Jong volwassenen - corona - studie
Lastig om te bepalen in welke rubriek maar ik kies toch voor algemeen. Ik vraag me af hoeveel schade onze jongvolwassenen oplopen door corona mbt de studie. Mijn exemplaar begon na de zomer aan een universitaire master en hij is welgeteld 2x naar het gebouw geweest. Alles gaat natuurlijk online en de tentamens zijn een crime. Normaal is dat al goed voor veel stress maar de eisen die gesteld worden aan de kamer, de omgeving, de spullen, de controle, dat je huisgenoten stil moeten zijn etc etc etc zijn misdadig. Alleen al het inloggen geeft stress als dat niet meteen lukt en je er niet op tijd in bent.
Dan de tentamens zelf, die zijn ook niet gemaakt voor online afnames. Mijn exemplaar heeft vorige week 3x iets gedaan waar ze voordeel aan hadden waaronder opmerken dat niemand had kunnen inloggen (ruim vantevoren) maar als dit exemplaar dan na afloop van de toets boos wordt omdat ze zich niet aan de meest elementaire zaken houden die in een tentamen moeten staan breekt de hel los. Dat dit wel academisch is etc en dat dat dus 'moeilijk' zou moeten zijn. Men vergat even dat hij tot nu toe hoge cijfers haalt.
Dit staat niet op zichzelf, ook jaargenoten hebben problemen en ook oud klasgenoten op andere studies. Het lijkt er op dat ze geen idee hebben hoe zwaar het voor de studenten is.
Ik wil dit algemeen houden, dus ook hbo/mbo maar niet over de middelbare school. Wat doet dit met deze jonge mensen. Al een jaar alleen online contact of sinds september nog nooit iemand van je studie normaal gesproken te hebben? Wat doet al die extra stress rond tentamens? Wat als je die niet haalt? Zijn er extra kansen? Een jaargenoot wiens familielid is overleden door corona kreeg ook geen enkele extra optie voor een belangrijke deadline.
Vreemd, op tv zei iemand dat de resultaten op de universiteiten nog wel goed waren, alleen het gemis aan sociale contacten is nijpend.
Tsjor
mijn dochter is afgelopen jaar begonnen aan haar studie aan een universiteit een heel eind bij ons vandaan. Ze had een mooie studio gevonden, en had er helemaal zin in...maar tot nu toe bijna alleen online les gehad. Ze heeft de huur niet opgezegd maar woont wel weer thuis. Ze kent nog niemand in de studiestad, alles is dicht, wat moet ze daar alleen? Toch maar weer bij ouders thuis, en daar hele dagen achter de laptop om te leren. Ze vindt studie leuk, haar resultaten zijn goed maar het is een verschrikking om zo dit jaar door te moeten. Alleen thuis, geen contacten, geen studentenleven, en practica zijn online filmpjes van de practica van afgelopen jaren.
Contacten van de middelbare school heeft ze nauwelijks doordat ze een tussenjaar heeft gehad, het contact is wat verwatert doordat die meiden toen hun studentenleven hebben opgestart en nu vaak ook op kamers elders zijn.
Ik ga er van uit dat er vanaf september weer fysiek les zal zijn. tot die tijd is het buffelen voor haar.
Op de HBO van mijn exemplaar lijkt het alsof ze qua toetsmethodiek helemaal niks gewijzigd hebben terwijl het lesprogramma totaal anders is. Dus dezelfde werkstukken, reflectieverslagen, toetsen etc maar dan zonder een gedegen uitleg en alles op afstand. Er wordt geen rekening gehouden met gewijzigde omstandigheden. Mijn zoon heeft het halen van de propedeuse opgegeven. Ook omdat het hem soms totaal niet duidelijk is wat hij moet doen. Zoals hij het zelf zegt "ik ben meer bezig met studiepunten verzamelen dan de stof leren". Hij wordt alleen heel gestrest omdat hij niet zeker weet of hij genoeg punten haalt om door te gaan met de hoofdfase. Hij wil niet nog een jaar de eerste doen om slechts een paar tentamens dat jaar in te halen. Als ouder zie ik het aan en vind ik dat ze het die jongeren wel erg moeilijk maken.
