Help zoon wordt vader...hysterische a.s. moeder
Gisteren vertelde mijn 20+ zoon met veel moeite dat hij vader wordt, direct er achteraan zei hij; "maar ik wil dit niet".
Terwijl ik even in shock was, heb ik hem even laten vertellen.
Hij heeft 1x met dit meisje (20) sex gehad, condoom scheurde maar zij verzekerde hem dat ze aan de prikpil is, verder was ze onvruchtbaar ( hij zelf weet dat hij stom is geweest) Ze is 8 weken zwanger.
Via social media heeft ze hem verteld zwanger te zijn van hem. Hij is daarop direct naar haar toegegaan om met haar te praten hoe verder.
Mijn zoon vroeg of ze het wilde weg laten halen of wilde houden.
Zij was al totaal op de roze wolk, wil het kindje houden.
Mijn zoon heeft argumenten aangegeven waarom hij vindt dat zij beiden hier niet klaar voor zijn.
* ze hebben geen relatie
* ze zijn beide opgegroeid waarbij 1 of beiden ouders niet in beeld waren en dat ze weten hoe dit voelt en wat voor invloed dit op zijn / haar leven heeft gehad.
* ze staan beiden niet stabiel in het leven.
Zij wil het kindje houden, aangezien mijn zoon haar tot niets kan dwingen heeft hij aangegeven dat hij dit allemaal even moet verwerken.
Zij zit echter totaal op de roze wolk, heeft het al aan iedereen verteld, koopt babykleertjes, etc etc. Mijn zoon maakt ze helemaal gek door steeds te appen / bellen, dat hij het kindje moet erkennen voor de geboorte, dat ze bekkeninstabiliteit heeft etc etc. Ze wordt boos als ze mijn zoon vraagt naar haar "buik" te komen kijken en hij aangeeft wel te willen komen praten maar niet om naar haar buik te kijken, aangezien er nog niks te zien valt. Dat hij aangeeft even rust te willen om het allemaal te verwerken en goed te willen bedenken wat dit voor hem en zijn eventuele kindje in de toekomst gaat betekenen.
Hij geeft aan het zelf niet te willen, weet nog niet of hij het kindje wil erkennen, maar vindt het ook een raar idee dat als het kindje geboren wordt hij weet dat deze op de wereld rondloopt en hij niet weet hoe het met hem/ haar vergaat en of de a.s. moeder hem dan toch blijft betrekken.
Ik heb hem het advies gegeven even goed en rustig na te denken, als ze hem steeds lastig blijft vallen met allerlei zaken die niet van belang zijn, hij moet aangeven dat als zij wil dat hij het kindje erkent, zij respect zal moeten hebben om hem even de tijd te geven.
Ik heb hem in elk geval niet veroordeeld want hij weet zelf hoe stom hij is geweest. Maar ook dat zij beiden stom zijn geweest. Ik heb een hekel aan de uitspraak, hij was er toch zelf bij... dus... is altijd de a.s. vader alleen verantwoordelijk voor een ongewenste / ongeplande zwangerschap?
Natuurlijk zit hij vol met vragen; mam hoe kan iemand die aan de prikpil is en onvruchtbaar na 1x toch zwanger zijn? Hoe zit dat met bekkeninstabiliteit, wat heeft dat voor gevolgen voor haar en het ongeboren kindje? Moet ik het kindje erkennen terwijl ik nog niet weet wat ik wil? En hoe moet ik nu ik zo hard aan mijn toekomst en aan mezelf aan het werken ben een kindje gaan opvoeden?
Ik heb hem verteld dat hij de rust moet nemen, ik voor hem geen beslissingen kan en mag nemen en hem steun in welke beslissingen hij ook gaat nemen.
Heb hem voorgesteld dat hij op elk moment mij mag bellen als hij vragen heeft, dat hij ook zeker moet weten dat het kindje van hem is en zo ja we samen een plan zullen moeten maken hoe dit voor hem in de toekomst eruit gaat zien, nog niet wetende of hij het gaat erkennen en betrokken gaat worden bij de opvoeding.
Verder heb ik een voorstel gedaan om een x met z'n drietjes om de tafel te gaan zitten. Niet om haar een abortus aan te praten, maar wel heel goed te bespreken wat dit betekent voor hun beiden qua gevoel en verstand.
