Online daten echt van deze tijd?
Ik ben benieuwd wat ouders vinden van het online daten van hun kinderen. Eigenlijk van jong volwassenen. Je ziet en hoort het zoveel. Onze eigen kids hebben ook op dating sites gestaan. Onze dochter destijds rond de 18 heeft een relatie van anderhalf jaar gehad en onze zoon heeft ook verschillende dates gehad. Het is echt van deze tijd. Maar wat is jullie ervaring met je eigen kinderen? Vinden jullie de “ouderwetse” manier fijner als ouders, of vinden jullie het helemaal bij deze tijd passen? Ben benieuwd na meningen en ervaringen.
Ik geloof niet dat mijn dochter van 18 al via een app heeft geswiped of op een dating site heeft gestaan. Tot nu toe kwamen de vriendjes toch nog ouderwets organisch via school en/of hobby. Maar dat zal niet bij iedereen zo zijn. Het is inderdaad veel meer van nu en meer ingeburgerd. Als ouder heb ik geen oordeel over "hoe" de relatie tot stand is gekomen - als kind maar gelukkig is met partner met ik tevreden.
Ik zie dat iedereen aan online daten doet. Daar zit echt geen leeftijdsgrens meer aan. Mijn collega van 60+ heeft op een speciale seniorensite nog een leuke partner gevonden.
Gevaar bij jongeren is wel dat ze de online wereld op dit gebied nog niet goed kennen vaak. Zeker als ze nog weinig ervaring hebben met relaties en vriendjes. Dat ze te makkelijk alles geloven en minder snel de gevaren online zien. In het echt zie je natuurlijk dat Lenn echt 15 is ipv Leonard van 50 zeg maar. En denk ook aan zaken als opnames, versturen van seksuele content van zichzelf. En dat het online een stuk minder serieus is (meervoudig daten is heel normaal). Stukje mensenkennis moet je echt offline opdoen om online goed te kunnen filteren! Ga dus in gesprek met haar over gevaren. Altijd afspreken in het openbaar (drankje op het terras), laten weten waar bent, vooraf foto uitwisselen etc.
Ik zie het helemaal niet als iets van deze tijd. Het was 15 jaar geleden al normaal. Ik heb zelf mijn partner 12 jaar terug zo leren kennen, mijn broer heeft zijn vrouw 15 jaar terug zo ontmoet en ik ken nog vele andere (succesvolle) voorbeelden. Dus volgens mij bestaat het al een hele tijd en is er niks nieuws aan.
! Ga dus in gesprek met haar over gevaren. Altijd afspreken in het openbaar (drankje op het terras), laten weten waar bent, vooraf foto uitwisselen et
onze dochter is onder tussen al een paar jaar ouder en heeft een relatie en woont samen. Het is dus al een paar jaar geleden die relatie. Ik noemde het alleen als voorbeeld. Ben gewoon benieuwd na ervaringen en meningen. Mijn neefjes en nichtjes doen het ook online en zijn jonger. Daar zie ik bij mijn zus soms best veel zorgen. Vandaar ook mede de vragen.
Ik heb zelf mijn man leren kennen via een datingsite 16 jaar geleden en mijn vader is ook op die manier aan zijn huidige vrouw gekomen. Ik zou er dus helemaal niet van op staan te kijken als mijn kind op die manier aan een partner zou komen. Het zou mij ook niet uitmaken als het maar een fijne partner is voor mijn kind. Ik geloof ook niet dat mijn ouders er perse iets van vonden dat ik hem had leren kennen via het internet.
De gevaren van internet nemen we mee in de opvoeding, dus ik neem aan dat ze tegen die tijd wel verstandig genoeg daar voor is. Ze is nu nog klein, dus we hebben nog flink wat jaren voor ze gaat daten.
Ik zou het niet fijn vinden, terwijl ik zelf mijn man via een datingsite heb leren kennen.
Dat is toch niet specifiek van deze tijd? Mijn moeder heeft haar man 16 jaar geleden al ontmoet via Relatieplanet.
Verder vind ik er niet zo veel van. Hoe meer manieren om liefde te vinden, hoe beter.
Ik heb niks te zeggen over of te vinden van mijn dochter van 23.
