Hoe doorstaan jullie jong-volwassenen de lockdown?
Sinds de laatste lockdown is gestart is het hier thuis echt niet gezellig meer. Dochter van 20 woont nog thuis. Ze baalt vreselijk van de lockdown in de kerstvakantie. Had allerlei plannen voor uitstapjes etc. Ze werkt nu veel, vanuit huis, waardoor ze dus hele dagen thuis zit. 's Avonds gaat ze dan vaak naar een vriendin of vriend en blijft dan veel te lang, zodat ze de volgende dag nog minder gezellig is omdat ze dan ook weer vroeg moet werken. Soort vicieuze cirkel dus. Vorig jaar was dit minder omdat ze nog een bezorgers-baantje had en veel meer de deur uit was.
Nu kwam er ook nog bij dat ze verkouden is (negatieve zelftest dus naar verwachting geen Covid) wat haar nog chagrijniger maakt natuurlijk. Ze ging echter wel gewoon bij een vriendin slapen van de week, wat wij dan weer niet handig vonden. Maar daar mochten we natuurlijk vooral niets van zeggen.
Het lijkt echt wel een beetje op een terugval naar de puberteit (toen was ze ook zo maar dan vind je dat nog enigszins normaal). Ik heb deze week meerdere keren tegen man gezegd dat ze wat mij betreft het huis uit mag en op zichzelf mag gaan wonen, maar aan de andere kant voel ik me daar dan ook weer schuldig over.
Hoe gaat het met jullie jongeren/jong volwassenen?
Hier een dochter van 21 die er ook vreselijk klaar mee is. Zij zit al bijna twee jaar thuis, want stage online, buitenlandstudie die vanuit huis was en ook heeft haar studie (hbo) bijna alleen maar online les.
Nu had ze ook nog de pech dat ze gevallen is en een gebroken pols heeft, waardoor ze nog minder kan doen! Ze baalt dan ook vreselijk en wordt er ook niet vrolijker op, vergelijkbaar met wat jij zegt Tango.
ik vind het echt vreselijk wat onze jongeren wordt aangedaan en ik kan me goed voorstellen dat het zo niet erg leuk voor ze is..
Sterkte voor je dochter en zoon Tango!
Hier is het zo erg met een van de kinderen dat ze haar sociale huurwoning van 45 m2 op de Prinsengracht in Amsterdam heeft opgezegd om samen met twee vriendinnen een huis te huren voor 100 euro meer in Geuzenveld. Ik denk dat je niet eens Amsterdammer hoeft te zijn om te snappen dat de eenzaamheid wel heel erg was om dit op te geven.
Zelf geen thuiswonende kinderen meer , maar ik hoor de zelfde verhalen van 2 collega's met thuiswonende begin 20-ers .
Puzzelstukje schreef op 29-12-2021 om 10:10:
Hier een dochter van 21 die er ook vreselijk klaar mee is. Zij zit al bijna twee jaar thuis, want stage online, buitenlandstudie die vanuit huis was en ook heeft haar studie (hbo) bijna alleen maar online les.
Nu had ze ook nog de pech dat ze gevallen is en een gebroken pols heeft, waardoor ze nog minder kan doen! Ze baalt dan ook vreselijk en wordt er ook niet vrolijker op, vergelijkbaar met wat jij zegt Tango.
ik vind het echt vreselijk wat onze jongeren wordt aangedaan en ik kan me goed voorstellen dat het zo niet erg leuk voor ze is..
Sterkte voor je dochter en zoon Tango!
Dank je! Zoon is wel een ander verhaal. Hij ging door omstandigheden al niet meer naar school en zat al heel veel thuis. Hij vindt dat ook minder erg. Maar bij hem speelt nu wel weer mee dat hij niet kan sporten (voetballen). Daar wordt hij ook niet gezelliger van.
Bij jouw dochter was het inderdaad nog erger zeg. Een buitenlandstudie online, stage online, dat heeft mijn dochter allemaal niet gehad. Ze heeft vorig schooljaar nog haar MBO stage in Belgie nog kunnen doen (weliswaar iets anders dan Spanje waar ze eigenlijk voor had gekozen) en heeft op het HBO de afgelopen maanden nog deels op school les gehad en zelfs nog een studiereis naar Antwerpen gedaan. Maar des te groter is dan de klap weer als het allemaal niet meer kan.
