Enge man iedere dag in bus.

In principe niks

Je zou kunnen overwegen om een keertje met haar mee te reizen en zelf plaats nemen naast die "enge man" een een praatje met hem beginnen.

Misschien blijkt die "enge man" helemaal niet zo "eng" te zijn zoals je dochter hem nu ervaart.

Niets

Ik adviseer mijn dochters om uit de buurt te blijven van eng uitziende mensen, of te zorgen dat ze nooit alleen met zo iemand in een ruimte terecht komen. Daarmee ben je natuurlijk niet 100% veilig, ook normaal uitziende mensen kunnen griezels zijn, maar voor je eigen gemoedsrust is het toch fijner. Tja, en het is jammer voor eng uitziende mensen die niets kwaads in de zin hebben

tja

het hoeft helemaal geen engerd te zijn, kan ook iemand met een beperking zijn die totaal verkeerd veroordeeld wordt en naar zijn dagopvang gaat.

Ik vind de tip van Jasam nog het allerbeste. Ga eens het gesprek met deze man aan. Gewoon, goedemorgen mag ik naast u zitten is al een prima opening.
Misschien vind hij het gewoon een mooie meid en heeft niet de sociaal opgelegde handigheid om niet te gaan staren.

Is de man al eerder in die bus gestapt?

"Ik heb ook wel wat griezels gekend, die me achterna gingen lopen tot ik me omdraaide en vroeg of ze op hoepelden (goed afgelopen allemaal). Nu heb ik daar geen last meer van (te oud en te lelijk waarschijnlijk)."

Dat heb ik ook wel eens gedaan! Je laat zien dat je niet bang bent en door jouw reactie zijn ze helemaal verbluft!

Maar dat is niet altijd de oplossing om een enge man weg te jagen. Zeker als je alleen ergens met hem bent..

Jouw dochter zit met hem in de bus. Hij stapt eerder uit dan haar. Zit die man er al als jouw dochter in de bus stapt? Uiteraard kan ze dan een heel andere plek zoeken waar ze die man niet ziet.
Of stapt die man later in en gaat hij bij jouw dochter staan of naast of tegenover haar zitten? Als het laatste het geval is dan is het wel vervelend. Negeren (dwars door hem of langs hem heen kijken (meestal met een norse blik) is mijn advies. Hij stapt in elk geval eerder uit dan jouw dochter. En op de terugweg komt ze hem toch ook niet tegen?

Omdraaien en negeren

Ik bedenk met wat ik zou doen als het mijn dochter was.

Ik zou een keer met haar meereizen om te kijken wat voor een man het is. En als het inderdaad zo is, dat hij 'eng' is, (dan stel ik me voor, iemand die de hele tijd naar je kijkt) dan zou ik haar aanraden om consequent met haar rug naar hem toe te gaan zitten. Dus als hij later instapt en in haar gezichtsveld gaat zitten, dan zou ik haar aanraden om van plek te veranderen, zodat ze hem niet ziet. En ik zou haar ook aanraden om zo dicht mogelijk bij de chauffeur te gaan zitten.

Waarschijnlijk is het dan na een paar keer over. Ik vermoed dat hij aanvoelt dat het voor haar 'eng' is. Dat kun je aan iemand zien. En dat is waarschijnlijk juist hetgeen wat maakt dat hij niet kan laten om naar haar te kijken.

Negeren dus. (eigenlijk wat monique ook schrijft)

Ik zou hem niet zo snel aanspreken.

neiging

Ja, ik neem mijn actie terug Maar daar zou ik wel als moeder de neiging toe hebben, om hem te laten schrikken. Verstandig is dat denk ik niet.
En ik zou mee willen reizen en hem heel boos aankijken. Maarja, je dochter moet er zelf mee leren omgaan, er zullen meer griezels komen, op de een of andere manier hebben ze het voorzien op 16-26 jarige meisjes.
Ik sluit me aan bij de adviezen van Druif: straal negeren, heel stoicijns de andere kant opkijken.

afgeserveerd

zo en weer iemand zonder bewijs en alleen op onderbuikgevoel afgeserveerd.

