Hoe help ik hem
Mijn zoon heeft sinds een jaar een relatie met een lief meisje. Nu heeft ze hem verteld (ongeveer 6maanden terug) dat ze eigenlijk een jongen wil zijn en dat ze zich niet goed voelt in dit lichaam (hele moedige stap vind ik), het is ook niet een meisje-meisje. Hij is verliefd geworden op het meisje en voelt zich niet aangetrokken tot jongens.
Hij blijft bij haar en is erg gek op haar. Steunt haar in de "strijd".
Ik ben bang dat hij hoop houdt. We hebben gesprekken en hij geeft aan dat hij bij haar blijft.
Ik ben leeg en wil mijn kind gelukkig zien. Hij vindt maar dat ik hem niet begrijp.
Als ik hem de vraag stel hoe hij het dan ziet voor de toekomst, dan krijg ik een ontwijkend antwoord.
Echt........ als hij wel aangetrokken zou zijn tot jongens zou ik daar ook vrede mee hebben, maar hij geeft duidelijk aan dat hij dat niet is.
Dit is wel een korte versie van mijn verhaal en ik hoop dat er iemand is die weet hoe ik hem kan helpen en die mij advies geeft hoe ik er mee om moet gaan.
Kaat
Dat is een heftige situatie waar je zoon in terechtgekomen is.
Ik denk dat je hem het best helpt door jouw mening te parkeren en hem zijn eigen leven te laten leven inclusief pieken en dalen. Je kind gelukkig willen zien is mooi, maar je kunt hem niet dwingen de (in jouw ogen) juiste keuzes te maken.
Ik denk dat hij houdt van dit meisje / deze jongen. Als mens. En dat is zeer te waarderen. Ik denk ook dat hij gelijk heeft en dat jij hem niet begrijpt. Jij wilt dat hij toewerkt naar een stabiele toekomst. Maar hij houdt nu eenmaal van zijn vriend(in). Jij vindt dat dat niet kan, omdat hij niet is aangetrokken tot jongens. Maar zijn vriend(in) is niet 'jongens', maar iemand waar hij dol op is. Jij kijkt met jouw ervaring en mening naar zijn situatie. Dat vertel je hem en je verwacht dan dat hij zegt: "Ja dat klopt, je hebt gelijk. Hier zit geen toekomst in, dus ik maak het uit." Maar zo werkt het niet. Hij moet zijn eigen weg gaan.
Zoals Boudewijn de Groot al zong:
" ze kunnen mij ten slotte ook niet dwingen groot te worden zonder diep berouw en spijt."
tegenstrijdig
Begrijp me niet verkeerd hoor. Als hij hier echt voor wil gaan dan heeft hij mijn zege. Ik krijg alleen hele tegenstrijdige signalen en ik wil hem graag helpen. Ik voel dat hij er vreselijk mee bezig is. Het is nogal een binnenvetter.
Ik ben ook reuze trots op hem en hoe hij haar/hem steunt. Maar ja...... blijft mijn kind.
Maar dat is toch logisch
Dat hij ermee zit? Worstelt zelfs? Ik krijg erg de indruk dat je het voor hem wilt oplossen. Maar dat gaat gewoon niet. Dit is lastig en dat gaat nog wel even duren. Bovendien luister je anders wanneer je iets wilt oplossen, dan wanneer je gewoon echt luistert.
Hij heeft jouw zegen niet alleen nodig als hij er echt voor wil gaan. Hij heeft jouw zegen en steun sowieso nodig.
Een bimnenvetter zal meer gaan binnnvetten als hij het gevoel krijgt dat er goede en foute reacties zijn.
Nog een optie
Precies, hij valt op deze persoon. Niet niks waar ze samen doorheen moeten/gaan. Biseksueel zijn is ook nog een mogelijkheid, het is niet altijd zwart wit
toekomst
"Als ik hem de vraag stel hoe hij het dan ziet voor de toekomst, dan krijg ik een ontwijkend antwoord."
