Alledaagse sleur tropenjaren

ga vooral dingen samen doen. Liefst iets actief. Wij hebben in onze crisis heel veel getafeltennisd.
Je kan dan praten maar minder geforceerd.
En ga de dingen doen die je in het begin van je verkeringstijd deed, en haal die herinneringen op.
Doe daarnaast ook echt dingen voor jezelf, sauna,  of weg met vriendin.
Zorg dat je beide losse hobby's hebt, en ook dingen samen doet.
Wij zijn 33 jaar samen en hebben zo 17 jaar terug de crisis overwonnen.

Inderdaad, elke week of elke 2 weken op een vaste dag een oppas regelen en samen iets gaan doen, al is het maar even samen naar de kroeg of een stuk wandelen. Doe dingen waar jullie vroeger samen plezier in hadden. Daarnaast ook elke week elk een avond kindervrij om alleen te gaan sporten, vriend(in) op te zoeken, hobby uit te oefenen. Dan heb je ook andere contacten en nog iets om over te vertellen. 
De overige dagen zet je er thuis samen de schouders onder. Verbinding zit ook in kleine gebaren: een kus als je thuiskomt, een spontane knuffel zonder reden, bewust een blik uitwisselen als je kind iets grappigs doet, kijken of je de ander ergens mee kunt helpen of plezieren.

Inderdaad, tijd maken om dingen samen te doen. Wij probeerde 2 keer per jaar een weekendje weg te gaan en af en toe namen we een oppas om uit eten te kunnen gaan of een dagje naar de sauna. 
Ook deden mijn man en ik veel dingen met het hele gezin. Ik zag om mij heen dat er in veel gezinnen bijna nooit iets met z'n allen werd gedaan. Dan heb je volgens mij al snel het gevoel dat je langs elkaar heen leeft. Wij gingen bijna elke zondag wel met z'n vijfen op pad. Naar het bos, het zwembad, ballorig, een kinderboerderij, pretpark etc. Gewoon leuke dingen met elkaar doen. Dat is natuurlijk anders als met z'n tweeën maar ik vond het ook echt leuk om als gezin samen te zijn en mijn man als vader te zien.
En we proberen een paar avonden in de week samen een serie te kijken. Vaak pas om half 10 ofzo maar dan heb je toch even een uurtje gezellig samen voor je gaat slapen.

ik sluit me aan bij biscuitje. Wij gaan op zondag ook met zijn allen op pad. Even weer tijd voor elkaar maken, dus ook met de kinderen.
Wij weigeren om een voort wat hoort wat relatie te komen. Daar spreken we elkaar op aan, als het er naar neigt. Dus we overleggen veel, meestal op maandag de week doornemen waarin we elkaar sommige aanmoedigen om dingen te doen, van klussen tot activiteiten. 
En verder als we samen tv kijken,  duurt elk programma 2 keer zolang omdat we er dan steeds door heen kletsen. Zowel over het programma, de raakvlakken in maatschappelijke thema's als de dingen die oppoppen doe er in je leven spelen.

Hoe doorbreek jij de sleur als hij het niet meer voelt? 

Eerlijk gezegd hoort het er bij, bij het hebben van jonge kinderen. Veel zorgen + werken + iets voor jezelf. Wij zitten het uit. Het wordt nu beter en verder doen we graag 1 avond per week iets samen thuis.

Jouw vraag is hoe je jouw partner weer prioriteit maakt en dan vraag ik me af of dat andersom ook een probleem is, dus of hij meer tijd ‘over’ heeft dan jij, of misschien meer energie? Want dat komt best vaak voor, dat het ‘werk thuis’ niet in balans is.

Waar ik ook aan denk als hij “het niet meer voelt”, dat het niet per sé iets is dat beïnvloedbaar is door jou. Sowieso heb je een relatie samen, dus moet je allebei dingen anders gaan doen. Ik ben daarom wel heel benieuwd over wat voor dingen het gaat tijdens de relatietherapie.

Ik lees allerlei tips die in de eigen gezinsdynamiek gewerkt hebben, maar we weten naar mijn mening te weinig over de gezinsdynamiek van TO. Hebben beiden een gelijk aandeel in zorg, huishouden en werk etc. En hoe gaat de communicatie tussen TO en haar man? Uit de OP krijg ik een beetje het gevoel dat man zijn gevoel (of gebrek daaraan) bij TO neerlegt en dat TO het ‘mag oplossen’. Maar zo werkt het natuurlijk niet, hij moet zelf ook aan de slag om duidelijk te krijgen waar het probleem voor hem zit en hoe dat opgelost kan worden. En een antwoord kan ook zijn: er is geen oplossing, ik héb nu eenmaal en druk, jong gezin dus dit hoort er voor nu bij en we gaan dit samen doormaken. Of hij dat wil is een tweede, maar op die vraag heeft TO geen invloed. 
Het lijkt me dus goed om eerst in kaart te brengen waar het probleem zit en als dat komt omdat er ‘teveel ballen zijn’ om in de lucht te houden dan zou ik die onder de loep nemen vóórdat je jezelf een extra taak op je lijst geeft zoals een “date night”. Creëer ruimte en tijd ipv een nieuwe verplichting, voor zover dat kan (boodschappen bezorgen, hulp in huishouding, kinderen vaker uit logeren of een fijne oppas) en als die randvoorwaarden er zijn ga dan kijken of en hoe je die tijd (alleen of samen) wilt opvullen. Liefde en een relatie betekent voor mij persoonlijk dat je ook oog hebt voor elkaar en wat de ander nodig heeft, zonder dat het altijd om de ander moet draaien en je jezelf moet wegcijferen. Wij hebben in onze tropenjaren onze verwachtingen bijgesteld en die tijd samen doorgemaakt. Nu er meer ruimte is doen we meer dingen voor onszelf en met elkaar. Het was in de tropenjaren zeker niet altijd leuk of makkelijk, maar we wisten dat die drukte erbij hoorde, accepteerden het en deden het samen.
Ik lees dat jullie in relatietherapie zitten, hopelijk komen jullie er samen uit. Veel sterkte TO!

Bij ons hielp en helpt zoveel mogelijk een vast ritme (vriend werkt onregelmatig, dat maakt het lastig), elke week vaste avond voor jezelf. En verder in gesprek blijven met elkaar en regelmatig tijd inplannen om met z’n tweetjes iets te doen. Wij nemen elke avond de tijd om bij te praten als we beide thuis zijn. Als we dat niet hebben gedaan doordat 1 van ons weg is, mis ik dat echt.

ik denk dat de vraag die aan alles wat hier wordt genoemd voorafgaat is of jouw partner nog wil. Wíl hij er nog energie en moeite insteken of niet meer? In dat laatste geval zullen alle tips ed nergens meer toe leiden vrees ik.