Stoppen met studie
Onze zoon gaat stoppen met zijn studie geneeskunde na ruim vier jaar studeren. Niet omdat hij het niet kan - nee, het lukt voldoende - maar omdat de hiërarchische structuur in de ziekenhuizen hem zo afschrikt. Ik ben er ontdaan van. Alhoewel ik zijn motivatie om te stoppen wel erken. Ook vind ik het moedig dat hij deze stap durft te nemen. Hij heeft wel een goed idee van wat hij nu wil gaan doen. Toch heb ik het er moeilijk mee. Hoe komt het toch dat zoveel jongeren stoppen met hun studie. Want er zijn er heel wat in mijn omgeving die er moeite mee hebben en van studierichting veranderen. Vaak in het eerste jaar, maar soms ook later. Wie heeft dit ook meegemaakt?
Thats life
Ik denk dat je overal tegen een hierarchie aanloopt.
Zo zit de maatschappij nu eenmaal in elkaar.
Een andere studierichting zal dit niet oplossen.
Jaymza
Wel zonde
Na 4 jaar stoppen met een studie is natuurlijk wel zonde, al is het bij medicijnen natuurlijk zo dat hij er nog lang niet is. Ik zou het wel spijtig vinden als een kind na zoveel tijd nog zou stoppen maar ze zijn uiteindelijk volwassen en zullen zelf hun weg moeten zien te vinden.
Hier een beetje ervaring mee. Mijn een na oudste zoon is na het tweede jaar met een van zijn studies gestopt. Net zoals zijn tweelingzus en oudere broer deed hij tegelijk twee studies. Echter in tegenstelling tot die andere twee vond hij het combineren erg ingewikkeld, hij voelde zich heel onrustig en had niet het gevoel aan een van beide studies goed toe te komen. Hij heeft het met die beslissing moeilijk gehad want het voelde voor hem erg als falen. Daarnaast vond hij beide studies leuk en zijn cijfers waren ook echt niet slecht te noemen. De stress was echter toch te veel voor hem en hij heeft dus uiteindelijk een van de studies laten vallen. Volkomen met mijn zegen overigens. Ik zag goed aan hem dat hij niet goed met die combinatie om kon gaan. Natuurlijk was/is het jammer maar hij heeft die andere studie daarna wel gewoon afgemaakt en hij voelde zich er een stuk beter bij.
Mijn jongere zoon is onlangs na twee jaar geswitched. Het eerste jaar van zijn studie vond hij erg leuk maar in het tweede jaar vond hij het allemaal toch wat minder worden. Hij vond de opleiding eigenlijk veel te theoretisch en hij wilde liever meer praktisch aan de slag. Eerst twijfelde hij of hij de studie af zou maken maar omdat wij toch gingen verhuizen zag hij dat als een kans om opnieuw te beginnen. Na dat ik zijn dramatisch slechte cijfers van het eerste trimester had gezien (na een redelijk eerste jaar) was ik het wel met hem eens eigenlijk 
Hij vind zijn nieuwe opleiding tot nog toe heel leuk. De cijfers van de eerste helft van het jaar zijn goed. Het is een veel meer praktische opleiding en er is ook veel meer structuur en dat ligt hem goed.
Het is ergens zonde dat hij twee jaar verspild heeft met die andere studie maar aan de andere kant hij heeft ook wel weer veel er van geleerd. Het is natuurlijk ook best moeilijk om op je 18de uit een paar honderd verschillende studies te kiezen waarvan je bij het grootste deel geen idee heeft wat het allemaal inhoudt.
Herkenbaar
hier ook twee kinderen die al twee keer gestopt zijn met studie en weer aan iets anders zijn begonnen.
dochter heeft van ene studie wel een diploma,maar het werk in deze branche vond ze niet leuk.
Dochter zit nu op haar plek,studeert nu echt voor iets wat ze leuk vindt.
zoon twijfelt nog,weet nog niet of dit het is.
zoon heeft overigens wel zijn studies afgemaakt,en is daarna weer iets nieuws begonnen.
ik denk dat kinderen van deze tijd té veel keus hebben ,er is zoveel wat interresant lijkt en het uiteindelijk toch niet is.
het lijkt soms onmogelijk om een goede keuze te maken uit al die studie,s.
