Stiefzoons van 25 en 23 gaan nog steeds mee met vakantie
Beste lezers,
Fijn om mijn hart eens te luchten en vooral input te krijgen van anderen. Hopelijk verruimt het mijn blik. Mijn stiefzoons van 23 en 25 zijn nog altijd inwonend (en lijken nul aanstalten te maken hierin verandering aan te brengen) en gaan ook elk jaar nog mee met vakantie. Naar mijn idee niet omdat ze dit per de heel leuk vinden maar meer omdat het gewoon zo gaat (ze worden mi niet gestimuleerd om de wereld in te trekken en ‘jong’ te zijn). Mijn eigen zoon van 14, roept nu al dat hij nog Max 2 jaar meegaat en dat vind ik zelf ook heel logisch. Eerlijk, ik erger me heel erg aan het gedrag van mijn stiefzoons. Ze gaan mee en op een zeer consumerende manier: niks bedenken wat ze zelf kunnen doen en wij betalen alles. Met mijn man in dit niet bespreekbaar: althans, we proberen het wel maar krijgen dan ruzie. Hij vindt het super gezellig dat ze nog steeds elk jaar meegaan. Wat zie ik niet goed en hoe kan ik me hier meer bij (leren) neerleggen? Ik vind het moeilijk omdat het zo ingaat tegen mijn waarden. Dat je als jongvolwassene zelfstandig én volwassenen bent en wil zijn. Maar het gaat in dit verhaal natuurlijk niet alleen om mij… (en wat is volwassenheid?).
Hoe zouden jullie hiermee omgaan en hebben jullie ervaring hiermee?
ik hoor het super graag! Dank.
Ik zou er denk ik persoonlijk ook de zenuwen van krijgen, maar als dit al jaren zo is, dan krijg je dat heel moeilijk omgebogen. Je zou kunnen proberen: Partner/Jij en jongste zoon 1e week heen, oudere zonen en aanhang komen na, dan alle kinderen en aanhang weer naar huis zodat jullie nog enkele dagen alleen hebben.
Misschien is dat een compromis wat voor iedereen leuk en aanvaardbaar is.
Mijn zonen van 21 en 24 gingen in 2019 voor het laatst mee op vakantie. De oudste toen voor een paar dagen met zijn vriendin. Ze wonen nog steeds allebei thuis. Echt ik zou dat niet meer willen hoor, ik zit al het hele jaar op hun lip. Maar mocht ik het wel doen dan ga ik alleen met mijn partner op stap. Ik zou dat wel van hem eisen dat je minimaal de helft van de dagen alleen met hem iets gaat doen. Jullie zijn partners en dan verzinnen die kinderen zelf wel iets leuks. Nu geef je ze niet eens de kans om iets te verzinnen.
Mijn jongste gaat met een groepsreis dit jaar, de jaren ervoor is hij gewoon thuis gebleven. Je moet ze soms ook wel een idee geven, niet ieder kind komt zelf met ideeën als dit zo makkelijk gaat.
En ja ik zou het best leuk vinden om een weekendje met mijn volwassen kinderen weg te gaan maar niet mijn échte zomervakantie. Dan wil ik ook even rust en ontspannen en niet meer de ouder spelen met kinderen van die leeftijd.
Het klinkt als twee best onvolwassen stiefkinderen. Terwijl ze wel qua leeftijd volwassen zijn. Ik vraag me af hoe het de rest van het jaar gaat. Zien ze het huishouden ook als hun verantwoordelijkheid of mag je al blij zijn als ze eens meehelpen?
Ik denk dat daar vaak het begin al zit: verantwoordelijkheid. Zo'n gedrag als bij je stiefkinderen zie je vooral bij ouders die alles altijd voor hun kinderen doen. Dus nog steeds broodtrommels klaarmaken als ze tien zijn, nooit eens zelfstandig de stofzuiger pakken, er vanuit gaan dat de boodschappen de kast vanzelf in vliegen, fietsen die niet gemaakt worden maar wat vanzelfsprekend is dat pappie of mammie het wel regelen dat ze bij de fietsenmaker komen, dat soort dingen.
Kinderen willen van nature over het algemeen vrijheid en verantwoordelijkheid. Wordt ze dat niet gegeven, dan snij je jezelf ook als ouders in de vingers.
Ik vraag me af hoe dat bij jouw stiefkinderen is gegaan de afgelopen +20 jaar.
Tja, ik weet niet hoe je je man op andere gedachten brengt. Ik denk inderdaad dat je een nieuwe tweepersoonsvakantie moet introduceren, en geleidelijk meer afstand / eigen programma / minder tijd inbouwen in de gezinsvakantie.
Maar een vakantie met 5 personen is nu eenmaal "by default" erg intiem, dus je zult echt moeite moeten doen om je eigen ruimte te pakken (bijvoorbeeld een dagwandeling plannen met manlief).
