Relatie dochter

lastig

Het is lastig maar ze is ook volwassen. Je moet hier niet tegenin gaan, anders ben je haar waarschijnlijk kwijt. Misschien houden ze wel ontzettend veel van elkaar en is het echt serieus en anders komt ze er zelf wel achter.

Hmm

ik kan me voorstellen dat je niet heel blij bent als je kind van negentien een relatie heeft met iemand die twee keer zou oud is en twee kinderen heeft.

Praat je wel eens met je dochter over hoe zij haar leven met hem voor zich ziet? Probeer hier open over te communiceren, en laat je negatieve gevoel hierover niet blijken. Als hij twee kinderen heeft zal hij ook moeten gaan vaderen. Waarschijnlijk (in deze tijd) wordt het co-ouderschap met een verdeling van 50/50. Heeft hij al een nieuwe woning? Hamer er wel op dat je dochter een goede opleiding moet volgen. Eerst haar eigen ding doen, voordat ze wordt ingezet als stiefmoeder.

Ik zou het ook niet al te zwart maken in de gesprekken met haar, maar vooral haar eigen wensen en opleidingsmogelijkheden blijven benadrukken. Een jonge meid moet haar leven nog vormgeven en moet alle kansen kunnen pakken. Probeer subtiel te blijven aangeven dat zij zich beter nog niet kan vastzetten in een gezin met twee kinderen.

Ondertussen zou ik deze meneer van harte uitnodigen en ook met hem het gesprek aangaan.

Ongelijkwaardig

Ik heb mijn eigen dochter, vrijgezel nog, al gewaarschuwd voor ongelijkwaardige relaties. In mijn omgeving zag ik nl nogal wat jonge onzekere meiden, net even minder zelfverzekerd dan leeftijdsgenoten, kiezen voor wijze volwassen oudere mannen. Die mannen lijken waarschijnlijk alleen maar wijs en volwassen naast jongens van 20, en zouden bij leeftijdsgenoten geen enkele kans maken. Een veertiger die een gelijkwaardige relatie wil kiest niet voor een meisje van 19, andersom moet je dat dus ook niet willen.
Zou het me overkomen, dan kun je er waarschijnlijk weinig aan doen dan het maar accepteren en verbinding houden met je kind. En hopen dat het overwaait en ze het toch niet ziet zitten met die kinderen.

in gesprek blijven

met je dochter en erop blijven hameren dat ze ook haar eigen ding nog moet blijven doen. Hoe zit het met school, heeft ze haar opleiding of studie al afgerond?

Misbruik

Het risico van misbruik (en dan zie ik vooral het risico van het misbruiken van je dochter als oppas van zijn kinderen, ook gezien een draadje dat een tijd geleden hier liep) is natuurlijk groter bij een veel oudere man.

Ik denk dat je inderdaad vooral in gesprek moet blijven. Haar uitleggen alle liefde en geluk te gunnen. En vertellen dat het soms alleen moeilijk is met iemand die veel ouder is en in een andere levensfase verkeert.

Je ziet soms dagboekje meisjes met hun opleiding stoppen, voor zijn kinderen gaan zorgen, hun eigen vriendinnen verliezen (want geen aansluiting bij vriend). Allemaal niet goed.

Daarnaast speels hier nog het risico van en reboundrelatie. Die gaan vaak niet goed.

Het is haar keuze, en je hoop dat ze heel gelukkig samen zijn en dat het goed blijft gaan, maar het is voor haar goed als ze alert op alle ‘verkeerde’ signalen is.

Ik zou ook meegeven dat het sowieso altijd verstandig is een tijd een relatie te hebben zonder samen te wonen, maar zeker voor zo’n man met kinderen. Het is beter voor de kinderen en hem, als ze eerst een tijd alleen met elkaar hebben. Dus beter als ze niet binnen 1-2 jaar (nadat hij uit huis is bij zijn ex) gaan samen wonen. En dat ze zoveel mogelijk met hem alleen afspreekt. Kinderen zitten vaak niet op een stiefmoeder te wachten en zeker niet zo snel nadat hun vader verhuist.

ik zou ook niet staan te juichen

Je dochter is nog zo jong, die hoort nog onbezorgd met vriendinnen uit te gaan en te studeren. Ze is net kind af en dan in een gezin komen waar je bonuskinderen erbij krijgt...

Haar vriend wil niet bij jou thuis komen, niet eens aan de deur om haar op te halen. Of hij voelt je afwijzing of hij verwacht die of hij wil niets met je te maken hebben (of een combinatie van die drie). Je kunt hem dus niet makkelijk aanspreken.

