Late puberteit?
Heb een zoon van 19 jaar. Ons gezin bestaat verder uit mijn man, 2 zoons van 17 en dochter van 16.
Het lijkt wel of onze zoon van 19 de puberteit nog een keer doet.
Hij bepaald erg de sfeer in huis en is constant aan het provoceren.
Hij is vorig jaar geslaagd voor het mbo en kon daarna blijven werken op zijn stageplek.
Hartstikke fijn voor hem natuurlijk
Waar ik vooral tegenaan loop is het provoceren.
Om een paar voorbeelden te noemen. We hebben aankomende zaterdagavond sinterklaasfeest met het gezin. Elke keer zegt hij dat hij niet weet of hij er is. Ik probeer niet te reageren, want dat is voor hem reden om een discussies aan te gaan.
Ander voorbeeld: zijn zusje mag nu ook stappen. Ze moet om half 4 thuis zijn. Hij vind het belachelijk dat ze niet tot het eind mag blijven. Ook hier probeert hij weer een discussie uit te lokken. (Zijn zusje heeft geen problemen met deze tijd).
We worden hier met zijn allen moe van. Wie herkend dit.
Als we in een discussie belanden begint hij al snel te schelden. Vooral naar zijn zusje. Zij is verbaal erg sterk en laat zich niets zeggen.
Het is nu zover dat hij veel boven zit en als hij al een keer beneden komt is het binnen 5 minuten hommeles. Als gezin kunnen we alleen op maandag samen eten, maar ook dat weet hij te verstieren, dagje Amsterdam met gezin wist hij ook te verpesten.
De andere kinderen vinden het belachelijk dat hij dit kan doen en er niet voor "gestraft " wordt.
In hoeverre kun je iemand van 19 nog "straffen" voor het schelden. De andere kinderen krijgen wel eens een vrijdagavond huisarrest, maar kan dat nog bij een 19 jarige.
Wie heeft er tips
Toe aan een eigen plekje denk ik zo.
dat is de consequentie van je niet aan huisregels houden. Prima jongen je bent volwassen hebt een baan ga maar op zoek naar een plekje voor jezelf.
nog geen zin in. Ook prima maar dan gedraag je je...
Mijk
Hmm ...
Nog geen zin in? Of juist wel en ziet hij daar geen kans toe? Daar zou zijn gedrag ook uit kunnen voortvloeien.
Accepteren
Accepteer dat hij geen kind meer is, dat op maandagavond met het gezin compleet te eten meer jouw dingetje is dan het zijne, dat hij als jongvolwassene ook een mening heeft en wil discussiëren en veel boven zit. Hij is zich los aan het maken van het gezin om op eigen benen te gaan staan, dit hoort er allemaal bij. Focus je op de leuke kanten van het volwassen worden van je kind. Hij heeft een afgeronde opleiding en een baan, fantastisch toch?
Het schelden zou ik niet accepteren. Maar misschien als je relaxter omgaat met het losmakingsproces en niet probeert vast te houden aan de oude verhoudingen binnen het gezin en hem dus als volwassene behandelt (huisarrest overwegen, serieus?) dan neemt dat schelden misschien af omdat dat waarschijnlijk ook alleen maar uit onmacht en frustratie voortkomt.
Ik heb ook een 19-jarige die compleet haar eigen gang gaat en wiens leven buiten ons gezin veel belangrijker is dan binnen ons gezin. Ik geniet van de momenten dat ze er is, dan hebben we het gewoon heel gezellig.De opvoeding is klaar.
skik
Avond eten
Nou wij hebben ook toen onze kinderen als jong volwassen thuis woonden wel altijd de afspraak gehad dat wie kon met de gezinsmaaltijd mee at.
Ook als je volwassen bent hoor je bij het gezin als je nog thuis woont en kun je rekening met elkaar houden.
Natuurlijk at bijvoorbeeld iemand die om 19.00 moest trainen vooruit, en ging niet met een volle maag trainen.
Maar waarom zou iemand die gewoon thuis is niet mee eten, en een half uur later moeten eten?
opvoeding
Ik ben hier een 18-jarige nog volop aan het opvoeden! Maar dat gaat er juist om dat ik haar aanmoedig en probeer te laten wennen aan het feit dat je op die leeftijd geen belangstellende mentor meer hebt, maar er alleen voor staat. Ze vindt het lastig en zit vorlopig graag nog even in het vertrouwde holletje. ALs ze dat niet meer zou willen, lijkt het me inderdaad tijd om uit te vliegen. En als dat niet kan, inderdaad wel zich te gedragen. Je woont met meer dan twee volwassenen in een huis, dan mag je ook wel iets van iedereen verwachten.
gezellig
Bij ons heel simpel: voor 16.00 uur laat je weten of je mee eet of niet.