En tegenstrijdig genoeg, naarmate er vriendinnen/partners/kleinkinderen bij komen, wordt zo'n familievakantie minder intiem en ga je allemaal meer je eigen ding doen. Je kunt daar zelf al een beetje op aansturen door je eigen kind een goede vriend mee te laten nemen. Dat lijkt me voor je kind ook veel leuker; hij verschilt te veel in leeftijd van de rest van de vakantiegangers. Geef je kind en z'n vriend lekker de ruimte om zelf plannen te maken (en rijdt ze daar ook heen en haal ze weer op), om een nieuwe dynamiek in de vakantie te creëren.
Het lijkt me niet haalbaar om je stiefzonen te verbannen van de familievakantie zolang je eigen (jongere) zoon nog mee gaat. Maar als het moment komt dat je kind niet meer mee wil, dat is dat het moment om aan te sturen op permanente veranderingen. Of om zelf niet meer mee te gaan, dat is ook een optie.
Poekewiki schreef op 08-07-2022 om 10:16:
Ik zou er denk ik persoonlijk ook de zenuwen van krijgen, maar als dit al jaren zo is, dan krijg je dat heel moeilijk omgebogen. Je zou kunnen proberen: Partner/Jij en jongste zoon 1e week heen, oudere zonen en aanhang komen na, dan alle kinderen en aanhang weer naar huis zodat jullie nog enkele dagen alleen hebben.
Misschien is dat een compromis wat voor iedereen leuk en aanvaardbaar is.
Bovendien moeten ze dan eindelijk zelf eens aan de slag met vervoer regelen, rijden, brandstofkosten enz. Goed om eindelijk eens te leren. Denk dat dit de beste optie is.
Mijn zoon ging op die leeftijd ook nog vaak met ons mee op vakantie. Niet altijd want hij vond het ook fijn om 2 weken alleen thuis te zijn. Hij hoefde ook niks te betalen. Als hij met ons mee ging dan was dat een extra vakantie want hij ging ook altijd op vakantie met vrienden.
Het klinkt alsof de vakantie niet het probleem is, maar dat die jongens op deze leeftijd nog thuis wonen en ze zich kennelijk onvolwassen en/of onzelfstandig opstellen. Dat ze op deze leeftijd nog niet op zichzelf wonen zou ik ook niet wenselijk vinden, maar als ik om mij heen kijk zijn ze tegenwoordig geen uitzondering met hoe moeilijk het is om aan een huis te komen. En ik denk dat het automatisch wel iets doet met je zelfstandigheid/ondernemendheid als je nog bij papa en mama blijft.
Ik ken wel mensen die op hun 50e nog met hun ouders mee op vakantie gaan en waarbij de ouders nog alles betalen. De vijftigers wonen al lang en breed op zichzelf en hebben zelf ook kinderen. (Het is niet de zomervakantie overigens, maar een weekje in de meivakantie meestal dat ze met de hele familie op stap zijn. Eerlijk gezegd ben ik daar een beetje jaloers op, want met mijn ouders is het niet zo gezellig en bovendien gaan zij ook nooit op vakantie).
Dat jouw eigen zoon op zijn 14e al zegt dat hij binnenkort niet meer mee wil, dat is weer het andere uiterste. Dat lijkt me zoals iemand al zei geen verdienste en eerder jammer en ongezellig. Ik zou mij als ouder dan afgewezen voelen denk ik.
Heel herkenbaar en helder. Zolang mijn zoon meegaat, kan ik idd niet zo veel. Dank voor je woorden! syboor schreef op 08-07-2022 om 10:38:
Tja, ik weet niet hoe je je man op andere gedachten brengt. Ik denk inderdaad dat je een nieuwe tweepersoonsvakantie moet introduceren, en geleidelijk meer afstand / eigen programma / minder tijd inbouwen in de gezinsvakantie.
Maar een vakantie met 5 personen is nu eenmaal "by default" erg intiem, dus je zult echt moeite moeten doen om je eigen ruimte te pakken (bijvoorbeeld een dagwandeling plannen met manlief).
En tegenstrijdig genoeg, naarmate er vriendinnen/partners/kleinkinderen bij komen, wordt zo'n familievakantie minder intiem en ga je allemaal meer je eigen ding doen. Je kunt daar zelf al een beetje op aansturen door je eigen kind een goede vriend mee te laten nemen. Dat lijkt me voor je kind ook veel leuker; hij verschilt te veel in leeftijd van de rest van de vakantiegangers. Geef je kind en z'n vriend lekker de ruimte om zelf plannen te maken (en rijdt ze daar ook heen en haal ze weer op), om een nieuwe dynamiek in de vakantie te creëren.
Het lijkt me niet haalbaar om je stiefzonen te verbannen van de familievakantie zolang je eigen (jongere) zoon nog mee gaat. Maar als het moment komt dat je kind niet meer mee wil, dat is dat het moment om aan te sturen op permanente veranderingen. Of om zelf niet meer mee te gaan, dat is ook een optie.
