Help zoon wordt vader...hysterische a.s. moeder
Gisteren vertelde mijn 20+ zoon met veel moeite dat hij vader wordt, direct er achteraan zei hij; "maar ik wil dit niet".
Terwijl ik even in shock was, heb ik hem even laten vertellen.
Hij heeft 1x met dit meisje (20) sex gehad, condoom scheurde maar zij verzekerde hem dat ze aan de prikpil is, verder was ze onvruchtbaar ( hij zelf weet dat hij stom is geweest) Ze is 8 weken zwanger.
Via social media heeft ze hem verteld zwanger te zijn van hem. Hij is daarop direct naar haar toegegaan om met haar te praten hoe verder.
Mijn zoon vroeg of ze het wilde weg laten halen of wilde houden.
Zij was al totaal op de roze wolk, wil het kindje houden.
Mijn zoon heeft argumenten aangegeven waarom hij vindt dat zij beiden hier niet klaar voor zijn.
* ze hebben geen relatie
* ze zijn beide opgegroeid waarbij 1 of beiden ouders niet in beeld waren en dat ze weten hoe dit voelt en wat voor invloed dit op zijn / haar leven heeft gehad.
* ze staan beiden niet stabiel in het leven.
Zij wil het kindje houden, aangezien mijn zoon haar tot niets kan dwingen heeft hij aangegeven dat hij dit allemaal even moet verwerken.
Zij zit echter totaal op de roze wolk, heeft het al aan iedereen verteld, koopt babykleertjes, etc etc. Mijn zoon maakt ze helemaal gek door steeds te appen / bellen, dat hij het kindje moet erkennen voor de geboorte, dat ze bekkeninstabiliteit heeft etc etc. Ze wordt boos als ze mijn zoon vraagt naar haar "buik" te komen kijken en hij aangeeft wel te willen komen praten maar niet om naar haar buik te kijken, aangezien er nog niks te zien valt. Dat hij aangeeft even rust te willen om het allemaal te verwerken en goed te willen bedenken wat dit voor hem en zijn eventuele kindje in de toekomst gaat betekenen.
Hij geeft aan het zelf niet te willen, weet nog niet of hij het kindje wil erkennen, maar vindt het ook een raar idee dat als het kindje geboren wordt hij weet dat deze op de wereld rondloopt en hij niet weet hoe het met hem/ haar vergaat en of de a.s. moeder hem dan toch blijft betrekken.
Ik heb hem het advies gegeven even goed en rustig na te denken, als ze hem steeds lastig blijft vallen met allerlei zaken die niet van belang zijn, hij moet aangeven dat als zij wil dat hij het kindje erkent, zij respect zal moeten hebben om hem even de tijd te geven.
Ik heb hem in elk geval niet veroordeeld want hij weet zelf hoe stom hij is geweest. Maar ook dat zij beiden stom zijn geweest. Ik heb een hekel aan de uitspraak, hij was er toch zelf bij... dus... is altijd de a.s. vader alleen verantwoordelijk voor een ongewenste / ongeplande zwangerschap?
Natuurlijk zit hij vol met vragen; mam hoe kan iemand die aan de prikpil is en onvruchtbaar na 1x toch zwanger zijn? Hoe zit dat met bekkeninstabiliteit, wat heeft dat voor gevolgen voor haar en het ongeboren kindje? Moet ik het kindje erkennen terwijl ik nog niet weet wat ik wil? En hoe moet ik nu ik zo hard aan mijn toekomst en aan mezelf aan het werken ben een kindje gaan opvoeden?
Ik heb hem verteld dat hij de rust moet nemen, ik voor hem geen beslissingen kan en mag nemen en hem steun in welke beslissingen hij ook gaat nemen.
Heb hem voorgesteld dat hij op elk moment mij mag bellen als hij vragen heeft, dat hij ook zeker moet weten dat het kindje van hem is en zo ja we samen een plan zullen moeten maken hoe dit voor hem in de toekomst eruit gaat zien, nog niet wetende of hij het gaat erkennen en betrokken gaat worden bij de opvoeding.
Verder heb ik een voorstel gedaan om een x met z'n drietjes om de tafel te gaan zitten. Niet om haar een abortus aan te praten, maar wel heel goed te bespreken wat dit betekent voor hun beiden qua gevoel en verstand.
