Studie zoon werkhouding en financien
Oudste zoon is vorig jaar gaan studeren. Woont op kamers in studentenstad. Geniet volop van studentenleven; veel feest, veel drank, studentenvereniging, minimaal aan de studie. Wel eerste jaar gehaald.
Werkt daarnaast hard in bijbaan, is actief in scouting en kan heel goed met geld omgaan.
We hebben afgesproken dat we per jaar kijken wat we bij kunnen dragen aan studie. We gaan nu voor 2de jaar collegegeld/ boeken betalen en dragen 250 euro per maand bij. Afgelopen jaar heeft hij niet hoeven lenen. Hij is dankbaar voor wat hij krijgt en vraagt nooit om financien.
Gisteravond sprak ik hem aan op het feit dat hij wel wat harder aan de studie mag. En dat ik een vervelend gevoel heb over financieel bijdragen en zijn studiehouding. Antwoord was dat ik daar helemaal niets mee te maken heb en dat hij volwassen is en zelf verantwoordelijk.
Man vindt dat hij gelijk heeft. Ik denk ik ook. En toch voelt het niet ok. Ik twijfel op het moment enorm aan mijn opvoedkwaliteiten.
Hoe kijken jullie hier naar?
Alison
Jutta schrijft ook dat het ze meer dan €250 kost...
En, en
Collegegeld, boeken en kamerhuur. Reken zelf maar uit wat het kost.
Kosten voor levensonderhoud laten we aan de heren. Ze mogen zelf beslissen hoeveel geld ze nodig hebben voor eten, kleding, telefoon, sport en feest (drank 😬)
Ze kunnen lenen of werken, dat is dan ook eigen keuze. Over het algemeen zijn ze zuinig met hun geld. Dat is waarschijnlijk een karakterkwestie, daar hebben wij en zij geluk mee. Maximum tijd aan ondersteuning is overigens zes jaar.
Wat nu speelt is dat voor oudste de zes jaar er bijna op zit. Hij hoopt eind augustus af te studeren maar heeft waarschijnlijk niet meteen werk. Wie betaalt de overbrugging? Wij dus eigenlijk niet, maar het is toch ook logisch dat je tijd nodig hebt om een baan te vinden? Hoe doen anderen dat dan weer??
Jutta
'Hij hoopt eind augustus af te studeren maar heeft waarschijnlijk niet meteen werk. Wie betaalt de overbrugging? Wij dus eigenlijk niet, maar het is toch ook logisch dat je tijd nodig hebt om een baan te vinden? Hoe doen anderen dat dan weer??'
Nu in de coronatijd id het misschien wat lastiger om een baan te vinden, maar hij had toch in maart al kunnen beginnen met solliciteren?
Uitkering
Volgen mij kan je zoon een uitkering aanvragen als hij na zijn studie niet gelijk een baan heeft, in de plaats waar hij zijn kamer huurt
Klopt
Als er geen recht is op studiefinanciering en hij ook geen inkomen uit werk heeft, kan hij een bijstandsuitkering aanvragen.
Die wordt niet met terugwerkende kracht verstrekt, dus wachten met aanvragen totdat al het spaargeld op is.
Groeten,
Temet
Sorry
Niet wachten met aanvragen tot al het geld op is, dus
Solliciteren
Ja, hij had misschien al kunnen beginnen met solliciteren. De literatuurscriptie vergt echter het uiterste van zijn krachten, hij heeft behoorlijke concentratieproblemen. Hij voelt een enorme druk om het af te maken dus ik heb er wel vertrouwen in dat het goedkomt, maar aan solliciteren komt hij nu nog niet toe. Spaargeld is er wel, maar niet voor heel lang. Fijn dat de mogelijkheid van een bijstandsuitkering dan bestaat. Of is het redelijker dat wij nog even bijdragen? Ik vermoed dat zoon flinke weerstand voelt bij het aanvragen van een uitkering. Aan de andere kant moet hij nu echt financieel op eigen benen gaan staan en dat wil hij ook. We zien het nog even aan. Hopelijk vindt hij snel werk.
tja
als hij 'flinke weerstand' voelt dan moet hij maar een verloren uurtje gebruiken om te solliciteren...
Jutta
'Of is het redelijker dat wij nog even bijdragen? Ik vermoed dat zoon flinke weerstand voelt bij het aanvragen van een uitkering. Aan de andere kant moet hij nu echt financieel op eigen benen gaan staan en dat wil hij ook. We zien het nog even aan. '
Het lastige is dat je met een uitkering feitelijk financieel ook niet op eigen benen staat. Als belastingbetaler heb ik natuurlijk liever dat jullie hem onderhouden dan 'wij' met z'n allen. Dat (belasting)geld geef ik liever uit aan mijn eigen kind.
