Op kamers... en de kamer thuis?

hmm

Anderhalf jaar nadat we 'verkering' kregen kreeg mijn 'verkering' een flat met drie slaapkamers. Eigenlijk kwam die flat anderhalf jaar te vroeg omdat hij ergens in de kost was en ik vanaf mijn ouderlijk huis prima bij mijn studie kon komen.

We hebben het wel gedaan en toen een beetje half/half samengewoond. Na mijn studie trok ik definitief in maar ik heb dus nooit op mezelf gewoond en dat vind ik niet erg, het liep nu eenmaal zo.

Ik was de laatste en ik woonde de laatste 7 jaar op zolder en dat is gewoon zo gebleven. Mijn kleine kamertje waar ik vanaf geboorte zat had mijn moeder al ingepikt (mijn behang zit er nog steeds op).

Ik had in jouw situatie dat kamertje van je dochter wel veranderd denk ik en er een algemene logeerkamer van gemaakt. Dat ga ik ook doen als de jongens er uit gaan. Ze mogen er gewoon slapen als ze er minder dan alle weekenden verblijven maar dan is het niet meer alleen hún kamer

Jongste heeft wel de kleinste kamer maar ik zou hem niet in de kamer van zijn broer laten intrekken denk ik, dat lijkt me een te grote verbouwing voor een te korte tijd (maar dat denk ik nu). Misschien doen we het wel als er geen behang etc gedaan hoeft te worden en het gewoon een kwestie is van de kleding verhuizen

Hier

Onze oudste kinderen zijn eerst tijdelijk het huis uit geweest: master in het buitenland, stage in het buitenland, uitwisseling... dat soort zaken. Dus we wisten van te voren dat ze weer terug zouden komen of waarschijnlijk terug zouden komen.
Mijn dochter besloot na haar master om te gaan promoveren dus toen wisten we dat ze in elk geval de komende jaren niet meer terug zou komen. Echter als iemand in een ander land studeert dan is het toch wel handig dat ze ook in het ouderlijk huis nog een vaste plek hebben omdat ze de vaak lange vakanties dan thuis doorbrengen. Mijn dochter deelde een kamer met middelste dochter. Toen ze voor langere tijd wegging hebben we er voor gekozen om middelste dochter haar eigen kamer te geven en jongste dochter en oudste dochter te laten delen. Oudste dochter had dus gewoon een bed en haar spullen daar.
Daarna ging oudste zoon het huis uit maar hij kwam nog vaak de weekenden terug. Hij deelde een kamer met zoon 2 en dat hebben we gewoon zo gelaten want dat vonden beide jongens prima.
Toen zijn we zelf gaan verhuizen. Dochter 2 bleef achter in het huis omdat ze haar studie af moest maken (huis verkocht aan schoonzus en man) en ging later op zichzelf wonen.
In het nieuwe huis er dus wel voor gezorgd dat de drie uitwonende kinderen een vaste slaapplek hadden vanwege de lange afstand en de lange vakanties.
Door de jaren heen zijn die slaapplekken wel veranderd en ze hadden door de verhuizing hier ook geen andere spullen meer.

Verder heeft het er ook mee te maken hoe ze uit huis gaan. Onze middelste zoon is inmiddels getrouwd en heeft een kind. Ze hebben eerst 1,5 jaar bij ons in gewoond omdat ze nog geen eigen huis konden krijgen maar inmiddels hebben ze een flat bij ons in de buurt. Omdat ze vlak in de buurt wonen logeren ze hier nooit (behalve kleindochter) en het is te hopen dat dit een permanente verhuizing is. Een kamer in stant houden heeft dan geen enkele zin. Een kind wat echter gaat studeren zal zeker in het begin vaak thuis komen dus dan is het logischer.

Afstand speelt ook mee. Drie van onze kinderen wonen verder weg dus als ze komen dan komen ze vaak voor langere tijd. Onze dochter heeft een man en zoon en straks nog een tweede kind dus dan moet je echt ruimte maken. Straks als ze gaat bevallen dan wil ze hier weer een paar maanden komen en dan ruim ik wel een kamer in voor haar. Er is hier altijd een slaapplek beschikbaar uiteraard maar ze hebben hier geen vaste kamers of zo.

En we hebben dankzij twee inwonende nichtjes nog steeds meer mensen dan kamers dus delen zal toch wel moeten.

Bij mij...

