zoon laat zich steeds weer in ellende trekken
Dag allemaal.
Mijn zoon is bijna 19 en het is nu al 2 jaar aan de gang dat hij optrekt met criminele jongeren, Daardoor is hij blijven zitten, heeft hij een periode drugs gebruikt, en is hij in lastige situaties geraakt.
Elke keer raapt hij zich bijeen en wil hij een positieve start maken. Dan steun ik hem en geef ik hem mijn vertrouwen. En vervolgens glijdt hij weer af en verprutst hij weer waar hij mee begonnen was.
Hij is in sept gestart met een HBO studie. Ik heb zijn collegegeld betaald voor het hele jaar, zijn boeken gekocht, en betaal een studietoelage. Hij ging super enthousiast van start, het was een studie naar zijn zin en ik zag hem weer stralen zoals hij altijd was. En gaande weg blijkt hij dus nog steeds wetsovertredingen te begaan. Hij wil dit voor mij verborgen houden maar ik weet wat er speelt. En hij kan zijn hoofd niet bij zijn studie houden door al die andere zaakjes die spelen.
En ik heb nu al zo vaak hem op weg geholpen en geprobeerd met hem te praten, dat ik er helemaal zat van ben. Niets helpt, de mensen waar hij mee om gaat trekken hem weer in de shit en hij wil daar blijkbaar geen afscheid van nemen.
Ik ben er moedeloos van. Ik ben bezorgd dat hij straks een strafblad krijgt en misschien later pas beseft wat een enorme gevolgen dit voor zijn leven heeft. Mijn mogelijkheden zijn uitgeput.Ik voel me machteloos
geen advies, wel hart onder de riem
Wat vervelend dat jet telkens mis gaat.
Ik kan je helaas niet helpen, maar wil je toch een hart onder de riem steken.
Hoe het zich gaat ontwikkelen, kan ik natuurlijk ook niet inschatten, maar sommige kinderen moeten, plat gezegd, even flink op hun "bek" gaan.
Voor jou alle sterkte van de hele wereld
Helemaal weg?
Kun je wellicht verhuizen? Ergens heen waar een hele nieuwe omgeving is?
Of hij gaat ver weg studeren, dan heeft hij wellicht daarna "normale" vrienden.
Verhuizen
Dat was ook het eerste waar ik aan dacht. Het hele gezin lijkt me wat overdreven, maar is er niet een zelfde studie aan de andere kant van het land. Of anders misschien in een stad waar opa en oma wonen of een oom en tante. Hij lijkt wel te willen, maar die vriendengroep blijft trekken. En vergis je niet ook op deze leeftijd kan het goed misgaan met criminaliteit, kijk maar naar die 18-jarige jongen die in Delft door de politie is neer geschoten. Ik stel me altijd voor dat die ouders er ook zo hard aan trokken hem op het rechte pad te houden, nu kan het nooit meer goed komen.
Tussenvorm
'Ik heb zijn collegegeld betaald voor het hele jaar, zijn boeken gekocht, en betaal een studietoelage.' Daarmee heb je wel een bedje gespreid, waardoor hij zich niet bewust hoeft te zijn van de gevolgen van zijn enthousiasme voor een HBO-studie.
Hoe los je op dit moment zijn wetsovertredingen op?
Woont hij nog thuis?
Het klinkt heel vervelend, maar soms moet iemand hard de gevolgen van zijn daden ervaren voordat iemand snapt wat echt de gevolgen zijn en zijn of haar gedrag gaat aanpassen.
Ik zou zeggen: liefdevol loslaten. Dat betekent dat je hem niet meer gaat verzorgen, maar wel samen met hem gaat kijken hoe hij zijn studie kan financieren. Of hoe hij zelfstandig kan gaan wonen. Of dat je wel zorgt dat je zelf geld achter de hand hebt voor als het echt mis gaat, maar hem geen geld meer geeft. Of dat je genoeg informatie hebt over verslaving of advocaten voor het geval het echt nodig is, maar hem eerst tegen de grenzen aan laat lopen. Dus alles op de achtergrond. Op de voorgrond moet het lijken alsof hij zelf verantwoordelijk is voor alles en zelf zijn eigen leven op zich moet nemen.
Tsjor