Aanvaarding voogdij

MMcGonagall schreef op 13-03-2022 om 10:33:

[..]

Nou echt hè? Ik kreeg er een nogal ongemakkelijk gevoel bij. Dit is iets wat je moet regelen, misschien eens in de zoveel jaar eens heroverwegen, en hopen dat het kind op zijn 18e gewoon nog ouders heeft.

Ook dat heroverwegen. Wellicht denken ze over 5 jaar dat iemand anders meer geschikt is en wijzigen ze het. 
Maak het niet groter dan dat het is. 

Wij hebben lang geleden mijn broer en die van m'n man gevraagd om indien nodig op dat moment te kijken wat de beste situatie voor de kinderen zou zijn. (Want de omstandigheden kunnen veranderen) 
Later zijn die inderdaad stevig veranderd, en waardoor m'n zwager z'n handen vol had aan z'n eigen gezin. Ook kregen we het online gezagsregister in het vizier. Toen hebben we de andere oom daar ingeschreven. 
Inmiddels hebben de kinderen van m'n zwager helaas een voogd. 

Ook ik vind een cadeau een beetje raar. Voor mij is zo'n afspraak net zoiets als het afsluiten van een verzekering. Je wil als ouders niks aan het toeval overgelaten. Dat jullie op dit moment de ideale verzekering zijn, zegt inderdaad niks over de toekomst. De aanvankelijk ideale voogd van onze kinderen, is dat allang niet meer. 

Als je iets wil doen met je gevoel dat dit meisje voor jou nu extra bijzonder is, zou ik investeren in een goede band. Neem haar af en toe mee naar de kinderboerderij of het zwembad of zo.

Wij hebben toen zwager en zijn vrouw benaderd indien ons iets overkwam en onze kleine kinderen achter bleven. Zwager werd dan financieel toeziend voogd. Alles werd bij notaris vastgelegd. We wisten dat er altijd iets tussen kon komen dat het voor hen niet meer mogelijk kon worden aan ons verzoek gehoor te kunnen geven. Maar we deden het meer voor de rest van de familie; dat zij zwart op wit konden lezen wat onze wensen waren.

We hebben geen symbolisch cadeau gegeven of gekregen; het ingaan op ons verzoek was al een kado. Maar als je broer jullie een boeket wilt overhandigen, als blijk van dank, kan ik dat begrijpen.

Plantenbak schreef op 13-03-2022 om 11:37:

Geen cadeau. Dat is een beetje raar. Bovendien zegt het niks. Toen mijn tante overleed stonden mijn ouders geregistreerd als voogd voor mijn toen nog minderjarige neef. Vader was met de noorderzon vertrokken. Neef weigerde om bij ons te komen wonen want andere stad en hij wou het gewoon niet Dus kwam hij via jeugdzorg in een begeleid kamer wonen traject.

Maak het niet te groot en ga het niet invullen. Gebeurt er ooit iets dan staan jullie vermeld. Of jullie ook voogd worden weet je niet want kinderen vinden er wellicht zelf ook wat van. Of het zijn pubers tegen die tijd en zien jullie het helemaal niet zitten.

Wij hebben vast laten leggen dat mijn broer ervoor zorgt dat onze kinderen op een goede plek terecht komen, mocht er met ons iets gebeuren. Juist om dit soort situaties.

Bovendien weet je ook nooit wat er in een leven gebeurt met degene die je als voogd hebt aangewezen. Misschien zit diegene op het moment dat het nodig is wel zelf in een heel vervelende situatie. Wil je daar je kind dan bij hebben?

Ik vat de vraag niet zozeer op als ‘welk cadeau’ maar als ‘met welk symbolisch gebaar’.

Je zou voor het kind bijvoorbeeld een kettinkje kunnen kopen met een hangertje wat vertrouwen uitdrukt of iets als geloof, hoop en liefde, liefde met een lemniscaat oid. Je zou dat van een kostbaar edelmetaal kunnen laten maken met als symboliek dat het zijn waarde behoudt en dat het kind altijd iets van waarde bij zich zal hebben. Aan zoiets denk ik. 

Wattenbolleke schreef op 13-03-2022 om 13:32:

[..]

Ik vind dit echt opgeblazen ongepast. Ze is niet gevraagd als peetmoeder.

Kennelijk hebben de ouders het met enig ceremonieel gevraagd. Dan is dit wellicht wel gepast. Waarom willen wij daarover gaan? Laat die mensen dat zelf beoordelen. 

