Bewust vrijwillig zonder kinderen
Dat is de opmerking die ik van een vriend kreeg na mijn vraag of deze persoon kinderen heeft. Ik vroeg daarna waarom hij "bewust vrijwillig zonder kinderen" is.
Hij vroeg mij direct waarom ik wel voor kinderen kies, terwijl hij mijn vraag niet eens beantwoord heeft. Aangezien ik hem daar wel op geattendeerd heb, voel ik een beetje dat dit een strijd gaat worden. Ik vraag me af wat ik nu het beste kan zeggen zonder dat het een hele strijd gaat worden.
Ik heb een zus die ook bewust geen kinderen heeft, en met haar heb ik ook wel eens zo'n gesprek.
Je moet bedenken dat "wij" (= mensen met kinderen) erg door onze kinderen gepreoccupeerd zijn. Zelfs als we vinden dat we naar de buitenwereld helemaal niet vaak laten merken dat we kinderen hebben, of vaak over hen praten. Dat wordt heel anders ervaren door kinderlozen.
En die kinderlozen worden daar ont-zet-tend moe van. Bovendien hebben "wij" de neiging uit te dragen dat het krijgen van kinderen het grootste geluk ter wereld is. En dat is natuurlijk ook zo. Vinden wij. Maar dat vinden bewust kinderlozen niet. Die vinden dat het leven om hele andere dingen draait. Dingen waar wij op onze beurt dan soms weer niet zo'n antenne voor hebben.
Met mijn zus heeft dat wel eens tot hevige conflicten geleid. Zelfs al ben je er helemaal niet op uit "zieltjes te winnen" (aangaande het geluk dat je ten deel valt als je kinderen hebt), en zelfs al is de tegenpartij ook helemaal niet uit op jou overtuigen van het tegendeel, dan nog kun je wel eens spreekwoordelijk als kemphanen tegenover komen te staan.
Dus ik denk dat jouw vriend alleen maar het signaal af wil geven: Ik gun jou jouw geluk, maar gun jij mij alsjeblieft het mijne.
Meer niet.
Margje
Eens met margje
heel mooi verwoord Margje.
ik zou zelf tegen die vriend zeggen: ik heb voor kinderen gekozen omdat ik ben overvallen door een hevig verlangen naar kinderen,het is niet uit te leggen hoe dat dan voelt maar ik heb aan deze gevoelens toegegeven en ben er nog steeds heel erg blij mee.
Waarom strijd?
Wat is nou precies je punt? WIl je in discussie over het wel of niet krijgen van kinderen, of gaat het alleen om wie er eerst de vraag van het "waarom" moet beantwoorden?
Jij stelde de vraag waarom hij geen kinderen heeft. Ik vind het niet zo raar dat hij dan een wedervraag stelt: waarom heb jij ze wél?
Jouw vraag impliceert namelijk dat hij jou tekst en uitleg verschuldigd is over zijn keuze. Dat is hij niet, en dat geeft hij aan door jou die wedervraag te stellen.
Meer is het niet. Je kunt zeggen "SOrry, het gaat me inderdaad niet aan, maar ik was nieuwsgierig" Of je kunt zeggen "OK, ik wil het graag van jou weten maar ik snap dat je het ook van mij wilt weten".
Groet, Ellen
En daarbij
is het nog handig om je te realiseren dat de gemiddelde bewust kinderloze deze vraag al zeker 100 x per jaar beantwoordt... dus er daarom misschien ook wat stekelig op reageert. Ondanks het feit dat een kwart van de mensen kinderloos blijft, schijnt het toch nog steeds heel veel commentaar op te leveren.
Overigens is het waarom geen kinderen volgens mij even slecht uit te leggen als het waarom niet. Gewoon, je hebt de drang of niet. Of je twijfelt en kiest dan toch maar het een of ander. Dus ook als hij met een batterij argumenten zou komen, zijn die alleen maar achteraf bedacht na het ontbreken van verlangen naar kinderen. (dat hoop ik tenminste maar voor hem, want als je er wel naar verlangt maar ze om rationele redenen toch niet neemt... lijkt me vreselijk!).