Ik heb er vannacht natuurlijk van wakker gelegen. Ik kan er met niemand over praten want heb mijn zoon beloofd het tegen niemand te vertellen.
Dus mijn vraag aan jullie, heeft iemand van jullie iets soortgelijks meegemaakt? Heb ik juist gehandeld? Wat voor adviezen en tips hebben jullie?
Tsjor
'Mijn verhaal over social media was ook niet echt bedoeld als tip, maar als imaginaire oefening, hoe een andere insteek eruit zou zien.'
Ik vond het een verschrikkelijk slecht advies en ik schrok me rot dat jij dat zei. Op Facebook... Jemig. Moet de hele familie en zijn vrienden het zo horen terwijl de vraag óf ze wel zwanger is en óf dat van hem is onbeantwoord is. Ga je schamen! Imaginaire oefening... Gatver.
Triva
Ondertussen plaatst de moeder ook van alles op facebook, maakt zo dingen wereldkundig bekend, licht zo vrienden in en mogelijk familie, mogelijk ook familie van de vader. Inderdaad, jemig, schaamteloos.
In het andere verhaal dat in mijn gedachte zat speelde de moeder via facebook met zwangerschap, mogelijke vaders etc., roze plaatjes etc.. Een heel brede kring kon het op die manier volgen, hoe meer volgers hoe beter is het geloof ik.
Ik ben niet van de facebook-generatie, ik ben geen millenial, maar ik merk dat een groot deel van de sociale interactie zich op die manier beweegt. Nogmaals, ik zou het niet doen, maar als het facebook-verhaal van de een jou in een bepaald daglicht plaatst, dan zou ik gaan uitzoeken of je hetzelfde medium kunt gebruiken om een ander licht op de zaak te werpen.
Stel dat moeder blijft claimen dat hij de vader is, verder elke bewijsvorming weigert, hij mag niet mee naar de volgende echo, ze wil geen gesprek met Romy-77, ze blokkeert de jongen etc.. Wat dan? Moet hij het dan maar lijdzaam ondergaan?
Tsjor
Uit het eerste bericht
'Via social media heeft ze hem verteld zwanger te zijn van hem.'
'Zij zit echter totaal op de roze wolk, heeft het al aan iedereen verteld, koopt babykleertjes, etc etc.'
Ik heb de zinnige reacties van de jongen er tussenuit gelaten. Maar dit is de wereld, waarin jongeren verkeren.
Tsjor
geen vrienden en familie
Het meisje heeft geen vrienden en familie van onze kant in haar vriendenlijst staan. Dus de kans dat zij het via social media te weten komen is nihil.
We willen dan ook verder niemand inlichten zolang we niet weten of alles klopt.
Tsjor ; ze blokkeert de jongen etc.. Wat dan? Moet hij het dan maar lijdzaam ondergaan?
Er is inmiddels weer contact, we gaan z.s.m. doorpakken met het in gesprek gaan met het meisje.
Romi-1977
Ik hoop echt dat het lukt om in gesprek te gaan. En ik snap heel goed dat je niets bekend wil maken voordat je iets zeker weet.
Tsjor
Tsjor
"Stel dat moeder blijft claimen dat hij de vader is, verder elke bewijsvorming weigert, hij mag niet mee naar de volgende echo, ze wil geen gesprek met Romy-77, ze blokkeert de jongen etc.. Wat dan? Moet hij het dan maar lijdzaam ondergaan?"
De meeste jongens van deze leeftijd doen helemaal niks met facebook. Het is mij werkelijk een raadsel waarom je als jongen 'op facebook uit je dak moet gaan en doen moet alsof je het geweldig vindt dat je vader wordt en op een roze wolk gaat zitten en foto's van spulletjes delen omdat het meisje dat doet'. Serieus, kun je niet gewoon sorry zeggen voor dit idiote advies!
Triva
Ik las het advies niet zo letterlijk. Waar het omging is dat je als mogelijke as vader tegengas kan geven, via social media is natuurlijk het meest logisch. Of dat Facebook of snap is, doet er natuurlijk niet toe.
MarSy
Gelukkig, iemand die het begrijpt.