Ik had een heel grote mooie kamer voordat ik op kamers ging. Ik trok toen bij mijn vriend in. Die huurde een kamertje boven bij iemand, en met z'n tweeën hebben we toen de complete bovenverdieping gehuurd. Na een jaar kregen we een studentenflat en zijn we daar ingetrokken. In het begin zaten we meer thuis dan op onze kamers en langzamerhand is dat omgekeerd. En ergens in die periode heb ik die mooie grote kamer afgestaan aan mijn zus. Ik kreeg toen samen met vriend haar oude kamer, maar met een twee persoonsbed en klerenkast was die kamer vol. Dus dat was dus meteen het einde van mijn eigen oude slaapkamer thuis.

Ik kan het me niet precies meer herinneren, maar ik vermoed dat mijn zus op het moment dat ik de deur achter me dichttrok meteen mijn kamer heeft geclaimd. Dat heeft echter blijkbaar ook geen indruk gemaakt, aangezien ik daar totaal geen herinneringen meer van heb.

Omdat wij ook niet echt om de hoek wonen en nog lange tijd op z'n tijd een paar nachtjes bleven slapen, heb ik wel nog lang een eigen logeerkamer gehad bij mijn ouders. En toen de kinderen kwamen kregen zij ook een gezamenlijke eigen kamer. Dat voelde toch wel fijn. Ikzelf heb de lange tussenfase dus juist heel erg fijn gevonden.

en bij ons

Toen ik ging studeren en op kamers ging bleef mijn kamer min of meer zoals die was, niemand had hem nodig en er waren toch al meer logeerkamers dan nodig. Ik kwam elk weekend thuis. Anderhalf jaar later ben ik getrouwd en kregen mijn man en ik een huurappartementje. Toen is het wel een logeerkamer geworden.
Nu hier. Oudste zoon is vertrokken, heeft al zijn spullen meegenomen en zijn kamer is nu gemeenschappelijk gebruik. Wel in overleg want tv kijken of playstation gaat niet samen met studeren voor een examen of het logeren van opa. De thuiswonende kinderen vinden dit een prima gebruik van die kamer en zelfs die een kamer moeten delen hebben niet gevraagd om deze kamer. Hier slapen van oudste zoon komt niet ter sprake, hij wil niet thuiskomen (niet eens om brieven op te halen) en heeft zijn nieuwe adres niet aan ons gegeven (maar wil wel minstens 400 euro per maand van ons ivm levensonderhoud/ huur/ studie)

En bij mij

Ik was de oudste (van 3), en ben gelijk bij het begin van mijn studie op kamers gegaan. Samen met 2 klasgenoten die naar dezelfde uni gingen, één van die 2 had via-via een 4-kamer flat gevonden. Dus allemaal een eigen kamer, en samen woonkamer/keuken/douche etc. Door loting werden de kamers verdeeld, ik kreeg helaas de kleinste (2.20 x 3.50 of zo). Ik heb er ruim 5 jaar gewoond. Thuis bij mijn ouders bleef mijn kamer min of meer intact, behalve dan dat mijn spullen (bed en bureau) natuurlijk mee verhuisden naar mijn studentenkamer. Ik kan me echt niet meer herinneren wat daarvoor in de plaats kwam, ik denk een logeerbed. Na een paar maanden waren de weekenden thuis ook niet echt vaak meer, en toen ik verkering kreeg in de winter waren we samen denk ik iedere maand één weekend bij mijn ouders, één weekend bij zijn ouders, en verder samen bij hem of bij mij of elders...
Halverwege mijn studie verhuisden mijn ouders naar een compleet andere stad, en was er in het nieuwe huis gewoon een logeerkamer. Of eigenlijk 2, want ook mijn broer was inmiddels uit huis. En die logeerkamer is er nog steeds, nu voor de kleinkinderen...

Hier duurt het nu nog maar anderhalf jaar voor oudste gaat studeren. Hoe we het dan doen zien we dan wel weer. Maar de ruimte is er om zijn kamer gewoon zijn kamer te laten blijven. Jongste gaat een jaar daarna, maar ergens verwacht ik dat die misschien langer thuis zal blijven wonen.

Ginny - en anderen

Leuk om al die verhalen te lezen! Laat ik dus de tussenfase waarderen dank voor de tip Ginny.