Maar wat verwacht je dan van hem? Op deze vraag is toch ook gewoon nog geen antwoord te geven? Je schrijft dat hij vindt dat je het niet begrijpt. Om eerlijk te zijn snap ik dat wel. Zo'n toekomstvraag is niet echt steunend en gaat volgens mij voorbij aan zijn (begrijpelijke!) worsteling.
Het is een bijzondere situatie
dus ik kan me heel goed voorstellen dat je in eerste instantie je gedachten en gevoelens hierover even moet rangschikken en overpeinzen, maar meer hoef jij er niet mee. Het is het dilemma van je zoon, de keuze van zijn nu nog vriendin, jouw taak is luisteren, soms meepraten als hij dat prettig vindt en zo nodig klaar staan als er toch verdriet van komt. Het kan best zijn dat de liefde nu nog groot genoeg is om te accepteren dat vriendin vriend wordt, maar de praktijk zal moeten leren of ze daar een vorm aan kunnen geven die voor beide prettig is.
Loslaten en er zijn
Voor je zoon is misschien de opmerking, ik zie dat je ermee worstelt en dat snap ik, laat maar weten als ik iets voor je kan doen, genoeg.
Voor jezelf is het best lastig, maar hij heeft zijn eigen strijd te voeren in het nemen van een dergelijke beslissing en zelfs als hij niet de goede beslissing maakt is het nog zijn weg. Loslaten en er zijn als hij je nodig heeft, ook als hij achteraf spijt of verdriet krijgt.
Mijn kinderen hebben op relationeel gebied ook niet altijd de keuzes gemaakt die ik zou maken, maar ik vertrouw in hun keuzes, want waarom zouden die slechter zijn dan mijn keuzes. En dat is voor mij als moeder echt niet altijd gemakkelijk geweest.
begrijpen
Je zoon vindt dat je hem niet begrijpt. En misschien is dat ook wel zo. Hij is gek op haar schrijf je. Laat hen zelf uitvinden waar ze terecht komen.
Ik weet dat relaties nogal digitaal zijn: je bent meisje of jongen en je bent homo, hetero of eventueel bi. Maar misschien is het allemaal wat meer fluide. En komen ze uit in een relatie waar ze allebei gelukkig zijn. Of worden ze hele goede vrienden. Of eindigt de relatie en is er verdriet. Het is allemaal mogelijk. Probeer hem die ruimte te geven.
helpen
Jij wilt hem helpen. Jij wilt zijn probleem oplossen. En dat moet je niet meer willen. Er is nu een fase aangebroken in de opvoeding dat je een coachende rol aan moet nemen. Van een afstandje kijken wat hij aan het doen is en open staan voor steun en hulp als hij er om vraagt. En verder? Los!
Daarnaast mag je je verheugen in een knul die gewoon zich openstelt en vriend of vriendin accepteert zoals zij is … helemaal geweldig dus!
Zelf iets leren. Lees je eens in op dit gebied. We zijn inmiddels voorbij de vakjes. Je bent een persoon met ook een sexuele identiteit die niet in beton gegoten is.
Accepteren
Je zult de keuzes van je zoon moeten accepteren. Het aloude idee dat sekse een maatschappelijke constructie is wordt tegenwoordig weer gepropageerd, maar dat conflicteert natuurlijk met het idee dat je in het verkeerde lichaam geboren kunt worden. (Als het maar een constructie is, is alles goed, nietwaar?)
Goeie kans daarom dat hun seksuele relatie geen lang leven beschoren zal zijn (al dicteert de tijdgeest anders). Is dat wel zo, des te beter. Jij kunt alleen accepterend vanaf de zijlijn toekijken.
In de serie podcasts van Esther Perel komt een lesbisch stel voor waarvan een van de partners zich liet ombouwen van vrouw naar man. Hun seksuele relatie kreeg daar een flinke klap van.