Nog geen liefdesrelatie

Verder vind ik het best moeilijk te begrijpen, dat juist mijn kind met de meeste problemen wel een relatie heeft. Een tijd lang zelfs de ene na de andere relatie. De partners waren en zijn ook jongens met problemen en probleemgedrag. Daar is vast een psychologische verklaring voor, maar daar durf ik me niet aan te wagen. 

Wilmamaa schreef op 19-12-2021 om 12:51:

Net als bij de topic starter Hdx hebben ook mijn jongvolwassen kinderen nooit een relatie gehad of maar heel kort. Ik vind dat soms ook moeilijk, vooral voor henzelf. Ik hou van hen en ik gun het hen zo dat ze ook een levenspartner vinden die van hen houdt. Ze zijn het zo waard om geliefd te worden en om iemand ander lief te hebben en gelukkig te maken. Misschien klinkt het een beetje als een sentimentele kerstgedachte (denk sneeuw en kerstklokjes), maar liefde is toch waar het leven om draait.

Maar zijn ze zelf gelukkig? Dat lijkt me het belangrijkste.

En die levenspartner, die kan toch nog komen? Ik ken echt meer mensen die die achterin de 20/begin 30 vonden, dan begin 20.

Ach joh, dat is nog hartstikke jong. Op die leeftijd ben je nog volop bezig met jezelf leren kennen. Ik heb mijn vriend op m’n 26e ontmoet. Daarvoor wel wat korte relaties gehad en veel gedate. Maar op wat latere leeftijd een relatie krijgen vind ik eigenlijk best positief. Je hebt jezelf kunnen ontwikkelen, kunnen ontdekken wie je zelf bent. Ik heb dan weer niet zoveel met mensen die van jongs af aan al een relatie hebben en vraag me dan af of je zonder diegene niet tot een heel ander persoon zou zijn opgegroeid. 

Misschien helpt het om het eens van de andere kant te bekijken. Als ze al op hun 16e of 18e een kind hadden gekregen bijvoorbeeld. Dan was je was je waarschijnlijk ook niet blij geweest.  Want dan hadden ze niet de kans gekregen om jong te zijn, te studeren, zichzelf te ontplooien, etc.

Mijn zoon van 21 heeft ook nog nooit een relatie gehad. Hij vindt meiden wel interessant, maar op de een of andere manier heeft ie de goede nog niet gevonden. Mensen om me heen zeggen ook…goh heeft ie nog geen vriendin. Ik vind dit zo’n rare vraag. Alsof je leven alleen compleet is als je samen bent met iemand. En ja ik zou hem ook het gevoel gunnen dat er iemand op je wacht en een maatje voor t leven kan zijn. Maar hij maakt er ook verder geen werk van.
Hij is veel thuis en kent wel een heleboel mensen. Maar is nu vn met zijn school bezig. 
Als t zover is zie ik het wel, dit liever idd dan zoals ik vanaf mijn 15de een caste relatie en op mijn 26ste al gescheiden met een baby van 1 jaar.

Zonder relatie bouwen de kinderen wellicht wel vriendschappen voor 't leven op. 

Hallo HDX,

ik herken je ‘bezorgdheid’ wel..mijn zoon is ook bijna 22 en heeft ook nog geen relatie gehad. Hij is ook geen stapper en onderneemt niet heel dingen. Dan wordt een relatie krijgen ook lastiger natuurlijk. Zelf heeft ie er niet zo’n probleem mee, tenminste dat zegt ie.
Toch hoop ik ook stiekem dat ie een leuke meid  vindt waar hij leuke dingen mee kan doen en waarbij hij zichzelf kan en mag zijn.

Hoi, waar maak je je nou eigenlijk zorgen om? Zijn je kinderen ongelukkig? Verlangen ze erg naar een relatie?
ik heb 1 kind van bijna 20 die al 3 jaar een relatie heeft. Dat vond ik wel wat vroeg maar ja, het leven loopt zoals het loopt. De ander is 23 en heeft nooit een relatie gehad en vindt dat prima. 
ik denk dat we bijna allemaal onbewust zo’n plaatje in ons hoofd hebben van: als je jong bent lekker vrij zijn en uitgaan en hier en daar een korte verkering, dan ergens halverwege de 20 de ware tegenkomen, na een paar jaar een gezin stichten en dan lang en gelukkig leven. Maar in het echt zijn er zoveel verschillende manieren om je leven te leiden en loopt het vaak anders. Waarom zou dat niet ook prima zijn?

Mijn zoon heeft dikke verkering vanaf dat hij 16 is; nu met 24,nog steeds, Het leven gaat hem echt niet beter af dan anderen, hij is echt niet zo veel gelukkiger of zo. Dus wat is de big deal?