Overigens moet je tegenwoordig minimaal 4 weken actief naar werk zoeken voor je een uitkering krijgt. Bij de aanvraag moet je de bewijzen van de zoektocht aan de gemeente laten zien.
Elk een deel
Naar aanleiding van was ElenaH schrijft, zullen jullie hem zoalng hij nog niet werkt dus zeker nog 4 weken moeten onderhouden. Het is geen schande om daarna over te stappen op een uitkering. Die bestaat daarvoor.
Hopelijk vindt hij gewoon snel werk en is die uitkering helemaal niet of maar kort nodig.
Solliciteren
Dan heb ik het verkeerd begrepen. Als ik het heb over “meer dan 250” is 250 het ronde bedrag het dichtst onder het werkelijke bedrag. Als het 365 is zeg ik wel “meer dan 350”. Maar dat geldt niet voor iedereen.
Over solliciteren: tot 21 ben je als ouder verantwoordelijk maar daar zal hij wel voorbij zijn. Zelf heb ik indertijd de eerste baan aangenomen die ik kon krijgen (was toen in een tax free winkel op Schiphol) en ben terwijl ik daar werkte op zoek gegaan naar een baan die beter aansloot. Dat zou ik ook aanraden.
zomaar even een vraag....
Natuurlijk moet je zoon blij zijn met het feit dat z'n ouders überhaupt bij kunnen dragen én willen. Dat is geen vanzelfsprekendheid.
En natuurlijk moet je als ouders blij zijn dat je zoon gewoon z'n eerste jaar haalt, ondanks dat hij daarnaast een bijbaan heeft, actief is bij scouting én het hele corona gebeuren moest doorworstelen. Ook kan hij nog eens goed met geld omgaan. En daarnaast feest hij er lekker op los.
Wat wil je meer?
Maar wat ik me vooral afvraag: hoe weet je hoe hard je zoon wel of niet studeert...? Wat hij precies moet doen, hoe moeilijk of makkelijk hem iets afgaat? Ik denk dat je daar als ouder weinig van kunt weten.
Uitkering
Een aantal mensen lijkt dit redelijk vanzelfsprekend te vinden. Bij ons Betuwe is niet aan fruitplukkers te komen. Een bijstandsuitkering is wat mij betreft een vangnet, voor als je écht geen werk vindt. Ook als je er formeel recht op zou hebben: wat mij betreft gaan mijn kinderen werken voor hun geld, ook als het geen 'passende' arbeid is.
Goh
Goh, Inda, het is net of ik mijn vader zaliger hoor.
Zelf
Nog even Inda,
Heb zelf dus, ivm mijn vader, de eerste de beste baan aangenomen die voorbij kwam. Ik specialiseerde me meteen in een bepaalde richting waardoor ik bij sollicitaties niet meer in een andere richting werd aangenomen. Ben daardoor uiteindelijk veel te lang blijven hangen in een baan met een verziekt arbeidsklimaat.
En dat allemaal omdat een uitkering aanvragen schandelijk was. Volgens mijn vader dus. Tja. Je begrijpt misschien dat ik het voor mijn kinderen graag anders zie. Ze zijn ijverig genoeg hoor, maak je geen zorgen.
tjonge
Lekker advies... niet de eerste de beste baan (notabene dus wel in de genoten studierichting) aannemen want wellicht specialiseer je je dan en neemt niemand je meer aan?
Ok: nou ga dan maar fruit plukken of wc's schoonmaken, zolang het maar werk is. Dus Jutta, om te voorkomen dat het gigantisch zware lot treft wat jou is overkomen kan hij toch volgende week even naar een uitzendbureau toe om zich in te schrijven? Of online? Stel je voor zich dat hij zich gaat specialiseren....
Dit
Ik bedoel te zeggen dat je ook bij je eerste baan niet volledig kritiekloos hoeft te zijn. Bedenk wat je wilt, welke kant je op wil. Handel niet uit angst.
nee
Ben ik het niet mee eens, ik leer mijn kinderen dat elke baan telt en beter staat op je cv dan niks doen. Vanuit die baan ga jij maar verder solliciteren. Dat jij bent blijven zitten heeft niks te maken met je vader maar volledig met jezelf. Jij hebt die keuze gemaakt. Ik zal nooit zeggen: nee neem die baan maar niet maar ga maar lekker je hand ophouden en kijk maar of je wat beters tegenkomt. Dikke kans dat jouw kind dan over 5 jaar nog steeds niets goeds heeft en was hij anders al 3 banen verder door de eerste ervaring.
