Verwend? Puberdochters moeten op één kamer slapen

Die kast

Hoe moet ik me die kast voorstellen? Is dat een soort bedstee?
Ik vind het wel een lastige, want mijn kinderen zouden ook echt geen kamer kunnen delen. Gelukkig wil de jongste op vakantie altijd wel met mij delen, maar anders zou ik toch in de woonkamer gaan.

kamer delen

Ze delen geen 24/7 een kamer, de oudste is al meer dan de helft van de tijd weg en echt dan zou er bij mij geen kamer leeg komen te staan. Kind is altijd welkom maar het is te gek dat een ander kind dan in een kast moet slapen. Kind van 19 mag blij zijn dat die kast al die tijd een oplossing is geweest, ze is nu volwassen, (waarom wordt hier gesproken over PUBERdochters?) dus nu is het klaar.

19jarige mag kiezen of delen: of gaat inwonen bij vriend of slaapt soms samen met zus. 19 jaar lang een eigen kamer is prima geweest, de pubertijd is doorgekomen, nu is het tijd voor volwassenheid.

met z'n tweeën

de dochters dan, op de grootste slaapkamer, jij op een kleinere en je zoon op de andere slaapkamer, is dat geen optie? Op de grootste slaapkamer dan een kast overdwars zetten waardoor ze toch wat privacy hebben? Zeker omdat je ene dochter toch al vaak bij haar vriend slaapt? Natuurlijk valt het tegen als je ineens samen in 1 kamer moet als dat jaren niet hoefde. Maar ze zijn toch oud genoeg om zelf met een creatieve oplossing te komen.

Jemig zeg

Ik moest even naar de leeftijden kijken, dacht echt dat het om jongere pubers ging!! Kom op zeg, die dame van 19 moet niet zo miepen. Ik snap best dat het niet ideaal is, maar zo zachtjes aan zal ze toch haar eigen leven gaan opbouwen, of niet? En als je al in de woonkamer zou moeten slapen, hoe lang moet dat dan duren? Tot ze uit huis is? Of ook daarna nog, voor als-ze-eens-een-keertje-thuis-wil-slapen?

Er is gewoon geen andere keuze, klaar. En het is een teken van volwassenheid dat je je als 19-jarige in die situatie schikt en je broertje zijn eigen plek gunt. Ach germ!!! Ik moet inderdaad ook erg aan Harry Potter denken, met die kast!

jemig

Ik vind sommige reacties weinig meelevend en snap dat die meiden dat helemaal niet leuk vinden. Hoe jaag je je dochter(s) snel het huis uit? Kan natuurlijk, als dat de bedoeling is. Ook voor zoon is deze situatie verre van ideaal, dus ik zou als moeder toch kijken of er echt geen mogelijkheid is om in de woonkamer te slapen en hier afspraken over te maken.

nou nee

In de woonkamer vind ik geen optie als je dat niet zelf wil tenminste. Belachelijk om je als volwassene zo te gedragen dat dat de oplossing moet zijn terwijl je er de helft van de tijd niet bent. zo wordt het wel echt verwend prinsessengedrag en dat voed je ook nog eens. Ze mag ontzettend blij zijn dat dit niet al negen jaar geleden is ingezet.

Ze heeft al de grootste kamer dus ze moeten samen maar tot een oplossing komen voor in die kamer maar ik vrees voor het zusje van 17 als die erbij komt (als dat al mag krijgt die waarschijnlijk 2 vierkante meter).

Eisen dat je het recht hebt op de grootste kamer nadat je daar al 19 jaar van genoten hebt terwijl je er de helft van de tijd niet bent. Dat kan echt niet. Jammer dan. Ze kan ook zelf in de woonkamer gaan slapen, dan heeft ze helemaal geen eigen plekje, of ze pikt de kast in om haar eigen spulletjes in te zetten, een bureautje etc.