"waarom"
Dat is een beetje het irritante aan de vraag. Mij werd lang gevraagd "waarom" ik "maar" èèn kind heb. Het woordje maar, maakte het nog erger. Waarom ik maar èèn kind heb? Nou, daarom. Waarom die vriend geen kinderen heeft en ook niet wil? Nou, daarom. Als je geen kinderen hebt en wilt, zien ouders dat toch een beetje als egoïsten. Ben je onvruchtbaar? Of ga je dan adopteren, of al bezig met ivf, "ze kunnen veel tegenwoordig". Iemand met kinderen kan zich maar moeilijk voorstellen dat er stellen zijn die geheel vrijwilig kinderloos zijn. Heeft ook voordelen, maar die zien wij niet.Ons oordeel ligt al klaar. Je moet je verantwoorden. Waarom hebben jullie geen kinderen? Ik vind de vraag overigens zeer privè. Ik heb `m nog nooit gesteld. En strijdt over deze kwestie begrijp ik al helemaal niet. Waar moet de strijd dan over gaan?
Geen strijd van maken
Waarom zou je er een strijd van maken? Ik heb ook een vriend die 'bewust vrijwillig zonder kinderen' is, en het is echt ongelofelijk hoe vaak die discussie voorbij komt. Ik kan me dus ook goed voorstellen dat jouw vriend een beetje moe is geworden van die eeuwige discussie. Ik denk dat je de tegenvraag kreeg omdat wel/geen kinderen vaak een kwestie van gevoel is. Heel duidelijk kan je dat niet uitleggen. (en hoef je dat ook niet uit te leggen).
Roos
Ik vind het een heel impertinente vraag
Zoiets is echt te privé om zomaar te vragen. Ik zou net zo gereageerd hebben, of je zelfs gewoon hebben verteld dat je dat niet aanging.
Zelf zou ik het echt nooit durven vragen. Voor hetzelfde tref je iemand die best kinderen zou willen maar bij wie het niet wil lukken. Super pijnlijk!
Reactie
Bedankt voor de verschillende inzichten.
De vraag ging in eerste instantie erover of hij kinderen had. Toen kwam hij met dat antwoord dat hij bewust vrijwillig kinderloos was en dat zijn broer ook geen kinderen had en als het goed is ze ook niet zal krijgen ook.
Toen kwam dus de vraag waarom....Het kwam een beetje door antwoord dat hij gaf, dat ik die vraag stelde. Misschien niet zo netjes van mij, maar ja als je zo'n antwoord geeft.....
Slecht artikel
Dat artikel van J/M (althans het persbericht erover) vond ik op een heel vervelende en polariserende manier inzoomen op de bijverschijnselen rond kinderen krijgen, zoals zwangerschapsverlof en financiele regelingen. En dat sommige kinderlozen daar dan iets tegenover willen hebben staan.
Heel tendentieus en daar gáát het helemaal niet over. De keuze om wel of geen kinderen te krijgen gaat niet over het wel of niet krijgen van zwangerschapsverlof of wie de AOW moet betalen.
Ik ken ook geen mensen zonder kinderen die daar zo over lopen te zeuren. Maar als tijdschriften en lezers daar zo op inzoomen krijg je vanzelf wel strijd.
De keuze om wel of geen kinderen te krijgen gaat voor veel mensen dieper dan kinderen wel of niet leuk vinden. Daar kunnen heel emotionele eigen ervaringen aan ten grondslag liggen. Alleen heb je niet altijd zin om dat aan willekeurig wie uit te leggen. Dus ik vind het nog steeds impertinent om botweg uitleg op te eisen.
(en Essy, maak je zin eens af? "Als je zo'n antwoord geeft....." en dan verder? Dan vraag je erom dat mensen impertinente vragen stellen?)
Groet, Ellen
Nou en?
