Kamer leegmaken van kind die uit huis is

Binnen een dag

Toen ik het huis uit ging, was mijn zusje binnen een dag verhuisd naar mijn kamer. Toen ik 3 maanden later weer terug kwam (relatie verbroken), kon ik in haar voormalige minikamer trekken

Binnen een week

Was ik mijn kamer thuis "kwijt". Wel stond er in een klein kamertje altijd een bed voor me. Nu nog, trouwens, al ben ik al meer dan 25 jaar het huis uit .

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Had het er pas over

met een vriendin wier dochter aan het 'uithuizen' was. (in het verzorgingshuis gebruikt men de term 'inhuizen', dus vooruit, 'uithuizen'.)
We kwamen tot de conclusie dat de uitzwaaiende ouders soms wat te rigoreus te werk gaan in de beleving van de vertrekkende persoon. Bij haar was het ook een 'binnen een dag'-kwestie, omdat een meehelpend familielid dol bleek op behang strippen en daar meteen na het verdwijnen van spullen mee begon.
Dat gaf even tranen, het ging te snel.

Zelf ben ik bij de eerste vertrekker ook erg snel geweest, alsof ik moest voelen en beleven dat hij nu echt weg was en dat deze kamer niet langer zijn thuisbasis was. Ik weet niet hoe dat voor hem voelde.

(Bij de volgende twee was het omgekeerde wereld omdat wij zelf weggingen en zij bleven.)

Nu is de laatste weg en haar kamer is nog zoals hij was, er is niemand die hem wil hebben of zo, en hij wordt langzamerhand steeds een beetje leger en minder doorleefd.

Verschillend

Bij het eerste kind dat uitvloog, hebben we vrij snel (paar weken) intern verhuisd. Jongste kind op minikamer naar grote kamer van zus en omgekeerd. Dat hadden we ruim van te voren besproken met eerste. Bij het tweede en derde kind dat uitvloog, bleef alles zoals het was. Er was geen aanleiding om weer te gaan sjouwen totdat wij empty-nest ouders zelf gingen verhuizen. In ons nieuwe huis hebben de kinderen geen eigen kamer meer maar er zijn wel voldoende slaapplekken voor als ze komen. Plan: ik ga komend weekend die kamers eens gezelliger maken.

Dag van vertrek - 15 jaar

Het uitruimen van mijn kamer begon de dag dat ik vertrok. Mijn bed ging nl mee.

De rest van de spullen bleef staan. Toen ik ging samenwonen kon het bed ook weer gewoon op z'n plek terug .

Het echte uitruimen gebeurde pas 15 jaar later. Toen er een huurder in kwam.

Verschillend

Toen nummer 1 defintief het huis uit ging bleef zijn kamer deels intact. Deels kwam er een andere broer op die kamer slapen. Er stonden dus twee bedden, broer 2 had doordeweeks de kamer voor zich alleen en broer 1 sliep daar ook als hij in het weekend (1x per 2 weken) thuis was.
De spullen van broer 1 die hij niet had meegenomen stonden er ook nog gewoon.
Dochter 1 ging uiteindelijk ook het huis uit. Zij deelde voor die tijd haar kamer met dochter 2 en na die tijd bleef dat eerst ook zo. Later ruilden dochter 2 en dochter 3 van kamer dus als dochter 1 dan in de vakanties thuis kwam sliep ze met dochter 1 op een kamer. Haar spullen stonden er echter gewoon nog.
Daarna zijn we zelf verhuisd en dochter 2 ging ook het huis uit. In het nieuwe huis hebben we geen aparte kamers meer ingericht voor zoon 1, dochter 1 en dochter 2. Sommige van hun spullen staan hier nog wel maar het meeste hebben ze inmiddels meegenomen. Er is uiteraard wel een bed beschikbaar voor alle drie als ze hier willen komen logeren.
Zoon 2 gaat nu ook het huis uit en omdat hij vlak bij gaat wonen denk ik dat hij hier niet vaak zal komen logeren. Hij zal zijn spullen ook wel meenemen omdat hij naar een echt huis gaat en niet op kamers. Uiteraard zal ik er wel voor zorgen dat hij altijd hier kan slapen maar we hebben sowieso genoeg extra bedden.
Hij deelt nu een kamer met zoon 4 dus dan zal zoon 4 zijn eigen kamer hebben.

Als ik veel ruimte had dan zou ik de kamers best langer in de orginele staat willen laten.

Er zit ook wel een verschil tussen op welke manier ze uit huis gaan. Een student die regelmatig het weekend naar huis gaat vind ik een heel ander verhaal dan een 25jarige die gaat trouwen/samenwonen in de buurt. In het laatste geval is een kamer bij de ouders niet echt meer nodig maar in het eerste geval zou ik het niet leuk vinden als hun kamer niet meer voor ze beschikbaar is. Tenslotte willen studenten op kamers vaak nog wel regelmatig naar huis. Dan moet het ook nog wel echt hun huis zijn.

Alle 4 mijn oudsten zijn ook op uitwisseling/stage in het buitenland geweest en dat was dus tijdelijk (6 tot 12 maanden) en uiteraard ga je dan ook niks permanent veranderen.