Mijn dames

slapen al zowat hun hele leven samen. Groot gezin, dus tja. Het heeft toen ze jonger waren vaak tot ruzie geleid, maar nu vinden ze het geweldig. Ze zijn echt elkaars vertrouweling en slapen niet fijn als de ander er niet is, althans dat zeggen ze. 's Avonds liggen ze nog lekker te kletsen. Ik zou juist zeggen dat het juist nop deze leeftijd geen probleem zou moeten zijn.

Wat wel zou kunnen helpen is dat je de "kast" omtovert tot een privé-werkplek voor één van de dames. Dan slapen ze alleen samen, maar heben ze overdag wel een eigen plek. Want dat is eigenlijk wanneer het probleem het meest opspeelt: de een wil muziek luisteren terwijl de ander huiswerk moet maken, dat soort dingen.

Ik vind het verwend gedrag.
Blijkbaar heeft ze jarenlang het voorrrecht gehad van de grootste kamer. Nu is ze 19, tijd om zelfstandig te worden. Doet ze ook, want ze is geregeld afwezig.
Alle reden om haar kamer nu af te staan.
Met 19 kan je ook prima alleen wonen. Als het haar niet bevalt bij jou is er de mogelijkheid zelfstandig te gaan wonen. Al dan niet samen met de vriend. Ik zou zelfstandig adviseren, maar dat heeft te maken met mijn kijk op opvoeden: zorg eerst dat je je eigen leven op orde hebt en dat je financieel zefstandig bent voor je je in een relatie afhankelijk opstelt.

Verwend?

Ik vind het maar verwend gedrag en zou het ook zeker niet accepteren. Gewoon de mededeling dat er wat gaat veranderen. Wil ze dat niet, moet ze zorgen dat ze haar eigen huis kan betalen. Kom op zeg, je laat je toch niet de wet voorschrijven in je eigen huis?

Twee kenmerken van deze tijd

De ene is, dat de generatie van de babyboomers de verkeerde weg ingeslagen zou zijn door te doen alsof ouders en kinderen vrienden zijn in plaats van ouder/kind. Tegen vrienden zeg je niet makkelijk 'nee'. Door de veranderde ideeën en verhoudingen raken ouders nooit meer uitgezorgd. Zie het boek van Herman Vuijsje: http://www.volkskrant.nl/recensies/eindeloos-ouderschap-blijven-zorgen-en-geven~a4484291/

De tweede is dat kinderen later het huis uitgaan, dan bijvoorbeeld mijn generatie. De jeugd heeft niet zo'n haast meer. Zelfstandigheid en studeren kost veel geld en zolang je thuis kunt blijven wonen, scheelt dat fijn in die kosten. Ik vond hier een pdf bestand van van het CBS, maar die krijg ik niet geknipt en geplakt.

Enerzijds zou je dus kunnen zeggen dat TS te aardig is voor haar dochters, omdat ze teveel vriendjes is en geen 'je doet wat ik zeg' durft te zeggen, anderszijds is het misschien ook niet realistisch om te dreigen met 'anders ga je maar lekker op jezelf wonen'. Zo makkelijk is dat allemaal niet voor iedereen van die leeftijd.

Als de dochters van J verwend zijn, dan heeft ze dat in zekere zin dus zelf laten gebeuren (wat ik niet veroordeel, want ze is duidelijk niet de enige). Maar ja, er moet een oplossing komen voor het dilemma. Ik vind zéker niet dat J haar dochter min of meer in de armen van haar vriend moet drijven. Als het stel daar niet aan toe is, scheep je ze met een heel erg nare situatie op. Ik vind sowieso dat je je kind niet het gevoel moet geven ervan af te willen, als het niet doet wat je wilt. Kind gaat als de tijd er rijp voor is. Ik zou dus nogmaals met alle drie de kinderen om tafel gaan zitten voor een nieuwe indeling van het huis. En nu niet vanuit een boze sfeer waarin iedereen zichzelf zit te verdedigen, maar echt met voorstellen die redelijk zijn en de dochters daarbij wel aanspreken op dat ze bijna en al volwassen zijn.

kaaskopje

Dan moet je ook zeggen wat volgens jou 'redelijke voorstellen' zijn want moeder in de woonkamer terwijl de grootste slaapkamer de helft vd tijd leeg staat voor een volwassene vind ík niet redelijk bijvoorbeeld.

waarom niet?

