Kind bang voor corona

Relativeren?

Tja, als de doomdenkers gelijk krijgen, gaat de wereld ten onder. De wereldeconomie stort in, de helft van de bevolking gaat dood door het virus, de andere helft door de hongersnood daarna. Dan zijn een stedentrip en MBO-diploma wel het minste van je zorgen.

Maar ook zonder Armageddon kan het zijn dat je dochter de gevolgen van deze virusuitbraak merkt. Ik vermoed dat er maar weinig eindexamenreizen gemaakt worden, deze zomer. Je zou kunnen bespreken hoe erg dat feitelijk is. Een stedentrip die niet doorgaat, is sneu. Maar niet echt een ramp. Er zijn alternatieven. Door haar over die alternatieven na te laten denken, raakt ze misschien het gevoel kwijt dat alles buiten haar controle valt. Dat kan helpen.

Sindney

"Dan zijn een stedentrip en MBO-diploma wel het minste van je zorgen."

Het zijn ook niet mijn zorgen, maar die van een jongere en ik ben er inmiddels achter dat ze zeker niet de enige is die bang is dat haar studie eronder gaat lijden.

We zullen nadenken over een concreet alternatief voor de stedentrip, dat is een goeie tip.

Als ik het goed begrepen heb

Wat anders is dan de griep is dat er, omdat het een nieuw virus is, bij niemand resistentie bestaat.

De maatregelen die wereldwijd worden genomen zijn vooral bedoeld om de stroom zieken die ontstaan te managen, zodat de economie kan blijven draaien en de ziekenhuizen niet nog meer worden overbelast.

De grote aandacht in de media helpt wel en niet. Het maakt mensen bewust, maar het zorgt ook voor angst.

Angst

Als je kind echt zo bang is dat haar of jullie wat overkomt, dan doet me dat eerder aan een obsessie denken dan aan een reële angst. Elke geruststelling zal dan vruchteloos blijken. Na corona komt er immers weer wat anders.

Ik kan het boek "Vals alarm" van Menno Oosterhof aanraden, daar staan heel zinnige dingen in hoe om te gaan met zulke angsten.

Hilde

'Het zijn ook niet mijn zorgen, maar die van een jongere en ik ben er inmiddels achter dat ze zeker niet de enige is die bang is dat haar studie eronder gaat lijden.'

Dat snap ik. En misschien heeft je dochter wel gelijk en gebeurt dat ook. Maar ook dan heeft het weinig zin om nu in paniek te raken. Even heel bot gezegd: zelfs na de Eerste Wereldoorlog, de Spaanse Griep, de Tweede Wereldoorlog en de crisis van 2008 zijn mensen, samenlevingen, de wereldeconomie weer opgekrabbeld. Scholen zijn weer open gegaan, ziekenhuizen zijn herbouwd, nieuwe fabrieken opgestart. Dat zal nu vast ook gebeuren. Ik geloof in de veerkracht van mensen. Misschien kan je dochter zich daar meer in verdiepen om wat gerustgesteld te raken? Kijken waar ze daadwerkelijk iets aan kan doen?

nou nou...

stel je voor: dat je studie er onder zal lijden! Egoïstische zienswijze. Zijn mensenlevens niet belangrijker?

Wat mij pas echt zorgen baart is dat het coronavirus in de landen zoals Afrika terecht komt. landen met weinig voorzieningen.

Hier ook bang

Kind is in november enorm ziek geweest, heeft zware kuur gehad, lange periode van herstel. Was na twee maanden nog steeds niet helemaal fit, maar klachten waren volgens huisarts normaal na ziek/kuur.

Nu is kind dus bang dat de weerstand niet op peil is en weer zo xiek gast worden. En het ergste is dat andere kind het geweldig interessant vindt en alle coronanieuwtjes rondroept.

Continu ene kind geruststellen en amdere kind achter behang plakken.

zekere voor het onzekere

Wij zitten ook te dubben hoe "bang" we hier moeten zijn. Toen mijn zoon vorig jaar chemotherapie kreeg, keek ik met argusogen naar alle berichtgeving over het gewone griepvirus. Vorig jaar de angst bij mijn zoon, "wat heb ik, kom ik ervan af?" Dit jaar de angst "wat zou me kunnen overkomen". Maar toch graag leven willen en niet jezelf opsluiten voor het nodig is. Maar niet naar een activiteit-met-veel-mensen gaan als het niet een evenement is waar je je heel erg op hebt verheugd, ook al zegt met dat het evenement veilig genoeg is om naar toe te gaan.