Wat maakt dat voor verschil Pelle? Is een artikel minder polariserend als er eerst een enquete over is gehouden? Ik weet niet of het artikel erg anders was dan het persbericht, dus dat voorbehoud moet ik even maken.
Maar als het artikel van dezelfde strekking is, dan blijf ik vinden dat het tendentieus en polariserend is. Je kunt met onderzoek van alles aankaarten, dat hangt gewoon af van de vragen die je stelt. Als je onder 500 kinderlozen gaat vragen of ze het niet heel onrechtvaardig vinden dat er allerlei regelingen zijn voor ouders, is er heus wel een flinke groep die ja zegt. Met enquetes kun je alles wat je wilt bewijzen.
Ondertussen draagt het wel bij aan waar dit draadje mee begon: Essy vindt dat er een strijd ontstaat, maar ze begint die strijd zelf. Een strijd die helemaal nergens voor nodig is, en die ontstaat vanuit een "wij" tegenover "zij".
Groet, Ellen
Ellen
als je zo'n antwoord geeft, dan moet je niet raar opkijken als mensen dan vragen naar het waarom (over het wel of niet impertinent zijn van die vraag valt natuurlijk te twisten).
Kijk, het gaat op de toon waarop en dan: "Als het goed is dan zal die ze ook niet krijgen". Het kwam op mij gewoon over alsof kinderen krijgen iets "verschrikkelijks" is. Ik begreep eruit dat hij daar dus een zeer duidelijke mening daarover had.
Verschrikkelijk
Tsja, ik ben er niet bij geweest, dus ik kan over die toon niet oordelen.
Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand zelf heel duidelijk geen kinderen wil, zonder daarmee een mening te hebben over kinderen in het algemeen.
Een voorbeeld. Ik ken iemand die een nare jeugd heeft gehad. Met jaren therapie heeft ze nu haar leven zelf weer op de rails. Ze heeft echter het gevoel dat ze kinderen niet een veilig gezinsleven kan bieden, omdat ze zelf tezeer emotioneel beschadigd is geraakt. Dus zij kiest er voor om geen kinderen te krijgen. Een keuze die volgens mij zeer te respecteren is.
Moet zij nu tegenover iedereen die haar daarnaar vraagt, het verhaal uit de doeken doen? Nee. Dus zij zal op dezelfde manier kunnen antwoorden. Luchtigjes dan wel beslist, maar zonder de emotionele lading erbij te vertellen.
Dat gaat over haarzelf. Niet over haar zus of over jou. Dat moet je los van jouzelf kunnen zien en ik vind dat je ook moet kunnen respecteren dat mensen over iets heen kunnen praten. Ze hoeven jou niet hun diepere emoties te laten zien.
Groet, Ellen
Ellen
Dat begrijp ik volkomen hoor.
Als hij had gezegd: " Joh, wij hebben er gewoon voor gekozen om geen kinderen te krijgen", dan had ik daar niet eens op ingegaan.
Ik denk dat het meer: "le ton qui fait la musique" was.
Pelle
Ik had het persbericht gelezen, zo zei ik al, dus dan mag je ervan uitgaan dat ik begrepen had dat er een onderzoek was geweest. Dat is namelijk de hele inhoud van het persbericht.
"Zelf gebruik je ook wat vreemde argumenten: "Ik ken ook geen mensen zonder kinderen die daar zo over lopen te zeuren." Dus ze zijn er niet? En het onderzoek is fout?"
Het is vrij simpel: ik ken geen mensen die spontaan lopen te zeuren over de kinderbijslag en zwangerschapsverlof. Er zullen er heus wel wat zijn, maar volgens mij valt het met die strijd tussen ouders en kinderlozen best mee. Maar als je er naar gaat vragen, liefst met een hele rij vragen achter elkaar, zul je ze heus wel vinden. Of dat onderzoek "fout" is kan ik niet beoordelen zonder de onderzoeksopzet te lezen, maar ik vind het wel dubieus.