Op dit moment is er eigenlijk geen enkele mogelijkheid om enig tegengas te geven. Tegengas bedoel ik dan niet in de zin van de strijd aangaan of het conflict opzoeken, maar ik bedoel het in de positieve zin: hoe kan iemand zijn eigen positie in het hele verhaal kenbaar maken? Dat is een ingewikkelde kwestie: je wordt vader, of niet; uitsluitsel daarover ligt vooralsnog geheel in handen van het meisje; maatschappelijk gezien heb je te maken met een bepaalde beeldvorming: dat gaat toch over geld (en niet over zorg verdelen), het gaat over de verwachtingen wat je allemaal moet doen om alsnog een goedgekeurde vader te zijn, terwijl er één ding helemaal duidelijk is: je wil geen relatie met de moeder. Je wilt dus ook op geen enkele manier afhankelijk zijn van de 'goedkeuring' van de moeder. En je wil wel een relatie met je kind, mocht je echt de vader zijn.
Dat is bijzonder complex en maatschappelijk gezien is er weinig voor handen om die moeilijke positie met alle aspecten erin kenbaar te maken, behalve afwachten en stilzwijgen (uit schaamte, omdat het toch over seks gaat?)
Dus ik verzin allemaal dingen die niet bestaan: de brief bij de notaris, de social media waarin je je eigen beeldvorming neerzet (maakt mij niet uit welk soort), het bezoek aan de verloskundige die de echo heeft gemaakt etc. Allemaal 'not done' dingen. Dat begrijp ik heel goed. Maar je mag wel vraagtekens zetten bij wat nu het beste alternatief is, namelijk afwachten, afhankelijk zijn van wat zij wil, onzekerheid, stilzwijgen. Terwijl er wel mogelijk een allesbepalende, levensgrote verandering aan zit te komen, die je ook nog eens echt serieus wilt nemen.
We mogen ons langzamerhand wel gaan realiseren, dat jongens/mannen die mogelijk vader zijn van een kind, terwijl ze geen relatie willen met de moeder wel degelijk werk willen maken van het vaderschap. Ze zijn niet allemaal als de voormalige koning van België.
Je kunt moeder worden, zonder dat je een relatie met de vader wil. Je kunt ook vader worden, zonder dat je een relatie met de moeder wil. En je kunt in de greep zitten van iemand die een onbewezen claim op je legt (geldt alleen voor jongens).
Tsjor
Uit de vrouwenbeweging
Wat vrouwen in de vrouwenbeweging hebben geleerd over situaties, waarin je afhankelijk bent, je schaamt, machteloos bent etc., is dat het enorm belangrijk is om het zwijgen te doorbreken. Of het nu gaat over geweld, lichamelijk of psychisch, onrecht op de werkvloer, seksuele intimidatie etc. Woorden, beelden, gebruiken, rituelen, die kunnen helpen om mensen in een benarde positie kenbaar te maken; en het probleem vervolgens ook bespreekbaar. #metoo heeft meer gedaan aan het zichtbaar worden van het probleem van seksuele intimidatie dan welk verhaal of proces dan ook. Het heeft mensen in staat gesteld om uit het zwijgen te komen.
Ik snap best dat het in gang brengen van zo'n 'beweging' niet op de schouders van de zoon van Romy-77 moet rusten. Maar ik denk dat het wel belangrijk is dat we het hier (ook) over hebben.
Tsjor
Vaderschap
Ik geloof dat ik Tsjor wel begrijp en het eens ben. Als de dame echt zwanger is, en er komt een kind, dan heeft dat kind recht op twee ouders. Een moeder én een vader. Zeker als moeder wat labiel is, is een stabiele vader en oma/opa zeer welkom.
Als het mijn zoon was zou ik hem dus wel adviseren om een brief te schrijven. Desnoods aangetekend. Waarin hij schrijft dat hij gehoord heeft van de zwangerschap en dat hun ontmoeting op datum 1-1-1 deze mogelijk veroorzaakt heeft. Mocht dit inderdaad het geval zijn dan neemt hij Vanzelfsprekend de vaderschapsrol op zich. Om dat goed te kunnen doen wil hij graag mee naar afspraken met verloskundigen en een vaderschapstest na de bevalling. Graag treedt hij op korte termijn in gesprek hoe, in dat geval, het kind in een co-ouderschap regeling kan opgroeien.