Jutta
'Ik bedoel te zeggen dat je ook bij je eerste baan niet volledig kritiekloos hoeft te zijn. Bedenk wat je wilt, welke kant je op wil. Handel niet uit angst.'
Tja, wie niet eet, hoeft niet te werken. De rest van ons dus wel. Dus prima om te bedenken wat je wilt, maar wel graag terwijl je in je eigen onderhoud voorziet.
Kersen
Ik denk persoonlijk niet dat kersen plukken als een aanbeveling voor een baan wordt gezien na een zware betastudie.
Maar weet je, wat ik allemaal denk en vind doet er niet zoveel toe. Zoon zal zijn eigen keuze wel maken en hij weet dat onze steun komt te vervallen.
Nou....
Het lijkt me best moeilijk om te zien hoe je kind zich een slag in de rondte werkt om af te studeren en dan geen uitzicht op een baan te hebben, en ik kan me voorstellen dat je dan overweegt om de bijdrage nog maar even voort te zetten, maar aan de andere kant moet het toch ook een keer afgelopen zijn met die ouderlijke bijdrage. Afstuderen lijkt me daarvoor een zeer logisch moment. In noodgevallen zou mijn dochter altijd bij ons terecht kunnen, haar leven lang, maar ik zou niet op voorhand al zeggen dat wij haar gaan "doorbetalen" als ze niet meteen een baan vindt na haar studie. Dat zal ze dan toch zelf op moeten lossen.
Wanneer zou je je overigens meer afhankelijk voelen, als je een bijstand aanvraagt of als je bij je ouders aanklopt?
Bekende tweedeling
In de vroege jaren negentig zag de arbeidsmarkt er ook niet zo rooskleurig uit voor afstudeerders, in elk geval niet voor iedereen en voor mij ook niet. Sommigen fietsten van hun buluitreiking bij wijze van spreken in één keer door naar de sociale dienst voor een bijstandsuitkering. Anderen fietsten naar het uitzendbureau. Er zaten diepe verschillen in opvattingen tussen deze twee soorten mensen.
precies
Kersenplukken is nóg slechter maar jij raadt daarnaast ook nog eens af om de eerste de beste baan te nemen die wel in zijn afstudeerrichting ligt omdat jij te bang was om op te stappen. Angst is hier wel een hele slechte raadgever.
Ik ben van mening dat elke uitkering of niet werken slechter staat op je cv dan kersenplukken.
Klopt lou
Dit doet heel erg denken aan precies dezelfde discussies in de jaren tachtig. Die typische links rechtstegenstellingen! Vandaar dat ik ook mijn vader weer voor me zag met zijn werkdwang. Uit protest koos ik een vriendje met een uitkering. Haha. Nu alweer onwijs lang mijn man. Het is zelfs goed gekomen met die jongen zonder werk!
Hij was een jaar lang werkloos, geen kers geplukt maar werd uiteindelijk met open armen binnengehaald bij het bedrijf waarvoor hij zelf ook heel graag wilde werken.
Sorry, ik draaf door maar dit is een kwetsbaar puntje in mijn geschiedenis. Ppff.
Huh
Triva. Ik schrijf geloof ik nergens dat ik te bang was op te stappen. Ik was bang om geen werk te hebben ivm de toorn van mijn vader. Ik solliciteerde in de door mij wel gewenste richting maar werd afgewezen door gebrek aan ervaring.
tja
Je begon zelf over angst...
Maar wel even goed lezen waarvoor dan, oke?
omdat
je het steeds over je eigen situatie had dacht ik dat die angst daar ook vandaag kwam.
Links en rechts
Jutta:
"Die typische links rechtstegenstellingen!"
Niet helemaal, in mijn omgeving. In theorie misschien wel. Maar in de praktijk zat er ook flink wat rechts volk in een uitkering en ook flink wat links volk in lullige uitzendbaantjes. Ze konden allemaal rekenen op afkeurende blikken van aanstaande schoonvaders 
School
LOL Lou.
Op mijn middelbare school gingen (in mijn herinnering dan he) ook vrijwel alle lessen economie en maatschappijleer over de vraag wat je moest doen wanneer je werkloos was of werd. Het was nogal een thema toen. De ene helft van de klas brulde zoiets als: "wie niet werkt zal niet eten" en de andere helft vond een uitkering heel gewoon want " er is gewoon geen werk, dus we hebben er recht op".
De leraar had meestal een wat linksige kijk op het leven. Ik kon de ideeën van de tweede groep beter niet hardop thuis verkondigen. Dus nam ik de indirecte weg met het vriendje.
Ach ja, andere tijden of toch niet?