Thuiswonende zoon en drugs
Ik ben een alleengaande moeder met 1 zoon van bijna 20.Sinds zijn 15de ging het de verkeerde kant op.... Vrienden die veel drinken, blowen, hij ging mee doen. Hij ging naar het Mbo, het leek een jaar beter te gaan, alhoewel hij nog steeds zn boekje te buiten ging aan blowen en drank.Na jaar stopte hij met zijn studie en werd zwaar depressief, waardoor werken of en andere studie niet ging. Een jaar geleden een paar keer flink harddrugs gedaan, waardoor hij een keer met ambulance is meegenomen, heel heftig.
Hij is en tijd in een afkickkliniek geweest , en het leek beter te gaan, al zag ik na een tijd weer beetje bij beetje nieuwe alarmbelletjes, en zei mijn gevoel dat er iets niet klopte. En ja hoor... Gister kwam hij thuis, in de ochtend, en ik zag het... weer harddrugs gebruikt. Hij had een baantje, maar dat lijkt ook al minder te worden ( zeggen dat hij voor die week is afgebeld, dat soort smoesjes), financieel is t een bende. Vader is behoorlijk uit beeld, en ik kan zijn financiën niet erbij nemen. Wel helpen met wat alles op orde krijgen, maar zijn vaste lasten betalen kan ik niet.
En nu? Tja, tips welkom. maar ben vooral erg verdrietig. Zou wel graag lotgenoten horen? Hoe gaan jullie hiermee om?
tsjor schreef op 01-08-2021 om 15:17:
Bel de afkickkliniek, hij is daar nog niet zo lang geleden weg gegaan. Ze zullen daar zeker ervaring hebben met terugval. En ze hadden jou beloofd dat er een plek voor begeleid kamerwonen zou komen.
Tsjor
Waarom zet je eigenlijk nog steeds je naam onder je bericht? Je naam staat al bovenaan het bericht immers 😬
Ziet hij dat hij de fout weer is ingegaan? Als hij dat beseft, kun je samen zoeken naar hoe hij weer terug naar herstel kan gaan. Misschien door contact te leggen met de nazorg, door hulp aan de huisarts te vragen, op zoek te gaan naar een ambulante hulpverlener of een coach die hem hierbij helpt.
Heeft hij dat niet door, dan is het aan jou om je grenzen te stellen. Als hij naar de kliniek in Hilvarenbeek is geweest om af te kicken, heb je bij de ouderbegeleiding waarschijnlijk een plan gemaakt, wat als hij terugvalt. Dus welke consequenties er aan vast zitten. Hoe lastig ook, het is dan tijd om die consequenties ook uit te voeren. En dat kan inderdaad zo ver gaan als hem uit huis zetten.
Ik spreek uit ervaring; het is het meest hartbrekende wat je kunt doen als moeder. Maar hem faciliteren in zijn verslaving is dat ook. Vaak bieden klinieken ook aan ouders de mogelijkheid om nazorg te krijgen - maak daar gerust gebruik van.
Je zoon kan bij de gemeente aankloppen voor hulp bij zijn schulden. En als hij zijn werk niet meer ziet zitten kan hij aankloppen bij het UWV Werkbedrijf voor het vinden van passender werk.
Zoek hulp voor jezelf
Was er waar je zoon was niets voor ouders ?
Anders zelf via de huisarts een psycholoog nemen
Sterkte TO het is zwaar een ziek kind te hebben.
Dank jullie wel voor de lieve berichtjes!!!
Overigens ben ik geen faciliterende ouder, hoor. Ik heb een keer de politie gebeld om hem eruit te laten zetten toen hij agressief en onder invloed was. Komen ze, en zeggen 'Hij is niet fysiek aan u gekomen en hij heeft woonrecht, dus wij kunnen niks doen'. Ben je er klaar mee.
Begeleid kamer wonen mee bezig geweest, moest hij een wlz indicatie voor hebben. Dat is voor mensen die nooit meer vooruitzicht hebben op verbetering. Ik had een perfecte plek gevonden, moest het wijkteam 'verlengde jeugdindicatie' afgeven, doen ze niet en er was sowieso een wachtlijst van maanden voor een eerste gesprek. En zo loop je overal vast.
Vader kan gebeld worden, maar is zelf zo labiel als een mandje, dus dat helpt niet. Verder geen broer, zussen, ouders meer.....
Goede tip om de kliniek te bellen, dat ga ik doen! En inderdaad, dit weekend is het weer zooooo erg, ook de huisarts en wijkteam maar weer bellen...
Alle tips mega welkom! En weet iemand iets van dat woonrecht? Want het liefst zet ik hem nu op straat, maakt niet uit waar hij heen gaat, ik wil geen junk in huis!!!! Maar dat schijnt dus niet te kunnen ivm dat woonrecht? Tenzij hij mij in elkaar slaat... Maar die grens weet hij nog net te bewaren...