Lekkere samenleving zijn we toch.

amk

Het gaat er toch om hoe de 18 jarige dochter het ervaart? Die ziet dit gedrag (in combi met de GGZ) als bedreigend. Er zijn nu eenmaal Griezels maar als je ze negeert valt het meestal wel mee.

nou

Wat kunnen we hier aan doen?
Niets, die man doet namelijk niks. Hij kijkt 'eng', tsja. Als het een knappe vent was geweest had je dochter het misschien leuk gevonden. Maar nu is het opeens een griezel. En ze zit notabene in een volle bus, waar is ze bang voor??
Maar goed, als ze het zo vervelend vindt, dan kan ze zelf ergens anders gaan zitten. Ergens waar zij hem niet ziet, dan heeft ze ook geen last meer. En als ze dan ook nog wat gaat doen (lezen, op haar telefoon kijken) merkt ze er al helemaal niks meer van. Moet ze niet zelf steeds gaan checken of hij nog kijkt, natuurlijk

vreemd inderdaad

Ik had zo'n collega, ik denk een man met autisme. Nooit had ik problemen met hem. Hele vriendelijke aardige man met een leuk gezin. Echter een andere collega vond hem eng omdat hij altijd zo naar haar keek. En inderdaad, ik ging er op letten en als we samen in een ruimte zaten keek hij altijd naar haar, heel vreemd. Ze durfde het ook niet aan om een gesprekje met hem te voeren, dus het is zo gebleven. Ze vermijd hem waar ze kan. Hoe hele kleine dingen enorm in de weg kunnen zitten. En negeren kan lastig zijn maar is soms toch de enige methode denk ik. Deze mannelijke collega had geen enkel kwaad in de zin maar ik denk dat hij iets had met een detail aan mijn andere collega waar zijn blik automatisch op ging hangen.

om blikken te ontwijken

is een boerka nog zo gek nog niet

ja ervaren

maar handelen en advies geven is iets heel anders.

Ik zou aan mijn dochter vragen wat er nu eigenlijk aan de hand is en dan zeggen: goh, misschien moet je het eens vriendelijk aan hem vragen. Uit de beschrijving hierboven komt geen bedreiging naar voren.

Niets is zo vreselijk om genegeerd te worden alleen omdat je anders bent. Sociaal wat onhandig kun je het ook noemen.

En wie weet is het uiteindelijk

een chagrijnige medewerker van de GGZ. (mijn moeder werd altijd voor personeel aangezien en haar behandelend verpleegkundige kreeg nogal eens "zal wel zwerver zijn" toegeworpen.
Maakt niet uit, maar gewoon negeren idd, we mogen allemaal loslopen.
Pas als er bedreigend gedrag/taal wordt geuit kun je actie ondernemen; dreigend kijken is niet strafbaar.
En dat dochter het dreigend ervaart (ze kan rood haar wel als dreigend ervaren bij wijze van), dan moet je dáár iets aan doen.

Annej

Vreemd dat jij dan nooit eens eens een gesprek met die man bent aangegaan. Wat is er mis mee om hem er op te wijzen dat mensen het niet prettig vinden als je de hele tijd naar ze kijkt? Zeker als je al weet dat er autisme in het spel is kun je dat toch gewoon zeggen?

Dalarna

Ik heb collega voorgesteld om het aan de orde te stellen als het zich weer eens voordeed waar zij bij was. Door mijzelf. Dat kan ik. Dan is het concreet. Het moment. Echter collega wilde er niet aan. Dan ben ik er ook klaar mee. Allemaal volwassen mensen.

Nou ja afgeserveerd

Ik zal niemand onaardig behandelen omdat ik ze eng vind (mits ze nog niets engs hebben gedaan natuurlijk), maar ik zie niet in waarom ik een gesprek zou moeten gaan voeren met zo'n 'enge man'. Ik zie ook niets kwaads of onaardigs in het advies om straal te negeren en stoïcijns wegkijken, dat vind ik geen afserveren.

niet op reageren

Kom, je dochter is 18, ze zit in een (volle) bus en die man stapt eerder uit dan zij. Wat is het probleem? Als ze zich verdiept in haar eigen zaken (leesvoer, telefoon) en een plekje op enige afstand zoekt, moet dat ritje toch te doen zijn.
Iemand die 'eng kijkt' aanspreken omdat-ie 'eng kijkt' lijkt me geen optie. Misschien kijk je zelf ook wel 'eng'.

