Zorgen om 18-jarige
Mijn zoon is 18, sinds een tijdje hebben wij problemen. Mijn zoon is altijd impulsief en druk geweest, maar we hebben altijd een goeie band gehad. Met veel structuur van mijn kant ging hij naar VWO, hij sportte, had vrienden, lol, humor, energie voor 10. We hebbben altijd veel gereisd, er was eiegnlijk nooit wat aan de hand. Sinds een jaar gaat het de verkeerde kant op. Hij had verkering met een meisje dat zijn zelfvertrouwen aantastte. Dit ging uit nadat ik er met hem over ging spreken. Hij had hierin zijn eigen grens niet kunnen aangeven. Toen had hij een jaar een "relatie" met een "catfish". Hij wilde er met mij niet over praten omdat ik al door had dat dit niet klopte. Hij dacht dat ik hem de relatie niet "gunde". Hij bleef zitten op VWO en zit nu in 5 havo. Dat vind ik prima, hij wil naar het HBO dus Havo is goed genoeg. Hij heeft "nieuwe vrienden" leren kennen op straat. Werd agressief thuis, heeft deuren eruit geslagen om niks. Hij was dreigend naar mij, uitte grove straattaal, is ineens fan van Gangster rap. Hij was elke avond weg en is gaan blowen, en tot overmaat van ramp ontdekte ik dat hij in 3 maanden een klantenkring had opgebouwd als "hashdealer." De nieuwe vrienden zijn niet oke, allemaal veel jonger (16) en van lager niveau (mavo) met daarbij veel problemen thuis, politie, rebound school, enz. Rondhangen, mes op zak, dreigende praat, allemaal narigheid waar ik de koude rillingen van krijg. Ivm agressie tegen mij heb ik hem 2 dagen het huis uit gezet. Hij is weer thuis, gaat weer naar school,werkt weer achter de kassa, maar staat niet open voor gesprek over zijn "nieuwe vrienden". Mijn zoon is in een jaar tijd erg afgegleden. Gesprek is niet mogelijk, hij weet alles beter en er is niets aan de hand. Inmiddels heeft hij ook geen vrienden meer op school, hij heeft alleen dit groepje nog. Deze vrienden staan zijn ontwikkeling in de weg, Ik probeer hem te overreden vrienden te zoeken van zijn leeftijd, die ook wat positiefs willen met hun leven. Gewoon leuk uitgaan en lol maken ipv die destructiviteit en dat hangen. Het lukt niet. Ik ken hem hierin niet meer zoals hij altijd was. Op zich krijgt hij alle vrijheid verder, ik zit hem niet op de huid. Hij moet een studie kiezen wat bij hem past. Veel regels heb ik ook niet, behalve kamer opruimen, geen agressie, op tijd thuis doordeweeks. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.
Lastige situatie
Ik heb nooit in deze situatie gezeten, dus dan is het moeilijk om advies te geven. Je zoon is 18 en is dus voor 90 procent volwassen, dus hij gaat zelf over de keuzes die hij maakt. Dus ook wat betreft vriendschappen. Ik zou voorlopig niets meer zeggen over de vrienden. Je zou hooguit nog een opmerking kunnen maken vanuit je eigen gevoelens. "Ik maak me zorgen, ik hoop dat je dat begrijpt.".
Ik woon in een omgeving waar wat oudere jeugd 'hangt' en daar zit een golfbeweging in. Het lijkt zo te zijn dat die jongeren daar zijn zolang ze op het VO zitten, maar als dat klaar is verdwijnen ze. Ik vermoed, omdat ze werken, of een opleiding doen en ze opeens een stukje volwassener zijn geworden. Of dat zo is weet ik niet. Ik weet ook dat vervelend gedrag het meeste plaatsvindt in de jeugd en vroeg-jongvolwassen periode. De meesten worden brave burgers. Geruststelling... voor wat het waard is.
Rust
Voor nu zou ik hem met rust laten. Blijkbaar is de rust even weergekeerd. Maar bovendien zou ik meer naast hem gaan staan. Blijkbaar zijn er nare zaken in zijn leven. Die mislukte relaties kunnen diep ingrijpen en zijn zelfvertrouwen hebben aangetast. Maar mogelijk zijn er nu nog steeds zaken aan de orde die niet in orde zijn maar waar hij niet vanaf kan komen. Omdat hij zich voor jou schaamt, hij weet dat sommige dingen niet in orde zijn, je hebt hem gewaarschuwd, dat doe je nog, en toch ontkomt hij er niet aan. Biedt je hulp aan.
Wat er ook is. Schulden, chantage, verslaving. Wees er attent op dat dit aan de orde kan zijn. En als hij er met jou niet over kan praten bespreek dan met hem of er mensen zijn waar hij wel mee kan praten? Goede vrienden, familieleden. Of wil hij er professionele hulp bij?
Het kan een fase zijn, maar er kunnen ook andere dingen aan de hand zijn die het daglicht niet verdragen maar waar hij zich om redenen niet aan kan onttrekken. En het gevoel dat het zijn eigen verantwoordelijk is, terwijl er inderdaad mensen zijn zoals zo'n catfish die jou ondermijnen voor hun eigen doeleinden en als je daar intrapt heb je andere mensen nodig om je te beschermen.