Ik heb er vannacht natuurlijk van wakker gelegen. Ik kan er met niemand over praten want heb mijn zoon beloofd het tegen niemand te vertellen.
Dus mijn vraag aan jullie, heeft iemand van jullie iets soortgelijks meegemaakt? Heb ik juist gehandeld? Wat voor adviezen en tips hebben jullie?
flanagan
mijn zoon wist vanaf het moment dat hij het me vertelde dat ik haar wilde ontmoeten. Hij heeft er ook geen moeite mee dat ik met haar contact heb.
Het is ook niet zo dat we dagelijks contact hebben en dat zij mij allerlei foto's etc stuurt, wat ze me stuurt heeft ze tot nu toe ook mijn zoon gestuurd. Bijvoorbeeld nieuws over haar toekomstige woonplek.
als ze iets stuurt zal ik altijd eerst mijn zoon vragen of hij iets van haar gehoord heeft. Mijn zoon en ik hebben een hele hechte band en hij heeft mij tot nu toe alles laten lezen of laten zien ( uit zichzelf), zo mag ook hij de gesprekken tussen haar en mij lezen en tot nu toe is er niks geks wat zij mij vertelde en hij niet wist.
Misschien interessant
Podcast
KAN JE EVEN LANGSKOMEN?
“Ze belde of ik even langs wilde komen, dat was gek want normaal bellen we nooit. Dus ik ging er naartoe en toen vertelde ze me, ze is zwanger en wil het gaan houden...” Dit is het verhaal van Lucas, hij is 29 jaar, woont in Amsterdam Noord met zijn 2 kippen. Hij wordt onverwacht vader… maar de moeder kent hij eigenlijk niet zo goed.
Romi-1997
Iets algemener, ik bedacht later dat ik eigenlijk met geen enkele vriend/vriendin van mijn kinderen apart contact houd via facebook of zo. Hooguit een appje met een vraag over dingen als: wat wil je voor je verjaardag? Maar ik ben niet actief op facebook. Wellicht had ik in het begin iets over haar opgezocht op facebook, om een beeld te krijgen van wie zij is. Maar daarna is het toch vooral een zaak tussen zoon en haar en zou ik me daar verder niet in gemengd hebben.
Ik vind het bijzonder riskant. Dat je zoon alles met jou bespreekt en laat lezen is heel mooi, zeker in deze moeilijke tijd. Maar hij heeft ook recht op de ontwikkeling van zijn eigen privé-leven, waarin hij zelf kan bepalen wat jij te weten komt.
Zou je hebben gewild dat jouw ouders buiten jou om contact hadden met jouw partner? Ik kan het me niet voorstellen.
Tsjor
Partner?
Dat meisje is toch helemaal niet de partner van de zoon? Ze is een ONS die voor hele nare gevolgen zorgt waarin TS haar zoon helpt, dat is echt iets heel anders.
Risico
Ik weet niet wat een ONS is, maar zoals jij het beschrijft is het iemand die de zoon belaagt, een gevaar voor de zoon. Daarin zit juist het risico: in het contact zoeken wil je een oordeel gaan vormen over die persoon. Je wil je kind beschermen en de ander vormt het gevaar. Of je wordt juist vriendschappelijk met haar. Maar ondertussen moet zoon ermee omgaan. Hij moet daarin zijn eigen weg vinden. Hij moet de relatie vorm geven (relatie, partner hier als neutrale term: iemand waarmee je te maken hebt). Je kunt je zoon daarin steunen, maar persoonlijk zou ik dus geen contact met haar zoeken. Maar nogmaals: ik ben geen facebookmens, dus het kan zijn dat die ervaring anders is.
Tsjor
ONS
One Night Stand. Liefje voor één nacht.
Tessa
Dank je wel voor de podcast, was erg interessant.
gevoel en emotie
Idd voor alle duidelijkheid, zij hebben géén relatie, dus dit is een onvoorspelbare situatie.
Iedereen doet dingen op zijn / haar manier en doet dit vanuit beste bedoelingen.
Wat een ander doet hoeft te betekenen dat jij dat ook moet gaan doen, of andersom.