Kan in overleg een prakje voor je achtergehouden worden, dat warm je dan zelf op. Alternatief is voor jezelf koken/onderweg eten.
Komt hier incidenteel voor, absoluut niet vergelijkbaar dus, meest van de tijd eten we inderdaad met z'n drieën (ons volledige gezin....)
Qua discussie over het thuiskomtijdstip voor zijn zusje: zus heeft een vader, een moeder en een eigen mond om in discussie te gaan: als we jouw hulp nodig hebben, dan roepen we wel.
Verder :
uitstapjes. Gezellig als je mee gaat, maar blijf dan ook gezellig, geen continue discussies. Toch discussie/ongezelligheid: afstand van nemen, hij redt zich wel.
schelden: niet getolereerd, als je je niet als volwassen kan gedragen, dan heb je je nog niet te mengen in gesprekken (klinkt dat even ouderwets.....).
Straffen door huisarrest is geen doen meer, maar..... straffen door bijvoorbeeld een "boete" op bepaald taalgebruik/woorden te zetten, kan misschien wel helpen.
Vervolgens kan je/kunnen jullie met elkaar uit eten van het gespaarde geld, of iets kopen waar het hele gezin voordeel van heeft.
Reactie
Ik kan mijn kinderen heel goed loslaten en weet dat ze op eigen benen moeten staat.
Op maandag kunnen we met het hele gezin eten omdat iedereen dan thuis is. Onze 19 jarige dus ook. Ik vind het niet nodig dat hij dan een half uur later of eerder gaat eten.
Hij mag van mij op zich zelf wonen. Heb al vaak gezegd dat hij op zich in moet schrijven bij de woningstichting. Ik wil hem daarbij wel helpen. Maar nee, hij heeft weer iets gevonden waar hij tegen aan kan schoppen. We hebben hem nu gezegd dat als hij zich voor 1 januari niet inschrijft hij kortgeld gaat betalen. Zijn reactie is dat hij dat toch niet doet en ik dan maar moet zien hoe ik dat voor elkaar krijg.
Gister weer een klein voorbeeld maar wel tekent voor zijn gedrag.
Hij was aan het roken (ben hier niet blij mee, maar dit doet hij ook om ons uit de tent te lokken. Zijn broer rookt helaas ook. Afspraak is roken op de oprit en peuken in de asbak die op de oprit staat. Natuurlijk doet hij dit niet en trapt hem uit op de oprit en laat hem liggen. Als we hier wat van zeggen loopt hij gewoon door naar boven met de mededeling dat het wel weg waait.
Ik weet het niet meer hoor. Elk ding gebruikt hij om zich af te zetten.
Normaal gesprek kun je niet met hem voeren, hij lokt steeds discussies uit.
Ik wordt er moe, verdrietig en boos van.
Waarom dit gedrag
Poeh
Jeetje wat vervelend en gedrag wat nergens voor nodig is. Kan je hem ook wel eens spreken als hij in een goede bui is? En dan benoemen hoe je zijn gedrag vindt, misschien krijg je dan beter een luisterend oor.
Ik zou hem trouwens zelf inschrijven bij een woningbouw vereniging, want als je op zijn actie moet wachten komt er toch niets van. Verder betaal je dat inschrijfgeld ook gewoon. Betaal je nog meer voor hem? Of betaalt hij de rest zelf (zorgverzekering of andere verzekeringen bijvoorbeeld? Scooter of auto o.i.d.) want daar zou ik wel voor zorgen, zoveel mogelijk zelfstandig maken nu.
Mijn kinderen hoeven ook geen kostgeld te betalen maar betalen verder alles zelf, krijgen ook geen zakgeld meer.
Verder zou ik ook desnoods wat andere privileges terugschroeven. Hier wil mijn zoon graag speciale haargel (maar die kost € 5,50 per flacon). Nu is hij altijd vrolijk en gezellig maar anders zou ik dat soort dingen niet kopen, dan moet hij het gewoon doen met wat er in huis ligt en anders koopt hij het zelf maar.
Bij het avondeten, hem gewoon roepen als het klaar is en gaan eten, als hij niet komt, dan zou ik gewoon afruimen en geen eten bewaren voor hem, dan gaat hij maar naar de snackbar of smeert hij een boterham. Wel aangeven dat je het heel jammer vindt en het veel gezelliger zou vinden als hij met jullie mee zou eten.
Hij zit klaarblijkelijk helemaal niet lekker in zijn vel, gezien zijn gedrag, maar hij hoeft dat niet op deze manier op jullie te botvieren.