Onder ernstige invloed van veel oudere vriendin.

Wat hoop ik hier wat steun, advies, herkenning etc te vinden.

Ik heb 2 zonen 25 en 23 jaar, die alles voor mij betekenen en wat ook andersom was. Het gaat om onze oudste zoon 25 jaar (over 2 mnd 26), hij heeft ADHD en ik vermoed ook ODD.
Ik zal proberen in het kort de levensfase van hem te omschrijven.

Tijdens de zwangerschap was hij al een levendig mensje, de geboorte was 3 weken te laat, duurde 2.5 dag en kwam ter wereld met de zuignap. Een huilbaby die nooit tevreden was, tot hij kon staan en lopen. Hij was druk maar een heerlijk kereltje, fietsen en dingen ondernemen deed ik veel want daar genoot hij optimaal van. Hij sliep veel zeker tot zijn 4de jaar smiddag een uurtje tot 2 uurtjes.
Zij kinderjaren waren heerlijk, op zijn 7de las ik een artikel in de Margriet over ADHD en het kwartje viel, een afspraak met de kinderarts, onderzoeken en het klopte hij heeft ADHD. Hij kreeg medicatie wat zeer goed werkte muv inslapen hiervoor kreeg hij na een tijdje melatonine. Hij had er toen al een handje van zijn kleinere broertje continue te plagen terwijl zijn jongere broertje zo graag een grote broer/vriend in hem zocht, dit tot op de dag van vandaag.
De basisschool heeft hij 8 jaar overgedaan, de middelbare school deed hij goed, dan wel in een kleine klas is hij zeer goed geslaagd.

Hij ging naar een horeca opleiding, waarna eerlijk gezegd zijn gedrag begon te veranderen. In die tijd kwamen wij financieel in een crisis terecht, waar wij geprobeerd hebben onze jongens zo min mogelijk van mee te laten krijgen. Helaas, mijn broer en moeder die ons in die tijd geholpen hebben, hebben zich tijdens gesprekken met ons zeer slecht opgesteld, geschreeuwd naar ons etc. Hij heeft dit allemaal dubbel meegekregen. Hij had zijn examens geweldig behaald muv engels waar hij met 1/10de punt zakte, op mijn advies is hij voor 3 maanden op Tenerife gaan werken, daar ging er iets voor hem open...sex, meisjes etc.

Op zijn 23ste kreeg hij voor het eerst verkering,hij belde mij op vanuit Duitsland waar hij toen werkte en vertelde dat er een meisje was die hem meer dan leuk vond. Dit vertelde hij aan mij zijn moeder, onze band was echt zo sterk en zo mooi. Deze relatie was aan - uit van haar kant. Hij bleef zich aan haar vastklampen, na terugkomst thuis (wat hij ook steeds vroeg en beloofde zich dan goed te gaan gedragen en op zoek te gaan naar een flatje) bleef het contact en zijn liefde voor haar. Een grote bubbel, hij haalde haar met spoed op uit Duitsland etc etc...deed alles voor haar. Met kerst 2015 had zij ineens een ander terwijl hij met kerst zou komen bij haar familie. Toen was het klaar, hij heeft er lang mee geworsteld maar wist dat zij niet de ware was. Enkele maanden later leerde hij een meisje kennen, sportief, niet van de plamuur etc, een gewoon normaal meisje,studeerde verpleegkunde, dit duurde helaas 4 wkn hij voelde niet voor haar en vroeg MIJ advies; ik zei als het er niet is is het er niet maar misbruik haar gevoel dan niet want zij is heel gek op je, als je het uitmaakt doe het met respect want denk eraan zij heeft ook gevoel. Deed hij keurig netjes, na een paar weken gingen ze normaal met elkaar om via hun vriendengroep.
Helaas, zijn gedrag thuis was ontoelaatbaar agressief en respectloos richting mijn man (sinds april 2016 werkeloos na 30 jaar werken) opmerkingen als: zou je niet eens een baan zoeken, lulletje je kunt ook orderpicken er zijn er genoeg van jouw leeftijd die dat doen, etc etc. Mij behandelen als zijn slaaf, qua eten klaar hebben, de was etc. Zijn broertje werd voor van alles uitgemaakt als HOMO, VARKENTJE, DRUGSKLANTJE etc