Ik heb niet zoiets gedaan en zal zoiets ook niet doen maar ik kan me iets voorstellen bij de behoefte aan ritueel. Je zegt: ze is niet gevraagd als peetmoeder maar misschien voelt het voor de betrokkenen juist wel zo? Wie wijst er nog peetouders aan? Dat is hartstikke katholiek. De vraag: zorg jij voor mijn kind als ik er niet meer ben, valt voor mij eigenlijk juist wel in die symboliek, alleen is er dan geen ritueel bij. Dat kun je dan toch zelf verzinnen. Waarom windt een ander zich eigenlijk zo op over de behoefte hier iets van betekenis aan te geven? Ik zie het probleem niet. 

Kennen jullie de aflevering van Modern Family waarin Jay en Gloria worden gevraagd als mogelijke voogd voor Lily? Gloria reageert dan dolenthousiast want Lily was natuurlijk een schattige baby.
Daar doet dit topic me ook een beetje aan denken. Een schattige dreumes zie je natuurlijk niet als verplichting en dan voelt het als gunnen. Zo leuk zijn ze maar kort, en als je voogd wordt van een puber die zijn ouders kwijt is geraakt, is er weinig schattig en leuks aan.
Ik zou mijn neven wel in huis nemen, ook nu ze groot en irritant zijn. Het is me niet gevraagd dus wellicht vinden hun ouders me ongeschikt of hopen ze het uit te zingen tot de jongste 18 is.

Schrijf een kaartje en bedank ze voor hun vertrouwen maar zet er ook bij dat ze niet moeten schromen als ze het óóit willen heroverwegen. Jullie kunnen scheiden, zelf een vierling krijgen in een te klein huis, een gehandicapt kindje krijgen waar jullie je handen aan vol hebben, zij kunnen nog een vierling krijgen en jullie kunnen ook gewoon ruzie krijgen. 

Door in het kaartje te zetten dat ze het altijd mogen heroverwegen geef je hun die rust, beter dan een symbolisch duur armbandje voor het kind zelf (waar heb ik die voor gekregen?) of welk symbolisch kado dan ook dat blijvend in huis moet komen te staan. Daar maak je het te groot voor. 

Wij hebben het overigens niet vastgelegd maar van twee kanten zouden wij de kinderen krijgen bij overlijden en naar (logischerwijs) één kant zouden onze kinderen gaan. Vastleggen vond ik niet nodig, had ik wel gedaan als er gedoe zou komen aan de kant waar de kinderen niet heen gingen. Ik wilde daar om verschillende redenen pertinent geen kinderen van mij naar toe laten gaan dus als ik zou denken dat die ze op zouden eisen zou ik het meteen hebben laten vastleggen. 

Wattenbolleke schreef op 13-03-2022 om 08:12:

ik vind dit een beetje vallen in de categorie ‘zwangerschapstest in de boerenkool’. Er is niet zoveel romantisch aan. Als dit namelijk aan de orde komt zijn beide ouders van de kinderen dood. Voelt voor mij erg ongepast om er een heel ding van te maken.

Mijns inziens volstaat een ‘we zijn vereerd dat jullie de zorg van de kinderen aan ons toevertrouwen maar laten we hopen dat het nooit nodig is. Maar áls het wel nodig is, dan zullen we deze zorg op ons nemen.

Dit dus. Je gaat ervan uit dat je nooit in een situatie komt waarin het nodig is. Het is een voorzorgsmaatregel, niet meer dan dat, en bovendien een voorzorgsmaatregel (en ja, het is goed dat mensen erover nadenken), die 99 van de 100 keer (gelukkig) niet nodig is.

Om er nou een feestje van te maken, vind ik wat vreemd. Hoe dan? Vertellen dat je blij bent het stokje over te mogen nemen als je vrienden overleden zijn, en daar dan een feestelijk samenzijn van te maken?

Je hoeft hen ook niet te bedanken, eerder is het aan hén jullie te bedanken dat jullie bereid zijn in te springen.

Wattenbolleke schreef op 13-03-2022 om 08:12:

ik vind dit een beetje vallen in de categorie ‘zwangerschapstest in de boerenkool’. Er is niet zoveel romantisch aan. Als dit namelijk aan de orde komt zijn beide ouders van de kinderen dood. Voelt voor mij erg ongepast om er een heel ding van te maken.

Mijns inziens volstaat een ‘we zijn vereerd dat jullie de zorg van de kinderen aan ons toevertrouwen maar laten we hopen dat het nooit nodig is. Maar áls het wel nodig is, dan zullen we deze zorg op ons nemen.

Precies dit.. je hoopt toch echt dat het nooit ten uitvoer moet worden gebracht.