Ik vind het ook allemaal zo uitzichtloos voor de jongeren. Dochter heeft voor de zomer al een baantje bij een reisorganisatie en wil naar het buitenland. Ik hoop zo dat dit kan! Zelf kan ik er best mee leven. Ik wandel veel, rommel wat in huis en werk vanuit huis. Maar voor de jongeren is het echt veel heftiger.
Puzzelstukje schreef op 29-12-2021 om 10:10:
Hier een dochter van 21 die er ook vreselijk klaar mee is. Zij zit al bijna twee jaar thuis, want stage online, buitenlandstudie die vanuit huis was en ook heeft haar studie (hbo) bijna alleen maar online les.
Nu had ze ook nog de pech dat ze gevallen is en een gebroken pols heeft, waardoor ze nog minder kan doen! Ze baalt dan ook vreselijk en wordt er ook niet vrolijker op, vergelijkbaar met wat jij zegt Tango.
ik vind het echt vreselijk wat onze jongeren wordt aangedaan en ik kan me goed voorstellen dat het zo niet erg leuk voor ze is..
Sterkte voor je dochter en zoon Tango!
Ik snap dat het enorm balen is voor ze, maar wat bedoel je met ze aangedaan wordt? Het wordt ons allemaal aangedaan toch?
Tickel schreef op 29-12-2021 om 10:55:
[..]
Ik snap dat het enorm balen is voor ze, maar wat bedoel je met ze aangedaan wordt? Het wordt ons allemaal aangedaan toch?
Ja dat klopt. Maar wat ik al schreef, ik heb het gevoel dat het voor ons als ouders/oudere meer acceptabel is. Maar dat geldt misschien niet voor iedereen hoor. Voor mij in ieder geval wel. Ik hoef niet zo nodig meer naar festivals, cafe's e.d. Af en toe eens ergens koffie drinken of uit eten gaan prima. Maar ik kan ook zonder. Dochter hier heeft daar dus veel meer moeite mee.
Tel ik als jongvolwassene met m’n 25 jaar? 
Ik ben zelf al een redelijke kluizenaar, ik vind thuis zitten heerlijk en vind de lockdown zelf niet zo’n probleem. Wat ik wél een probleem vind, is dat ik de keuze heb gemaakt om te stoppen met m’n studie. Ik heb regelmaat nodig en die miste ik doordat alles online ging. Ik heb de discipline niet om thuis veel aan het werk te gaan (dankjewel ADD). Ik heb liever klassikaal les, maar ja.
Gelukkig heb ik ‘s ochtend werk, en heb ik een groter contract gekregen. Mijn werk kan niet vanuit huis, dus ik ben nog wel elke dag buiten en heb gelukkig goed contact met collega’s. 
Onze niet meer thuiswonende jongvolwassene kan er op zich wel goed mee omgaan. Hij had het vorige week wel wat lastiger omdat hij in quarantaine zat door corona en wat afspraken niet door konden gaan, ook de kerstdagen bij ons vieren ging niet door. Hij kon zich wel bezig houden met online gamen en regelmatig bellen maar dat verveelt op den duur wel. Gelukkig is de quarantaine inmiddels voorbij en kon hij alsnog hierheen komen.
Gaat wel nu. Oudste had het vorig jaar heel zwaar, van een druk studentenhuis verhuisd naar een appartementje voor haarzelf in een nieuwe stad, studentenleven lag door de lockdown van het één op het andere moment helemaal op zijn gat. Horecabaantje kwijt. Helemaal alleen in haar minihuisje, met een masterscriptie die maar niet wilde lukken en steeds groter en zwaarder op haar drukte, ze zag geen perspectief meer. Maar inmiddels heeft ze wel wat mensen leren kennen daar, een baan waardoor ze altijd onder de mensen is en vermaakt ze zich wel binnen wat er mag en kan.