Net als bij Jaina

Zoon in het buitenland. Nog onduidelijk waar hij volgend jaar zal zijn, maar dit jaar brengt hij de grote vakanties 'gewoon' bij ons door. We hebben zijn kamer niet veranderd, maar uiteraard kunnen er wel mensen logeren. Dat was ook al zo toen hij nog thuis woonde, dat hij bij jongste op de kamer sliep als we gasten hadden. Ik zou eerlijk gezegd ook niet weten wat we zouden moeten veranderen. Het is niet alsof het pijnlijk is voor ons o.i.d. We hebben ook niet direct een betere bestemming voor zijn kamer. Misschien toch maar een tafeltennistafel?

En wat als er te weinig kamers zijn?

Kind 1 gaat waarschijnlijk vanaf volgend schooljaar op kamers om te studeren.
Zeker in het eerste jaar zal dit kind de meeste weekenden en de vakanties bij ouder zijn.
Kind 2 slaapt door omstandigheden bij ouder op de kamer.
Moet kind 1 de kamer vrijmaken voor kind 2, zodat kind 2 een eigen kamer krijgt.
Kind 1 zal dan bij ouder op de kamer moeten.

Pubermoeder

Als ik het goed begrijp gaat het hier om een éénoudergezin met twee slaapkamers? In dat geval zal ik inderdaad de kamer van oudste vrijmaken zodat het jongste kind niet alle dagen bij die ouder op de kamer moet. Oudste heeft dat voordeeltje dus al langer gehad en slaapt doordeweeks alleen. Vind ik wel zo eerlijk.

Als ik de situatie niet helemaal begrijp moet je het even uitleggen

Plus

Iedereen (van de drie) slaapt dan dus een groot aantal van de dagen alleen dus dat lijkt mij verreweg het eerlijkst in plaats van een kamer die leegstaat en één van de drie die ALTIJD alleen slaapt en dat dus ook al een periode (hoelang) heeft gedaan.

pubermoeder

ik heb wel de neiging om dat voor te stellen (kind 2 eigen kamer en dan kind 1 bij moeder de keren dat kind 1 thuis slaapt), maar van hieruit kan ik de situatie natuurlijk niet goed bekijken. Wat zijn die "omstandigheden "bv. Wel dat blijkbaar kind 1 een eigen kamer heeft gehad en dan zou je kunnen concluderen dat het logisch/ eerlijk is dat kind 2 nu een eigen kamer krijgt (bovendien heeft kind 1 al ergens anders ook al een eigen kamer). Kan er geslapen worden op een bank in de woonkamer? Is hier wel gedaan (kind 2 moest dan zijn kamer afstaan als opa kwam logeren). Probeer het ieg in overleg met beide kinderen te doen

geen eigen kamer meer

Mijn plek weg = mijn reden weg om vaker of langer op bezoek te gaan.

hier

Bij mijn ouders hielden we (3 kinderen, allemaal op hun 18e studeren en op kamers) eerst onze kamers, ik ben de jongste en had de grootste kamer dus geen reden om te schuiven. Die kamers werden in de loop der tijd wel wat "neutraler", geschikt als logeerkamer en mijn ouders gebruikten ze ook meer als hobbykamers. Na een renovatie werd 1 kamer badkamer en werd verder alles ook opgeknapt, maar toen waren we al een jaar of 10 het huis uit.
Ik denk dat hier als oudste de deur uit gaat de kamers wel gescoven worden, jongste heeft een kleine kamer. Die wordt dan wel goed ingericht voor oudste zodat ze hier wel lekker kan blijven. Ze schelen 4 jaar en 5 "schooljaren" dus het is wel de moeite waard om nog te wisselen.

Mijn oude kamer

Mijn meisjeskamer was net helemaal opgeknapt, drie maanden later ging ik met mijn vriend (nu man) samenwonen.

Nu, 24 jaar later, is hij nog steeds zoals hij was. Ik heb er nog één keer geslapen, toen het parket in ons huis gelakt werd en ik in verband met de ongezonde dampen met onze 3 maanden oude baby ergens anders moest slapen. Ik voelde mij echt een tienermoeder, in mijn oude eenpersoonsbed, en mijn vader die me nog even in kwam stoppen.

