Nestvlieder wil niet meer naar het oude nest
Samenvatting voor wie geen zin heeft in een heel epistel lezen:
Als een kind zonder ruzie het huis uitgaat, is het dan normaal dat alle contact met de ouders wordt verbroken en ouders niet in hun huis welkom zijn?
Lange versie:
Mijn zoon (25) was toe aan een plek voor zichzelf en gelukkig heeft hij een appartement voor zichzelf kunnen bemachtigen. We hebben hem, als hij daarom vroeg, geholpen met het inrichten, kasten en bed in elkaar zetten. Het was stil in ons huis toen hij het huis uitging, maar daar kan ik prima aan te wennen.
Wat ik wel opvallend vond, is dat als hij nog wat spullen kwam ophalen thuis (dingen die niet direct waren meeverhuisd, schone was toen hij nog geen wasmachine had enz) dat hij dat steeds vaker deed als hij wist dat we niet thuis waren. Nu is het meeste over, en heeft hij een wasmachine, dus dat is geen reden meer om naar het ouderlijk huis te komen. Inmiddels hangen in zijn appartement alle lampen, de wasmachine en droger staan, housewermingsparties voor vrienden zijn gegeven. Ik was wel nieuwsgierig hoe het uiteindelijk was geworden, ik heb diverse tussenstadia van het huis-inrichten gezien maar niet het eindresultaat. En bovendien wilde ik hem wel weer eens zien. Maar toen werd het stil.
Er zou een huiswarmingsparty voor ons ouders en zus komen, omdat dat agendatechnisch bij zus goed uitkwam pas na een maand nadat zijn huis ingericht was, maar die werd vandaag op het laatste moment afgezegd, zonder er veel woorden aan vuil te maken. Ik dacht, die heeft het vast te druk om z'n huis op orde te maken, en bang voor ouderlijke kritiek, alsof het hier thuis zo schoon is! Nou, dan nodig ik hem voor een lekker hapje bij ons thuis uit op een dag en tijd die hem schikt, kunnen we bijpraten. Maar op mijn uitnodiging kreeg ik een appje dat hij nou graag met rust gelaten wil worden, dat hij zijn leven nu zelf vormgeeft en wij daar niet meer in passen en dat we dat moeten respecteren.
Ondertussen is het een maand geleden dat ik hem gezien heb, en toen ik hem laatst bij z'n huis zag staan (voordat ik het appje kreeg dat hij geen contact meer wil), groette hij niet. Ik dacht, misschien heeft hij me niet gezien, maar nu na dit appje denk ik, hij wilde me niet zien uit angst dat hij zich verplicht zou voelen me uit te nodigen.
Ik weet niet goed wat ik hiermee aanmoet. Dat je het huis uitgaat, prima, dat je niet elke week thuis op de stoep wil staan, ook goed, maar dat je dan gelijk alle contact verbreekt terwijl er geen ruzie was, dat vind ik zo gek. Man en ik kennen dat niet van onszelf, we gingen regelmatig langs bij onze ouders toen we die leeftijd hadden. Weliswaar niet wekelijks, maar we hielden ze wel regelmatig op de hoogte, minstens eens in de week een belletje. En dat doet mijn zoon ook niet meer, waar we er eerder vrolijk op los appten, reageert hij nu nooit meer als ik wat in de gezinsapp zet.
Volgens mijn dochter hoort dat zo, ze vindt dat ik er teveel bovenop zit, en dat ik hem moet ik moet loslaten. Ook vindt ze dat ik hem teveel verwijten maak en hem een schuldgevoel geef omdat ik klaagde dat we zo opeens niet meer welkom waren op de beloofde housewarmingsparty (een dag van tevoren, ik heb er een yogales voor afgezegd) en bovendien vindt ze dat ik zeur omdat ik aan zoon vraag waarom hij geen contact meer wil.
Ik blijf het raar vinden, weet niet wat ik ermee aan moet. Loslaten vind ik lastig als er geen contact is en ik weet niet waarom. Man (=vader) vindt het ook raar.
ik pieker erover en ik kan niet slapen, vandaar dat ik hier maar even loos ga...
Een droger hebben we niet, dus met enkel het wasprogramma zou dat anderhalf uur geweest zijn. En had hij daar geen tijd voor gehad, prima, maar laat het dan even weten...
Man (= vader) heeft geholpen bij kasten en bed in elkaar zetten, maar daar werd nogal naar hem gegromd. Man dacht, dat dat door de stress van alles regelen kwam. Toen zoon (dus een maand later) maar niet reageerdevop onze vraag wanneer zijn housewarmingsparty voor ons zou beginnen, heeft hij een sms gestuurd ipv een app en daar kwam de reactie op, het gaat niet door.
Dus zowel man en ik houden ons op het ogenblik koest naar hem toe
Dus er waren blijkbaar al eerder irritaties bij jullie zoon, dit omdat hij gromde naar zijn vader tijdens het in elkaar zetten van wat meubels. Erg lastig dat het voor jullie niet bekend is wat er hapert.
Ik zou graag het verhaal van zoon horen. Dat er iets speelt lijkt mij duidelijk.
Pimpelmees67 schreef op 29-03-2024 om 15:06:
Ik zou graag het verhaal van zoon horen. Dat er iets speelt lijkt mij duidelijk.
Ja, ik ook
Heb ik er overheen gelezen dat zoon elke keer zgn ‘verplicht’ moest wachten tijdens het wassen? Of verkeerd begrepen misschien?
Ik las in de openingspost nl dat zoon steeds vaker langskwam tijdens ouder’s afwezigheid om zijn vuile was te brengen en/of schone was te halen. Volgens mij is er ergens in dit topic het misverstand ontstaan dat TO steeds verwachtte dat zoon tijdens het hele wasproces bij haar zou verblijven.