Je dochter woont nog thuis maar is helemaal verliefd en dus amper voor rede vatbaar. Zeker als moeder word je niet altijd serieus genomen door je puber of jong volwassene. Heb je een beetje contact met haar vriendinnen? Kun je hen vragen of ze haar flink op sleeptouw nemen met uitgaan/shoppen/enz zodat ze niet in een isolement terecht komt? Dan kan ze in ieder geval daar haar verhaal kwijt en de meeste vriendinnen van 19 zijn niet gek, die weten ook wel dat dit geen normale situatie is en zullen op hun manier wel hun kanttekeningen zetten.

Neerleggen

Phryne verwoordt treffend hoe ik over dit soort relaties denk. Doodzonde, want je gunt je kind meer dan een gemankeerd tweedehandsje. Bij een jongvolwassene heb je er als ouder weinig tot geen invloed meer op. Alles wat jer tegenin brengt zal haar in eerder in zijn armen (en huis!) drijven dan dat het wat oplevert. Ouders van een klasgenoot wilden haar destijds als au pair naar Amerika sturen. Haar reactie: dan zwem ik wel terug. Uiteindelijk is ze direct na haar examen bij die man ingetrokken in een rijtjeshuis in een of ander dorp. Probeer de relatie met je dochter open te houden. Ik denk dat je weinig meer kunt doen dan je er voorlopig gelaten bij neerleggen, hem blijven uitnodigen en je bedenkingen alleen bij je eigen vriendinnen uiten. Op deze leeftijd zijn de meeste relaties niet voor de eeuwigheid. Een vriendin had op haar negentiende een relatie met een man van 49 en die er ook geen jaar jonger uitzag. Wij waren er echt een beetje vies van, en zij vond ook weinig aansluiting in zijn sociale cirkel. Heeft niet zo heel lang geduurd.

Blijven slapen

De man heeft toch op zijn leeftijd wel gewoon een huis? Blijven slapen lijkt me meer iets voor pubers. Dat wil je toch ook niet meer als dertiger? En dan een vriendinnetje hebben dat nog soms wordt ‘opgevoed’. Hier mogen trouwens helemaal geen mannen logeren, dat is wel zo duidelijk.

Wat een ellende

Dat lijkt me echt vreselijk. Ik was er bij mijn dochter ook bang voor, omdat ze wat onzeker is en beter overweg kan met ‘echt’ volwassen mensen dan met leeftijdsgenoten. Vandaar dus dat gesprekje over ongelijkwaardige relaties. Ik denk dat ik een gesprek met de man zou proberen te voeren, vragen waar hij in ‘s hemelsnaam mee bezig is. Ik denk dat dat wel kan, dat doe je niet bij een jonge knul maar als het goed is kan zo’n oude man dat wel aan.

vriendin van dochter

Dochter heeft/had een vriendin die op precies dezelfde dag geboren is als zij. Ze zijn nu 20, bijna 21. Vorig jaar ontmoette het meisje een man van 35 met twee kinderen van 2 en 4 (nu dus 3 en 5 en de man is nu 36). Helemaal hoteldebotel. Mijn eigen dochter heeft een vriendje van een paar jaar ouder, maar nog wel in dezelfde (studenten)fase. Terwijl dochter en haar vriendje met hun vriendengroep naar festivals, naar feestjes en weekendjes weg gaan, zit zij thuis bij haar vriend met 'de kindjes'. Ze heeft ook aan mening over de ex van haar vriend die duidelijk bij die vriend vandaan komt en die me niet zo goed lijkt voor die arme kinderen. Het is heel bizar om een 20-jarige van die volwassen problemen te horen bespreken. Daar hoor je op die leeftijd nog helemaal niet mee bezig te zijn.
Haar moeder vindt het vreselijk, die wil dat haar dochter gewoon weer bij de vriendengroep aanhaakt. We zullen zien hoe het zich ontwikkelt. Ik zou het ook zonde vinden als mijn dochter veel te vroeg in een fase terecht komt die niet bij haar leeftijd past. Ik denk ook dat die vriendin later wel spijt krijgt van wat ze allemaal niet heeft gedaan in de tijd dat het kon.

Geborgenheid

Is je dochter op zoek naar geborgenheid daar haar ouders in zwaar water zaten en uit elkaar gingen? Is de relatie niet ergens een vlucht, zonder dat ze dat in de gaten heeft?