Mijn 18-jarige dochter heeft latente plannen om op kamers te gaan. Zij verwachtte dat haar kamer blijft zoals hij is, was ook wat verbolgen toen ik zei dat wij die zouden inpikken. Wij hebben een klein hokje waar alleen een bed in past, ik heb niet eens nachtkastjes, haar kamer is best groot. Ik zou dan wel die kamer naar haar smaak inrichten, al was het maar omdat ik van behangen houd en haar een gezellig plekje gun voor als ze dan weer eens hier is.

skik

skik

bij mij

Hoewel mijn oudste zus een jaar in het buitenland zat voordat ze ging studeren en tijdens de studie thuis bleef wonen, was ik degene die als eerste uit huis ging, op kamers.
Mijn jongste zus kreeg al vrij snel mijn kamer, zij had de beschikking over twee piepkleine kamertjes (de ene zelfs kleiner als 2x2) en ik kreeg haar slaapkamer (die waar net een bed in past).
Later, toen mijn zus uit huis was, was de zolderkamer logeerkamer geworden en zo voelde het toen ook: logeren.

hier

Hier waren zus en ik in 1 jaar het huis uit. Nog geen twee jaar later zijn mijn ouders verhuisd.
Mijn kamer is niet ingepikt, maar of deze hetzelfde gebleven is gedurende die 2 jaar weet ik niet. Volgens mij ben ik er namelijk nooit meer binnen geweest.
Mijn moeder kennende wel en mij kennende heb ik wel alles goed leeggehaald voor ik wegging.
Hier was het dus voor allemaal een hele snelle aftrek van de pleister.

In mijn eigen gezin ben ik bijna zover. Ik denk dat voor het gemak de kamers nog een jaar of 2 hetzelfde zijn, totdat ze echt op zichzelf wonen. Denk dat er daarna een verhuizing volgt naar een kleiner huis.

Ik vond het overigens een heel gek gevoel dat mijn ouders zonder mij gingen verhuizen; dat ik daar geen deel meer van uitmaakte. Daardoor was ik namelijk mijn ouderlijk huis kwijt. Het andere huis ken ik nu wel als het huis van mijn ouders, maar het voelt niet als een thuis uit het verleden.

Ander huis - geen ouderlijk huis meer

Mokka - zo voelde het voor onze niet- meeverhuizende kinderen ook, ze hebben geen geschiedenis met onze huidige woning. Een goede vriend van me had ons daarop al voorbereid, maar ja die verhuizing was noodzakelijk ivm werk.

Bijzonder is wel dat ons vorige huis in de familie is gebleven. Eerst kocht onze dochter het van ons, en onlangs kocht haar broer het van haar. Hij slaapt nu in de kamer waar hij ooit zelf werd geboren. Is tussendoor wel een paar jaar weg geweest hoor, en het hele huis is grondig gerestyled.

Het is apart dat je, als je in een huis waar je ooit woonde even ter bent, ineens de tijd van toen weer 'voelt'. Hoe de trap loopt, waar lichtknopjes zitten, de lichtinval in de kamer.

Pubermoeder

Het meest eerlijke lijkt mij dat zoon 2 dan die kamer krijgt. Als zoon 1 komt logeren kan hij dan of bij zijn broer op de kamer slapen of eventueel in de woonkamer. Als dat laatste niet zo handig is ivm afwijkend dag/nacht ritme waardoor jij 's avonds of 's ochtends niet goed van de woonkamer gebruik kan maken kan jij dan altijd nog jouw kamer voor het weekend afstaan en in de woonkamer gaan slapen. Het meest handige lijkt me om de broers samen te leggen voor het weekend maar uit jouw verhaal lijkt alsof dat geen optie is. Ik zou echter die kamer wel aan zoon 2 gunnen. Dat lijkt me het meest eerlijk.

Tonny

Drie van onze kinderen hebben ook nooit in dit huis gewoond. Gekke gedachte inderdaad. Ons vorige huis is nu van mijn schoonzus en zwager. Echter met dat huis had ik ook niet zo'n speciale band. Een echt ouderlijk huis is er niet. Ik heb sinds de geboorte van mijn oudste twee in 11 verschillende huizen gewoond en in 3 landen (of 4 als ik een verblijf van 8 maanden in een 4de land meereken). In sommige huizen wel een redelijk lange periode en in andere huizen heel kort. Klinkt heel onstabiel als ik dat zo opschrijf al voelt het helemaal niet zo.

Pubermoeder

Met het vertrek van kind 1 heeft kind 2 natuurlijk alle recht op die kamer. Ik zou er dus geen problemen mee hebben om kind 2 bij moeder op de kamer te laten logeren. Misschien heeft hij zelf wel liever een stretcher in de huiskamer.

