Zoon schat sociale situaties slecht in
Zoon is 20 jaar en heeft asperger. Hij doet het heel goed, op school, met vrienden, werk. Hij was jong toen hij werd getest, maar zo goed opgegroeid dat het bijna niet merkbaar meer is.
Waar hij nu zelf tegen aan loopt is dat hij sociale situaties lastig in kan schatten en daardoor reageert op een manier die niet goed valt bij anderen. Hij zou graag een cursus of iets volgen of met een deskundige praten. We zijn al aan het googlen geweest maar kunnen niet het juiste vinden. Hebben jullie wellicht suggesties?
Al gedacht aan een autisme coach?
Ik ken wel trainingen van de GGZ met rollenspellen, dat was met pubers. Je zou bij de GGZ kunnen vragen of ze ook dat soort dingen voor groepen volwassen autisten doen. Het moet echt wel in een groep denk ik, anders leert hij het niet in de praktijk. Wat ook kan helpen is een “Harrie” zoeken, een coach die ook gewoon een collega of medestudent is en in zijn dagelijkse gang van zaken ondersteuning en uitleg kan geven naar beide partijen. Er is een website over Harries waar een en ander wordt uitgelegd. En dan heb je nog jobcoaches om op het werk te ondersteunen.
Hier ook team autisme coach!
Daar zijn ze voor 😊
Voor allerlei (maatschappelijke / sociale) handvaten
Kan zelfs via WMO
Ik lees even mee. Hier namelijk ook een zoon met ASS. Hij heeft wel een coach op dit moment waar hij met name outdoor-activiteiten doet en daarnaast ook praat over sociale situaties. Maar dus niet specifiek een autisme-coach. Omdat hij momenteel behoorlijk vast loopt ben ik nog wel op zoek naar iets anders. Waar vind je eigenlijk specifiek een autisme-coach? Ik heb geen idee eigenlijk...
Voor mijn zoon met autisme had ik een buddy ingeschakeld. Iets ouder dan mijn zoon, en ze gingen er samen regelmatig op uit. Sociale situaties oefenen, dus ook met wat grotere groepen. Je zag hem per maand vooruit gaan. Zelf hebben wij ook veel met hem geoefend door middel van rollenspel, dat hielp ook enorm. Ik heb dat destijds via ORO kunnen regelen, maar dat is echt al lang geleden inmiddels. Je zou eens op hun site kunnen kijken en informeren?
Tango schreef op 26-02-2023 om 22:59:
Ik lees even mee. Hier namelijk ook een zoon met ASS. Hij heeft wel een coach op dit moment waar hij met name outdoor-activiteiten doet en daarnaast ook praat over sociale situaties. Maar dus niet specifiek een autisme-coach. Omdat hij momenteel behoorlijk vast loopt ben ik nog wel op zoek naar iets anders. Waar vind je eigenlijk specifiek een autisme-coach? Ik heb geen idee eigenlijk...
Via de GGZ, vaak kan je huisarts je doorverwijzen. De landelijke autisme vereniging kan je ook informatie geven. Er zijn landelijk tal van organisaties die mensen met autisme begeleiden, afhankelijk waar je woont, kan het aanbod wisselen; bijvoorbeeld Altrecht, PsyQ, Careyn etc. Autismecoach.nl vind je ook veel info.
Er is bij je zoon ooit een diagnose gesteld, geeft die organisatie verder geen begeleiding?
Tango schreef op 26-02-2023 om 22:59:
Ik lees even mee. Hier namelijk ook een zoon met ASS. Hij heeft wel een coach op dit moment waar hij met name outdoor-activiteiten doet en daarnaast ook praat over sociale situaties. Maar dus niet specifiek een autisme-coach. Omdat hij momenteel behoorlijk vast loopt ben ik nog wel op zoek naar iets anders. Waar vind je eigenlijk specifiek een autisme-coach? Ik heb geen idee eigenlijk...