Als je 500 Nederlanders gaat vragen of ze wel eens last hebben van Marokkanse jongens, of ze wel eens gezien hebben dat Marokkaanse jongens vervelend gedrag vertoonden, of ze wel eens gelezen hebben dat Marokkaanse jongens berovingen pleegden, etc etc, dan krijg je ook heus wel een hele groep "ja"-zeggers. Moet je dan een persbericht de wereld insturen dat de meerderheid van de Nederlanders Marokkaanse jongens criminelen vindt? Je kunt het legitimeren met "ja maar uit onderzoek blijkt dat het zo is". Ja, met onderzoek kun je zowat alles legitimeren.
Ik ben afgestudeerd als sociaal wetenschapper en werkelijk, je kunt met dit soort onderzoeken alle kanten op.
Groet, Ellen
Essy - reden
misschien hebben ze wel een medische reden, bv een of andere erfelijke afwijking en zegt hij daarom 'Als het goed is dan zal die ze ook niet krijgen'.
en misschein is dat iets waar hij liever niet over praat....
Essy
'Ik denk dat het meer: "le ton qui fait la musique" was.'
En waar komt die toon vandaan? Als mij zoiets voor de 83e keer was gevraagd, zou ik ook niet meer zo gezellig reageren denk ik.
Ik blijf het een impertinente vraag vinden. (Zoals er tegenwoordig zo veel gesteld worden, trouwens.)
Plien
Ik kan het moeilijk uitleggen zo hier, maar in het berichtje zelf kwam het echt op mij over alsof het "not done" is dat hij en zijn broer kinderen krijgen.
Misschien is het inderdaad wel iets erfelijks....
Maar als hij nou gewoon gezegd had van: "Joh, we hebben ervoor gekozen om geen kinderen te krijgen", dan had ik dat een volkomen normaal antwoord gevonden het had het verder niets 'getriggerd' bij mij. Het was gewoon de manier waarop.
Het is overigens geen strijd geworden hoor. Ik heb het heel diplomatisch opgelost zoals hiervoor al de tip gegeven was. Want het is natuurlijk wel zo dat het mij ook verder helemaal niets aangaat. Ik snap best dat mensen daar niet altijd over willen praten of het gevoel krijgen dat ze verantwoording moeten afleggen. Zo was het ook helemaal niet bedoeld en dat heb ik hem ook gezegd. Even goede vrienden.
Allemaal
Ik heb hem zojuist mijn excuses aangeboden. Ik vind het achteraf bezien ook best bot dat ik zo'n vraag stelde.
Inderdaad, wat iemand al zei: het kan natuurlijk ook zijn dat iemand gewoon geen kinderen krijgt omdat er een erfelijke afwijking in de familie zit en helemaal niet op zo'n vraag zit te wachten. Eigenlijk zowieso niet. Ik zou dat zelf ook niet leuk hebben gevonden.
Je vraagt je ook zo snel af waarom iemand geen kinderen heeft, zonder dat erbij stilstaat eigenlijk. Bedankt voor jullie inzicht. Ik zal in het vervolg even tot 10 tellen, voordat ik er iets uitflap.
Uitleg
na mijn excuses kwam dit antwoord:
Zijn motivatie om geen kinderen te nemen is dat de aarde al meer dan genoeg mensen heeft. Onze levensstijl in het Westen is volgens hem zodanig dat wanneer iedereen zo zou leven, het milieu vernietigd zou worden..Hij geeft verder aan een sobere levensstijl op na te houden en dus ook geen kinderen. Daarnaast heeft hij ook niet zo'n sterke behoefte aan kinderen.
Dat kan, alleen
begrijp ik dan niet waarom zijn broer er ook geen'mag' 
tenzij die er exact hetzelfde denkbeeld op na houdt!
Essy
Bedankt voor je uitleg, ik zie nu dat jij het wel degelijk begrijpt en dat vind ik fijn.
En grappig dat na je excuus dus toch de uitleg kwam, hij heeft het vast ook als prettig ervaren dat je dat zei.
