Zorgen om de band met onze dochter
Hallo iedereen die dit leest,
Ik ben nieuw op dit forum.
mijn grote vraag is ...Hoe gaan we met de boosheid van onze oudste dochter om ?
We hebben 3 kinderen . De oudste van 18 heeft een licht verstandelijke beperking .
Vanaf haar 5e hadden we geweldige hulp bij het Mee .
Ze is ook 9 maanden opgenomen geweest om te kijken waar het moeilijke gedrag vandaan kwam.
Ze heeft een aandoening aan het zenuwstelsel .
Dit heeft ze mogen erven van vaders kant en ze heeft helaas veel ongemakken er van ;
Gedragsproblemen,leer problemen en vroeger een achterstand in haar spraak en motoriek.
Daarnaast is ze op emotioneel vlak vrij onstabiel .
Het probleem dat t moeilijkste is bij het vragrn om hulp is dat ze 2 gezichten heeft.
Bij ons thuis kan ze heel brutaal zijn .
Om t kleinste ding ( bijvoorbeeld een grapje die ze niet leuk vind of aangesptoken worden op haar gedrag ) wordt ze erg boos . Ze duwt me terwijl ze langs loopt om kwaad naar haar kamer te gaan,smijt haar kamer deur dicht , scheld haar vader uit voor k**kervader,roept dat ze ons absoluut niet mag en zet dat laatste ook op facebook .
Wel mag ze ons als ze zakgeld wil voor op kamp of als ze onze hulp nodig heeft .
Hoe mijn man en ik er op reageren is verschillend ;
Ik blijf rustig maar wel consequent . Ik spreek haar aan op het gedrag ..
Mijn man roept of schreeuwt terug of legt een straf op die hij niet uitvoert ( geen tv kijken bijvoorbeeld)
Hoe we ons onder dit gedrag voelen verschilt ook .
Ik hou (teveel?) rekening met haar handicap en wil voor de rest van het gezin de lieve vrede bewaren
Ben ook blij als ze is afgekoelt en ze weer normaal doet . ik heb dan geen zin om de confrontatie weer aan te gaan door te bespreken wat er nou aan de hand is .
Mijn man is hier anders in en ik merk ook dat door deze situatie de vader dochter band niet is zoals het is tussen hem en de 2 andere kinderen.
Mijn man zegt dat hij het onbeschofte er uit wil hebben, dat ze dat gedrag maar op school laat zien ( buitenshuis is ze verlegen en een harde werkster een leuke meid nooit problemen). Hij zegt dat hij de brutaliteit beu is en haar dat zal laten merken.Hij vind t erg dst ze hem uitscheldt etc en dat ze wel van hem hulp verwacht als ze ergens heen moet
Zelf geeft ze niet aan waarom ze zo snel boos of geiiriteerd werd .
Maar meestal in perioden waarin ze zo snel boos word ziet ze er ook erg gespannen uit.
Dit is al zo sinds ze klein is ...
Graag zou ik hierover met jullie van gedachten wisselen..De sfeer wordt er zo niet leuker op en we weten niet hoe we onze dochter nog kunnen meegeven dat we van haar houden en er voor haar zijn .
We krijgen amper respect van haar en ik vraag mij af joe ze van die boosheid ooit kan afkomen
overbelast
Bij mijn kinderen was het overbelasting overdag op school wanneer ze s'avonds snel uit de bocht vlogen.
Wat wel hielp was als ze bij thuiskomst eerst een uurtje gingen 'landen' op hun kamer. Zonder dat ze door wie dan ook, ook niet door mij, gestoord werken.
Tegen etenstijd waren ze dan weer beter beschikbaar. Eigenlijk is dat nog zo.
Omdat het zo goed gaat schiet ik weleens in mijn 'spontane' gedrag. Dan wil ik weten hoe hun dag geweest is onder een kopje thee, maar eigenlijk willen ze dan zelf liever eerst even helemaal niets.
moeilijk
De vraag is dus hoe je het negatieve gedrag kunt ombuigen. De vraag is dan hoe toerekeningsvatbaar zij is. Is zij zich van het nare gedrag bewust? Kun je er met haar over praten op een rustig moment?Helpt een boze tegenreactie? Helpt ombuigen met humor?