En dan wachten. Iedereen die begint over de zwangerschap mag die brief lezen, want je Zoon doet wat fatsoenlijk is en goed voor het kind. Bedenk vast een paar oplossingen hoe hij (met jullie hulp) voor een kind kan zorgen. En ga daarbij verder dan geld brengen. Het gaat ook over kind in huis nemen, ervoor zorgen en opvoeden.
Overigens zou ik ondertussen nog steeds zoeken naar de oorsprong van de echo. Omdat ik van zoeken en uitpluizen hou
Dat
Zolang het meisje de jongen geen duidelijkheid geeft blijft hij tussen zich hechten aan een kind dat niet het zijne is en afstand houden tot wat misschien wel zijn kind is zitten. Beide scenario's zullen pijn veroorzaken bij de jongen en het tweede scenario is niet in het belang van het kind (noch nader natuurlijk)
skik
Oorlog in de liefde?
Het argument 'doorbreek het zwijgen om je macht te tonen' gaat vooral op in situaties waarin het de bedoeling is dat je zwijgt. In het onderhavige geval zou het juist de bedoeling van het (al dan niet zwangere) meisje kunnen zijn dat de zoon in kwestie zich uitspreekt. En dan in de trant van: ja, wij hebben een vaste relatie.
De kans bestaat immers dat zij hem voor zichzelf probeert op te eisen binnen de context dat zij concurrentie ondervindt - in ieder geval van dat meisje op wie de zoon een oogje lijkt te hebben en op wie zij zo jaloers heeft gereageerd. De berichtgeving op social media over zijn (vermeende) toekomstig vaderschap kan ten doel hebben gehad zijn aantrekkelijkheid als partner te verkleinen voor die concurrentie.
Het geeft uiteraard geen pas om een jongeman zo te behandelen, maar het kan wel wat zeggen over het sociale milieu waarin hij vertoeft en over zijn eigen gedrag.
Rode krullenbol
Rode krullenbol
"Het geeft uiteraard geen pas om een jongeman zo te behandelen, maar het kan wel wat zeggen over het sociale milieu waarin hij vertoeft en over zijn eigen gedrag."
Ik vraag me af hoe je dit bedoelt. Klinkt mij als blaming the victim in de oren.
Beste Emmawee
Dat 'hoor' je dan verkeerd. Ik pleit nog altijd voor een neutrale, onderzoekende grondhouding. D.w.z. in principe rekening houden met alle denkbare scenario's. Die waarin er sprake is van een slachtoffer en een dader, maar ook die waarin daar helemaal geen sprake van is. Partij kiezen kan altijd nog en dat doe je het beste op goede gronden.
Ik reageerde op het voorstel van Tsjor om vooral óók actie te ondernemen in de vorm van berichten op social media. Daar zou ik - zolang als veel nog niet duidelijk is - juist zeer terughoudend in zijn. Wanneer je eventueel de speelbal dreigt te worden van een narcist - en daar heb je eigenlijk altijd wel rekening mee te houden - is niet handelen vaak nog de beste handeling.
Je laat dan de tijd en de normale maatschappelijke verhoudingen hun werk doen, erop vertrouwend dat met de uitkomst daarvan wel te leven valt.
Rode krullenbol
Rode krullenbol
Ik begrijp je reactie niet zo goed.
Hij vertoeft toch niet in haar milieu?
Over mijn 'voorstel' om vooral óók' is al genoeg gezegd. In #159 probeer ik het nog een keer uit te leggen.
Wat betreft het zwijgen, dan doel ik hierop uit jouw opmerkingen: 'Daar zou ik - zolang als veel nog niet duidelijk is - juist zeer terughoudend in zijn.' Precies: zwijgen dus.
Tsjor
Beste Tsjor,
Je schrijft: "Hij vertoeft toch niet in haar milieu?" Maar ... ook dàt weten we helemaal niet.
Een van de denkbare scenario's die bij mij zijn opgekomen, schetst een jongeman die verkering heeft met een jonge vrouw van wie hij weet dat zijn ouders haar niet zullen beschouwen als een geschikte huwelijkspartner. Vrouw in kwestie raakt onbedoeld zwanger en hij ziet zich genoodzaakt thuis toch iets te vertellen - mede omdat zij de zwangerschap publiekelijk heeft gemaakt via social media. Uit angst voor het oordeel van zijn ouders over zijn partnerkeuze schildert hij de relatie bewust kleiner af: slechts een 'one night stand'. Hopende dat zijn ouders zo'n betrekkelijk kleine vergissing wel door de vingers zullen zien.