Het lijkt mij lastig om dan met de vriend te praten over je twijfels naar hem, terwijl je dochter bij hem vindt waar ze behoefte aan heeft.

Nu is je huis ook weer geen opvang voor ‘daklozen’. Je bent er niet om zijn probleem op te lossen. (Wel vreemd; een volwassen vent, die op de hoek van de straat wacht.)

Steun

Maar als hij haar heeft opgevangen en heeft getroost in tijden waarin zij het moeilijk had, is dat een band die je niet kan negeren.
Het is niet duidelijk hoe lang die relatie al aanhoudt. Heeft ze hem ontmoet in een tijd dat ze de scheiding van haar ouders te verwerken had? Dat zijn krachtige emoties, krachtiger dan een verliefdheid alleen.

Wat maakt dat ze samen zijn?

Omschakeling

Nu is 19 jaar ook wel een leeftijd waarin met name meiden serieuzer worden; geen verkering meer of een vriend die je zo ‘naar de mond praat’ alsof hij geen eigen mening heeft en zij voor hem mag gaan denken en beslissen. (Misschien even wat kort door de bocht.)
Maar wat je schrijft, geeft mij de indruk dat ze,in haar ogen, een meer volwassen relatie heeft gevonden. Dat er kinderen zijn, vind ze minder bezwaarlijk, als ze iemand kent die niet van haar afhankelijk is en haar tegelijkertijd als een volwassene ziet.

Of ze niets gehad zouden hebben, als jullie niet gescheiden waren, betwijfel ik.
Het is meer de omschakeling in de leeftijd; verkeringen is over, nu de tijd voor een echte serieuze relatie waarin ze zich kan laten zien als een volwassen vrouw. Een vrouw die de wereld aankan en niet wegloopt voor een paar kinderen en gehoor geeft aan haar liefde.

Je bekijkt het vanuit jouw positie. Je ziet hobbels en je wilt je dochter beschermen. Maar zij is mogelijk van mening dat je haar niet loslaat, dus niet klaar is om haar als een volwassene te zien.
Je zult vertrouwen moeten hebben in haar beoordelingsvermogen, eentje die in haar opvoeding door jullie is aangelegd. Daarbij zal ze zelf oplossingen moeten vinden hoe ze samen willen leven. Wil je als volwassene gezien worden, zal je ook als een volwassene je problemen moeten oplossen, zonder op de goedheid van je moeder te leunen.

Teveel bezwaren

Let ook op dat je niet teveel bezwaren maakt, want dan kan het zijn dat ze de relatie juist wel doorzet, omdat ze geen gezichtsverlies wil lijden en niet van haar moeder wil horen: ik had het je wel gezegd.
Je hebt nu een negatieve insteek gekozen. en dat weet ze. Ik denk dat het goed is om het even te laten betijen en dan tegen haar te zeggen: sorry dat ik alleen maar problemen zag, ik hoop dat dit een liefde is die jou waard is en ik vertrouw erop dat je dat zelf ook goed kunt beoordelen. en dan mag je er nog aan toevoegen, dat een kind voor een ouder altijd een kind blijft, dat je het liefste wil beschermen tegen alle mogelijke problemen die je maar kunt bedenken. Als ze dat kan accepteren en als je dan belooft dat je je zorgen voortaan niet meer zo negatief naar voren brengt, dan hoop ik dat de communicatie beter wordt.
het is belangrijk dat zij, als ze problemen of vragen ervaart, de vrijheid moet hebben om dat met je te bespreken en dan niet 'ik heb het je wel gezegd' over zich heen krijgt.
Elk mens mag ook verkeerde keuzes maken en daarop terugkomen; zoals je zelf ook gedaan hebt in jullie relatie. Die ruimte moet ze wel ervaren bij jou.

Tsjor

Dus hij woont nog bij ex

Is het echt zeker dat hij is gescheiden? Is hij niet gewoon aan het vreemdgaan? Het feit dat hij niet gewoon bij je binnenkomt als hij je dochter afhaalt maakt dat bij mij toch wel wat alarmbellen gaan rinkelen..

Mijn eigen (stief)dochter had vorig jaar een geweldige relatie met een persoon van 20 jaar ouder die (jullie raden het al) gescheiden was maar nog samen in een huis woonde met ex, of nee, toen aan het scheiden was, of eigenlijk die wilde gaan scheiden omdat hij nou zo'n toffe relatie met dochter had, of eigenlijk een hele nare relatie had, die een ex had die hem niet begreep, en die met haar zo goed kon praten en met zijn ex niet... En idd, dat huizengedoe is een goed excuus. Kan hij gemakkelijk zeggen dat hij wel een woning wil, maar niet kan vinden.
Gewoon, het standaardverhaal wat je ook hier op OOL nog wel eens tegenkomt.