Je dochter lijkt

de man door haar eigen angst enger te maken naarmate ze hem vaker ziet. Dat is niet ongewoon voor pubers, maar ook niet voor volwassenen. De eerste keer zal ze het als eng maar 'te overzien' hebben ervaren, de tweede keer als eng en toch wel zorgelijk en de derde keer als bedreigend. Mógelijk doordat de man echt eng is, maar ook mógelijk door 'inbeelding'. Ik kon als kind de deur van mijn kamer open laten gaan in mijn fantasie, als mijn ouders niet thuis waren. Puur omdat ik bang was dat daar een engerd doorheen zou komen. Die deur bleef natuurlijk potdicht, maar hij leek wel te bewegen. Inbeelding dus.
Mensen die een geestelijke stoornis hebben, kunnen mógelijk een gezichtsuitdrukking hebben die niet is zoals we dat graag zien. Een bepaalde blik in de ogen, emotieloos, somber, e.d.. Misschien sociaal niet helemaal handig. Daardoor lijkt zo iemand al gauw een beetje 'ongemakkelijk'. Dat hoeft dan helemaal niet zo te zijn, maar ik kan me dat ongemakkelijke gevoel wel voorstellen, maar of het terecht is is de vraag. Het lijkt mij daarom ook een goed idee om eens met haar mee te reizen en te beoordelen hoe de man doet. Is hij gewoon een beetje 'gek' of is hij echt eng? Twee zien meer dan een.

Vorige week meegemaakt

Ik kom voor de schuifdeur te staan in de verzorgingsflat van Pa.
Aan de andere kant staat er een man van een jaar of 35 een beetje raar te zwaaien met zijn handen en heeft een wat angstige paniekerige blik in zijn ogen, het is een uur of 10 's avonds.

De deur gaat om 9 uur op slot.
Ik druk binnen op de knop en de deur gaat open.
Ik vraag de man, is alles goed met u?
Hij stamelt, dddee dddeur ging nniieet ooopen. (Hij is duidelijk licht verstandelijk gehandicapt)

Ik vraag hem, woont u hier? Ja zegt hij.
Leg hem uit dat de deur om 9 uur dicht gaat en dat hij met zijn huissleutel de deur van buiten kan openen.

Zullen we even oefenen, vraag ik?
Dankbaar kijkt hij me aan, ik ga weer naar binnen, deur sluit, en hij doet de sleutel in het slot, ik heb nog nooit zo'n brede gulle gelukkige glimlach bij iemand gezien, toen de deur open ging.

Een ander typeert deze man misschien wel als "eng"

Seriemoordenaars

"There's no way to "tell" a serial killer simply by his appearance -- most of them look like everyone else. Ted Bundy, who was convicted of 30 murders, was often described as attractive, charismatic and articulate. John Wayne Gacy was a popular figure in his community and often performed as a clown at block parties. He met with first lady Rosalynn Carter when he was precinct captain of his local Democratic Party. He was also convicted of the murders of 33 boys and men."

http://people.howstuffworks.com/serial-killer2.htm

Blijkbaar zien ze er niet 'eng' uit...

mwah

Ik heb met schizofrene en anders psychisch zieke mensen gewerkt. En dan leer je dat het vaak echt het beste is om mensen te negeren. Omdat je door terug te kijken, iemand aan te spreken, juist de trigger kan zijn, die bepaald gedrag kan oproepen. Veel van de mensen waar ik mee te maken had, hadden een grote wens: 'Laat me met rust.' Ook al keken ze je aan. Anderen hadden betrekkingswanen. Hierbij kregen zij gedachten over de mensen om hen heen. Dat die dingen van hen verwachten of verliefd op hun waren, bijvoorbeeld. En dat kon heel naar zijn. Voor degene met de waan, maar ook zeer zeker, voor degene waar die waan op gericht was.

Ik zou dus nooit een wildvreemde die op een bepaalde manier kijkt, die ik 'eng' vindt, aanspreken. Ik denk dan: 'Oeps, dat is iemand die het misschien moeilijk heeft om zich te handhaven. Zo ziet het er wel uit. Ik ken hem niet. Ik heb niets met hem te maken. Hij vraagt mij niets. Hij zegt mij niets. Laat ik hem maar met rust laten.'

Wegkijken en ontwijken. Dat zou ik doen.

En dat waren trouwens absoluut geen seriemoordenaars.

Jasam!

Wat lief van je! ♥

Rafelkap (ot)

Van de week zag ik een reportage op tv over vrouwen in boerka. Die werden op straat de hele tijd vies aangekeken, aangesproken (of eigenlijk meer toegesproken), er werd onbeschaamd naar ze gesist en gelonkt. Zo zout heb ik het in luchtige zomerkleding nog niet meegemaakt.

Verder ben ik het met bromvlieg eens: dochter zit in een bus met neem ik aan nog andere passagiers en ik elk geval een chauffeur, die man stapt eerder uit en doet verder niks. Misschien geen prettig gevoel, maar verder niks aan de hand. Je moet je ook niet gek maken door je angstgevoelens. Alles wat je aandacht geeft groeit. Als ze helemaal voorin de bus gaat zitten (als dat kan) kan ze hem niet zien. Dan moet ze ook niet om gaan kijken of hij nog steeds kijkt natuurlijk.

skik