Natuurlijk snap ik dat het niet ideaal is, maar moeder heeft geen kamer nodig om te studeren, chillen of spelen. Die zit gewoon op de bank in de woonkamer.

Een vriendin van mij kwam na de scheiding in een flat met 3 slaapkamers terecht en gaf haar 3 kinderen allemaal een eigen kamer. Pas jaren later, toen ze een dubbel bovenhuis kon betrekken, kreeg zij weer haar eigen slaapkamer.

In het geval van TO zal de oudste over een paar jaar het huis uit gaan en dan krijgt moeders weer een eigen kamer. Als moeders dit sneller wil zal ze meer vaart moeten maken met het zoeken naar een andere woning. Sowieso al bijzonder dat dat arme joch al die tijd in een kast heeft geslapen.

O ja, als die kamer echt de helft van de tijd leeg staat dan kan moeder die nachten toch daar slapen? Dan valt het helemaal mee.

zon

Als dat laatste de oplossing is kan dat ook met zus.

Ik snap nog steeds niet waarom ze een ander huis zou moeten willen alsof verhuizen alleen al geen geld kost en je komt niet zomaar in een vierkamerhuis met maar vier mensen.

Waarom zou een volwassen vrouw die wat ouder is dan de andere volwassen vrouw haar bed elke avond in de woonkamer moeten opmaken als ze NEGEN jaar een ander oplossing heeft gekozen voor dit probleem. Verwende jonge volwassene heeft echt niet meer rechten om haar grootste kamer de helft van de tijd leeg te laten staan.

Waar het fout is gegaan in de opvoeding weet ik niet maar no way dat ik mijn bedje in de woonkamer op ga maken voor misschien nog wel vier jaar omdat mijn volwassen dochter een verwend nest is geworden.

echt niet

Ik vind dat je je als moeder niet moet gaan opofferen en in de huiskamer gaan slapen. Daarmee doe je alsof het inderdaad een drama is om een kamer te moeten delen, maar generaties hebben dat gedaan en de meeste mensen op deze wereld delen een slaapkamer. En bovendien, doe je alsof je beneden aan de rangorde staat in huis. Jouw belangen zijn minder belangrijk dan die van de kinderen. Daarmee krijg je geen respect van een tiener, integendeel.

Een huiskamer is geen relaxte plek om te slapen, zeker niet als het de doorgang is naar de andere kamers.

Gewoon die meiden een kamer delen. Je kunt de oudste wel zeggen dat ze tot je naar bed gaat ook in jouw kamer kan gaan.

kostgeld

Je kunt ook afspreken dat oudste dochter jou 600 euro in de maand kostgeld geeft om die kamer te huren. Kijken hoe snel ze het huis uit is en je zoon eindelijk een slaapkamer heeft.

iets gunnen aan een ander - relatie broertje

Wat ik me ook afvraag of de meiden het wel leuk vonden om als 13-jarige nog een broertje te krijgen. Vonden ze het lastig (er kon wellicht een poos minder ondernomen worden als gezin?) of vonden ze het juist erg leuk?

Want als ze het niet leuk vonden, vinden ze het wellicht heel gewoon dat hij maar "verstopt" moet worden in een kast.

Als ze het broertje wel leuk vinden, gunnen ze hem na zoveel jaar toch ook wel eens een eigen kamer?

Wellicht dat dat ook een opening kan zijn voor een gesprek?

Zon

"Als moeders dit sneller wil zal ze meer vaart moeten maken met het zoeken naar een andere woning. Sowieso al bijzonder dat dat arme joch al die tijd in een kast heeft geslapen."

Jij bent duidelijk niet bekend met de woningnood. Anders had je dat neerbuigende toontje wel achterwege gelaten.

Triva

Wij hebben jaren in het allerkleinste kamertje van het huis geslapen. Was ook niet redelijk. Uiteindelijk is het de dochters opgevallen dat ik steeds meer moeite met die situatie had en toen hebben ze de zolder opgeruimd en een bed voor ons gekocht en in elkaar gezet. "Dit is jullie verjaardags-, moeder én vaderdagcadeau voor dit jaar!"