Niet meegemaakt
maar ik denk dat het goed is dat je zoon weet dat een groot deel van de medici buiten het ziekenhuis terecht komt. Huisartsen, sociaal geneeskundigen, AVG, verslavingsartsen, etc. Ik wist eind 4e jaar ook dat ik nooit nooit nooit in die structuur zou passen. Die wetenschap heeft me heel ontspannen (en succesvolle) co-schappen opgeleverd. Misschien heeft je zoon hier ook over nagedacht en ben ik mosterd, maar wilde het toch even melden.
Ikzelf
Ben na 3 jaar studie (technisch gebied) gestopt en ben iets héél anders gaan doen (sociaal gebied). Ik kreeg nog wel 'deelcertificaten' mee dat ik bepaalde vakken had afgerond. De reden was dat ik tijdens stages zag dat dat technische gedoe mij wel lag, maar dat ik het saai vond. De hele dag hetzelfde, met machines en ik zag minimaal mensen...School/studie vond ik wél erg interessant, maar wat je op school leerde, deed je in praktijk amper, daar was het toch véél van hetzelfde.
Nieuwe studie afgemaakt en werk in gevonden.
Maar het is niet dat ik die technische studie voor 'niks' heb gedaan. In mijn sociale functie ben ik toch de 'techneut' geworden. Iedereen weet ook, bij iets technisch moet je albana er maar bij roepen, die weet dat wel. Ook i.t. gebied. Het is een soort 'specialisatie' geworden, ik ben de schakel tussen sociaal en techniek. Techniek kan niet communiceren met sociaal (want die snappen er niks van) en andersom kan sociaal niet communiceren met techniek. En ergens daartussen zit ik, de schakel. Ik breng over wat sociaal nu eigenlijk precies wil, hoe het voor de gebruikers geschikt moet worden gemaakt aan techniek. Want techniek heeft dáár weer geen kaas van gegeten.
Ook op andere vlakken komt het me van pas. Er wordt bij ons nieuwbouw gepleegd en via,via komt de directie bij mij of ik m'n neus er eens in wil steken en met op en aanmerkingen wil komen qua verbindingen, gebruik etc.
Ik vindt het ook 'lekker', hé',hé even geen sociaal geneuzel en lekker bomen over mogelijkheden en verbindingen, digiatale technieken, domatica en hoe zulke dingen op te combineren. Mijn sociale georiénteerde collega's interesseert dat niets...tót het klaar is en ze dingen verkeerd vinden of missen of niet gebruikersvriendelijk en dan zou het te laat zijn....dus wat dat betreft vertrouwen ze volledig op mij.
Dus niets is voor niets, overal leer je van en het komt je altijd van pas.Ook als je héél wat anders gaat doen.
groeten albana
Elvo
Da's even slikken ja. Maar als hij een goed idee heeft van wat hij wél wil gaan doen zal hem dat vast gelukkiger maken.
Toch ben ik het Jeugdarts eens, als afgeschrikt worden door de hiërarchische structuur in de ziekenhuizen de motivatie is, dan zijn er ook andere oplossingen dan stoppen. Behalve de al genoemde richtingen (en er zijn er nog meer) kun je ook terecht in onderwijs, onderzoek, management, beleid. En dat hoeft dan niet eens persé op zuiver medisch gebied te zijn, het halen van *een* academische eindstreep legt veel werelden voor je open.
Heeft hij de financiële consequenties goed bekeken? DUO verwacht (tenminste dat was zo) dat je binnen 10 jaar na aanvang van de studie(s) ergens een eindstreep haalt. Inclusief overstappen, werk-stops, reis-stops etc., dus echt blote tijd. Zo niet, moet je je ontvangen stufi terugbetalen. Heeft hij die tijd nog? Als hij al ruim 4 jaar heeft gestudeerd dan moet hij nog 1,5-2 jaar. Het kan beter zijn om door te bijten en dit af te ronden, en daarna te bezien wat hij evt. anders wil.
Kari