En wat kan je er aan doen...
We wassen onze handen vaak, we gebruiken papieren zakdoekjes, niezen in onze elleboog, maar toch werd zoon twee weken terug verkouden en heeft vader en zus besmet die nu lopen te niezen en te hoesten.

Juf Ank

Ik zie anders wel terechte angst voor mensenleven, die van haar moeder. Geen siblings en geen vader, er alleen voor komen te staan, mag een jongere van 19 daar niet bang voor zijn? En dan in een wereld die in ongerede is, jezelf moeten redden...

Ben jij niet ook bang dat je kinderen ziek worden, welke ziekte dan ook? Ik was behoorlijk bang dat ik mijn zoon zou moeten missen vorig jaar toen hij zo ziek was. Dat hij een veel grotere kans had om beter te worden dan een kind in Afrika maakte mijn angst niet minder.
En ook "weet" je dat je kinderen wat kan overkomen, toen het mijn zoon overkwam besefte ik opeens des te sterker dat ze zomaar opeens weg kunnen zijn.

Jezus juf ank

Wat heeft het voor zin om als 19 jarige meer zorgen te hebben over plekken (waar al genoeg dingen gebeuren die zorgelijk zijn!!) als ze daar helemaal niets mee kan?
Ik snap daar echt niets van en vind het zeker niet egoïstisch.
De meeste volwassenen zijn ook alleen maar bezig met corona in eigen land/streek. En dan verwacht je van een 19 jarige dat die iei verder kijkt?

Haar studie, daar hoort ze zich zorgen om te maken. Als hele maatschappij rammen we dat er constant in.
En sommige mensen maken zich wat meer zorgen.
Het is weinig helpend, maar focus op bijv studie kan meer resultaat opleveren dan focus op landen ver weg. (tenzij je natuurlijk daadwerkelijk iets aan de verdeling oid in de wereld wilt doen)

Reacties

Bedankt voor jullie antwoorden en ervaringen. We hebben inmiddels een alternatief voor de stedentrip, als dat tegen die tijd ook door kan gaan natuurlijk
Juf Ank: wat een onzinnige opmerking over dat het egoïstisch is. Natuurlijk denk je aan je eigen zaken vanuit je eigen referentiekader! Dat doet iedereen.

Nou inderdaad!

Ik vind het ook niet egoistisch hoor en volkomen normaal voor deze leeftijd. Hier ook een dochter van bijna 19. Ze is niet bang voor corona zelf maar vooral voor de gevolgen. En dat begrijp ik zo goed! Ze zou over anderhalve maand voor 5 maanden op stage naar Spanje gaan. Dat gaat natuurlijk niet lukken. Geen idee wat er nu gaat gebeuren: uitstel van de stage, alternatief (maar wat dan?). Ze wil geen studievertraging natuurlijk.
Om het ziek worden maakt ze zich niet druk, ze begrijpt de maatregelen die er genomen wel en houdt daar rekening mee.
Ik begrijp jouw dochter wel dat ze zich zorgen maakt om jou. Natuurlijk wil ze niet 'alleen' achter blijven. Het moet alleen geen obsessie worden, dan misschien hulp zoeken. Ik zag een filmpje van Geef me de 5 over corona. Is wel bedoeld voor jongere kinderen, maar misschien helpt het https://www.facebook.com/watch/?v=1458661570961771

Mooi Tango

Ik heb het doorgestuurd naar mijn kinderen. Die zijn natuurlijk ouder en zelf al gedetailleerd berichten aan het screenen, maar zo kunnen we er hier ook onderling over praten.

Want mijn kinderen kunnen ook moeilijk tegen de veranderingen en de huidige onzekerheid.

Graag gedaan!

Fijn dat je er iets aan hebt AnneJ. Voor jouw kinderen zal het ook een lastige tijd zijn.
Mijn dochter zonder autisme is al helemaal van slag door alle tegenslagen die ze momenteel krijgt en de onzekerheid rondom de stage etc.

Hilde

' Ze is erg bang dat mij iets overkomt. Ze heeft geen vader of broers en zussen.'
Kun je hier neit iets aan doen? Bijvoorbeeld kontakt opnemen met een tante of oom, ouders van een vriendin of vriend, haar zorgen bespreken en afspreken dat die een oogje in het zeil zal houden, mocht jou iets overkomen? Dus dat er een achterwacht is? En dat zij dat weet.
In de praktijk zal dat probleem zich wel oplossen, stel dat je iets ergs overkomt, dan komen er bijna altijd wel mensen naar voren die je dochter zullen bijstaan in zo'n moeilijke periode. Maar haar angst is nu.

Tsjor