onhandelbare jongen van 18
Ik heb 3 kinderen waarvan alleen de jongste van 18 nog thuis woont, hij is al alleen bij ons sinds zijn vijftiende. Sinds een jaar heeft hij een vriendin en hebben we gemerkt dat zijn gedrag ontzettend veranderd is. Hij is erg onzeker altijd en kan dit prima verbloemen met een stoer praatje, hier prikken wij wel doorheen hoor. Hij heeft erg veel last van stress, hierdoor is hij zelfs gezakt voor zijn VWO examen in het voorjaar dus hij doet nu nog een keer VWO 6. Dit is op school goed opgepakt en er wordt hard gewerkt met hem om hem te laten slagen, ook wij staan achter hem en steunen hem hierin. Maar zodra hij dus stress heeft of gewoon moe is begint hij tegen ons te schreeuwen, schelden en zelfs vloeken en wat er dan ook maar is wat hem dwars zit, het is nooit zijn schuld. De sfeer in huis wordt bepaald door zijn humeur en ik zit regelmatig met kromme tenen en maagpijn. We hebben een aantal regels in huis mbt tot zijn vriendin (bv 1x in de week bij elkaar slapen en niet op schooldagen) maar overal wordt de discussie over aangegaan wat wij toch proberen te vermijden. Het liefst heeft hij dat hij alles zelf bepaalt en helemaal zijn eigen gang gaat, we hebben al tig keer verteld dat we met z'n allen hier wonen en dat we rekening met elkaar houden. Het is nu al zo ver dat ik het eigenlijk niet meer trek met hem in huis maar hoe verander je zoiets?
Mijn tip(s)
Aangezien stress de oorzaak lijkt te zijn van zijn - laat ik zeggen - weinig gezellige gedrag, zou ik inzetten op 'allround' stressbestrijding.
1. Laat hem kalium en magnesium slikken. Dit zijn rustgevende mineralen.
2. Laat hem bij de avondmaaltijd een combipil van valeriaan, hop en passiebloem innemen.
3. Laat hem voor het slapengaan een goede 'goede nachtrust thee' drinken.
4. Laat hem regelmatig (3 à 4 keer per week) intensief sporten, teneinde prettig vermoeid te raken in plaats van sikkeneurig.
5. Laat hem regelmatig naar de sauna en/of een Turks stoombad gaan.
6. Laat hem zichzelf om de dag scrubben (bijvoorbeeld met een mengsel van Epsomzout, een spijsolie en een scheutje etherische olie van lavendel) en vraag zijn vriendin vriendelijk om zijn rug onder handen te nemen, aangezien hij daar waarschijnlijk zelf niet goed bij kan. Of help hem zelf daarmee.
7. Laat hem zijn negatieve gevoelens vrijelijk uiten binnen de grenzen van het betamelijke. Dat lucht op.
8. Laat hem zo vaak mogelijk enigszins uitslapen.
9. Laat hem luisteren naar muziek waar hij blij van wordt.
10. Laat hem zijn leven zoveel mogelijk autonoom inrichten.
Laat hem meer z’n gang gaan
Regels is huis zijn natuurlijk prima, zoals je al zegt je woont er met z’n allen. Maar de tijd van opvoeden is zo langzamerhand voorbij.
Dus, 1 keer per week vriendin over de vloer. Dat is een regel die goed te verdedigen is. Maar wat hij buiten huis doet, dus daar slapen of wat dan ook, is mijns inziens niet meer echt in te perken op deze leeftijd.
Dat wordt wel anders wanneer jij er last van hebt, bijvoorbeeld door zeer laat thuiskomen of ander overlastgevend gedrag.
je zult
Bij je zelf en bij hem echt even iets om moeten denken. daarmee kun je misschien zelfs de woede aanvallen beperken. Mogelijk voelt hij zich sterk afhankelijk van jullie door zijn vertraagde studie en frustreert hem dat enorm. Anderszijds: hij is gewoon 18 geworden en moet zijn eigen leven gaan bepalen.
Probeer met hem een compromie te sluiten: jullie gaan hem als volwassene behandelen en hij gaat jullie als medevolwassene en huisgenoot met respect, behandelen. Dus:
Zie hem alsof hij een kamer huurt bij jullie. Dus wat hij daar doet en hoe laat en met wie: LOS.
Mee-eten/niet mee-eten; te laat zijn enz. LOS. Stel wel regels zodat jij er geen last van hebt. Bijv. voor een bepaalde tijd ;laten weten of hij wel of niet mee-eet, met of zonder vriendin: houd hij er zich niet aan? Jammer dan is er dus niets voor hem.
Was niet opgeruimd in wasmand: die doe je dus niet.
Dat soort dingen. Je schrijft verder niet waar je discussies over hebt dus daar kan ik niet concreet op ingaan. Maar de hoofdmoot voor jou is loslaten.
Daarnaast accepteer je van hem niet meer dat hij zo te keer gaat. Doet hij dat wel dan negeer je dat volkomen. geef geen stof tot doorgaan; loop erbij weg negeer hem volkomen op dat moment.
Later kun je daar op terugkomen en op een fatsoenlijke manier met hem praten. Als hij weer fatsoenlijk kan doen bedoel ik dan. 
Helemaal eens met juf Ank
Mijn kind is ook 18 en ik heb bijvoorbeeld geen regels over hoe vaak verkering bij ons is en wanneer. Dat kun je best aan hemzelf overlaten, waarom zou je dat niet doen?
Je hebt het over onhandelbaar, maar de voorbeelden die je geeft, kan ik niet plaatsen.
Klinkt alsof hij een knak in zelfvertrouwen heeft opgelopen en erg toe is aan maken van eigen keuzes.
P.S. bij mijn tip(s) in #2
Je zou er misschien zelf ook baat van kunnen hebben. Is immers niet het leven te waardevol om (het) met slechts één korreltje zout te nemen?