Je kamer

Als je kind nog elke maand een weekend terugkomt zou ik de kamer gewoon intact laten als je daar ruimte voor hebt.
Je geniet er toch ook weer van als ze even 'als voorheen' gewoon weer bij je zijn?
Mijn kamer werd overigens door mijn moeder direct opgedoekt want was een aan het huis gebouwde fietsenschuur die voor mij aangekleed was zodat ik ook een eigen kamer kreeg om te studeren en waar mijn piano geen overlast gaf voor de rest. Dus die werd weer fietsenschuur.
Dat was minder leuk dat ze ook direct 'mijn' piano bleek te hebben verkocht. Maar ik had er ook echt geen plek voor gehad op mijn zolderkamertje driehoog achter zonder hijsbalk.

Vroeger en nu

Bij mijn ouders thuis: mijn zussen zijn 6 en 4 jaar ouder. Toen de middelste het huis uitging (oudste was al weg) kreeg ik de kamer van de middelste. Mijn kamer werd getransformeerd tot kantoortje van mijn moeder. Mijn vader was freelancer en werkte op zolder, mijn moeder typte en kopieerde in het kantoortje. Tevens naaikamer, dan werd de typemachine aan de kant gezet. Toen ik het huis uitging, op mijn 20ste, waren mijn ouders daar nogal opgewekt onder. Eindelijk iedereen het huis uit. Ik moest ook al mijn spullen meenemen. Achteraf zelfs mijn slee. Daar kwam ik achter toen ik hem voor mijn kinderen wilde hebben. "Sorry, die is naar je zus gegaan, had je hem maar gelijk mee moeten nemen." Ik was ontzet. Alsof je als 20-jarige met een kamer van 5 bij 3 een slee kunt gebruiken... Uiteindelijk is de slee wel weer naar ons toegekomen, maar toen waren mijn eigen kinderen al te oud voor een slee. Mijn zussen zijn allebei nog een periode teruggeweest nadat ze op kamers waren gegaan. De een omdat ze teruggehaald was vanwege gedrag wat mijn ouders niet acceptabel vonden (ze ging uit en had vriendjes...), de ander moest overbruggen bij mijn ouders tot ze weer iets voor zichzelf had. Mijn vertrek was definitief. Ik heb in totaal ruim vier jaar alleen gewoond, waarvan 2 op kamers in een huis met meer kamerbewoners en bijna 3 jaar in een zelfstandig flatje.

Mijn man heeft ook op zichzelf gewoond. Een periode met een vriend op een etage en een periode op kamers in een huis met andere kamerbewoners. Ik meen dat hij nog even bij zijn vader heeft gewoond tussendoor.

Mijn dochters zijn nu in het stadium dat ze half op eigen benen staan. De jongste studeert in een andere provincie en heeft daar een kamer, de ander woont officieel nog thuis, maar is er eigenlijk nooit meer. Het lijkt heel goed te gaan tussen haar en haar vriend, maar ze wil zich nog niet inschrijven op zijn adres, om voor ons begrijpelijke redenen. Omdat het nog niet duidelijk is of ze ooit wel voorgoed met haar vriend gaat samenwonen, blijft haar kamer nog van haar. De jongste is nog heel vaak thuis, in haar eigen kamer.

Hiewr nog niet aan de orde..

..Oudste zoon is 15.
Heeft een grote slaapkamer.
Jongste zusje van 8 aast nu al vast op zijn kamer voor als hij op kamers gaat.
Terecht vind ik. Dus als oudste over 3 jaar uit huis gaat (zeer waarschijnlijk) krijgt jongste zusje zijn kamer.
Haar kamertje wordt dan zijn kamer als hij thuis komt in de weekenden.

Meteen!

Als mijn zoon van 22 en vriendin hier zullen vertrekken, wordt hun zolder meteen ingenomen door broer van bijna 18. En jongere zus van 15 schuift vervolgens diepgelukkig door, want zij heeft een hele kleine kamer. Die hele kleine kamer wordt strijk/mini logeerkamer.

Uit huis

Ik ben benieuwd wanneer mijn kinderen het huis gaan verlaten, mijn dochter studeert op steenworp afstand van ons huis en wat zoon beterft we wonen zo dicht bij allerlei opleidingen die hem interesseren, wat dat betreft hoeven ze niet weg. En we wonen ook ruim genoeg om er een was/strijk/naaikamer en een studeerkamer er op na te houden. Mijn dochter zei het al zelf: "Ik ben veel te verwend met mijn kamer, zo zonnig en mooi uitzicht, thuis is het gezellig, ik heb helemaal geen zin om het huis uit te gaan. En het is ook nog eens heel duur." Misschien moet ik haar kamer maar aan haar verhuren.