Hier ook een eerstejaars student, die erg veel last heeft van het online gebeuren. De concentratie is er niet om al die uren voor een scherm te zitten. Alles wat studeren studeren maakt is weg. Geen discussies in de les, niet even bijven hangen om samen aan een opdracht te werken. Het breekt hem op en ik hoop voor hem dat hij zijn bsa haalt en dat hij deze studie in deze stad kan blijven doen.
Ook hij is weer naar huis gekomen vanaf zijn kamer. Het lukte daar helemaal niet meer om te focussen op colleges.
Ik vind het erg triest en ik ben sinds september al van mening dat het mbo, hbo en de uni zoveel mogelijk open zouden moeten zijn. Want ook dat is onderwijs en net zo belangrijk als de middelbare school (dat is online ook drie keer niks, maar dat is een ander verhaal). Ik vind het schrijnend dat gewoon maar geaccepteerd wordt dat onze jongeren straks al anderhalf jaar thuis zitten achter een scherm. Ik had hier net een mbo-leerling in de techniek die bijna op stage moet, maar nog nauwelijks praktijkles heeft gehad. Hij kan straks nog niks als hij aan zijn stage begint. En ik ken een geneeskundestudent die de snijpractica nu online mag bekijken ipv zelf snijden. We hebben straks kappers en technici die de helft van hun opleiding naar een scherm hebben zitten staren ipv zelf aan de slag te gaan.
Ik vind dat echt niet acceptabel.
Niet alle voorbeelden die ik heb genoemd zijn corona gerelateerd maar zelf benoemt die man het wel zo. Het niet toelaten in de zoom les is dat wel.
Er is op dat ROC een protocol uitgereikt waar studenten en docenten zich aan moeten houden voor wat betreft gemiste lessen, beantwoorden van vragen en dat gebeurt dus niet van zijn kant.
Mijn dochter doet een eenjarige master in het buitenland. Ze zit daar dus wel, maar het is zo anders dan we ons voorgesteld hebben. Voor haar vind ik het echt verschrikkelijk. Je studietijd duurt vaak maar vier jaar en twee ervan zijn dus verknald door dat stomme virus. Vorig jaar heeft ze met goede resultaten haar bachelor gehaald. Maar geen feestje en feestelijke diploma-uitreiking. Een half uurtje op Zoom, dat was het.
En nu zit ze dus op haar kamer aan de andere kant van de Noordzee online lessen te volgen. Ik hoop echt dat er voor augustus nog weer wat mogelijk is. In elk geval de winkels open en horeca, zodat ze misschien nog een paar weekjes studentenleven mee kan pakken. Qua resultaten gaat ze goed, kan best weer cum laude worden, maar mentaal zit ze er wel doorheen. Gelukkig heeft de uni daar ondersteuners voor, en heeft ze ook al een warme band met de huisarts.
Mijn oudste is bezig met haar masterscriptie maar zit er helemaal doorheen. Had in februari klaar willen zijn maar krijgt geen letter op papier terwijl ze weet wat ze moet doen, alle gegevens heeft, weet dat ze het kan. Maar toch... het gebrek aan structuur dat ze het afgelopen jaar heeft moeten missen breekt haar nu echt op.
Goh, mijn eerstejaarsstudent doet het prima. Hij vindt het handig dat alle lessen opgenomen worden en later nog eens te bekijken zijn. Overleggen en samenwerken aan essays doet hij via WhatsApp, Zoom en Google docs.
Het hele eerste jaar van zijn studie is 35 man. Ze hebben denk ik 3 bijeenkomsten op de universiteit gehad, verder alles online. Ze hebben samen een appgroep waar het best gezellig is. Als er iets onduidelijk is, mailt hij de docent en meestal komt er dan vrij vlot antwoord. Hij heeft tot nu toe de helft van zijn tentamens gehaald. Dat vind ik best goed, gezien de omstandigheden.
Zijn studentenclub is ook online gegaan en hij "ziet" ze elke week een avond.
Nee, het is inderdaad niet gezellig, maar het is ook echt geen tranendal.
Het is fijn dat er veel jongeren zijn die goed gedijen bij het online onderwijs. Mijn andere dochter gaat er prima op en heeft het naar haar zin, zoon op het vo vindt het ook allemaal wel best zo. Maar voor degenen die wel last van de omstandigheden hebben is het ruk.
