Onhanteerbare dochter
Goedemiddag,
Wij weten ons geen raad meer met onze dochter (18) en zouden graag tips en oplossingen horen van mensen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten.
Ik zal kort de situatie schetsen; onze dochter van 18 jaar heeft sinds 5 maanden een nieuwe vriend. Sinds dit moment is ze onhanteerbaar voor ons geworden. Volgens ons komt dit mede door de totaal andere opvoeding die haar vriend heeft gehad. De ouders van deze jongen vinden het bijvoorbeeld normaal dat hij niet werkt, niet naar school gaat en zich met drank en drugs bezig houdt. Hij is 19 jaar.
Onze dochter is zich sindsdien op een totaal andere manier gaan gedragen thuis en buiten de deur. Zo is ze zeer brutaal, heeft ze de afgelopen 5 maanden 2 ramen in ons huis kapot gegooid en nog meer in ons huis gesloopt. Daarnaast gebruikt ze ook fysiek geweld tegen mij en bedreigt ze mij met bijvoorbeeld het slopen van nog meer spullen. Ook zegt ze dat ze haar vriend op ons afstuurt met zijn familie. Daarnaast is ze voor de 2e keer op rij blijven zitten (ze zat al in belgië op school met strenge begeleiding) en wil ze niet zoeken naar een andere school voor het komende schooljaar. Ze heeft onlangs 3 weken bij een drogisterij gewerkt, daar is ze ontslagen omdat ze telkens leugens vertelde om eerder naar huis te kunnen.
Wat wij al geprobeerd hebben; vele gesprekken gevoerd om haar bewust te maken van het feit dat het niet normaal is hoe de zaken verlopen bij haar vriend en zijn familie. Ook hebben wij haar een aantal dagen uit huis gezet. Ze is toen bij haar vriend in getrokken maar na een aantal dagen kwam ze terug naar huis omdat de ouders van haar vriend niet nog een extra persoon in huis wilde hebben. Ze vertelde ons dat het onze plicht is voor haar te zorgen tot haar 21e. Vervolgens hebben wij besloten dat ze weer bij ons kon komen wonen. Maar haar negatieve gedrag bleef onveranderd. Ook hebben wij jeugdzorg benaderd maar ook zij hebben geen oplossing voor ons omdat zij zich alleen bezig houden met kinderen tot 18 jaar. We hebben haar ook meerdere keren proberen te straffen met bijvoorbeeld het ontnemen van zaken die ze leuk vindt voor een aantal dagen. Ook dit veranderde haar gedrag niet.
Doordat ze de leeftijd van 18 jaar heeft weten wij niet wat we nog verder kunnen proberen. Jeugdzorg is geen optie en uit huis plaatsen is ook niet mogelijk omdat wij de plicht hebben voor haar te zorgen tot haar 21e jaar.
Graag zouden wij jullie inzichten, tips en oplossingen horen.
In afwachting van jullie reactie.
Bij voorbaat dank!
natuurlijk hoef je haar niet in huis te houden . .
Geef haar een zak geld en een rugzak met spullen 
, want als ze zo omgaat met het argument: ik kom jou lastigvallen thuis tot ik 21 ben omdat het in de wet staat, dan zou ik daar snel klaar mee zijn. Geef haar wat folders van huisvesting en laat haar merken dat de politie jou echt niet komt oppakken als je haar de deur wijst . . .
Maar nu een oplossing: de hemel in prijzen dat vriendje? En haar verder in alles haar gang laten gaan zolang ze zich niet met jullie en jullie spullen bemoeit? Ik bedoel: ik neem aan dat als je niets aan haar vraagt en haar niet terechtwijst, dat ze niet zomaar brutaal en agressief wordt?
Let's face it: ze is 18 en je hebt geprobeerd om haar van gedachten te laten veranderen. Het feit dat ze al op een school met strenge begeleiding moest zitten en het daar niet trok, geeft al aan dat het vóór dat vriendje misschien ook al geen makkelijke jongedame was. Zo'n vriendje zal niet meehelpen, maar wellicht ontgroeit ze hem als je bij jullie thuis blijft wonen en jullie verder je handen van haar aftrekken qua 'opvoeden'.
Geef haar het minimale aan zakgeld en eten/drinken/gebruik van badkamer en wasmachine en laat haar even met rust?
gr Angela
vertyping
"als je bij jullie thuis blijft wonen" moet zijn "als ZE bij jullie thuis blijft wonen"
Familie ver weg?
Hebben jullie familieleden die ver weg wonen waar ze terecht zou kunnen.
Het klinkt alsof het goed zou zijn dat zij in een heel andere omgeving terecht komt zonder invloed van vriendje of anderen.
Zo te lezen heeft ze nog geen startkwalificatie en moet ze een opleiding afmaken.
Internaat?
Moni
Ze is 18 en dus niet meer leerplichting.