Heeft de periode van naar gedrag verband met menstruatie?
Belangrijk is ook dat de manier van vader, best voor vader kan werken, maar dat wanneer jij hetzelfde zou handelen, dat het echt niet werkt. En vooral dus ook andersom. Jouw manier hoeft voor vader helemaal niet te werken.
Ik vind ook wel dat een beperking geen excuus mag zijn voor scheldpartijen. Schelden doet wel degelijk pijn. Net als schoppen en slaan, dat laat je ook niet toe.
Welke momenten is het bar en boos? Bij het schakelen van thuiskomen, of bij huishoudelijke taakjes?
Gaat zij naar een speciale school, wat vindt de gedragsdeskundige ervan?
Nou ja, geen antwoorden, maar wel het een en ander om over na te denken.
alleen als het echt erg is
Volgens mij is buiten een engel en thuis een draak (de twee gezichten zoals jij het noemt) wel een puberkwaal. Al die puberhormomen, het is veiliger om dat thuis te laten zien en buiten je beste pet op te zetten. Het 'voelt' veiliger, je durft meer. En dan heb je weer energie om buiten sociaal aangepast te zijn.
Ik tolereer in de puberteit ook meer dan als ze jong zijn. Ze ontwikkelen een eigen mening...een eigen identiteit en daar hoort kijken hoever je kan gaan ook bij. Maar ik heb wel mijn grenzen....Schelden mag als het nog 'aardige scheldwoorden' zijn...(dom, zeurpiet zoiets) als uiting van je boosheid. Maar verder dingen als k*nkermoeder of vloeken dat gaat mij te ver. Dat doen ze dan maar in hun eigen kamer tegen de muren ofzo. Schreeuwen mag ook maar dan wel enigzins beperkt. Slaan mag zeker niet. Met deuren smijten en boos de trap op lopen weer wel.
Dat is mijn grens. En daar ben ik redelijk consequent in. Soms gaan ze die over....dan doe ik niet meer mee in de discussie...of de ruzie. Dan is het over en uit. Negeer ik ze en verwijs ze naar hun kamer en zeg dat ze maar terug moeten komen als ze afgekoeld zijn en weer aanspreekbaar. Of ik loop zelf weg desnoods...ga wat anders doen (buiten vegen ofzo).
Dat werkt meestal. Alleen in het 'niets' schelden....werkt niet. Dus dan druipen ze af. En pas als ze afgekoeld zijn gaan we praten. Als het echt erg is krijgen ze straf. Nou ja straf....vaak is het een combi van dingen, kind moe, kind overvraagt, teveel aan d'r hoofd en wil teveel en dus gaat ze mijn grens over. Meestal is de 'straf' iets als doe morgen maar 's rustig aan. En ik praat net zolang tot ze dat zelf ook inzien dat dat beter is.....Effe een time-out kan ook veel opluchting brengen.
Man heeft ongeveer dezelfde grens, alleen bewaakt hij m anders. Hij word boos...erg boos. Wel verbaal...en stuurt ze naar hun kamer en wel zo dat ze niet anders durfen. En ook als ze afgekoeld zijn is hij nog een flinke tijd beledigd...en negeert ze. En pas als ze hun excuses aanbieden oprecht mét uitleg erbij waarom dan kan het zijn dat hij ontdooit...maar het duurt zeker een dag tot het weer écht over is. Met man gaat het dus minder vaak mis...ze vinden zijn reactie erger dan de mijne. Maar van man mág ook meer (koekjes pakken, snoepjes pakken, tot later wegblijven) dus eigenlijk komt het op hetzelfde neer.
Ik denk wel dat je ongeveer dezelfde grens moet hebben. Anders snapt de puber er niks meer van....
Zeker een kind dat ook nog niet doorsnee is. Ik denk dat de reactie op zich niet uitmaakt...jullie zijn niet hetzelfde. En dat worden jullie ook niet.....
groeten albana