Terugkijkend zat ik in een egoïstische fase, toen ik op kamers ging, mijn jongere broers en zus hebben me dat later wel eens gezegd en ze hadden gelijk. Ik was zo bezig met mezelf losmaken en erbij willen horen in mijn nieuwe omgeving, dat aardig zijn voor mijn familie onderaan mijn prioriteitenlijst bungelde. Ik had ook niet in de gaten hoeveel mijn ouders me hielpen. Is vanzelf weer goedgekomen. 
Misschien is het zoiets?
RoodVruchtje schreef op 29-03-2024 om 17:28:
Heb ik er overheen gelezen dat zoon elke keer zgn ‘verplicht’ moest wachten tijdens het wassen? Of verkeerd begrepen misschien?
Ik las in de openingspost nl dat zoon steeds vaker langskwam tijdens ouder’s afwezigheid om zijn vuile was te brengen en/of schone was te halen. Volgens mij is er ergens in dit topic het misverstand ontstaan dat TO steeds verwachtte dat zoon tijdens het hele wasproces bij haar zou verblijven.
Hij hoefde echt niet de hele tijd erbij te blijven, maar even je neus laten zien en zelf je spullen in de machine droppen, dat was mijn verwachting. En de verwachting dat als we worden uitgenodigd dat we welkom zijn, en als het niet uitkomt, dat je dat laat weten.
Auwereel schreef op 29-03-2024 om 17:32:
[..]
Hij hoefde echt niet de hele tijd erbij te blijven, maar even je neus laten zien en zelf je spullen in de machine droppen, dat was mijn verwachting. En de verwachting dat als we worden uitgenodigd dat we welkom zijn, en als het niet uitkomt, dat je dat laat weten.
Ben het volkomen met je eens hoor, maar wilde het ‘misverstand’ even verhelderen 😉
Overigens, dat was toen hij thuiswoonde, een paar onderbroeken stop je in de wasmand, heb je een grote was, dan stop je dat zelf in de machine.
Ben jij mijn moeder en heb je het over mijn broer? Dat was 15 jaar geleden, maar er gebeurde precies hetzelfde.
Als ik je teruglees en dat vergelijk met wat er bij ons gebeurde, lijkt het alsof je zoon al langer last had van jullie mening. Vandaar het zuchten en steunen als pa kwam helpen. Vandaar het ontwijken als hij de was bracht, want stel je voor dat moeders weer van alles ergens van vindt. En dan kan zomaar een neutraal bedoelde opmerking over wasmachine, opgepakt worden als passief agressief commentaar.
Dat er wat van vinden deed mijn moeder ook. En die was zich daar totaal niet van bewust. Ze vitte tenslotte al 35 jaar op ons, dus ze miste echt alle inzicht om te zien dat haar mening echt niet altijd nodig was. Nou laat to hier met een post al meer zelfreflectie zien dan mijn moeder in al die jaren - maar voor haar zoon kan het nog steeds te veel zijn.
Natuurlijk kun je van alles vinden van volwassen communiceren en bespreken ipv negeren, maar dit is blijkbaar de enige manier die zoon nu ziet om echt los te komen. Hoe moeilijk ook, gun hem die ruimte. Want elk verzoek dat je doet, hoe goed bedoeld ook, bevestigt voor hem alleen maar meer dat jij je óveral tegen aan bemoeit en op zijn nek zit.
Door hem nu te laten zien dat je zijn mening serieus neemt en hem echt even met rust laat, draag je meer bij aan het herstel. Hoe ingewikkeld dat ook is.
Bakblik, kwam vader ook op verzoek helpen bij zoon? Of deed hij dat onder het motto, ik kom wel even langs want je zult wel hulp nodig hebben?
Auwereel schreef op 29-03-2024 om 18:06:
Bakblik, kwam vader ook op verzoek helpen bij zoon? Of deed hij dat onder het motto, ik kom wel even langs want je zult wel hulp nodig hebben?
Naar aanleiding van welke post van mij vraag je dit? Ik heb al vrij lang niet gereageerd in dit topic. Ik snap de vraag niet.
Bakblik, kwam vader ook op verzoek helpen bij zoon? Of deed hij dat onder het motto, ik kom wel even langs want je zult wel hulp nodig hebben?
Bakblik schreef op 29-03-2024 om 18:11:
[..]
Naar aanleiding van welke post van mij vraag je dit? Ik heb al vrij lang niet gereageerd in dit topic. Ik snap de vraag niet.
Sorry, scheel gekeken, ik bedoel Biebel!
Auwereel schreef op 29-03-2024 om 18:18:
Bakblik, kwam vader ook op verzoek helpen bij zoon? Of deed hij dat onder het motto, ik kom wel even langs want je zult wel hulp nodig hebben?
[..]
Sorry, scheel gekeken, ik bedoel Biebel!
Goede vraag. 15 jaar geleden, maar ik denk dat je nu misschien wel de kern raakt. Broer dacht dat pa kwam omdat hij beter wist hoe hij de Muur moest schilderen. Ma dacht dat pa kwam omdat broer erom gevraagd had.
Mijn mening? Broer had gezegd dat hij het best lastig vond om te schilderen. Volgens ma was dat een vraag, volgens mij gewoon een terloopse opmerking.
En nogmaals, dat je hier om tips vraagt is al veel meer zelfreflectie dan mijn moeder ooit heeft laten zien.
Je werkelijk in een ander verplaatsen valt niet mee. Ook al ben ik ooit zelf uit huis gegaan, dit herken ik niet. Maar anderen hier dus wel en dat is alvast een geruststelling, er is niet persé iets ergs loos. Maakt het nog niet fijn voor mij, maar wel beter behapbaar.