Ik wil graag dit meisje beter leren kennen, ze draagt tenslotte ( mogelijk) het kind van mijn zoon, mijn kleinkind dus.
Je kunt de situatie allemaal gaan relativeren, proberen nuchter erin te staan, maar helaas zeggen gevoel en emotie iets anders.
Ondanks het feit dat zij de boel behoorlijk op z'n kop heeft gezet door dingen die zich de afgelopen periode hebben voorgedaan, begin je je een aantal dingen te beseffen, vanuit gaande dat het het biologische kindje is;
je wordt vader
je wordt oma
Als deze dame niets had laten weten aan mijn zoon, hadden we niet geweten dat ze zwanger is, was het allemaal anders.
Echter weten we het wel en dat doet wat met je.
Je wilt weten hoe de zwangerschap verloopt, of er complicaties zijn, of je een band kunt opbouwen met het kindje en hoe dat er dan uit gaat zien.
Hoe staat zij in het leven, wat zijn haar wensen rondom betrokkenheid van vader en zijn familie. etc etc.
Allemaal dingen waar ik mee bezig ben en waarin ik mijn zoon wil ondersteunen en laten zien dat ik achter hem sta.
Vooraan beginnen
Ik zou vooraan beginnen en zekerheid willen dat het kind van je zoon is. Zolang de aanstaande moeder(als ze dat al is) niet wil meewerken aan zo’n onderzoek dan zou het voor mij al duidelijk zijn. Tot die tijd ben je mee aan het deinen op de fantasieen van een ander....
Romi
Graag gedaan en nog heel veel sterkte gewenst met deze situatie
Teff
"Dat het meisje zwanger is, is een feit, dus ik dein niet mee met de fantasieën van een ander"
Ik probeer juist zo overzichtelijk te houden van wat er gaande is en wat de mogelijke toekomst gaat brengen.
Er is nergens gezegd dat zij niet wil meewerken aan een dna test, dat is met haar nog niet eens besproken.
Er zijn 2 scenario's denkbaar;
* Ze is zwanger, geeft aan dat mijn zoon de vader is, er ontstaat onvrede, maakt het voor iedereen lastig en na de geboorte blijkt het niet zijn kindje te zijn
* Ze is zwanger, geeft aan dat mijn zoon de vader is, er ontstaat onrust, realiseert zich dat dit geen goede manier is om straks een kindje op te voeden en na de geboorte blijkt het wel zijn kindje te zijn.
Hoe het ook gaat verlopen, chaos is er al en wat de uitkomst van een dna test ook zal zijn, het is en blijft een emotionele rollercoaster.
Ik ben van mening dat door alles overzichtelijk te houden, je beter op alles voorbereid kunt zijn. Dat het emotioneel veel vergt is een feit, maar belangrijk is het ook, om te kunnen overzien van wat er zich 9 maanden heeft afgespeeld, hoe je ermee bent omgegaan en hoe je na de geboorte verder gaat.
Wil ze niet nu een DNA test doen? Het is veel geld, maar het is ook wat waard om niet nog meer dan een half jaar in deze onwetendheid en stress te zitten. Valt het geld niet bij elkaar te schrapen, als zij ermee instemt? Voor hem als vader is hetl beter het te weten. Dan kan hij het loslaten of zich geestelijk voorbereiden en het is ook beter voor het hechtingsproces, voorzover de moeder hem toelaat in haar leven, maar dat weet je nu nog niet.
Gaat ze nu toch begeleid wonen aan de andere kant van het land?
Verder vind ik dat jullie het heel goed doen, gegeven de omstandigheden.
Romi-1977
Ik snap de behoefte aan informatie en de emotie heel erg goed, maar ik blijf toch even nog een kritische noot plaatsen, want er is niets mis met ook enige kritische zelfreflectie.
'Ik probeer juist zo overzichtelijk te houden van wat er gaande is en wat de mogelijke toekomst gaat brengen.'
Houd wel in de gaten dat het om de toekomst van je zoon gaat en om zijn overzicht en beslissingsruimte. Je kunt hem ondersteunen, advies geven over mogelijkheden, helpen als hij daarom vraagt, maar als ouder moet je op een gegeven moment ook op je handen gaan zitten en word je meer toeschouwer van je kind, hoe doet hij/zij het. Met alles wat je je kind kunt aanbieden of in het verleden aangeboden hebt.