Hier goede ervaringen met BoBa. Wordt in ons geval gefinancierd vanuit de Wmo. In jullie geval zal dat dan vanuit de WLZ moeten komen denk ik. Daar heb ik zelf geen ervaring mee.
Herkenbaar. Ik ben 40 en heb soms nog steeds moeite met situaties inschatten waardoor ik onhandig kan reageren. Ik heb een autismecoach via doorverwijzing van de huisarts. Daarmee heb ik gesprekken. Over zelfbeeld, acceptatie en we bespreken ook situaties. Maar eerlijk is eerlijk; het is vaak allemaal achteraf. En dan snap ik het wel. Of niet, maar dan sla ik de 'what to do' als kennis op in de hoop dat ik in een soortgelijke situatie de juiste kennis toe pas. Maar het blijft een beetje russisch roulette en ik ben bang dat dat ook nooit over zal gaan.
MamaE schreef op 27-02-2023 om 16:54:
Herkenbaar. Ik ben 40 en heb soms nog steeds moeite met situaties inschatten waardoor ik onhandig kan reageren. Ik heb een autismecoach via doorverwijzing van de huisarts. Daarmee heb ik gesprekken. Over zelfbeeld, acceptatie en we bespreken ook situaties. Maar eerlijk is eerlijk; het is vaak allemaal achteraf. En dan snap ik het wel. Of niet, maar dan sla ik de 'what to do' als kennis op in de hoop dat ik in een soortgelijke situatie de juiste kennis toe pas. Maar het blijft een beetje russisch roulette en ik ben bang dat dat ook nooit over zal gaan
Heel fijn natuurlijk dat je een coach hebt en goed dat je die stap hebt gezet. Maar heb je bv ook weleens een ( groeps) training overwogen? Om dingen te leren in de omgang zodat het niet " achteraf " is maar " vooraf". Ik ken meerdere volwassenen met autisme die daar erg blij mee waren en baat bij hadden. En wat wellicht ook iets kan zijn voor de zoon van TO.
Gingergirl schreef op 27-02-2023 om 17:04:
[..]
Heel fijn natuurlijk dat je een coach hebt en goed dat je die stap hebt gezet. Maar heb je bv ook weleens een ( groeps) training overwogen? Om dingen te leren in de omgang zodat het niet " achteraf " is maar " vooraf". Ik ken meerdere volwassenen met autisme die daar erg blij mee waren en baat bij hadden. En wat wellicht ook iets kan zijn voor de zoon van TO.
Nee, nooit overwogen. Met andere mensen praten over mijn diagnose...das een ding, you know. Ik betwijfel ook of het überhaupt echt op te lossen valt. Ik bedoel, je kunt 1000 situaties voorkauwen en 'uit je hoofd leren', maar dan moet je wel kunnen onderscheiden welke situatie precies aan de hand is om juist te reageren. Inclusief non-verbale communicatie van mensen. Dat zal waarschijnlijk toch altijd wel lastig blijven. Dat is ook het lastige van ASS, dat het nooit over gaat, ook al kun je wel heel veel leren.
MamaE schreef op 27-02-2023 om 17:16:
[..]
Nee, nooit overwogen. Met andere mensen praten over mijn diagnose...das een ding, you know. Ik betwijfel ook of het überhaupt echt op te lossen valt. Ik bedoel, je kunt 1000 situaties voorkauwen en 'uit je hoofd leren', maar dan moet je wel kunnen onderscheiden welke situatie precies aan de hand is om juist te reageren. Inclusief non-verbale communicatie van mensen. Dat zal waarschijnlijk toch altijd wel lastig blijven. Dat is ook het lastige van ASS, dat het nooit over gaat, ook al kun je wel heel veel leren.