Storend
Ik vind het storend wat je over de ouders van het vriendje schrijft: 'Volgens ons komt dit mede door de totaal andere opvoeding die haar vriend heeft gehad. De ouders van deze jongen vinden het bijvoorbeeld normaal dat hij niet werkt, niet naar school gaat en zich met drank en drugs bezig houdt. Hij is 19 jaar.'
Wellicht denkt de eigenaar van de drogist ook zo over jullie: 'de ouders vinden het blijkbaar normaal dat het kind liegt en haar werk niet afmaakt.'
Je dochter is 18, ze maakt haar eigen keuzes. Ik neem aan dat je ervan overtuigd bent dat je haar goed hebt opgevoed, maar toch maakt ze andere keuzes. Het heeft geen zin om de oorzaak daarvan ergens anders neer te leggen, dat belemmert je alleen maar om oplossingen te zien die met je dochter zelf te maken hebben.
Ze maakt keuzes die heel pijnlijk zijn voor jullie als ouders: school niet afmaken, werk niet kunnen houden, verkeren in kringen van drugs etc. Ze 'kiest' voor een leven als dat van haar vriend en zijn familie. Dat is niet jouw keuze en ik kan me heel goed voorstellen dat het heel erg pijn doet.
Neem je dochter serieus in haar keuzes en neem jezelf serieus in je eigen grenzen: dit is wat ze wil: een leven zonder werk, opleiding etc. Maar dat kan niet in jouw huis.
Maak haar duidelijk wat de consequenties zijn van haar leven: betaalt ze zelf al de ziektekostenverzekering? Heeft ze daar al over nagedacht hoe dat moet? Heeft ze al nagedacht over waar ze geld vandaan haalt als ze niet werkt? Weet ze wat een startkwalificatie inhoudt en wat doet ze om die te krijgen? Neem die stappen met haar door en laat haar doen wat ze daarvoor moet doen. Belasting aanvragen, naar de sociale dienst (daar krijgt ze dan wel te horen wat jullie ook al tegen haar zeggen) etc. etc. Waar gaat ze wonen als ze 21 is? Heeft ze zich al ingeschrven bij een woningbouwvereniging? Weet ze wat een kamer huren kost? Heeft ze er al over nagedacht waar dat geld vandaan moet komen? Met andere woorden: stuur haar het volwassen leven in.
Vervolgens bespreek je met haar wat ze nog van jullie kan verwachten. Mag ze nog in jullie huis wonen? Mag dat gratis? Zijn er voorwaarden aan verbonden en wat doe je als ze zich niet aan die voorwaarden houdt? Die voorwaarden zou ik op een minimum zetten. Je kunt niet via de voorwaarden een ideale dochter afdwingen. En je moet zekerheid hebben dat je bepaalde sancties door kunt voeren als ze zich niet daaraan houdt.
Je grondhouding zou dan moeten zijn: oké, je bent nu 18, je maakt je eigen keuzes, het zijn niet onze keuzes, maar we begeleiden je en laten je de weg zien die je dan op moet gaan. Als dit is wat je wil (geen school, geen werk, ruzie maken met je ouders) dan is dit wat je krijgt: vooral veel gedoe met instanties om een minimum aan bestaansmogelijkheden te realiseren.
Houd ondertussen rekening met calamiteiten (ziektekosten niet betalen: grote rekeningen etc.) en spaar daarvoor, zodat je, als het wenselijk is, haar kunt helpen met een lening om haar uit de ergste brand te redden. Houd de relatie ook open en vriendelijk, zodat ze altijd terug kan komen als het vriendje tegenvalt. Je neemt haar gewoon serieus in haar keuzes. Ze kan weten dat het niet jullie keuzes zijn, dus daar ga je nu geen ruzie meer over maken. Je gaat alleen de consequenties uitwerken.
Tsjor
Hoogste tijd voor eerlijkheid en goede communicatie
Ik ben het voor een groot deel eens met Tsjor. Altijd goed om mensen te wijzen op de gevolgen van hun daden, daar waar zij die schijnbaar niet helemaal overzien. Ook vind ik het alleen maar educatief verantwoord om jongvolwassenen op hun eigen verantwoordelijkheden te wijzen en om hun de kans te gunnen die zelf te dragen. Ik ben het alleen niet helemaal eens met Tsjor daar waar zij schrijft: “Neem je dochter serieus in haar keuzes [...] : dit is wat ze wil: een leven zonder werk, opleiding etc.”
Het is natuurlijk een kwestie van inschatting, maar ik betwijfel dit. Vermoedelijk zou het agressieprobleem niet in deze mate spelen, als jullie dochter er werkelijk vrede mee zou hebben om zonder startkwalificatie de toekomst tegemoet te moeten treden. Goede kans dat de geweldsuitbarstingen niet alleen van doen hebben met het stellen van grenzen en dergelijke. Waarschijnlijk speelt daarnaast ook een rol dat haar ego een flinke deuk heeft opgelopen door haar falen op school.
