Wat nu? Dochter van 17 wil niet meer naar andere ouder
Mijn dochter van 17 jaar wil al jaren niet bij haar papa wonen( co ouderschap)
Ik push haar daar wel in omdat ik het belangrijk vond dat ze naar bijde ouders gaat.
Maar nu is ze begonnen met vakantiejob in de horeca van 17u tot 22u.
Nu is het zo dat het soms kan uitlopen in dit soort werk.
Haar pa doet daar heel lelijk over en neemt haar alles af zodat ze zou stoppen met werken.
Ik heb zoiets van wees trots dat ze werkt en niet op straat rondhangt.
Nu is de ruzie zo geëscaleerd dat ze haar tas heeft genomen en niet meer wil gaan.
Ze is nu bij mij, is mijn dochter ik ga ze niet buiten zetten want ze dreigt met weglopen als ik haar terug breng.
En hij dreigt met rechtbank.
Kan dit nog nu ze 17 is?
nee
Nee hoor, zeker als een kind 12+ is, heeft ze ook zelf wat te zeggen.
Hij kan gerust naar de rechtbank gaan. Een kind dwingen te komen is geen manier om een relatie met een al-bijna-volwassen kind te onderhouden.
Ik zou er zo min mogelijk tussen zitten en je dochter gewoon zeggen dat ze altijd welkom bij jou is, ook op vader-dagen. Wel fijn als je zegt dat het nog goedkomt, maar zo lang het moeilijk gaat zou ik haar volstrekt niet tegenwerken. Anders gaat ze ook bij jou weg en geef haar eens ongelijk.
Laat haar..
sorry niet duidelijk
Sorry ik was niet duidelijk:
ik bedoel: vader kan gerust naar de rechtbank gaan om te zeggen dat dochter / moeder zich niet aan de omgangsregeling houden. Je kunt zonder problemen (als het al zo ver komt) zeggen dat je je dochter stimuleert naar haar vader te gaan maar op deze leeftijd absoluut niet wil dwingen.
De rechter zal je dochter ook horen en zal je dochter zeker niet dwingen. Als je 18 is mag ze gaan en staan waar ze wil, dan is het voor beide ouders al zeker voorbij met dwingen.
Bent u van België?
Want die indruk krijg ik.
Misschien een andere weg vinden?
Dus niet dwingen om de helft van de tijd bij haar vader te wonen, maar wel veelvuldig stimuleren om het contact met haar vader te houden. Dat ze samen af en toe wat leuks doen samen bijvoorbeeld.
Als de relatie tussen vader en dochter zo moeilijk gaat, dan kan dochter misschien ook voorstellen om een keer met haar vader te praten met een hulpverlener erbij.
Wat nu
Is haar te veel geworden. Hij kan nooit compliment geven en ze moet heel het huishouden doen. Nu is de ruzie begonnen omdat ze werkt maar in de horeca soms langer moet werken. Hij eist dat ze stopt. Dus werd haar te veel
eenvoudig
ik zou daar heel makkelijk in zijn: een 17 jarige is oud en, in de meeste gevallen, wijs genoeg om beslissingen te nemen over verblijf bij vader of moeder.
Ergo: mijn bijna 13 jarige heeft daar zelfs al veel over te zeggen.
Ik zou haar niet pushen bij haar vader te blijven maar wel stimuleren contact met hem te houden.
Zo te lezen sta jij achter haar besluit om te werken en doet ze het verder prima. En heeft ze bij jou een prima woonplek waar ze zich thuis en gewenst voelt. Ik zou zeggen probeer dat zeker zo te houden.
Laat hem maar dreigen met een rechtzaak, dit is er een die hij niet gaat winnen. Een 17 jarige wordt niet meer gedwongen ergens te gaan wonen, tenzij het om zijn/haar eigen veiligheid gaat maar dat is dit zeker niet.
Eens met Paddington
Een 17-jarige kun je niet meer dwingen. Maar het is wel belangrijk dat ze contact houdt met haar vader. Dus ik denk dat ik haar zou adviseren om een gesprek met haar vader aan te gaan. Met als insteek dat ze alleen komt zolang het gezellig is. En als het niet gezellig is, dan beperkt ze het contact tot samen wat doen. Eten, filmpje, wandeling, maakt niet uit, maar dan blijft ze dus niet, maar gaat weer terug naar jou. En als dat niet lukt, dan voorlopig contact beperken tot bellen of appen. Met weer de boodschap dat ze best wil komen, maar alleen als het gezellig is en vader haar geen eisen oplegt. Ze werkt, net als hij. En dus kan ze niet het hele huishouden doen (begrijp ik sowieso niet, hij is toch een volwassen man, en zij is toch niet zijn huishoudster?). Take it of leave it...
Onmogelijk
'Met als insteek dat ze alleen komt zolang het gezellig is.' Dat is natuurlijk een onmogelijke eis/wens van een kind ten opzichte van ouders.
Dochter doet wat ze kan en mag doen als 17-jarige, ze neemt haar eigen beslissingen. Dat kan ook gebeuren als ouders nog samen zijn. Kind gaat eigen weg, soms abrupt, soms geleidelijk maar het is onvermijdelijk.
Voor vader nu de pijnlijkste consequentie en de eerste die het merkt. Laat je dochter doen wat zij wil doen. Laat vader even uitrazen, tot hij ontdekt dat het kleine meisje geen klein meisje meer is, laat ze het samen uitzoeken of en hoe ze in de toekomst (die nog erg lang is) kontakt onderhouden. En bemoei je er verder zo min mogelijk mee.
Ze moeten zelf samen eruit zien te komen hoe ze hun relatie in de toekomst vorm geven. Dat valt even buiten de regie van een echtscheidingsconvenant.
Tsjor
Rechtszaak
Ik denk laat het maar tot een rechtszaak komen, ben je denk ik zo een paar maanden verder en is ze inmiddels 18.
Intussen is hij niet slim bezig, want zo bewerkstelligt hij dat zodra ze 18 is hij haar nooit meer ziet, maar dat is zijn probleem.
Inderdaad
Rustig afwachten. Zeer onwaarschijnlijk dat een rechter een kind van bijna 18 gaat dwingen om bij een van de ouders te wonen. Dat lukt ook niet als ouders nog samen zijn en kind loopt weg. Vanaf 18 zijn ze kind af.
Tsjor
Logisch
Verplaatst u zich in de situatie van uw kind.
U wilt niet naar uw (vul in...) omdat... (vul in...).
Wat zou u willen dat uw ouders zouden doen?
Volgens mij is het vrij duidelijk. 17 jaar oud betekent dat ze een adolescent is.
Zij leert haar eigen keuzes maken. Zometeen is ze 18, dan word er helemaal niets meer gedwongen. Daar is dochterlief zich ook heel goed van bewust. Ik kan me zelfs voorstellen dat zij dit al eens heeft genoemd.
Mijn advies: niks doen.
Als hij een goede vader was wou ze wel naar hem toe.
Hard, maar waar.