Los van of je wel of niet goed online onderwijs kunt volgen: het sociaal geïsoleerd zijn vervreemdt je van een samenleving. En dan heb ik het niet alleen over extraverte en sociaal handige jongeren die nu een verschrikkelijke rottijd hebben maar straks hun leven weer kunnen oppakken. Ik maak me minstens zoveel zorgen over jongeren die het afsluiten van alles wel best vinden en die straks heel veel moeite zullen hebben na een jaar relatieve rust de sociale draad weer op te pakken. Het gaat niet over feesten en uitgaan, maar over sociale vaardigheden bij het functioneren in de maatschappij, in werk en studie. Dat is niet iedereen gegeven en anderhalf jaar zonder sociaal 'onderhoud' is dan wel heel erg lang.
EmmaT schreef op 30-03-2021 om 07:12:Los van of je wel of niet goed online onderwijs kunt volgen: het sociaal geïsoleerd zijn vervreemdt je van een samenleving. En dan heb ik het niet alleen over extraverte en sociaal handige jongeren die nu een verschrikkelijke rottijd hebben maar straks hun leven weer kunnen oppakken. Ik maak me minstens zoveel zorgen over jongeren die het afsluiten van alles wel best vinden en die straks heel veel moeite zullen hebben na een jaar relatieve rust de sociale draad weer op te pakken. Het gaat niet over feesten en uitgaan, maar over sociale vaardigheden bij het functioneren in de maatschappij, in werk en studie. Dat is niet iedereen gegeven en anderhalf jaar zonder sociaal 'onderhoud' is dan wel heel erg lang.
Dat merk ik nu ook al bij mijn oudste. Was niet altijd degene die makkelijk op iemand afstapte; nam vaak een beetje een afwachtende houding aan of ze g gevraagd werd voor een groepje voor een opdracht. 6 jaar VO had wel het een en ander veranderd, ze nam wat vaker initiatief en ontpopte zich ook wil als leider van de groep om de deadlineworkers te controleren. Ook durfde ze goed voor zichzelf op te komen tegenover docenten. Nu lang niet alle lessen op locatie zijn en ze docenten niet echt kent (via beeldschermen leer je elkaar niet echt kennen) wordt het toch weer moeilijk om voor haarzelf op te komen.
EmmaT schreef op 30-03-2021 om 07:12:Los van of je wel of niet goed online onderwijs kunt volgen: het sociaal geïsoleerd zijn vervreemdt je van een samenleving. En dan heb ik het niet alleen over extraverte en sociaal handige jongeren die nu een verschrikkelijke rottijd hebben maar straks hun leven weer kunnen oppakken. Ik maak me minstens zoveel zorgen over jongeren die het afsluiten van alles wel best vinden en die straks heel veel moeite zullen hebben na een jaar relatieve rust de sociale draad weer op te pakken. Het gaat niet over feesten en uitgaan, maar over sociale vaardigheden bij het functioneren in de maatschappij, in werk en studie. Dat is niet iedereen gegeven en anderhalf jaar zonder sociaal 'onderhoud' is dan wel heel erg lang.
Dat geldt toch niet alleen voor jongeren? Ik zal straks ook weer naar de kantoortuin moeten. Terug naar de drukte, de herrie, de afleiding. En met mij heel veel andere mensen.
Waarom moeten de introverten zich straks weer aanpassen aan de extraverten?
Meike, het gaat erom dat jongeren/ jongvolwassenen nog in ontwikkeling zijn. Ze moeten zich bepaalde sociale vaardigheden nog eigen maken. Iedere keer een stapje verder. Volwassenen zijn meestal wel ongeveer klaar met het ontwikkelen van sociale vaardigheden.
Dingen die je pas kort kunt moet je blijven doen om de vaardigheid in te oefenen. Niet oefenen is achteruitgang met het risico dat je opnieuw moet beginnen.
Het is net als met veters strikken, als je het eenmaal goed kan verleer je het niet meer zo snel.
Meike, natuurlijk geldt het ook voor volwassenen of ouderen. Behalve dat dit draadje dan over jongeren gaat zijn zij ook in de leeftijd waarop je die vaardigheden ontwikkelt.
Ysenda: ik vind zeker niet dat de introverten zich altijd maar moeten aanpassen aan de extraverten (hulde aan het bescheiden kind 
Maar enige sociale interactie en vaardigheid op dat gebied is wel nodig om te functioneren en een leven op te bouwen.