Tsjor
Betrokkenheid
Romi is toch ook (mogelijk) iets van dat kind, namelijk de oma? De nadruk op een mens als individu is zeker zinvol om alert te zijn over respect voor autonomie en het voorkomen van grensoverschrijding. Maar de andere kant, dat we als individu een plek hebben in grotere verbanden, waarin het er voor meer mensen toe doet dat we er zijn, is toch net zo goed reëel? Het kan zomaar zijn dat zoon zich gesteund en ingebed voelt door de betrokkenheid van zijn moeder. En het (mogelijke) kleinkind kan misschien later kracht putten uit het feit dat zijn vader en oma zich van het begin af aan betrokken hebben opgesteld. Doorslaggevend is in dit geval uiteraard wel de mening van zoon: moeder moet zoons opstelling respecteren, volgen en steunen of, in het geval dat ze dat niet zou kunnen omdat ze het er niet mee eens is, zou ze zich moeten distantiëren, in ieder geval tot duidelijk is of het inderdaad haar kleinkind is. Dan ontstaat een nieuwe situatie.
Dat gaat dus prima
Moeder moet zeker zoons mening respecteren maar dat heeft ze tot nu toe altijd gedaan, dus die kritische noot over het privéleven van zoon lijkt me zwaar overbodig in dit geval. TS helpt haar zoon waar dat nodig is. Er is geen sprake van binnendringen in zijn relatie, het meisje is géén partner, dus zeker vragen als "Zou je hebben gewild dat jouw ouders buiten jou om contact hadden met jouw partner?" slaan in mijn ogen de plank een heel eindje mis.
Lou
Wat als ik 'partner' vervang door one-night-stand?
Ik kan me vergissen, maar ik denk dat elke ouder bij jongvolwassenen wel de balans moet zoeken tussen 'ondersteunen' en 'zorgen voor', uitlopend op 'de regie overnemen'. Zeker als er problemen zijn in het leven van je kind.
Maar nogmaals, ik ben geen facebookgebruiker, dus het kan zijn dat je op die manier 'neutraal' contacten kunt onderhouden.
Tsjor
Tsjor
Het gaat er niet om dat het meisje een ONS was, het gaat erom dat ze géén partner is en eigenlijk bedoel ik nog iets anders, namelijk dat het 'zoeken naar balans tussen ondersteunen en zorgen' of hoe je het ook wilt noemen, niet een advies is dat nu specifiek voor TS belangrijk is. Iederéén met jongvolwassen ouders bevindt zich ergens in deze zoektocht, zoals je zelf ook al schrijft, maar TS geeft wat mij betreft geen aanleiding om hierover een kritische noot te kraken. Ze doet het juist zo goed. Dat bedoelde ik.
correct
Lou beschrijft perfect de situatie waar mijn zoon en ik zich in bevinden. Ik respecteer de keuzes, de mening en de behoeftes van mijn zoon. Het is idd een zoektocht, die hoe hobbelig de weg ook is wel belangrijk is, om mijn zoon op alle fronten te kunnen steunen, nu, maar ook straks als bekend is of het wel of niet zijn kindje is. Want wat de uitkomst ook zal zijn, dit gaat niemand in de koude kleren zitten.
terugkomend op Mijntje, over ongeveer 3 maanden komt het kindje en voor ons is het gewoon echt niet haalbaar om tijdens de zwangerschap een dna test te doen. Helaas hebben wij niet de mogelijk om dat geld bij elkaar te krijgen en mijn zoon, ik en mijn familie hoeft zich niet in de schulden te zetten, terwijl we over 3 maanden kunnen testen voor een betaalbaar bedrag.
Waarschuwende opmerking
Lees de opmerking over privéleven niet als kritiek maar puur als waarschuwing.
In deze hele fase kan je zaken over het hoofd zien of kan je vergeten stil te staan bij de gevolgen. Heel menselijk en niets mis mee. Is het dan niet fijn als iemand met je mee denkt en je waarschuwt.