Hij zou overigens de eerste, noch de laatste zijn die grote druk ondervindt van zijn ouders als het gaat om de partnerkeuze.
Rode krullenbol
Hij heeft sex gehad met iemand die hij amper kent en met wie hij geen relatie wil. Terwijl zij (blijkbaar) dacht dat er sprake was van meer. Ook niet netjes.
Biebel
Helemaal eens met jouw advies. Houd het zakelijk, schrijf een aangetekende brief. Geen notaris. Vul elke keer de brief aan als meisje met nieuwe gegevens komt. Op datum ben je weer alleen naar de verloskundige geweest. Ik wil je er nogmaals op wijzen dat ik mijn verantwoordelijkheid op me neem maar niet zonder gezamenlijk bezoek aan verloskundige en een vaderschapstest.
Keer op keer tot er bewijs is
Wat je in hemelsnaam met social media moet doen en wat #metoo daar mee te maken heeft is mij een raadsel. Ik ben ook moeder van zonen!
Rode krullenbol
"Een van de denkbare scenario's die bij mij zijn opgekomen, schetst een jongeman die verkering heeft met een jonge vrouw van wie hij weet dat zijn ouders haar niet zullen beschouwen als een geschikte huwelijkspartner."
Met wie mijn kinderen thuis komen is nooit mijn pakkie an geweest, ik heb altijd tegen mijn kinderen gezegd, met wie je ook thuis komt, man, vrouw, allochtoon, rijk arm, als jij er maar gelukkig mee bent. Ohh ja en wil je er ouder van maken, want vader is al jaren uit beeld, heeft zich nooit druk gemaakt of bekommert om zijn zoon, iets wat mijn zoon totaal anders voor ogen zag mocht hij ooit vader gaan worden.
"Het geeft uiteraard geen pas om een jongeman zo te behandelen, maar het kan wel wat zeggen over het sociale milieu waarin hij vertoeft en over zijn eigen gedrag."
Waarin mijn zoon verkeert? sorry maar wie ben jij omdat te zeggen of te denken? Dus jij beweert dat als een meisje een jongen zo behandelt de oorzaak en gevolg situatie dus bij de jongen neergelegd kan worden?
Nee, Romi
RK schetst alleen maar mogelijke scenario's. En inderdaad kan het op zich allemaal best, wat zij bedenkt. Maar is blijkbaar in jullie geval niet zo.
Tot nu toe vind ik de suggestie van Biebel wel de beste. Kopietjes van die brieven bewaren natuurlijk.
Heb je al een afspraak voor een gesprek met het meisje? En hoe is het intussen met je zoon?
emotionele rolllercoaster
Helaas is er nog geen afspraak gepland met het meisje, dit zal vast wel komen.
Mijn zoon verkeert in een emotionele rollercoaster, het gebeuren rondom de eventuele vaderschap, maar ook in zijn kleine vriendenkring heeft zich er een dramatische gebeurtenis afgespeeld, waardoor hij ook even totaal van slag is.
Ik moet hem nu even de tijd geven, en deze week een x kijken of we verder dingen kunnen bespreken, al dan niet met het meisje erbij.
Siriz
Nu de echo zonder datum geen duidelijk biedt, kan je zoon ook contact opnemen met Siriz. Siriz kan een bemiddelende rol spelen met de verloskundige daar de verloskundige ook niet gebaad is bij eventuele onjuistheden.
Flanagan
Siriz is al in beeld, heeft mijn zoon ingeschakeld en is al een gesprek mee geweest. We weten niet welke verloskundige praktijk het meisje heeft.
Verder zit mijn zoon er op dit moment totaal doorheen, is depressief en heeft op dit moment geen behoefte aan praten o.i.d.
Zware weg
Twee zeer ingrijpende ervaringen, die je plotseling het volwassen leven in gooien, terwijl je daar nog helemaal niet aan toe was, het is ook wel een zware weg. Ik kan me voorstellen dat hij rouw en verdriet voelt om wat voor altijd weg is, de onschuldige, optimistische, enthousiaste levensinstelling van een jong mens, die uitgebreid kan fantaseren over het moois wat de toekomst brengt. En dan de keiharde confrontatie met de moeilijkste kanten van het leven na je onschuldige jeugd.
