Adopteren van halfbroertje, kan dat?
Als ik een halfbroertje uit een ver buitenland van mijn kind wil adopteren en naar Nederland wil halen, wat voor stappen moet ik dan ondernemen?
Info en vragen
Het lijkt me nog niet zo heel simpel, maar kijk voor algemene informatie eens hier http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/adoptie/een-buitenlands-kind-adopteren
Maar hoe zit het precies? Heeft het kind dezelfde vader als jouw kind of dezelfde moeder? En is officieel vastgelegd wie de beide ouders van dat kind zijn? En om welk buitenland gaat het eigenlijk?
Misschien dat er in dit geval een iets andere weg bewandeld kan/moet worden dan bij een 'standaard'adoptie van een buitenlands kind.
Groeten,
Temet
Woont vader in nederland?
Ik ging er meteen al vanuit dat jij niet met de andere ouder van het kind - de vader dus, begrijp ik - samenwoont. Maar nu mijn vraag: woont vader hier in Nederland, of in het buitenland? Het zal dat laatste wel zijn zeker? Want als hij in Nederland woont kan het misschien makkelijker zijn.
En gok ik goed dat vader niet de NL nationaliteit heeft en het kind evenmin?
Groeten,
Temet
Moet het adoptie zijn?
Moet het (juridisch gezien) adoptie zijn? Is pleegzorg of gezinshereniging dan niet waar het om gaat?
Vergeet niet, dat de kern van adoptie is, dat jij de (juridische) moeder wordt.
Oef
Dat wordt sowieso lastig, denk ik. Ik doe zelf geen vreeemdelingenrecht (ben wel jurist), maar ik ken veel mensen die dat soort zaken wel doen en je krijgt vziw niet zo makkelijk een buitenlands kind hierheen, zelfs al is het je bloedeigen kind (en dat is dit niet). Ik ga er even vanuit dat het om een land gaat waaruit de Nederlandse overheid bij voorkeur zo weinig mogelijk mensen binnenlaat (dus niet de EU of de VS ofzo)
Ik vraag me ook af - maar ik ken de situatie niet - of je het kind er per se een dienst mee bewijst. Het is al vier. Het wordt, neem ik toch aan, van zijn bekende familie en omgeving weggehaald en in een vreemd land met onbekenden neergepoot. Is hij daarmee per se beter af? Is het misschien niet beter om te zien of er, als het daar zo moeilijk is, op structurele basis financiële steun gegeven kan worden? Maar goed, daar heb je zelf waarschijnlijk ook al aan gedacht, dus wat zeur ik.
Maar je grootste probleem zal hoe dan ook worden gezinshereniging te krijgen. Je hebt namelijk nooit een gezin met dat kind gevormd (in de zin van feitelijke samenwoning), lees ik tussen de regels door. Ik denk dat het dan heel lastig wordt. Maar wat je misschien kan doen is naar het Juridisch Loket gaan voor kort advies over de vreemdelingenrechtelijke kant van de zaak (hoe krijg je gezinshereniging met een kind van 4 waarmee je niet in éen huis hebt gewoond), en misschien een doorverwijzing voor een goedkoop kort advies naar een advocaat die gespecialiseerd is in vreemdelingenrecht.
Als je dat kind überhaupt niet naar Nederland kunt halen hoef je over adoptie niet eens na te denken.
Meer info over het Juridisch Loket: www.hetjl.nl
Succes ermee,
Temet
Nagevraagd
Ik heb het even nagevraagd bij een collega die hier wel voor heeft doorgeleerd en zij bevestigde mijn vermoeden dat het niet gaat lukken. Zelfs als het huwelijk nog zou bestaan en je ex in Nederland zou wonen zou het moeilijk zijn, en nu kan het helemaal niet. Je ex moet voor zijn eigen kinderen zorgen. Dat het kind het arm en moeilijk heeft is beroerd, maar voor de NL overheid geen reden om hem hier toe te laten. Ondersteuning van het kind daar ter plekke is alles wat erop zit.
Het kan trouwens evengoed zinnig zijn om die doorverwijzing naar een advocaat te vragen, dan kan die het ook nog eens vertellen en wellicht ook meteen opschrijven, dan kan de familie daar zien dat je je best hebt gedaan.
