprobeerd, maar was het toch een stuk drukker dan gedacht. Viel me tot nu toe niet mee. Ze zijn een stuk drukker dan gedacht, maken meer rommel dan gedacht.
En als het over zijn kinderen gaat, dan accepteert hij weinig commentaar. Normaal is hij heel redelijk in discussies, maar als het over zijn kinderen gaat, dan een heel stuk minder. Of eigenlijk helemaal niet.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:12:
[..]
Ene kant wel. Zoals eerder al geschreven was ik al erg huiverig en ervan overtuigd dat er over de kinderen ruzie gaan ontstaan.
Andere kant heb ik het geprobeerd, maar was het toch een stuk drukker dan gedacht. Viel me tot nu toe niet mee. Ze zijn een stuk drukker dan gedacht, maken meer rommel dan gedacht.
En als het over zijn kinderen gaat, dan accepteert hij weinig commentaar. Normaal is hij heel redelijk in discussies, maar als het over zijn kinderen gaat, dan een heel stuk minder. Of eigenlijk helemaal niet.
Dus jouw vriend heeft alles fout gedaan?
Daarom werd ruimte geven geadviseerd.
Poezie schreef op 22-08-2021 om 14:18:
[..]
Dus jouw vriend heeft alles fout gedaan?
Vooraf is er wel gesproken over hoe ik denk over andermans kinderen. En hij kent zijn kinderen natuurlijk veel beter dan dat ik ze ken. Vind dat wel een inschattingsfout van hem.
Wasmachine schreef op 22-08-2021 om 14:19:
Daarom werd ruimte geven geadviseerd.
Precies.
Daarnaast lees ik hier een TO die ruzie loopt te maken. Ergens lees ik een sadistisch genoegen om het zo te doen.
Poezie schreef op 22-08-2021 om 14:22:
[..]
Precies.
Daarnaast lees ik hier een TO die ruzie loopt te maken. Ergens lees ik een sadistisch genoegen om het zo te doen.
Ik heb er absoluut geen genoegen in natuurlijk.
Hij zei ook wel zoiets. Dat ik dit bezoek van zijn kinderen vanaf het begin aan heb gegrepen om ruzie te stoken. Maar dat is absoluut niet zo. En zo heeft hij meer van dit soort verwijten.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:21:
[..]
Vooraf is er wel gesproken over hoe ik denk over andermans kinderen. En hij kent zijn kinderen natuurlijk veel beter dan dat ik ze ken. Vind dat wel een inschattingsfout van hem.
Wat hij vooral fout ingeschat heeft, is wat voor iemand jij bent…
Wiens idee was het eigenlijk om de hele familie uit te nodigen?