Het scheelt in zo'n groep natuurlijk wel dat iedereen " in hetzelfde schuitje " zit. Dat geeft vaak ook weer een hoop (h)erkenning, steun en ook veel lol met het leren van en met elkaar. Natuurlijk gaat autisme nooit over maar is vaak wel beter te behappen; als die trainingen niet of nauwelijks zouden werken zou het niet gegeven worden. Het is ook niet dingen " uit je hoofd" leren maar wel waar je op kunt letten, tips en truuks etc. Natuurlijk werkt het alleen als je echt zelf wilt en er achter staat, maar misschien ook proberen je ergens voor open te stellen ipv meteen al beren op de weg te zien. Niet geschoten, altijd mis toch. Zeg ik nu heel belerend, maar je kent me langer dan vandaag. Een vriend van mij is eerst tot 3x toe weggegaan zonder naar binnen te gaan en mijn oudste moest ik letterlijk naar binnen slepen en op een stoel planten maar beiden vonden het de leukste en nuttigste training die ze ooit gedaan hebben en hielden er leuke contacten aan over. Zo kan het ook gaan.
Gingergirl schreef op 27-02-2023 om 17:38:
[..]
Het scheelt in zo'n groep natuurlijk wel dat iedereen " in hetzelfde schuitje " zit. Dat geeft vaak ook weer een hoop (h)erkenning, steun en ook veel lol met het leren van en met elkaar. Natuurlijk gaat autisme nooit over maar is vaak wel beter te behappen; als die trainingen niet of nauwelijks zouden werken zou het niet gegeven worden. Het is ook niet dingen " uit je hoofd" leren maar wel waar je op kunt letten, tips en truuks etc. Natuurlijk werkt het alleen als je echt zelf wilt en er achter staat, maar misschien ook proberen je ergens voor open te stellen ipv meteen al beren op de weg te zien. Niet geschoten, altijd mis toch. Zeg ik nu heel belerend, maar je kent me langer dan vandaag. Een vriend van mij is eerst tot 3x toe weggegaan zonder naar binnen te gaan en mijn oudste moest ik letterlijk naar binnen slepen en op een stoel planten maar beiden vonden het de leukste en nuttigste training die ze ooit gedaan hebben en hielden er leuke contacten aan over. Zo kan het ook gaan.
Ik zal er eens over nadenken. Ik heb ook echt al wel heel veel geleerd hoor. Ik weet dat spontaan enthousiasme over dit soort dingen niet bepaald mijn grootste talent is.
En ja, ik ken je langer dan vandaag. Jij prikt altijd erg snel door me heen. Dat doet soms pijn, maar ik heb er ook veel aan.
En nu weer terug naar de zoon van TS, anders krijg ik straks nog de bijnaam 'how can I make this about me' op dit forum.
Een collega van me heeft het ook gedaan en vond het zelfs "geweldig". Hij voelde zich ineens veel minder alleen in zijn autisme en kon daardoor zichzelf ook beter accepteren. Dat gun ik jou ook!
IMI-x2 schreef op 27-02-2023 om 18:22:
Een collega van me heeft het ook gedaan en vond het zelfs "geweldig". Hij voelde zich ineens veel minder alleen in zijn autisme en kon daardoor zichzelf ook beter accepteren. Dat gun ik jou ook!
Vanuit die context bedoel ik het ook; ik gun het iedereen en vooral mamaE zo!!! 
Dank voor jullie reacties. Ik bespreek ze met mijn zoon. Mijn zoon kan op momenten echt de verkeerde dingen zeggen, waardoor hij mensen kwetst. Het is geen kwestie van geen contact kunnen leggen. Dat kan hij best goed, beter dan ik eigenlijk, en hij onderneemt van alles met vrienden. Ik denkbdat zijn probleem vooral is bij meer intense relaties en mensen die hij vaker ziet. Bijvoorbeeld een vriendin. Dan valt het op dat hij vaak de verkeerde en kwetsende dingen zegt.
Ik ben het met jullie eens dat het vaak.achteraf analyseren is wat een betere reactie zou zijn. Ik vind zoon altijd wel leverbaar, zeker als hij gemotiveerd is.