Zelf wa ik de jongste thuis en mijn ouders hadden geen emplooi voor mijn kamer, dus die is heel lang gebleven zoals-ie was.

verhuizen

Toen mijn broer en ik op kamers gingen bleven onze kamers intact, mijn ouders hadden daarnaast ook nog een logeerkamer. Na een jaar ongeveer zijn zij echter verhuisd, naar een huis met slechts 1 logeerkamer. Daar sliep ik af en toe als ik "naar huis" kwam . Mijn broer kwam in die tijd nagenoeg nooit meer naar het ouderlijk huis, mijn ouders gingen vaker bij hem op bezoek.
Nu zijn mijn ouders verhuisd naar een huis met twee logeer/hobbykamers. Hier overnacht mijn gezin regelmatig, mijn broers gezin meestal met kerst een keer per jaar.

Mijn oudste gaat over een jaar of drie uit huis vermoed ik. Ik denk wel dat ik zijn kamer intact hou, maar zelf ook voor hobby (tekenen schilderen) ga gebruiken. Als hij dan komt "logeren" (bijvoederen/studeren) in de weekenden is het zijn ruimte, maar als hij weg is kan ik de ruimte benutten. Het is de grootste en lichtste slaapkamer in huis.

Mijn jongste heeft ook een ruime kamer en is daar erg aan gehecht (behang/gordijnen/wastafel etc.) dus die zie ik niet zo gauw naar de kamer van oudste willen verhuizen.

Voor de komende 12 jaar (tot na de studietijd van beiden); ik zou graag wel willen dat ze zich welkom blijven voelen, de veilige haven ervaren, dus ik zou niet zo snel genegen zijn om de kamers echt anders in te richten. Mijn man aast nog op een kamer om met zijn treinenhobby aan de gang te gaan na pensionering, maar voordat dat zover is zijn we die 12 jaar al verder. Ik mag hopen dat onze kinderen dan banen en huizen hebben en dat zou voor mij de omslag zijn om dan inderdaad allebei (man en ik) een hobbykamer te kunnen inrichten.

Met logeermogelijkheid, dat dan weer wel. Wij wonen in een uithoek, en ik merk aan de woonsituatie bij mijn ouders of bij mijn schoonouders dat het echt fijner is als je voldoende fatsoenlijke slaapgelegenheid hebt voor kinderen en kleinkinderen. Wel of niet blijven overnachten hangt ook van een fijn eigen plekje en fatsoenlijke bedden af, i.p.v. een luchtbed in een schuur of een stretcher in de woonkamer.

Op kamers vanzelfsprekend?

Het valt me op dat voor iedereen het Op kamers gaan een soort vanzelfsprekend is. Ligt dat aan jullie woonplaatsen? Waar ik vandaan kom, was het dat ook, maar nu wonen wij voor een aantal universiteiten redelijk centraal. Ik vind het dus eigenlijk nog niet nodig, zeker met het afschaffen van de basisbeurs.
Zou dat op Kamers gaan nu ook minder gaan worden met het nieuwe leenstelsel?
Toevallig hadden we met dochter (4 VWO) hier van de week een discussie over en die had bedacht dat ze hier 200 km vandaan rechten wilde gaan studeren. Nu hebben wij 2 universiteiten in de buurt op een half uur rij-afstand waar dat kan, dus ik vind dat onzin. Heb dat ook aan haar gezegd. Dat we wel het collegegeld, boeken en kost en inwoning (bij ons) betalen, maar dat ze de rest zelf op moet hoesten dan.
Zoon zie ik trouwens voor zijn dertigste niet vertrekken, die vindt het allemaal wel prima zo, die wil trouwens ook naar de universiteit op 5 minuten fietsafstand.

Wat mij betreft níet

Hier ook een ruime keuze aan opleidingen, dus ik ga er vooralsnog vanuit dat wie het huis uitgaat ook zijn onderdak kan betalen.
Oudste gaf van de week trouwens aan dat ie op zijn 20e wel op zichzelf wil gaan wonen. We gaan het zien.

Op kamers niet vanzelfsprekend

Op kamers gaan is voor mij ook niet vanzelfsprekend maar ooit gaan ze toch het huis uit. Geen van onze kinderen is gelijk op kamers gegaan. De drie kinderen die wel op kamers zijn gegaan hebben dit pas gedaan in een latere fase van hun studie omdat ze een opleiding verder weg gingen doen waardoor ze onmogelijk meer thuis zouden kunnen wonen.