Enfin, lang verhaal kort: hij bleek helemaal te niet gaan scheiden, zijn ex die helemaal geen ex was wist van niks, en het is allemaal nog heel naar en vervelend geworden.

Uiteindelijk is dochter weer losgekomen van deze persoon (die ook nog eens bij drie verschillende vrouwen kinderen bleek te hebben)...

En ja, ook wij hebben hierover (bij het begin v/d relatie) met dochter over gepraat. Zij was ook boos dat we hem niet meteen met open armen wilden ontvangen.

Ik denk wat je het beste kunt doen is toch blijven vragen of hij eens langskomt. Probeer er open over te praten, zodat ze je dochter wel bij jou haar vragen en problemen wil neerleggen. Hoe weet je dochter dat hij is gescheiden. Is dat echt zo? Of vertelt hij dat haar alleen maar. Heeft je dochter wel eens met de 'ex' gesproken?

zorgen

"En ik spreek idd mijn zorgen uit over de toekomst; als het mijn ex zou zijn en ik zou als moeder weten dat mijn jonge kinderen de helft van de tijd door een meisje van 19 opgevoed zouden worden, zou ik ook niet fijn vinden."

Dat je je zorgen maakt snap ik, maar wat je hier schrijft, snap ik dus niet. Maak je je echt zorgen over zijn ex? Dat het voor haar niet fijn is als er een 19-jarige in het leven van haar kind komt en dat jouw dochter te weinig van kinderen weet?

Ik denk dat je je moet beperken tot de zorgen die je hebt over je dochter zelf. Als je hier met je dochter over praat, waar gaat het dan over? Je schrijft dat ze vindt dat je hem niet accepteert. Zeg je dat ook zo letterlijk tergen hem? Vertrouw je hem niet? Je hebt hem pas 1 keer ontmoet, dus ik hoop dat je geen mening of oordeel over hem hebt uitgesproken.

Weet ze wat jouw zorgen zijn? En wat zijn die zorgen dan precies? En wat kan je dochter doen om die zorgen weg te nemen? Vertrouw je haar?

correctie

Te snel verzonden...

"Zeg je dat ook zo letterlijk tergen hem?"

moet natuurlijk zijn:

Zeg je dat ook letterlijk tegen haar?

andere kant

Zusje7691, het lijkt mij ook een heel lastige situatie. En ik kan me er ook best in inleven, al stond ik vroeger aan de andere kant (de dochter). Hoe stel je je op als moeder, als je zo graag wilde dat deze relatie er niet was? Als je denkt dat dit niet goed is voor je dochter? Als je bang bent dat ze nu veel gaat missen van wat haar leeftijdgenoten doen? Als je er niet aan wil 'meewerken'?

Ik kon mij zelf ook wel inleven in mijn moeder en vond het rot voor haar. Ik was iets ouder (jaar of 23 toen het van vreemdgaan van mijn vriend overging naar 'scheiding aanvragen en buitenwereld vertellen') en ik woonde niet thuis, alleen dicht in de buurt dus ik zag mijn ouders wel regelmatig. Vertelde ook niet veel van mijn privéleven, zeg maar, tot het uitkwam. Mijn moeder kende de man, 30 jaar ouder dan ik, wel een beetje.

Altijd heb ik de houding gehad: ik maak zelf uit wat ik doe. Tegelijkertijd vond ik het belangrijk wat mijn moeder vond / wat mijn ouders vonden en was ik heel bang voor het afkeurende oordeel van mijn moeder. En toch voelde ik dat het mijn leven was en dat ik echt helemaal zelf uit ging maken wat ik deed. Ik voelde me er slecht over dat ik een relatie had met een man met kleine kinderen die vreemdging. Dus ik voelde me wel een slecht mens. Maar ik had genoeg meegemaakt om te denken: nu mag ik met deze geweldige man zijn, ik wil liefde krijgen. Hij moet niet weg bij zijn gezin, maar ik denk maar even niet aan de toekomst en geniet zo lang het kan.

