Hoe doen jullie dat? met uitwonende kinderen?

Angela

Ik weet dat hier nu de tendens is van het moet allemaal precies volgens de regels, maar ik breng haar morgen weer terug naar haar eigen flat.
Het is mijn dochter en ik wil haar zien. Dan kunnen we er weer een maandje tegen.
En volgend weekend komt er een logeetje. Want dan kan haar opvanggezin er daarna weer een maandje tegen.

Wij zijn hier klachtenvrij en dat zijn zij ook. En het moet wel leefbaar blijven. Ik word een beetje moe van het tegen elkaar opbieden hoe perfect iedereen zich aan de regels houdt en hoe erg het toch is dat anderen dat niet doen en hoe fijn het is als die mensen daarvoor aangepakt worden.

Wat tot bijvoorbeeld deze waanzin leidt:
https://www.ad.nl/buitenland/belgisch-echtpaar-woest-na-500-euro-boete-mijn-vrouw-is-hartpatient-en-had-rust-nodig~ac90f353/ , lees vooral de zinsnede "Als we gaan toestaan dat mensen samen op bankjes zitten, probeert iedereen de regels naar zijn hand te zetten en hebben de maatregelen helemaal geen zin meer" terwijl de regels daar zeggen dat je wel op een bankje mag zitten maar met voldoende ruimte (in het geval van dit echtpaar sowieso onzin). Dus wie zet er nou de regels naar zijn hand?

Drones op het strand, of je daar niet als bewoner je hond uitlaat. Binnenkijken bij mensen of ze geen bezoek hebben. De politie bellen dat de buren bezoek hebben in hun tuin... Wat een Stasi land zijn we ineens.
Dit terwijl we Duitsers vrij binnen laten, vliegtuigen laten landen vol opeengepropte passagiers uit risicolanden zonder enige controle, opvolging of quarantaine en alle niet-ziekenhuis zorgpersoneel al kuchend zonder masker tussen de meest kwetsbare mensen werkt. Er zit geen logica in.

Dan nog liever Ad Hombre, die alleen heel zelfgenoegzaam opschept over hoeveel beter zij er uit gaan komen dan mensen die andere keuzes maken. Ik zie hem niet zo gauw de kliklijn bellen (bellen is heel virusgevoelig).

Eigen kinderen

Hier hebben we ook besloten dat eigen kinderen gewoon welkom zijn. Het moet inderdaad wel leefbaar blijven. Zeker aangezien dit waarschijnlijk nog maanden gaat duren.

Dat vind ik zo moeilijk

Dat maakt het zo lastig.. mijn emotionele kant roept 'natuurlijk zijn mijn kinderen welkom!' Logisch, toch? En idd, het duurt misschien nog zo lang. Maar mijn verstandelijke helft twijfelt. Die denkt aan de adviezen van het RIVM. Aan het feit dat ik in de risicogroep zit. Dat kind heen en weer reist met de trein. Dat elkaar met de auto opzoeken (een flinke reis van bijna 2 uur) niet loont voor zwaaien door het raam of een uurtje bezoek op 1,5 meter afstand.

Voor nu wint de verstandelijke kant. En is er alleen online contact. En denk ik bij mezelf 'doe niet zo flauw, als ze waren gaan backpacken zag je ze ook weken niet'. Als het langer duurt, verzinnen we wel weer nieuwe oplossingen. Go with the flow.

het is allemaal lastig

en ook zo dubbel inderdaad.
Je moet zoveel mogelijk thuisblijven (ok, dat begrijp ik) maar mag wel naar buiten, op een bankje op een ruime afstand van elkaar zitten mag dan weer niet maar wel in de achtertuin op ruime afstand van elkaar zitten.

Onze zoon is nog steeds bij zijn vriendin maar ik heb hem al laten weten dat er wel mogelijkheden gezocht en gevonden zullen worden voor als hij echt naar huis wil komen, het voelt niet goed als dat niet zo mogen. Zeker nu we niet weten hoelang deze toestand nog blijft duren.

Zijn er nu echt mensen die denken dat je een boete krijgt als je met je eigen kind in 1 auto zit?

Zebra wat bedoel jij?