Evelien74 schreef op 07-07-2022 om 23:23:
hoi thursdsy, fijn dat je me snapt. Ik snap jou dan vast ook😉. Los van elkaar op vakantie boekt voor mij, ook wel beetje dis-loyaal. Ik wil de kinderen niet het idee geven, dat ik dit niet wil. Tegelijkertijd hebben we voor volgend jaar iig bedacht dat we ook een paar dagen met ons eigen kind iets doen. Misschien geeft dat een wat andere dynamiek…
Dank voor je bericht!
Wauw, veelzeggende zin vind ik dat.
Als dat jullie enige vakantie is dan snap ik wel dat je het minder leuk vindt.
Ik zou voorstellen om ook eens met jullie tweeën op vakantie te gaan. Dat je echt even tijd samen hebt.
Mijn vriend en ik gaan ook bijna altijd met de kinderen (eerst vijf van mij en drie van hem, nu drie om drie - allen nog minderjarig) op vakantie èn samen nog iig een paar dagen. Lijkt me niet dat zijn jongens daar moeilijk over zouden doen.
Persoonlijk vond ik jongens die op de leeftijd nog thuis woonden behoorlijk onaantrekkelijk 😅.
Maar waar komt jouw man zijn schuldgevoel vandaan? Hebben ze geen moeder meer?
Ga met je vriend buiten de schoolvakanties op reis zonder kinderen. En als je met je eigen kind in een schoolvakantie weg gaat kun je dat eventueel alleen doen zonder partner en dan kan partner met zijn kinderen.
Hmmm, er lopen verschillende zaken door elkaar heen: op vakantie met volwassen kinderen (en sommige mensen vinden het een issue dat er voor ze betaald wordt), op vakantie alles samen doen, gebrek aan initiatief van de stiefkinderen en op vakantie met stiefkinderen t.o.v. eigen kinderen.
Is er hier iets in wat de ergenisfactor doet doorslaan, of is het uitsluitend de combinatie van al deze dingen samen?
Wasgij schreef op 08-07-2022 om 11:26:
[..]
Wauw, veelzeggende zin vind ik dat.
Misschien lees je te snel of typte ik te snel: we hebben ieder eigen kinderen! Dus mijn man (2) en ik (1). Dus dat we ieder iets met ons eigen ‘gezin’ op pad gaan (we wonen ook niet bij elkaar).
SuzyQFive schreef op 08-07-2022 om 11:38:
Als dat jullie enige vakantie is dan snap ik wel dat je het minder leuk vindt.
Ik zou voorstellen om ook eens met jullie tweeën op vakantie te gaan. Dat je echt even tijd samen hebt.
Mijn vriend en ik gaan ook bijna altijd met de kinderen (eerst vijf van mij en drie van hem, nu drie om drie - allen nog minderjarig) op vakantie èn samen nog iig een paar dagen. Lijkt me niet dat zijn jongens daar moeilijk over zouden doen.
Persoonlijk vond ik jongens die op de leeftijd nog thuis woonden behoorlijk onaantrekkelijk 😅.
Maar waar komt jouw man zijn schuldgevoel vandaan? Hebben ze geen moeder meer?
Mooie vraag. Hij heeft een heel ingewikkelde scheiding achter de rug. En is zelf ook zo opgevoed (dus los van de scheiding zouden de kinderen nog lang thuis wonen en lang meegaan. Mijn man kent dit zo).
Dank voor alle reacties. Uiteindelijk gaat het natuurlijk niet alleen letterlijk om de vakantie. Het gaat om - in mijn ogen - volwassen, thuiswonende mannen die weinig worden gestimuleerd om zelf iets te doen en hierover na te denken. En dat kan. Er is geen 1 weg zaligmakend en ik zou het ook leuk vinden om met mijn zoon als hij 25 is , nog een reisje te maken. Maar dan vanuit een ander kader: hij werkt dan hoop ik en woont als het kan op zichzelf. En heeft een eigen leven. En eigen vakanties. Mijn man is hoe hij omgaat met zijn zonen, gewend. Hij ging tot hij diep in de twintig was met zijn ouders mee met vakantie en ook pas uit huis. Dat is niet fout en voor sommigen van jullie herkenbaar. Voor mij niet en dat is er dus ook. Ik zal moeten onderzoeken wat ik nodig heb om dit gewoon te aanvaarden. Dat het is zoals het is omdat deze man mijn man is. En ik dus wat hij belangrijk vindt, ook omarm. Ik ga met sommige tips (iets zelf doen, de jongens stimuleren ook zelf wat te ondernemen en gericht ook activiteiten samen) aan de slag. En dan…… Óp naar volgend jaar
(dan ga ik dus met mijn eigen zoon - eigen want we wonen niet samen als samengesteld gezin - een weekje weg. En dat geeft misschien wat lucht?).
Groetjes!