Zelf ken ik mijn man van een datingsite, 2016. Ik heb in de jaren '80 en '90 wel eens een contactadvertentie in een krant gezet onder nr. Dan kreeg je een week later dus een enorme enveloppe vol reacties en foto's. Was ook best leuk en net zo persoonlijk/onpersoonlijk/spannend/ontluisterend als online daten nu. Maar het ging wel een beetje traag dus 
Ik zie het in mijn omgeving niet bij pakweg 16-jarigen. Die komen meestal gewoon mensen tegen op school, in de buurt, bij hobby's, bij feestjes, ...
Maar ik heb mijn man 18 jaar geleden online op een forum leren kennen.
Het werd pas iets toen we elkaar live spraken. Tot die tijd - heeft maanden geduurd - was hij gewoon een leuke kennis met wie ik gewoon een keer live wou afspreken.
Ik heb mijn man via een app leren kennen, maar dat is al 10 jaar geleden 
ik zou het (dus) niet zo spannend vinden als mijn kind zit te swipen. Ik heb er toen een leuke tijd mee/door gehad.
Mwoah ik heb 100% meer gedate dan mijn drie x zo jonge zoon die al drie verkering heeft die hij in real life heeft leren kennen. (en 100% is niet 1 maar loopt in de tientallen).
Dat gezegd hebbende: ik vind het voor mijn zoon fijn dat hij zo zijn vriendin heeft leren kennen. Ik ben daten toch een rare manier van elkaar ontmoeten gaan vinden. Ik date nu niet meer, maar bij de appie kom ik ze ook niet tegen en in mijn vak en hobbies zie ik voornamelijk vrouwen.
Online daten bied juist (extra)kansen voor mensen van 30+. Tot ruwweg 30 jaar heb je vaak het grootste sociaal netwerk, omdat je veel op pad bent voor school, stage, studie, bijbaan, uitgaan, vakanties met vrienden, op kamers wonen, natuurlijk geldt alles van het bovenstaande niet voor iedereen. De een pakt hier meer dingen van mee dan de ander.
Op iets oudere leeftijd wanneer je echt aan het werk bent zonder veel van deze extra activiteiten is het na mijn idee lastiger om een partner te vinden. Ook omdat veel mensen op die leeftijd vaak al een partner hebben. En je toch algemeen genomen je meer in dezelfde kring/groep mensen begeeft.
Als je niet (meer) van uitgaan houd( op oudere leeftijd) zijn de kansen een stuk kleiner, omdat veel relaties zeker in het dorp/platteland toch ontstaan vanuit het uitgaansleven/verenigingsleven. En via dating apps.
Toch geef ik zelf de voorkeur voor ontmoeten in “Het Wild” voor mijn gevoel heb je dan veel sneller al in de gaten hoe iemand is.
Mijn oudste (22) heeft nu twee partners gehad. Met eentje loopt de relatie nog, ruim half jaar nu. Beide via Bumble leren kennen. Prima, wat mij betreft.
Vroeger had je geen online, maar wel advertenties in de krant of de supermarkt (zonder foto). Ik vond dat altijd erg wanhopig. Dat er dan een briefje hing met 'man 40 jaar zoekt vrouw'. Alsof er dan mensen daadwerkelijk dachten 'verrek, ik zoek nog een man, deze anonieme kerel ga ik bellen'. Ik kon mij niet voorstellen dat mensen dat echt deden.
Ik heb geen ervaring met online daten. Ik was ook nooit actief op zoek, maar toen ging ik tijdens een vakantie naar een museum en daar kwam ik mijn inmiddels man tegen. Heel burgerlijk, maar het klikte vanaf moment één enorm. Ik zou er overigens niet op tegen zijn als mijn dochter t.z.t. online iemand zou leren kennen.
Izza schreef op 01-11-2023 om 14:20:
En dat het online een stuk minder serieus is (meervoudig daten is heel normaal).
Wat is er verkeerd aan meervoudig daten? Ik zie het meer als een manier om efficiënter te daten.
Je zou daten een beetje kunnen vergelijken met een sollicitatieproces. Als je op zoek bent naar een baan, dan solliciteer je meestal ook op meerdere banen tegelijk. Dan ga je ook niet wachten totdat je voor de ene baan wordt afgewezen voordat je op een andere baan gaat solliciteren. En werkgevers weten ook dat veel sollicitanten meerdere sollicitaties hebben lopen.
Als je op zoek bent naar een relatie, dan ga je ook meestal eerst een aantal keren vriendschappelijk daten voordat je echt een relatie begint. Waarom zou je dan wel wachten tot je op een gegeven moment wordt afgewezen of de ander afwijst voordat je met een andere persoon gaat daten?