Ik heb de in mijn redelijke voorstellen al gedaan. Ik zou in geval van nood zelf ook in de huiskamer slapen, maar omdat dat bij J anders ligt zal een van de dochters dat moeten doen, redelijkerwijs de oudste, of zoon moet bij J op de grootste kamer. Tot hij een jaar of 11 is en dan is oudste misschien het huis uit en kan hij die kamer krijgen. Persoonlijk vind ik dat de meest verstandige oplossing. Waarom zouden twee meisjes wel bij elkaar op een kamer moeten liggen, maar is dat anders voor moeder en 9!-jarige zoon, die waarschijnlijk op redelijk gelijk tijdstip naar bed gaan?

De in mijn ogen redelijke voorstellen...

moest het zijn.

Wat Marie zegt!

Ik kan mij werkelijk niet voorstellen hier in huis, dat de één zou vinden dat hij een grote kamer "verdient", terwijl de ander genoegen moet nemen met een soort bed-kast.

Dus vraag ik mij inderdaad af... wat speelt er tussen de kinderen? Het is makkelijk om je dochter "verwend" te noemen, maar mogelijk heeft ze (al dan niet terecht) allerlei emoties aan die kamer gekoppeld, die aandacht behoeven. Want meestal gaat het om iets anders. En dat kan heel wezenlijk zijn.

Marie

'Wat ik me ook afvraag of de meiden het wel leuk vonden om als 13-jarige nog een broertje te krijgen. Vonden ze het lastig (er kon wellicht een poos minder ondernomen worden als gezin?) of vonden ze het juist erg leuk?'

Ze waren 8 en 10 (broertje is al 9).

Wennen

Natuurlijk is het wennen om na 19 jaar de luxe van de grootste kamer te hebben gehad nu opeens een kamer te moeten delen. Aan de andere kant: ze is 19. Je zou dan toch enige volwassenheid en verantwoordelijkheid verwachten. Van een 12 jarige kan ik me voorstellen dat ze driftig en onredelijk reageert. Maar een volwassen vrouw van 19 zou toch iets verstandiger moeten zijn en dit in alle redelijkheid kunnen bespreken.
Hier in huis hebben we in de loop van de jaren heel wat veranderingen van kamers gehad en dat ging zoveel mogelijk in overleg maar als we er niet uitkwamen dan nam ik de uiteindelijke beslissing. Daar was niet iedereen het altijd mee eens uiteraard maar het is mijn huis en mijn verantwoordelijkheid.
Maar het scheelt natuurlijk dat onze kinderen nooit de illusie hebben gehad dat ze hierover helemaal zelf mogen beslissen.
Als je 19 jaar lang dat wel hebt gedacht dan is het wel even schrikken. Maar misschien is dit juist uiteindelijk een zegen. En zal ze hierdoor beseffen dat de wereld niet alleen om haar en haar gemak draait.

plattegrondje indeling?

Zou je niet een linkje naar een plattegrondje van je indeling kunnen laten zien? Wellicht zien we nog interessante opties?
Boven zijn dus 3 slaapkamers en een grote kast? Ik zou als moeder dan de kleinste slaapkamer nemen, de zoon op de een na kleinste en de meisjes samen op de grootste slaapkamer. De kast is voor ieders gebruik, er kunnen handige planken e.d. in gemaakt worden.
Ik denk dat een scheidingswand of gordijn helemaal geen optie is, je hoort er toch van alles doorheen, ik zou de meiden een klein budgetje geven voor verf en ze er gezamenlijk wat leuk van laten maken, eventueel met jouw hulp.
Overleggen of ze een beter (realistisch) idee hebben is natuurlijk ook altijd prima. (zoon naar vader sturen slaat nergens op natuurlijk, hoe zou ze het vinden als jij dat voor haar beslissen zou?)