Hoe is dat eigenlijk gegaan? Waren de omstandigheden thuis inderdaad ronduit ideaal, zoals je suggereert Hell2015, en heeft zij domweg te weinig motivatie aan de dag gelegd? Hoe kwam dat laatste dan? Werd zij misschien te veel afgeleid, ook al voordat het huidige vriendje ten tonele kwam en haar gedrag kon beïnvloeden? Hoe hebben jullie haar gestimuleerd en ondersteund om het zo goed mogelijk te doen op school?
Onderschat vooral ook niet de risico’s van een verslaving aan alcohol en andere drugs, zou ik zeggen. In hoeverre is er, eenmaal verslaafd, nog wel sprake van een vrije wil? Komt het gewelddadige gedrag misschien ook voort uit drugsgebruik? Wie weet wat ze allemaal tot zich neemt! Dreigt er nuchter beschouwd niet vooral voor jouw dochter een hel op aarde? Het slechte pad is immers niet erg vrouwvriendelijk?
Alles bij elkaar is het nu bepaald geen tijd om je eigen stoepje schoon te vegen. Ga eens serieus na waar het nu werkelijk mis is gegaan. En schakel professionele hulp in als dat nodig is. Jullie communiceren nu heel slecht met elkaar. Begeleiding daarbij kan soelaas bieden.
Rode krullenbol
Een stap terug
Met 'haar serieus nemen in haar keuzes' bedoel ik inderdaad bijna het tegenovergestelde van wat jij voorstelt.
Ouders hebben blijkbaar alles al gedaan in verband met school (naar België laten gaan bijvoorbeeld), maar het heeft niet geholpen.
Je kunt je afvragen of er geen andere problemen onder zitten die nu nog niet voldoende in beeld zijn. Alleen: als dochter 18 is kun je als ouder niet meer zoveel daarmee, ze zal het zelf moeten willen.
Alcohol en drugs belemmeren de vrije wil, maar dat is een meta-analyse. Vooralsnog kun je iemand aanspreken op de eigen keuze om alcohol en drugs in te nemen.
Het heeft weinig zin om oplossingen aan te dragen, als er geen overeenstemming is over het probleem. Ik neem aan dat dochter wel degelijk weet wat ouders van haar zouden willen zien. Het kan zijnd at ze gefrustreerd is over het feit dat het haar niet lukt. Maar de wijze waarop ze met die frustratie omgaat is wel haar keuze, het kan ook anders.
Door alle verzachtende omstandigheden en verklaringen die haar ontslaan van haar eigen verantwoordelijkheid weg te halen kom je bij een kaal gegeven uit: dit is wat jij doet en wil, en dat zijn dan de gevolgen die jij moet dragen. Mogelijk ontdekt dochter zo sneller dat dat niet is wat ze wil, gaat ze zelf haar problemen op een andere manier beschrijven en komen er andere oplossingen die ze zelf draagt.
Ondertussen pleit ik voor een stapje naar achteren: wel begeleiden met haar 'keuzes' en confronteren met de gevolgen daarvan (praktisch, niet emotioneel); maar zelf op de achtergrond zorgen dat je een financieel buffertje hebt om eventuele calamiteiten op te vangen. Mocht dochter tot bezinning komen, dan is de kans groot dat er schade/schulden zijn ontstaan, die haar belemmeren om een nieuwe stap te zetten. Als je er dan kunt zijn om haar op weg te helpen, dan doe je iets heel belangrijks. Nu is het vooral: op de handen zitten en wachten (niet passief) tot dochter zelf tot bezinning komt.
Tsjor
Mijn idee
Als een jongvolwassene zich niet optimaal ontwikkelt en tevens zelfdestructief gedrag aan de dag legt, is het de vraag, waar dat gedrag vandaan komt. Er kan van alles aan ten grondslag liggen: gebrek aan inzicht, verslaving, een onverwerkte traumatische gebeurtenis (of een aaneenschakeling daarvan), afwijkingen als autisme; noem maar op. En ja; ook een combinatie hiervan is denkbaar.
Binnen een sfeer van autoritaire gezagsverhoudingen wil het nog wel eens gebeuren, dat wangedrag van het kind slechts leidt tot een almaar hoger oplopend gezagsconflict tussen ouders en kind. Met alle gevolgen van dien: de communicatie stagneert, onderliggende problematiek blijft ongezien, het ene misverstand stapelt zich op het andere en men komt niet tot een oplossing.
Hoe frustrerend! En dat, terwijl geen weldenkend mens – jong of oud! – uit vrije wil de voorkeur geeft aan een ongunstig perspectief op de toekomst, boven een gunstig perspectief.
Het leven is geen spelletje ‘Wie is de ezel?’. Je kind op achttienjarige leeftijd dumpen als een tot de rand toe gevulde vuilniszak bij het vuil, is hoe dan ook geen optie. Beter richten alle betrokkenen zich op het bereiken van een bevredigende modus vivendi. Komen ze er zonder begeleiding samen niet uit, dan is het inschakelen van hulp van buitenaf de aangewezen weg. Als Jeugdzorg die hulp niet kan bieden, dan bijvoorbeeld Maatschappelijk Werk hopelijk wel.
Rode krullenbol