De schrik
Of je gaat er van uit dat het wel je kleinkind is, er ontstaat een band in de komende maanden die alleen abrupt eindigt als kind toch een andere vader heeft,
of je gaat er van uit dat het niet je kleinkind is, dat je bewust geen band heb willen laten groeien want eerst maar bewijs en dan toch te maken krijgen met het feit dat je zoon vader is geworden.
De eerste ‘of’ lijkt mij dan minder hard binnen komen want bij de eerste ‘of’ toon je aan dat je iemand welkom durfde te heten. Dat zegt veel over jou.
Precies zo
' Lees de opmerking over privéleven niet als kritiek maar puur als waarschuwing.' Precies zo is het ook bedoeld en dan had mijn opmerking uitsluitend betrekking op het zelfstandig onderhouden van contact via facebook.
Bedankt Flanagan.
Tsjor
bedankt
Flanagan en Tsjor, bedankt voor jullie toevoeging. De afgelopen tijd is er veel door mijn hoofd gegaan en is er door mij minder contact gezocht richting haar. Ik heb met mijn zoon gesprekken over de situatie en ook hij vindt het lastig. We hebben besloten de komende periode gewoon te bekijken wat er gebeurt en hoe de verhoudingen zich zullen ontwikkelen.
Mijn zoon houdt zich momenteel bezig met zijn eigen leventje en heeft goede gesprekken met de begeleiding die hij heeft. Ook hij wil vooruit en heeft verschillende cursussen in het vooruitzicht.
De rust is terug gekeerd en we hopen dat dit zo blijft, minder stress en goed contact tussen die 2 tot er de zekerheid is.
toekomst
Ik heb alle vertrouwen in je zoon, geweldig hoe hij het allemaal aanpakt. Maar toch weer een waarschuwing: 'Ook hij wil vooruit en heeft verschillende cursussen in het vooruitzicht.' Stel je voor dat hij wel de vader is, dan heeft dat (hopelijk) wel degelijk invloed op zijn toekomstplannen. Ouder zijn is een 24/7 baan, waarbinnen je tijd moet zien vrij te maken voor dingen als werken, studeren, vrienden etc. Als je die tijd kunt delen (dus 1/2 x 24/7) heeft het nog een behoorlijke invloed. Het is niet de schuld van het kind, als al je plannen niet uit kunnen komen.
Tsjor
cursus
De cursussen zijn meer persoonlijk gericht en niet op werk / studie vlak. Hij is de afgelopen jaren behoorlijk geconfronteerd op persoonlijk vlak en hij gaat daar nu mee aan de slag.
Nogmaals
Ik dacht inderdaad dat het werk- of studiegerelateerd was (ook wil hij vooruit....). Je kunt ook wel vooruit, maar het is toch anders. Maar nogmaals, ik vind het bijzonder knap hoe hij zijn leven aanpakt.
Tsjor
Hoe gaat het nu?
Het is al een poosje stil hier. Ik was nieuwsgierig hoe het nu gaat met je zoon en jou.
Dezelfde gedachte hier.
Ik vroeg t me ook af. Gaat alles goed?
rustig hier
Hallo allemaal,
alles verloopt rustig hier, mijn zoon is nog steeds bezig met met zijn eigen ontwikkelingen dmv trainingen, gesprekken etc etc.Hij voelt zich daarbij goed, en ben trots dat hij dit zelf allemaal heeft geregeld om beter zicht te krijgen op zijn eigen persoonlijke leven en wat hij van zijn toekomst verwacht.
Op dit moment heeft hij nog wel contact met het meisje maar niet te intensief, dat geld ook voor mij, ik stuur haar zo af en toe een berichtje hoe het met haar gaat. Daar antwoord ze dan ook gewoon op.
We blijven voorlopig zo de rust erin houden en wachten af wanneer de kleine zich aandient. Vanaf dan gaan we kijken voor een eventuele dna test en op welke vlakken hij betrokken kan zijn bij de kleine als het werkelijk zijn kindje is.
Klinkt goed!
Fijn om te horen dat het goed gaat met je zoon en dat jullie beide een manier gevonden hebben om met deze bizarre situatie om te gaan.
Hou je ons op de hoogte?
Half december
Gezien je eerste bericht zal ze ongeveer half december uitgerekend zijn, dus dat is nu wel spannend.