Vriendin met psychische problemen
hallo allemaal,
Mijn zoon heeft sinds kort een vriendin. Wat was ik blij voor hem, hij verlangde erna en is hoteldebotel.
Hij vertelde dat zij al een jaar psychiatrische hulp heeft gedurende de week, elke ochtend.
Ze heeft al paar keer geprobeerd om zelfmoord te plegen.
De reden waardoor verteld hij niet.
Ik vind het super erg voor haar, maar maak me ook zorgen om mijn zoon.
Het is een gevoelige jongen en maak me wel zorgen hoe hij hiermee kan omgaan.
verbieden is niet aan de orde, maar zou hem wel graag laten nadenken of dit degene is waarmee hij zijn leven wil delen.
Ze zijn pas net samen, wellicht lost het zich vanzelf weer. Maar wat zouden jullie doen? Gesprek aangaan, of maar eens even zo laten en als eerste knalverliefdheid eraf is, met hem praten?
ik zou je er lekker helemaal niet meebemoeien met zijn relatie en het meisje altijd van harte verwelkomen
absor schreef op 12-12-2022 om 18:48:
ik zou je er lekker helemaal niet meebemoeien met zijn relatie en het meisje altijd van harte verwelkomen
Ligt er wel aan hoe oud ze zijn vind ik
absor schreef op 12-12-2022 om 18:48:
ik zou je er lekker helemaal niet meebemoeien met zijn relatie en het meisje altijd van harte verwelkomen
Dit. Het meisje werkt blijkbaar keihard aan haarzelf. Wat ze dan niet nodig heeft is een "schoonmoeder" die haar niet goed genoeg vind voor haar zoon. Laat haar juist zich welkom en fijn voelen bij jullie.
Dat zij psychische problemen heeft betekend niet dat hij daar ook veel mee geconfronteerd gaat worden.
Ik was ook zo iemand met veel problemen, zelfmoord pogingen, traumatische jeugd. Depressie en doffe ellende.
Emdr gehad en kei en keihard aan alles gewerkt. Nu waren vriend en ik toen al een hele tijd samen maar hij heeft weinig last gehad van mijn harde werken. Ik heb hem bijvoorbeeld nooit opgescheept met mijn problemen.
En hij hoeft hier niet mee om te gaan, en jij al helemaal niet. Lekker ook om hem te vertellen dat hij moet nadenken of hij met haar wel zijn leven wil delen. Ze zijn net samen, niet getrouwd ofzo. Laat het aan hem, zijn leven. Ze is geen engerd ofzo maar een meisje met problemen, waar ze duidelijk voor open staat en waar ze aan werkt. Dat siert haar juist.
Meesje schreef op 12-12-2022 om 19:07:
[..]
Ligt er wel aan hoe oud ze zijn vind ik
Nee hoor. Hun leven.
Ga haar eerst maar eens ontmoeten.
Meesje schreef op 12-12-2022 om 19:07:
[..]
Ligt er wel aan hoe oud ze zijn vind ik
Zij is 21 en hij 22 jaar.
PinkFlower schreef op 12-12-2022 om 19:12:
[..]
Dit. Het meisje werkt blijkbaar keihard aan haarzelf. Wat ze dan niet nodig heeft is een "schoonmoeder" die haar niet goed genoeg vind voor haar zoon. Laat haar juist zich welkom en fijn voelen bij jullie.
Dat zij psychische problemen heeft betekend niet dat hij daar ook veel mee geconfronteerd gaat worden.
Ik was ook zo iemand met veel problemen, zelfmoord pogingen, traumatische jeugd. Depressie en doffe ellende.
Emdr gehad en kei en keihard aan alles gewerkt. Nu waren vriend en ik toen al een hele tijd samen maar hij heeft weinig last gehad van mijn harde werken. Ik heb hem bijvoorbeeld nooit opgescheept met mijn problemen.
En hij hoeft hier niet mee om te gaan, en jij al helemaal niet. Lekker ook om hem te vertellen dat hij moet nadenken of hij met haar wel zijn leven wil delen. Ze zijn net samen, niet getrouwd ofzo. Laat het aan hem, zijn leven. Ze is geen engerd ofzo maar een meisje met problemen, waar ze duidelijk voor open staat en waar ze aan werkt. Dat siert haar juist.
Mooie eyeopener, ik zeg niet dat ik haar niet goed genoeg vindt. Denk meer aan mijn zoon en zijn gevoeligheid. Maar misschien krijgt hii er idd niets van mee. En idd ze heeft t erkend en werkt eraan.
Dankjewel voor de nadenker
Chantalle74 schreef op 12-12-2022 om 19:23:
[..]
Zij is 21 en hij 22 jaar.
Dan denk ik idd dat je hem zijn eigen keuze moet laten maken. Daar heeft hij de leeftijd voor. Je kunt er wel voor hem zijn. In zijn blijdschap en verliefdheid, maar ook als het mis zou gaan.
In tegenstelling tot de andere schrijvers snap ik je zorg overigens wel. Je gunt hem een onbezorgde prille verliefdheid. En het is niet gezegd dat hij dat nu niet kan hebben. Maar de kans op zorgen lijkt mij realistisch gezien wel groter gezien het meisje dagelijkse psychiatrische ondersteuning nodig heeft.