Jongste kon niet wachten

tot oudste de deur uit ging! Ik had al eerder een keer de kamerindeling willen wijzigen maar mijn man zei dat ik daarmee moest wachten tot oudste wegging. Dus ik heb tegen jongste gezegd dat er dan pas werd gewisseld. En zo geschiede. Het verven en de nieuwe gordijnen etc duurde uiteindelijk nog een week of 6 en toen was de "verhuizing" compleet.

Schuldig voelen chiquita?

En je zoon is al vier jaar de deur uit? Wat een vreselijke moeder moet ik dan wel niet zijn. Mijn dochter gaat op zijn vroegst pas over twee jaar de deur uit, maar ik ben al af en toe aan het bedenken wat ik met die ruimte ga doen. Dus ik vind niet dat jij je schuldig hoeft te voelen, laat staan dat je aan je zoon inspraak hoeft te vragen over de kleurkeuze.

skik

Snel verhuizen oké, maar...

...wacht ajb wel even tot ze echt verhuisd zijn. De stiefvader van m'n ex-schoonzus wilde toen ze met m'n broer ging samenwonen niet helpen om de spullen in hun nieuwe "huis" weer uit te laden. Hij moest namelijk meteen beginnen om van haar kamer een werkkamer voor zichzelf te maken. Daar is ze erg verdrietig van geweest.
(Overigens was zijn houding van "zij eruit of ik eruit" wel de reden waarom ze veel te snel met m'n broer is gaan samenwonen, ze was thuis niet meer welkom)

Tijgeroog

Vandaar ook ex-schoonzus?

Uit huis = ook studeren?

Heb nog geen kinderen die uit huis gaan, zal over een jaar of zes pas gebeuren.

Als ik kijk naar bij mij thuis vroeger ? Op het moment dat ik ging studeren hadden mijn ouders mijn kamer niet echt nodig dus het bleef zoals het was. Om het weekend kwam ik nog "thuis", voor de gezelligheid. Na een jaar gingen mijn ouders verhuizen en in het nieuwe huis hadden mijn broer (ook al uit huis om te studeren) en ik geen eigen kamer meer. Er was één logeerkamer, daar sliep ik met name in de schoolvakanties, omdat alle studievrienden dan ook weg waren. De verhuizing heeft wel bijgedragen in het loskomen van het ouderlijk huis. Ik heb daar nooit problemen mee gehad, wilde zelf ook erg graag zelfstandig zijn en de wereld ontdekken. Was ook erg verbaasd het eerste jaar dat ik ging studeren dat het merendeel van mijn studiegenoten in het weekend naar hun ouders gingen....

Ik denk dat er wel verschil is of je kind uit huis gaat om te gaan studeren of om ergens anders te gaan wonen en werken. Met wonen- werken en een eigen huis zou ik minder moeite hebben om de dag erna de muren te sauzen en me de kamer toe te eigenen als eigen plekje (héérlijk lijkt me dat, kijk er nu al naar uit !), dan wanneer ze uit huis gaan om te gaan studeren. Dan zou ik het nog niet doen.

Kastanjet

Nee hoor, het was te vroeg omdat ze nog geen behoorlijke woonruimte hadden. Eerst is ze bij m'n ouders ingetrokken (daar woonde m'n broer ook nog), toen ze net verkering hadden. Daarna hebben ze een bouwvallige kamer/appartement bij een louche huisjesmelker gevonden en zijn ze daar gaan wonen omdat ze niets beters hadden. Pas drie huizen verder is het een ex geworden.

Kan zomaar gebeuren...

Mijn dochters hebben de leeftijd, maar wanneer ze weggaan is nog niet duidelijk.
Maar aangezien mijn oudste in de grootste kamer slaapt, de jongste in de middelste en wij in het kamertje wat op de bouwtekening staat afgebeeld als 'werkkamer' met de royale afmeting van 2 x 2 m. weten mijn dochters al dat de verdeling niet zo blijft als nu, als ze het huis uit gaan. Wij pikken dan meteen een grotere kamer in. Het lijkt mij leuk om dan een logeerkamer in te richten, waar ze ook samen kunnen slapen als dat zo uitkomt.

Het hangt er

gewoon vanaf wat de situatie is. Gezinssamenstelling, reden van uit huis gaan, het huis zelf. Toen ik zelf op kamers ging kwam ik idd bijna elk weekend thuis, bovendien hadden mijn ouders een groot huis waar al meerdere logeerkamers waren en was ik enigst kind. Kamer bleef eerst zoals die was, verandering was groter toen ik trouwde en meer spullen meenam. Bij mijn man weet ik dat er een kamer voor hem klaarstond in het huis waar zijn ouders toen woonden (en waarhijzelf nooit gewoond had). Mijn eigen kinderen wonen nu nog allemaal thuis. Maar zodra er 1 verhuist zal er wel iets veranderen. Hoe ingrijpend is nu nog duidelijk, hangt er ook vanaf wie er als eerste weggaat. Nu zijn er 2 slaapkamers die gedeelt worden, 2 slaapkamers die echt voor 1 kind alleen zijn en 1 slaapkamer die meer een doorloopkamer is. Ik ben aan de ene kant best wel benieuwd wie er als eerste weg zal gaan en tegelijk benauwd of er dan strijd zal ontstaan over hoe dan kamers te verdelen (ik wil zelf best wel 1 vd kleinere kamers voor mijzelf). Als het alleen maar om op kamers zal gaan dan zullen we zeker voor slaapplek/ studeerplek zorgen.