Zoon gaat op reis na Japan
Goedemorgen allemaal, onze zoon van 24 die nog thuis woont gaat voor 3 maanden op reis. Zijn vriend is er voor een jaar naar toe gegaan om Japans te leren en zijn visum loopt nu nog drie maanden. Dus onze zoon gaat er nu naar toe om samen de laatste drie maanden door Japan te reizen. Helemaal geweldig. Wij hebben zijn ticket betaald als cadeau voor het afstuderen dus weten al een tijdje dat hij gaat. Ben heel blij voor hem. Een mooie kans. Hij gaat zondag weg. Dan brengen we hem na Schiphol. Onze zoon is nog nooit lang weggeweest. Waar ik na toe wil is dat ik mij de laatste weken heel onrustig voel, gespannen. Slaap even wat slechter. Vind het allemaal best wel spannend. Maar vind het voor hem helemaal geweldig. Daar gaat het dus helemaal niet om. Herkennen meer moeders (of vaders natuurlijk) dit gevoel. Nogmaals vind het echt super voor hem hoor. En de tijd gaat snel. Heel snel voor dat we het weten is hij weer thuis. ( en de zomer voorbij hahaha)
Dus hoe hebben jullie je erbij gevoeld dat je kind op reis ging/gaat.
Groetjes en voor iedereen een fijne dag😄
Huisregel 2.1: In je reactie reageer je inhoudelijk op het topic en de vraag van de topicstarter. Commentaar op schrijfstijl, spelling of het plaatsen van andere off-topic berichten is niet toegestaan.
Ik herken het helemaal, mijn zoon is 23 en hij vertrekt over twee weken naar Nederland. Wij wonen zelf in de VS, ik vind het super leuk voor hem maar het geeft mij ook een onrustig gevoel.
Mijn zoon is marinier en die is soms 'opeens' weg zonder dat wij weten waarheen en hoelang. Er is in die gevallen ook geen enkel contact mogelijk.
Nu is hij voor een half jaar op uitzending en dan hebben we gelukkig wel regelmatig contact.
Maar raar blijft het. Er is -denk ik ook niet voor niets- een heel goed georganiseerd thuisfront committee bij defensie. Daar kun je dus als 'thuisfront' 24/7 contact mee opnemen, ook als er niet eens echt iets is, maar je gewoon ongerust bent of je naar voelt etc. Maar goed, het zijn ook nooit vakantiereisjes natuurlijk...
Raccoon schreef op 10-06-2024 om 17:15:
Ik herken het helemaal, mijn zoon is 23 en hij vertrekt over twee weken naar Nederland. Wij wonen zelf in de VS, ik vind het super leuk voor hem maar het geeft mij ook een onrustig gevoel.
Voor hoelang gaat hij na Nl dan?
Saartje55 schreef op 11-06-2024 om 09:02:
[..]
Voor hoelang gaat hij naar Nl dan?
Mugs schreef op 10-06-2024 om 18:16:
Mijn zoon is marinier en die is soms 'opeens' weg zonder dat wij weten waarheen en hoelang. Er is in die gevallen ook geen enkel contact mogelijk.
Nu is hij voor een half jaar op uitzending en dan hebben we gelukkig wel regelmatig contact.
Maar raar blijft het. Er is -denk ik ook niet voor niets- een heel goed georganiseerd thuisfront committee bij defensie. Daar kun je dus als 'thuisfront' 24/7 contact mee opnemen, ook als er niet eens echt iets is, maar je gewoon ongerust bent of je naar voelt etc. Maar goed, het zijn ook nooit vakantiereisjes natuurlijk...
Dat is helemaal “heftig” lijkt mij. Dit is echt een vakantie reis van onze zoon en hij gaat het geweldig hebben dat weet ik.
Zeer herkenbaar. En ik snap het argument dat het voor ouders en thuisblijvers veel spannender is, maar het is een gevoel en er valt bij mij niet tegenop te redeneren. Ook niet met in mijn achterhoofd wat ik allemaal uitspookte in het buitenland op die leeftijd.
EmmaT schreef op 11-06-2024 om 14:48:
Zeer herkenbaar. En ik snap het argument dat het voor ouders en thuisblijvers veel spannender is, maar het is een gevoel en er valt bij mij niet tegenop te redeneren. Ook niet met in mijn achterhoofd wat ik allemaal uitspookte in het buitenland op die leeftijd.
En dat maakt het ook ingewikkelder! Het is een gevoel en daar kun je niet zomaar iets aan doen. Ik kan mij ook voorstellen dat het spannender is als het je kind is, dan bijvoorbeeld je partner of je eigen ouder.
Saartje55 schreef op 11-06-2024 om 09:02:
[..]
Voor hoelang gaat hij na Nl dan?
Voor onbepaalde tijd, hij gaat er een studie volgen, en hoopt er daarna te gaan werken.
Ik vind het natuurlijk fijn voor hem, het is zijn eigen keuze maar het voelt wel een beetje vreemd.
Raccoon schreef op 11-06-2024 om 15:00:
[..]
Voor onbepaalde tijd, hij gaat er een studie volgen, en hoopt er daarna te gaan werken.
Ik vind het natuurlijk fijn voor hem, het is zijn eigen keuze maar het voelt wel een beetje vreemd.
Dat begrijp ik helemaal. Vooral omdat het voor onbepaalde tijd is. Dan is drie maanden niks bij. Sterkte maar komt vast ook goed. Wij moeders maken ons dus echt te druk soms 😊
EmmaT schreef op 11-06-2024 om 14:48:
Zeer herkenbaar. En ik snap het argument dat het voor ouders en thuisblijvers veel spannender is, maar het is een gevoel en er valt bij mij niet tegenop te redeneren. Ook niet met in mijn achterhoofd wat ik allemaal uitspookte in het buitenland op die leeftijd.
Daar ben ik niet mee bezig. Ik weet wat voor soort reis hij gaat maken en met welke vriend. En hoe onze zoon er in staat om deze reis te maken. Het is meer het gemis daar heb ik moeite mee😊
Toen onze dochter een jaar stage liep in het buitenland vond ik dat juist heerlijk! Onze oudste was toen ook het huis uit. Ja, het was wennen, en het was ook fijn dat we wisten dat ze terug zou komen, maar toen ik eenmaal aan de stilte in huis was gewend vond ik het heerlijk!
Het was wel heel erg schakelaar toen ze in dezelfde week weer terug kwamen. De relatie van dee oudste was over en die kwam dus weer terug…
Jonagold schreef op 13-06-2024 om 17:30:
Toen onze dochter een jaar stage liep in het buitenland vond ik dat juist heerlijk! Onze oudste was toen ook het huis uit. Ja, het was wennen, en het was ook fijn dat we wisten dat ze terug zou komen, maar toen ik eenmaal aan de stilte in huis was gewend vond ik het heerlijk!
Het was wel heel erg schakelaar toen ze in dezelfde week weer terug kwamen. De relatie van dee oudste was over en die kwam dus weer terug…
Ja snap ik ineens weer een vol nest. We gaan het zien. Gelukkig is het maar drie maand en geen jaar😊