Nu komt het deel waar het allemaal omdraait:

hij is gek op alles wat met sport te maken heeft, leerde wat mensen kennen in een café die aan darten deden. Hij kon dit ook goed en sloot zich aan in een team, een leuke groep jongemannen. Tijdens een van zijn dartavonden leerde hij haar kennen 8 jaar ouder. Hij vond haar een raar mens, ze stalkte hem etc etc, tijdens een dartavondje was onze jongste erbij en toen was zijn op tilt geslagen omdat hij niet had gereageerd op appjes. Bij thuiskomst zij onze jongste dat mens spoort niet dat is een Borderliner.
4 DAGEN LATER: komt hij thuis met de mededeling of ze bij ons mocht eten, ja tuurlijk wij kenden haar niet dus je geeft iemand het voordeel van de twijfel.
VA dat moment veranderde alles in ons leven. 2 weken later is ze weggegaan met hoogoplopende ruzie bij haar EX (zijn naam staat groot op haar onderarm), zorgzaam als hij kan zijn hielp haar met verhuizen naar een teamgenoot waar ze tijdelijk kon verblijven. Omdat die situatie vreselijk was in een bevuild huis opperde mijn man dat ze anders tijdelijk bij ons mocht wonen. Mijn man is normaliter niet zo dus ik ging erin mee, zijn mensen kennis is normaliter zeer goed. De eerste week ging het prima, tot hij als verkoper ging werken en tot laat moest werken, bij thuiskomst kreeg hij de volle lading van schelden, gillen, schreeuwen etc. Jaloers gedrag begon zich ten toon te stellen, ze maakte het continue uit. Belastte onze jongste met haar probleemgedachten, gelukkig wist hij ermee om te gaan en probeerde er niet in mee te praten. Hij jeux de boulde, daar werd hij rustig van en genoot van de oudere clubleden. Zij had een hekel aan de boule, dus RUZIE's. Ik begon te leven op mijn reserve en als ze weer boos was vroeg hij met haar te praten want ik kreeg haar rustig.
Hij zou eind mei een weekend naar Spanje gaan voor de boule, hij was zo blij en trots dat hij ervoor was uitgenodigd, dit weekend is het ergste weekend van mijn leven geworden, ze is dat weekend in een psychose terecht gekomen (als ze er al niet lang in zat) ze heeft de kleding kasten leefgetrokken en alles door hun slaapkamer gegooid, geschreeuw aan de telefoon, ze zat gefixeerd met dr mobieltje te appen, te bellen naar hem. Ze heeft een brief gestuurd dat het uit was en dat ze wegging, maar kwam weer terug, wij wisten niets vd brief. Totdat hij mij huilende opbelde en het vertelde. Ik heb toen gezegd, jij geniet nu van dit weekend en gaat proberen te bedenken wat jouw ECHT GELUKKIG maakt!
Mijn man is zondags heel kwaad geworden en dat heeft zij hem kwalijk genomen en wilde mijn man niet zien, spreken etc...Hallo ze woonde in ONS huis. Maandag toen onze zoon terug kwam is het vreselijk geescaleerd. Onze zoon keerde zich in een tegen ons in alles, begon WEER over het beetje huishoudgeld wat ze maandelijks betaalde, slechts 300€, hij had het er dagelijks wel 4 a 5x over tegen mij mondeling of apps. Ik trok het allemaal niet meer en besloot samen met mijn man en jongste een weekend naar de Ardennen te gaan, om na te denken en tot rust te komen. Geen app of telefoon contact. Nou zaterdag rond 12 uur mijn mobiel: het was uit zij was vertrokken met haar koffertje (rest van haar spullen mocht hij weggooien of wat dan ook), ik trok mijn twijfel maar en kwam een rust over mij heen dat wil je niet weten. 2 uur later telefoon hij kwam niet naar ons evt zondags. Zondags belde hij dat hij misschien kwam waarop mijn man zei: morgen komen we thuis is zonde van de benzine. Nou nog geen uur later telefoon:
mijn zoon: ze zit gezellig naast me en ik kom niet, begon weer over het huishoudgeld en dat zij hun leven in ons huis samen hadden,hun eigen eten zouden maken, etc etc, dus dat wij geen last van ze zouden hebben.
Zondagavond we zaten net te eten, appje bij de jongste:
zodra wij een huisje hebben, zorg ik ervoor dat hij met geen van jullie ooit nog contact wil.
Ik brak kreeg een vreselijke onhandelbare huilbui, dit was voor mijn man de druppel. Ik ben even met de jongste een stukje gaan lopen waarop mijn man onze zoon heeft gebeld met de mededeling dat als wij maandag thuis kwamen zij weg moest zijn. Ze was niet meer welkom in ons huis. Waarop mijn zoon zei dan weet je dat ik ook weg ben. Mijn man zei: ik zet jouw het huis niet uit maar zij kan niet meer bij ons wonen, het is klaar, tot hier en niet meer verder.
Mijn man heeft nog wat tips gegeven qua woonruimte en ze konden 3 maanden in de woning van mijn as schoonzus wonen met de mededeling dat ze wel per 1 september een woning gevonden moesten hebben. Sinds 5 juni jl wonen ze nu daar, in de tussentijd is het weer 2x uitgeweest is hij 1x in zijn gezicht geslagen, 1x gestompt. Hij is helemaal onder haar invloed, alles qua zijn administratie, leven, werk, vrienden etc heeft zij onder haar invloed. Zijn vrienden ziet hij niet meer, zijn werk is orderpicker omdat zij daar ook werkt en ze hem zo in de gaten kan houden. Op 10 juni kreeg ik te horen via via (familie) dat hij was verloofd en volgend jaar gaat trouwen, en het aller vreselijkste hij had zaad gedoneerd zodat zij haar laatste IVF kon laten doen voor haar 34ste. Ik werd bijna gek toen ik dit hoorde.
Ik ben de volgende dag met mijn man naar de huisarts gegaan want mijn huilbuien waren niet meer controleerbaar..en vroeg een verwijzing naar een psycholoog. Ik naar een psycholoog terwijl zij opgenomen zou moeten worden voor haar Borderline en niet ik.

Wat zij had gezegd is uitgekomen, het CONTACT IS WEG niemand hoort of ziet nog iets van hem. Mijn hart is gebroken en ik weet niet of het ooit nog goed komt ook al verdwijnt zij uit zijn leven. Er is een breuk ontstaan die niet te lijmen is of misschien niet meer te lijmen is. Mijn vertrouwen is zo beschaamd, ik ben zo vreselijk gekwetst, terwijl ik als een moeder was voor haar. Ze had niemand want zij had ook met niemand contact.
Maandag begint week 6 dat hij weg is met haar, gelukkig hoor ik af en toe iets via mijn as schoonzus maar ja hoe langer dit zo blijft hoe verder de kloof.
Mijn gezin is verscheurd, ik ben geestelijk en lichamelijk verscheurd. Ik weet niet hoe of wie er bij hem kan binenndringen en naar wie hij evt wil luisteren. Ik hoor en krijg van iedereen het advies: laat los, makkelijker gezegd dan gedaan. Wij maken ons vreselijke zorgen over hem, zijn toekomst, alles.

Wie herkent mijn verhaal en kan mij hopelijk iets positiefs zeggen, want wij zijn niet de enigste die dit meemaken of wel?