"ik vind het echt vreselijk wat onze jongeren wordt aangedaan en ik kan me goed voorstellen dat het zo niet erg leuk voor ze is.."
Precies wat Tango ook al schrijft; voor mij persoonlijk gaat het allemaal wel, tuurlijk baal ik ook dat ik niet uit eten kan of naar een museum, maar dat staat niet in verhouding tot wat jongeren niet meer kunnen in een tijd waarin ze jong zijn, willen uitgaan en een sociaal leven hebben en opbouwen. Die tijd komt voor de jongere generatie niet meer terug en is echt slopend, tenminste hier wel!
Het lijkt zo uitzichtloos, geen normale studietijd, geen normaal sociaal leven, geen uitzicht op een woning en ga zo maar door.
Veel dingen die je tot maart 2020 nog live kon doen gebeuren nu digitaal en dat is moeilijk. 19 jarige dochter studeert net maar woont nog thuis.
Ik moet zeggen dat een digitale kennismaking toch anders is dan een life event.
Helemaal prima dat ze dat soort dingen toch online organiseren maar als jongvolwassene wil je sommige dingen toch doen zonder dat je broertje en je ouders binnen gehoorsafstand zitten. En ik moet zeggen dat dat voor ouders ook prettiger is.
Tot 23.30 digitaal borrelen, want morgen geen college is prima maar ja, je vader moet morgenochtend wel om 6.30 uit zijn bed om op locatie de monteurs instructie te geven.
Veel botsende belangen hier in huis zeg maar.
Puzzelstukje schreef op 29-12-2021 om 11:41:
"ik vind het echt vreselijk wat onze jongeren wordt aangedaan en ik kan me goed voorstellen dat het zo niet erg leuk voor ze is.."
Precies wat Tango ook al schrijft; voor mij persoonlijk gaat het allemaal wel, tuurlijk baal ik ook dat ik niet uit eten kan of naar een museum, maar dat staat niet in verhouding tot wat jongeren niet meer kunnen in een tijd waarin ze jong zijn, willen uitgaan en een sociaal leven hebben en opbouwen. Die tijd komt voor de jongere generatie niet meer terug en is echt slopend, tenminste hier wel!
Het lijkt zo uitzichtloos, geen normale studietijd, geen normaal sociaal leven, geen uitzicht op een woning en ga zo maar door.
Dat gebrek aan normaal sociaal leven zorgt hier ook voor strijd. Kijken of die leuke jongen die je hebt ontmoet op de campus wellicht relatiemateriaal is kan niet echt buitenshuis je kunt niet naar de bios, naar de kroeg, na een lange wandeling in de stad met 2x een koffie to go neem je hem toch maar mee naar huis waar het thuis voor alle betrokkenen en beetje ongemakkelijk wordt.
Voor corona ging je eerst flink samen uit, naar de bios en weet ik veel voordat je een vriendje voorstelde aan je ouders.
Mijn zoon (22) is gestopt met zijn studie. Was in september met goede moed begonnen maar teveel online en hij is een hb’er met add en dyslectie dus dat was niets voor hem. Wel is ie van een dorp weer terug naar de stad verhuisd in een complex waar meerdere vrienden van hem wonen of dichtbij wonen. Dus daar zijn ze wel lekker samen af en toe. En weet je: ik gun het ze.
Dochter (20) is in oktober uit huis gegaan om te gaan samenwonen. Is nu laatstejaars en had nog deels online college en heeft twee dagen stage in een zh. Toch zijn al die leuke dingen doen wel een gemis. Ze hadden allemaal plannen die nu natuurlijk niet doorgaan. Er staat nog wel een vakantie VS in mei in de planning dus duimen dat die doorgaat.
Haaknaald schreef op 29-12-2021 om 11:42:
Helemaal prima dat ze dat soort dingen toch online organiseren maar als jongvolwassene wil je sommige dingen toch doen zonder dat je broertje en je ouders binnen gehoorsafstand zitten. En ik moet zeggen dat dat voor ouders ook prettiger is.
Op gehoorsafstand? Zitten jullie allemaal in de woonkamer dan?
Sorry fout topic