Toen het inmiddels wel een 'officiele relatie' was en mijn ouders ons in principe niet wilden ontvangen, ben ik een paar maanden nauwelijks met ze om gegaan. Op een gegeven moment (een maand of 4 nadat het bekend en 'officieel' was) zou er een feestje aankomen en werd besloten dat ik mocht komen maar mijn vriend niet. Toen ben ik boos geworden en hebben we aan de telefoon tegen elkaar geschreeuwd. Kijk, het was erg rot voor mijn ouders om een dochter te hebben die een man had die meerdere keren was vreemdgegaan, 30 jaar ouder was (hun leeftijd had dus), jonge kinderen had, met mij woonde terwijl de scheiding nog niet rond was. Dat besefte ik.
Maar het was nu eenmaal zo. Dit was hun dochter en zij koos dit.
Korte tijd later beseften mijn ouders ook dat mijn vriend erbij hoorde als ze mij niet af wilden wijzen. Ik was erg blij en opgelucht dat het in vrij korte tijd toen toch nog goedgekomen is.

Gek eigenlijk

https://www.nu.nl/achterklap/5910537/big-bang-theory-acteur-johnny-galecki-en-vriendin-verwachten-zoon.html

Dit leeftijdsverschil is nog groter, maar daar valt niemand over.

Knurf

Dat niemand er over valt zal er zeker mee te maken hebben dat de moeder van het vriendinnetje van Johnny hier niet meeleest.

jammer zeg

Hoe dan ook, ik vond het wel jammer dat er niemand meer reageerde, nadat ik mijn verhaal had gedaan.
Ineens is het stil.
Topicstarter, ben je er nog?

Neeltje

Begrijp ik het goed dat je niet meer samen bent met deze 30 jaar oudere man? Zo ja, hoe lang heeft het standgehouden?

Wat ik me (als ik zo vrij mag zijn) dan afvraag is, hoe komt zoiets tot stand? Want de meeste twintigers zien een vijftiger toch echt niet als potentieel partner maar gewoon als iemand van de generatie van hun ouders. Hoe komt het toch dat sommige vijftigers dan blijkbaar wel aantrekkelijk genoeg zijn voor sommige twintigers.. dus wat is er nodig om het überhaupt als optie te zien? (Oprecht benieuwd.)

Hemel

Ik vrees dat je maar een paar dingen kunt doen.

De eerste is hem de hemel in prijzen. Dat was de tactiek van mijn vader destijds bij mij ( bij elk fout vriendje).
Mijn moeder wilde nog wel eens kritisch zijn, maar mijn pa prees iedereen de hemel in. Zoals Wim Sonneveld zei: ik prees hem regelrecht zijn graf in.
Dat hij die tactiek hanteerde heb ik natuurlijk pas veel later ontdekt.

Zodra je teveel tegengas geeft, drijf je je kind in zijn armen. Ik heb meerdere voorbeelden gezien. Want niets heeft meer aantrekkingskracht dan een verboden liefde.

Het tweede is om wel in gesprek te blijven. Vragen stellen zonder ondertoon, maar wel de vragen die in haar hoofd blijven zitten. Noem het maar zaadjes van twijfel zaaien. Dingen waar ze over na kan gaan denken.
Maar niet teveel doorgaan op het punt. Aanstippen en weer loslaten.

Het derde is steeds laten merken dat ze altijd op jou terug kan vallen. Altijd. Wat er ook gebeurt. Zodat ze weet dat als een van de zaadjes van twijfel uitgroeit tot een serieuze probleem, dat ze altijd bij jou terecht kan. Zonder een ' ik zei het toch'.

Probeer ook regelmatig een leuke activiteit samen met je dochter te doen, zodat je jullie band samen positief kunt versterken. Dagje uit, concert, filmpje. Het liefst dingen waar je niet continu in gesprek bent, maar waar je samen plezier maakt.

Als je geluk hebt zal je dochter ontdekken dat ze beter kan kiezen voor een meer gelijkwaardige relatie. Als ze toch doorzet, dan heb je in elk geval de relatie met je dochter gered. En vermoedelijk, ooit op een dag zal de relatie weer eindigen. Want relaties met grote leeftijdverschillen hebben een enorm grote kans van scheiding. Het is dan vooral te hopen dat er nog geen kinderen bij zijn gekomen.

Maar nogmaals: op dat laatste heb je toch geen enkele invloed. Ik ken weinig voorbeelden van foute relaties waarbij kinderen die beëindigd hebben omdat hun ouders dat een slecht idee vonden. Integendeel.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid, want het lijkt me heel moeilijk. Ik heb zelf een dochter van die leeftijd en het is een scenario dat je echt liever niet wil.