Sterkte ermee
Temet
Mmm
"Als ik kan aantonen dat niemand voor het kind kan zorgen en ik kan aantonen dat het kind afhankelijk is van mijn giften, dan kan het volgens IND. "
Er kan iemand voor het kind zorgen, dat gebeurt nu namelijk ook al. Vader is er, en tante is er. Die zorgen voor hem, begrijp ik. Met moeite, dat wel, maar toch.
En dat zal de IND waarschijnlijk ook wel aanvoeren als het ukkie (of jij namens hem) een mvv gaat aanvragen.
Maar goed, het is het navragen waard. Waar woon je? Ik kan wel even aan mijn collega vragen of zij een goede vreemdelingenrechtadvocaat daar weet. Er zit in die branche ook nogal eens kaf onder het koren.
groeten,
Temet
De niet praktische kant..
Het is moeilijk om iets te zeggen over de niet praktische kant van het geheel, het is echt een afweging die je zelf moet maken. Wij hebben in een soortgelijke situatie gezeten, die tegelijkertijd ook weer helemaal anders was (geen buitenland en sprake van een 'noodsituatie'). Voor ons stond toen eigenlijk gewoon vast dat het betreffende jongetje bij ons zou komen wonen, natuurlijk hebben we het besproken en afgewogen, maar intuïtief was de beslissing al in de eerste minuut genomen. Er waren allerlei praktische bezwaren te bedenken, maar dat is allemaal te overkomen. Mijn ervaring is dat een extra kind enerzijds moeiteloos in een familie meedraait, een meer of minder maakt ook niet uit (hangt ook af van het leeftijdsverschil met jouw kinderen), maar reken er wel op dat er vroeg of laat problemen aan het licht kunnen komen waarbij extra zorg nodig is (problemen op school, medisch). Nogmaals, het is een afweging die je zelf moet maken en waarbij je aan mijn ervaring waarschijnlijk weinig hebt. Praat erover met mensen in je omgeving, op die manier kom je wellicht zelf ook beter tot wat je wil en in hoeverre je het ziet zitten.
Dit is wel praktisch
"Ik weet dat iedereen heel blij gaat zijn als ik het kind mee naar Nederland ga nemen. Goede toekomst, goede school, goed te eten, etc."
= het kind ook blij? Dat lees ik even niet terug in je verhaal. Ik weet uit ervaringen van veel kinderen die op oudere leeftijd zijn geadopteerd dat ze in hun puberteit vaak problemen krijgen. Die knallen vaak uit het gezin waar ze zijn opgegroeid.
Ik weet van een Afrikaanse vader die hier in Nl met Nederlandse vrouw is getrouwd en samen een kindje hebben. Hij heeft zijn dochter uit een ander huwelijk naar Nl laten komen maar zij had daar niemand die voor haar kon zorgen (een hele oude oma die het niet langer kon doen). Dat mocht van de IND.
Ik zou gaan voor ondersteuning daar en daar mijn pijlen en energie op richten om uit te zoeken wat mogelijk is aan ondersteuning.
Geen advies, maar...
...ik wil je even zeggen dat ik je een hele warme en lieve vrouw vind...alleen al om de overweging dat kereltje te adopteren. Respect!
Adoptie is toch pas een latere stap?
Een vriendin van mij heeft de dochter van haar broer in huis genomen, MOeder was over leden en vader niet in staat tot opvoeding. Ze hebben de dochter met 2,5 jaar "gekregen" maar pas toen ze 10 jaar was hebben ze haar officieel geadopteerd.
Toen die tijd was het hun pleegkind.
groet, polly
Trouwens
Ik kende dat gezin uit de jeugdzorg. Dochter was heftig aan het puberen. Mocht in het thuisland niets en ging hier helemaal los. Uit onderzoek blijkt dat geadopteerde kinderen vaak veel problemen krijgen in de toch al heftige pubertijd. Wij zien deze kinderen vaak terug in de jeugdzorg....
Eerst pleeg
Ik denk dat het inderdaad verstandig is om pleegouder te worden van het kind, en te kijken of dat allemaal officieel geregeld kan worden in het thuisland. En dan inderdaad eerst kijken wat er qua huisvesting, school, verzorging etc DAAR geregeld kan worden.
Als je dan zelf ook regelmatig het kind bezoekt is er denk ik voor de Nederlandse instanties ook eerder sprake van een relatie met het kind.
Pff, wat een gedoe allemaal he. Ik moet straks ook 'even' 15 km op de fiets naar de dichtstbijzijnde Western Union, omdat er naar het land waar ik geld naar overmaak geen online WU's gestuurd mogen worden.