Ik ben het niet eens met bovenstaande. Mijn dochter heeft een vriendje met psychische problemen en dat is soms best lastig voor haar. Zelf is ze gediagnosticeerd met ADD, snel overprikkelt en erg gevoelig voor sfeer, emoties en stress.Ik help mijn dochter haar vriendje beter te begrijpen door dingen uit te leggen en samen bespreken we wat zij wel en niet kan doen om hem te helpen en hoe ze haar eigen grenzen kan trekken en aangeven zodat ze er zelf niet teveel last van heeft als het even wat minder gaat met haar vriendje.
Ook heb ik af en toe contact met de moeder van haar vriendje om te delen hoe het met dochter gaat en wat zij wel of niet nodig heeft en waar ze wel en waar ze niet mee geholpen is, andersom deelt moeder van vriendje dat ook met mij. Zo zorgen we er voor dat onze kinderen zich bij beide gezinnen gesteund en begrepen voelen en helpen we hen beide elkaar te begrijpen en te ondersteunen.
PinkFlower schreef op 12-12-2022 om 19:12:
[..]
Nee hoor. Hun leven.
Ik schrijf 'vind ik'. Jij mag gerust iets anders vinden. Maar als dit een 14 jarige was die zijn eerste verliefdheid beleefd vind ik dat een moeder daar wel een belangrijke rol mag hebben. Dat hoort dan nog bij opvoeden. Bij 22 is die rol stukken kleiner. En bij 42 heeft mam zich nergens mee te bemoeien.
Ik zie nu dat het gaat om jongeren van 21 en 22. Dan zou ik het initiatief vooral bij je zoon laten en alleen helpen/meedenken als hij daarom vraagt.
Biscuitje schreef op 12-12-2022 om 19:28:
Ik ben het niet eens met bovenstaande. Mijn dochter heeft een vriendje met psychische problemen en dat is soms best lastig voor haar. Zelf is ze gediagnosticeerd met ADD, snel overprikkelt en erg gevoelig voor sfeer, emoties en stress.Ik help mijn dochter haar vriendje beter te begrijpen door dingen uit te leggen en samen bespreken we wat zij wel en niet kan doen om hem te helpen en hoe ze haar eigen grenzen kan trekken en aangeven zodat ze er zelf niet teveel last van heeft als het even wat minder gaat met haar vriendje.
Ook heb ik af en toe contact met de moeder van haar vriendje om te delen hoe het met dochter gaat en wat zij wel of niet nodig heeft en waar ze wel en waar ze niet mee geholpen is, andersom deelt moeder van vriendje dat ook met mij. Zo zorgen we er voor dat onze kinderen zich bij beide gezinnen gesteund en begrepen voelen en helpen we hen beide elkaar te begrijpen en te ondersteunen.
Mooi hoe je dit aanpakt, respect voor jullie als ouders
Poeh, ik snap je…
Mijn zoon (destijds 18-21)had een poos verkering met een vrouw met ook allemaal psychische problemen en dat was best heftig voor hem. Zij had borderline.
Ik vond dat ook lastig, vooral omdat hij er ook best last van had. Maar meer dan schouder en luisterend oor kan je niet bieden. Ik was wel blij dat het uit ging. Ze hield hem teveel bij haar, hij kon zichzelf niet ontwikkelen.
Biscuitje schreef op 12-12-2022 om 19:28:
Ik ben het niet eens met bovenstaande. Mijn dochter heeft een vriendje met psychische problemen en dat is soms best lastig voor haar. Zelf is ze gediagnosticeerd met ADD, snel overprikkelt en erg gevoelig voor sfeer, emoties en stress.Ik help mijn dochter haar vriendje beter te begrijpen door dingen uit te leggen en samen bespreken we wat zij wel en niet kan doen om hem te helpen en hoe ze haar eigen grenzen kan trekken en aangeven zodat ze er zelf niet teveel last van heeft als het even wat minder gaat met haar vriendje.
Ook heb ik af en toe contact met de moeder van haar vriendje om te delen hoe het met dochter gaat en wat zij wel of niet nodig heeft en waar ze wel en waar ze niet mee geholpen is, andersom deelt moeder van vriendje dat ook met mij. Zo zorgen we er voor dat onze kinderen zich bij beide gezinnen gesteund en begrepen voelen en helpen we hen beide elkaar te begrijpen en te ondersteunen.
Toch wel heel andere situatie. Ik ga er even vanuit dat kind van to geen add of andere diagnose heeft. Dan is het logisch dat het voor deze persoon ook een stuk moeilijker is, die loopt dan nl zelf ook tegen dingen aan. Iemand zonder diagnoses zal dat niet tot veel minder hebben.
Mooi hoe jullie dat samen met de andere ouders doen maar de situatie is natuurlijk niet te vergelijken.
Ik begrijp de zorgen van TO wel. Ik bedoel, je wilt dat de relatie van je kind leuk en makkelijk is.
Ik zou het best heftig vinden als ik hoor dat mijn kind (sibling of goede vriend enz) een relatie heeft met iemand die zo diep zat dat er zelfs zelfmoordpogingen geweest zijn en nu nog dagelijks therapie heeft. Dat staat los van het feit dat ze misschien wel super leuk is, keihard aan zichzelf werkt, kind er weinig last van heb en zij en ik het misschien wel super goed kunnen vinden. Je schrikt er gewoon even van.
TO, het is sowieso fijn dat jouw zoon dit met jou deelt. Je kunt hem alleen een luisterend oor bieden als het nodig is.