Zwijgen is dan best goed. Het is de rust en tijd nemen om alles maar eens even te laten zijn wat het is, om voorrang te geven aan gevoel boven tekst. Om onzekerheid maar even onzekerheid te laten zijn.
Hij heeft een goede instelling en een goede mentaliteit. Hij komt er wel. Maar dit stukje zal hij even alleen moeten verwerken. Vertrouwen geven, niet belasten met dingen die hij nu niet wil, en pas praten als hij dat wil.
Heeft hij wel nog kontakt met vrienden of leeftijdsgenoten?
Ik geloof dat ik zelf zou kijken of ik iets kon verzinnen, waardoor hij nog even, onbezorgd, plezier kon maken met zijn vrienden. Maar de mogelijkheden zijn beperkt in deze corona-tijd. Het vraagt wat creativiteit. Begint voor hem de school weer?
Tsjor
Rouw
Oh ja, ik zou dus eerder denken aan 'rouw' in plaats van depressiviteit. De verschijnselen zijn bijna hetzelfde, maar het is toch een ander verhaal.
Tsjor
Och wat sneu
Wat heb ik het met je zoon te doen. Kan me zo maar voorstellen dat hij zich machteloos en gemangeld voelt; klemgezet tussen de wetenschap dat hij misschien vader wordt - maar ook dat hij er niet bij betrokken is.
Hoewel ik normaal heel erg het loslaten propagandeer, zou het een idee zijn dat jij even als zijn vertegenwoordiger acteert? Dus toch zo’n brief sturen (misschien heeft Siriz daar wel ervaring mee), kijken of je meer informatie kunt vinden?
En voor je zoon; is er iets waar hij voorheen blij van werd? Wandelen, fietsen, strand of bos? Want eigenlijk is het beter als zijn leven weer doorgaat, en hij dingen gaat doen die hem energie geven. Niet om de hele situatie te vergeten, maar om het beste te maken van wat er nu is.
Sterkte voor jullie beiden
Romi-1997
Ik had ook gelezen dat je zoon reeds contact had met Siriz. Maar ik doel op een meer actieve inbreng van Siriz ipv herstel contact door zoon en dan om de drie maanden overleg.
Weet Siriz al dat de datum op de echo ontbreekt?
Het gaat nu in het tempo waar uitgegaan wordt van geloof in openheid.
Maar hoe langer onzekerheid heerst, hoe moeilijker de opbouw van een band wegens gebrek aan vertrouwen. Het lijkt mij dat Siriz geschikt over een netwerk of in ieder geval ook als instantie met de jongedame of oma contact op kan nemen. Dat bedoelde ik met de bemiddeling, met iets meer gewicht omdat het een instantie is.
(En anders wel de inzet van zijn huisarts, daar het ook in belang is van de jongeman.)
Ps. Door de gelegenheid om met zwangerschapstest het aantal weken te achterhalen, kan de jongedame overtuigd zijn dat de zoon de vader is. Maar er kan ook sprake zijn van een misverstand door een foutief testresultaat. Een goede reden voor de jongedame om een echo zonder datum weer te geven anders moet ze toegeven fout te zitten.
Nu wordt eerder gedacht aan een machtsspel dan aan een misverstand.
Ik zou het niet doen
'zou het een idee zijn dat jij even als zijn vertegenwoordiger acteert?' Ik zou dat niet doen, niet 'namens hem' gaan handelen. Hij heeft tijd nodig, blijkbaar speelt er nog een andere ingrijpende gebeurtenis in zijn leven. En dan dit verhaal. Hij zal daarin zelf zijn weg vinden, maar dat heeft tijd nodig.
Tsjor
Hoe gaat het?
Heeft je zoon al meer duidelijkheid of hij de vader is of niet?
skik
...
Ik snap het punt niet. Als he sex hebt kan er een zwangerschap ontstaan. Deze kan verkleind worden door voorbehoedmiddelen maar je hebt nooit de garantie dat die werken. Dat is een bewuste gok die iemand die sex heeft neemt.
De vrouw in kwestie is nu wel zwanger geraakt dus man in kwestie wordt vader.
Dat houdt in de rest vab het leven van het kind daar heel goed en lief voor zorgen.