Verkering
Het hebben van `HET` verkering betekent tegenwoordig elke dag bij elkaar zijn bij een van de ouders. Alles met elkaar doen. Wie heeft hier wat over te vertellen? Ik snap het niet meer allemaal.
Alvast dank.
Wat snap je niet helemaal?
Dat ze verliefd zijn en constant op elkaars lip zitten? Tja, dat is voor de omstanders niet zo boeiend, maar zo gaat dat soms. Waait vanzelf over, op eenndag. Je post bij 18 plus, dan hebben ze sowieso wel een studie te doen, bijbaan, sport, dat soort dingen.
Wat zit je precies dwars?
Verkering aanvulling of invulling?
Bedankt voor uw reactie. Inderdaad hebben ze vaak al andere bezigheden maar het wil toch niet zeggen dat zodra je verkering heb dat je al het andere moet gaan verwaarlozen? Op deze leeftijd ben je vaak nog zo in ontwikkeling maar als het vriendje of vriendinnetje alle aandacht en tijd opeist, vind dat hij/zij voor alles gaat, dan vind ik dat een flinke belemmering in de groei van die persoon. Maar vooral ben ik bang dat als het 1 a 2 jaar zo doorgaat en de verkering raakt dan uit dan hebben ze weinig andere vrienden over.
Zelf vind ik dat het hebben van verkering op een bepaalde leeftijd een aanvulling moet zijn in je leven en niet een invulling. Ik hoor vaak ouders klagen over de manier waarop jongeren tegenwoordig met de jonge relaties omgaan. Ze zien hun kinderen vaak niet meer zodra ze verkering hebben, maar het wordt gewoon toegelaten. Wij proberen met onze kinderen afspraken te maken over de aantal keren afspreken met elkaar. Wij vinden zelf 2 a 3 keer per week in een normale schoolweek moet voldoende zijn, dan kunnen ze ook tijd besteden aan andere bezigheden en vrienden. En natuurlijk zijn ze ook op een leeftijd dat ze bepaalde taken thuis hebben. Het lijkt wel alsof wij de enigen zijn die tegenwoordig nog afspraken en regels hebben thuis. Onze kinderen zitten trouwens op de HBO, MBO, VMBO.
Het gaat niet om wat de ouder vindt
Bij kinderen vanaf 17-18 jaar zou ik geen regels meer geven over hoe vaak ze per week af mogen spreken, tenzij schoolresultaten achterblijven terwijl jullie wel veel kosten hebben. Maar dan worden de resultaten een voorwaarde in plaats van wat jullie normaal vinden qua aantal afspraken.
En ja, voor een puber van 14-20 jaar is verkering geen aanvulling maar een invulling. Dat kun jij niet voor ze bepalen. Dat is zoals het is.
Taken in huis als ze thuis wonen, die zijn logisch. Maar dan wel in overleg: wie doet wat en wanneer. Dus geen opgelegd schema maar overleggen zoals met een volwassene.
Koeman
Als je kind boven de 18 is, vind ik echt dat je niet meer kunt voorschrijven hoe vaak ze hun verkering mogen zien. Leeftijdgenoten wonen al op zichzelf en worden geacht hun eigen leven te kunnen regelen. Een 18-jarige die thuiswoont zou die ruimte ook moeten krijgen, met dien verstande dat die 18-jarige gewoon in huis moet helpen als dat altijd gebruikelijk is geweest. Ik vind het normaal dat je een kind van boven de 18 niet meer dagelijks bij je op de bank hebt. Ik geniet er om eerlijk te zijn van dat mijn dochters zo goed in de vriendschappen zitten dat ze daar vaak door van huis zijn. Wat verkering betreft heb ik mij ook een beetje zorgen gemaakt over het gedrag van mijn dochter naar haar vriendinnen toe. Ze verwaarloosde ze toch wel een tijdje. Op een gegeven moment zagen ze dat zelf ook in en gingen daarna vaker iets los van elkaar doen. De verkering is na anderhalf jaar uitgegaan en ondanks de periode van verwaarlozing zijn de vriendschappen gebleven. Ik denk dat dit voor mijn dochter leerzaam is geweest. Verkering is leuk, maar vrienden ook. Maar dat is iets wat ze door éigen schade en schande moeten leren inzien.
Niets overhaasten
Kinderen (pubers) die verliefd worden,dat zijn nu eenmaal dingen die bij't leven horen.Als ouder sta je niet altijd op dezelfde golflengte als je kind en dat zorgt wel eens voor problemen.Zeker als ze verliefd zijn.Het is belangrijk om naar hen te luisteren en te praten.Belangrijk is zeker dat ze hun vrienden niet gaan verwaarlozen,want dat gebeurd inderdaad heel vaak wanneer ze op die roze wolk zitten.
Eén van onze dochters was bijna 16 toen ze haar eerste vriendje leerde kennen.Alles draaide om hem,ze sprak nauwelijks nog af met vriendinnen en 8 jaar later kwam er een eind aan de relatie.Einde romance,einde toekomst,einde vriendschap met vrienden en vriendinnen...
In de tussentijd heeft ze wél geleerd dat vriendschappen onderhouden tijdens een relatie zeer waardevol is.
Vroeger en nu
Ik was 16 toen ik verkering kreeg en 21 toen het uitging.
Grote groep vrienden, gezamenlijk. Onze verkering uit, groep viel uit elkaar en ik had niemand meer. (ex was knap en lief en sociaal en erg geliefd bij mijn vriendinnen)
Dochter heeft eigen vrienden,maar ze hebbe ook samen vrienden.
Als het uitraakt moet ze op dat moment haar weg weer vinden. Maar ik vind haar eigen groep houden wel belangrijk. Vriendinnen hebben ook verkering en komen soms gewoon lekker bij elkaar, zonder de heren erbij. En er zijn ook vriendinnen die geen verkering hebben en samen afspraken hebben.