Maar uiteindelijk beslis jij, en er zijn niet heel veel keuzes. Zelf zou ik trouwens niet in de woonkamer gaan slapen als er gewoon slaapkamers boven zijn die gedeeld kunnen worden.

Bijzonder zeg

Dus omdat oudste dochter verkering heeft moet ze maar vroegtijdig het huis uit om ruimte te maken voor een slaapkamer voor haar broertje?
Ze is 19 en er wellicht nog niet aan toe om op zichzelf te gaan wonen, laat staan te gaan samenwonen. En wat nu als de verkering toch nog uit gaat?
Ik zou er juist voor kiezen om die laatste paar jaar dat ze thuiswoont uit te zitten en haar de kans geven om dit op haar eigen tempo te doen. Die tijd komt nooit meer terug en je kind het gevoel geven dat je ze het huis uitkijkt zou mijn keuze niet zijn.

Wat ik zou doen is zelf de grootste slaapkamer claimen en die delen met jongste. Meer dan een bed en kast heb je als volwassene toch niet nodig. Dus dan heeft die jongen de rest van kamer tot zijn beschikking. En als oudste er niet is wellicht daar gaan slapen.

ginny

En als dit nog vier jaar duurt moet een puberjongen al die tijd en ook in de brugklas zijn vriendjes op zijn kamer ontvangen waar ook zijn moeder slaapt? Bizar...

Overigens hoeft oudste helemaal het huis niet uit wat mij betreft maar een beetje volwassen gedrag verwacht ik wel.

sorry verkeerd onthouden

Had niet helemaal teruggelezen. Dacht dat zoon 6 jaar was i.p.v. 9 jaar.

Maar blijf er bij dat oudste ook wel wat mag gunnen aan jongste.

Voor hem ook wel leuk dat hij op eigen kamer kan spelen toch? Net zoals oudste dat ooit kon?

Dochter in de woonkamer?

Is het geen idee om een van de meiden dmv een bank/bed en een eigen hoekje voor bureau/boekenkastje in de woonkamer te laten slapen? Waarschijnlijk willen die meiden later gaan slapen dan jij dus alle privacy, kleding(kast) die zal dan bij een ander in de grootste slaapkamer blijven maar diegene heeft door die kastruimte op te offeren wel een eigen kamer. Zal ook niet ideaal zij maar lijkt mij niet een heel slechte oplossing.

Succes.

Triva

Ik snap niet wat er méér bizar is aan zoon bij moeder netjes apart in twee bedden, dan twee zussen bij elkaar. Ik ken iemand die het, weliswaar met een dochter zo heeft opgelost, maar nood breekt wetten in sommige situaties. De zoon kan de héle dag gebruik maken van die kamer mét vriendjes. J moet inschikken door een eenpersoonsbed te gaan gebruiken, gordijn ertussen of kamerschermen, klaar. Misschien kan zoon binnen, of over twee jaar naar een eigen kamer, dan is hij pas 11. J kan de kast gebruiken voor haar spullen, zodat haar deel van de kamer zich echt kan beperken tot het bed, een tafeltje en een lampje. Ze gaan ongeveer op dezelfde tijd naar bed, waarschijnlijk.

kaaskopje

Gewoon vanwege het feit dat oudste 19 (!) jaar lang een eigen kamer (de grootste) heeft gehad en de helft van de tijd niet thuis is. Wat is er mis mee om zoon (die al 9 jaar in een kast, zonder raam wellicht) leeft nu de kleinste kamer te gunnen en die grootste kamer door een bijna en een echte volwassene te laten delen waarbij er eentje ook nog een bureau kwijt kan in de kast van jongste.

Ik kan er met de pet niet bij dat zoon dan nog niet een eigen échte kamer krijgt, dat moeder geen privacy heeft of zelf naar de woonkamer wordt verbannen alleen maar omdat er een verwende volwassene in huis is?

We roepen hier altijd als een jong kind niet alleen wil slapen dat het wel over is voor hij 18 wordt maar nu is het opeens logisch om een jongen van 9 zijn vriendjes te laten ontvangen in een slaapkamer waar ook zijn móeder slaapt?