Woonrecht weet ik niet, maar beschermd wonen kan juist met een wmo indicatie. Die komt van de gemeente af. (Probleem is voor mijn kind dat er juist progressie in moet zitten- maar dat er niet is. Dus moet hij weg op beschermd wonen).
Wijkteam inschakelen lijkt me een goede stap daarom, zij kunnen je helpen om hem een wmo aanvraag te laten doen. Ik weet niet zoveel van woonrecht, maar kan me voorstellen dat je hem moet uitschrijven op je adres, en dat hij daardoor het woonrecht verliest. Maar dan moet hij wel een andere plek hebben.
Is dat met hem te bespreken; jij wil vrijheid om je drugs te gebruiken, ik sta dat niet toe, volgens mij is het tijd om op jezelf te gaan wonen.
Overigens, mocht het die kliniek zijn, dan zijn er volgens mij ook ouder inloop uren, die online gegeven worden.
ach jojo wat rot. Als je naast me stond zou ik je een knuffel geven. Blijven bellen hoor met WMO wijkteam kliniek. Laat je niet afschepen. In de stad waar ik werk hebben ze naast het wijkteam nog een team dat hele moeilijke gevallen doet.. ben even de naam kwijt. Als ik me dat nog herinner laat ik het weten.De gemeente wil ook niet geen dakloze verslaafde hebben rondlopen..Dus als dat dreigt lopen ze soms een stapje harder.
Misschien nog een waar je niet aan gedacht hebt: bel Veilig Thuis voor jezelf. Want je thuis is niet meer veilig. Als hij zich nu nog net inhoudt is het over een tijdje de grens over. Agressie is gewoon niet Okay, ook al is het nog niet fysiek.
In principe heb je als ouder zorgplicht, maar jouw zoon onttrekt zich hieraan door zich niet aan afspraken en regels te houden.
Inmiddels is hij volwassen dus hij kan zelf op zoek gaan naar begeleid kamerwonen. Hij moet zichzelf hier nu voor inschrijven, mijn zoon zit ergens waar ze mensen van 16 tm 24 hebben zitten.
Even zoeken op google: woonrecht is een term uit de planologische omgeving, waar mogen mensen wonen en waar niet (fabrieken, landbouwgrond etc.).
Deze site geeft wat meer informatie over 'woonrecht' in individuele huizen.
https://nl.hellolaw.com/juridisch-nieuws/op-herhaling-woonrecht-bestaat-niet
Op de site van ouders online staat een artikel, dat meer informatie geeft over ouders en kinderen: https://www.ouders.nl/artikelen/kun-je-een-kind-het-huis-uit-zetten
Ik begrijp je ontzetting en wanhoop erg goed. Toch wil ik een paar nuances aanbrengen. 'Ik wil geen junk in huis.' schrijf je. Dat zal iedereen begrijpen. Maar ik zou zijn situatie net iets anders benoemen: hij is verslaafd, hij is in behandeling geweest en hij heeft een terugval. Zo'n terugval is geen onbekend verschijnsel bij verslavingen. Het wil ook niet zeggen dat hij een junk is, als definitie. Het hoeft ook niet te betekenen dat hij zijn leven lang verslaafd zal blijven. Er zijn relatief gezien maar weinig oudere mensen die verslaafd zijn gebleven. Sommigen gaan eerder dood (zoals de vriend van mijn zus) en sommigen komen vroeg of laat (zoals mijn zus) tot bezinning en leiden daarna een keurig burgerlijk leventje. Maar het is en blijft een afschuwelijk hectische tijd, waarin je emoties alle kanten uit gaan, je droom vervliegt, de zorgen gigantisch zijn en goede hulp moeilijk te vinden.
Een tweede kanttekening die ik zou willen aanbrengen is dat je je af moet vragen of je ontzetting te maken heeft met de zorgen om je kind, of met jezelf, namelijk dat jij als ouder in een naar daglicht komt te staan als je kind drugsverslaafd is. Wellicht heb je iets aan een gesprek met lotgenoten. In Volendam is ooit een mooi initiatief gestart: moedige moeders: https://www.moedigemoeders.nl/ Je kunt hen bellen of mailen.
Veel sterkte,
Tsjor
ik weer de naam van het team weer. Team bemoeizorg. Ik weet alleen niet of dit overal dezelfde naam heeft. Zij hebben regelmatig overleg met verschillende disciplines. Ook woning Bouwverenigingen politie etc zij zijn juist goed voor meldingen waarbij iemand geen zorg wil maar wel nodig heeft.
ik heb je een privébericht gestuurd