" op een bankje op een ruime afstand van elkaar zitten mag dan weer niet maar wel in de achtertuin op ruime afstand van elkaar zitten."

waarom mag je niet op bankje zitten? Je bedoelt als je met meer dan 2 zou willen afspreken?

gr Angela

Triva

Ik denk dat Zebra dit bericht bedoelt:

Een Belgisch echtpaar kreeg afgelopen weekend een proces-verbaal omdat het tijdens een fietstocht aan het uitrusten was op een bankje in Oostende.
https://www.ad.nl/buitenland/belgisch-echtpaar-woest-na-500-euro-boete-mijn-vrouw-is-hartpatient-en-had-rust-nodig~ac90f353/

nee sydney

#28

een paar weken verder

Na de eerste paar weken, waarin de oudste kinderen en hun gezin en wijzelf thuis hebben gewerkt en niemand hebben gezien (boodschappen besteld), gaan wij vanaf deze week elkaar weer zien. Aangezien het een intelligente lockdown betreft, en wij allemaal goed hebben nagedacht hoe dat veilig kan, lijkt me dat geen probleem. En wel zo leuk dat ik niet hoef te wachten tot mijn jongste kleinzoon me niet eens meer herkent. Natuurlijk gaan we niet demonstratief in de tuin barbecue-en en Stasipraktijken uitlokken, maar een kopje thee drinken en een uurtje oppassen voeren we weer in. Lijkt me echt niet gevaarlijk (anders zouden we het niet doen natuurlijk).

Moederdag

Jongste gaat deze week weer van zijn studentenhuis naar de studio van zijn vriendin. Zij komt daar dan ook; zij was de afgelopen week bij haar ouders. Van die ouders mag ze nu terug naar haar studio om hem te zien, maar dan moet ze daar meteen wel twee weken blijven, zodat de incubatietijd weer voorbij is (voor het geval zoon iets bij zich draagt en haar aansteekt). Dus is zoon twee weken bij haar, want hij laat haar niet alleen zitten. En zij mag/wil niet mee naar zijn studentenhuis. Zoon was er helemaal van in de war, wist niet of hij wel weer twee weken met haar opgehokt in haar studio wilde zitten.. want hoe goed de relatie ook is, dat vraagt wel veel!

Toevallig las ik een paar dagen terug een artikel op RTL Nieuws, over jongeren die nu voor de keuze komen te staan; op gelijk samen wonen (op een paar vierkante meter), of elkaar heel lang niet zien. Over de keuze die ze maakten en hoe dat uit pakt. Tot nu toe.

We zijn met zoon's beslissing al weer twee weken verder. Dan is het eind april en hoop ik dat de maatregelen versoepelen en dat hij ook weer eens zijn oude kamer hier thuis mag komen bewonen. Oudste woont volledig zelfstandig, die zien we sowieso dus niet tot die tijd. Ik hoop een beetje op moederdag, 10 mei. Soort van droom om dan allemaal weer eens in de tuin cq om de tafel te zitten.

Nee Triva

#28 gaat over een auto, niet over een bankje.

ja sydney

En daarom zei ik: "Zijn er nu echt mensen die denken dat je een boete krijgt als je met je eigen kind in 1 auto zit?"

ik doelde

inderdaad op het bericht over die bejaarde mensen die tijdens het fietsen wilden uitrusten en daarom bekeurd werden.

Zebra

Gewoon niet helemaal naar België doorfietsen

Mirreke

Is je dochter nog terug kunnen komen uit Argentinie?

@Zebra, 46

maar uit het bericht maak ik op dat je in Belgie er ook niet op uit mag om een fietstochtje te maken? Dan zou het logischer zijn als ze daarvoor beboet werden ipv voor het zitten op een bankje.

ik weet het ook niet meer hoor

volgens mij mag je ook in België wel een stukje fietsen maar geen lange tochten. Maar als je wat snel moe bent, kun je er dus beter niet aan beginnen want dan moet je misschien tussendoor rusten op een bankje en dat schijnt ook niet (overal) te mogen. Kortom, ik fiets alleen naar mijn werk en niet de grens over (is hier niet zo ver vandaan overigens, 7 km fietsen).

Hmmm

We slaan echt een beetje door hoor. Niet op een bankje mogen zitten. Drones die wandelende mensen uit elkaar sturen terwijl het duidelijk een echtpaar betreft. Boa’s die naar binnen gluren om te kijken of je niet met te veel mensen binnen zit. Verbod op samenkomst.
Er worden nogal wat grondwettelijke rechten geschonden op deze manier, en dan valt het in Nederland nog alleszins mee. Reden voor heel veel vragen straks.
Intussen heeft mijn dochter mijn auto (we hebben er gelukkig twee) en kan dus ook naar huis komen vanaf haar kamer. Beperk de sociale contacten zo veel mogelijk betekent niet dat je niemand mag zien.