Dochter het huis uit
Iklees net het bericht over de dochter die geen contact wil.
Hier is de situatie omgekeerd:onze dochter is nu 19 en na jaren van strijd en stress,die wij aan een heftige puberteit weten maar die alleen maar erger wordt,kan ik de situatie niet meer aan en ik wil dat zij ons huis verlaat.
Dit klinkt misschien hard,maar haar gedrag is zodanig dat wij echt geen andere oplossing zien. Onze dochter is agressief,scheldt en liegt voortdurend. Ze gaat volledig haar eigen gang,ruimt niks op,maar verwacht wel dat alles voor haar gedann wordt en wel als zij dat eist.Als het niet gaat zoals zij wil gaat ze door het lint.
Ze roept ook steeds dat ze zich voor ons schaamt,en roept de meest kwetsende dingen over ons uiterlijk en allerlei andere zaken.
Het is naar mijn mening voor alle partijen het beste dat wij afstand nemen van elkaar,alleen ik weet niet zo goed hoe we dit aan moeten pakken.
Ze doet een BBl opleiding dus ze heeft een bescheiden salaris maar ik weet iet of ik ook het recht heb haar het huis uit te zetten.
Maar een andere oplossing zie ik ook niet.
Bron
Dit riekt naar een onderliggende oorzaak. Gebruikt ze drugs (ook wiet) of drinkt ze veel?
Daarnaast zijn er zat 18 plussers die al op kamers wonen. Omdat ze verder weg studeren, omdat ze dat zelf willen, enzovoort. Dus het lijkt mij geen enkel probleem als jullie hier een grens stellen. Maar ik zou eerst willen weten waarom ze zo doet. Dan kun je je "antwoord" op dit gedrag daarop afstellen.
Sterkte, het lijkt me niet meevallen.
Lukie
wat een vreselijke situatie. Is er bij je dochter een stoornis geconstateerd; is ze niet altijd al moeilijk geweest?
Ik kan me ook nauwelijkls voorstellen dat ze tijdens haar opleiding en stage adres niet ook problemen krijgt met haar gedrag. Want ze zal het misschien voor een groot deel voor jullie bewaren, maar haar ware aard zal ze niet helemaal kunnen verbergen, lijkt me.
Heb je haar al verteld dat ze eruit moet?
Durf je dat eigenlijk wel? Het lijkt me echt moeilijk zoals jij het omschrijft...
Moeilijk
Mijn dochter is vanaf de puberteit inderdaad moeilijk geweest.
Ze heeft vooral veel gelogen en we hebben toen zelfs contact gahd met Jeugdzorg,maar dat heeft weinig opgeleverd.
Buitenshuis is ze niet agressief,maar ik weet niet of zij daar liegt in ieder geval niet zo dat wij er iets van te horen hebben gekregen, maar ik kan me niet voorstellen dat ook daar altijd eerlijk is.
Naar ik weet gebruikt ze geen drugs,en ook drinkt ze nauwelijks.
Wij denken al langer dat zij kampt met een of andere persoonlijkheidsstoornis en we hebben daar diverse malen hulp voor gezocht bij de huisarts en dus zelfs bij Jeugdzorg en GGZ, maar daar daar kwam niet veel meer uit dan dat we veel met haar moeten praten.
Zij belooft dan weer van alles,zegt dat ze er aan wil werken maar daar komt vervolgens niks van en dan zijn we weer terug bij af.
Wij hebben haar al verteld dat wij de situatie met haar onhoudbaar vinden en dat ze uit huis moet.
Ik denk niet dat we overtuigend genoeg zijn geweest want ze neemt het gewoon niet serieus.
We gaan nu dus een gesprek aan waarin we haar vertellen dat ze er echt uit moet.
Verschillende mogelijkheden
Zijn er andere kinderen in huis? Wat vinden die van haar gedrag?
Een tussenmogelijkheid is haar tijdelijk niet meer in huis te laten bij onacceptabel gedrag. Dat kondig je dan aan. Als je weer xxxxx doet, kom je er y dagen niet meer in. Ze moet dan zelf onderdak regelen of je regelt bij voorbaat dat ze in zo'n geval bij familie of vrienden gaat logeren.
Doet ze xxxxx dan zeg je dat het nu zover is en ontzeg je haar de toegang voor de afgesproken periode. Je verwijst haar dan naar het afgesproken adres, of je gaat ervan uit dat ze zelf maar wat zoekt. Ik weet niet of het een type is wat dan snel op straat belandt of niet. Dat kun jij beter beoordelen.
Lijkt dat geen goede optie en vertrouw je er niet op dat ze dan inbindt, dan zit er niets anders op dan een deadline stellen. Geef haar een datum. In de tussentijd kan ze (eventueel met jullie hulp? ) andere woonruimte zoeken. Je kunt daarbij ook nog denken aan begeleid kamer wonen. Je zult haar dan ook administratief bij de gemeente uit moeten schrijven uit je woning, anders heb je mogelijk juridisch een probleem.
Samen een plek zoeken.
Persoonlijk zou ik liever met mijn dochter overleggen dat het beter is dat ze zelfstandig gaat wonen en dan samen een plekje zoeken.
Uit huis zetten bij een misstap en ze moet dan op dat moment een plek vinden om te slapen vind ik nog al triest. Wat klant zegt zou ik niet kunnen. Een crimineel heeft het dan nog beter met een dak boven het hoofd, al is het de gevangenis. Dat je kind op straat belandt wil je als ouder toch niet? Ze drinkt niet, is niet aan de drugs en gaat naar school en ze werkt.
Ik zou samen op zoek gaan naar een oplossing. Een veilige plek waar ze zelfstandig kan gaan wonen.
Een vraag, je dochter is moeilijk vanaf haar pubertijd? Is ze misschien toen de anti-conceptiepil gaan slikken?
Oplossing
Het is zeker niet zo dat ik mijn dochter op straat zet.
Volgens mij bedoelde klant dat ook niet.
Maar ik vind we leuk dat zij moet gaan begrijpen dat er een grens bereikt is. Ze misdraagt zich al te lang zonder consequenties.
Maar ik ben zeker bereid om samen een woonplek te zoeken.
Ze is inderdaad in de puberteit met de pil begonnen maar is ook langere periodes gestopt . Ik weet wel van stemmingswisselibgen bij pilgebruik maar het constante liegen kan daar toch niet mee te maken hebben?
Ik heb veel aan jullie reacties heel erg bedankt.
Inderdaad
Heb ik het niet over op straat zetten gehad.
Ik snap dat je een grens wilt trekken en ik probeer mee te denken hoe je dat zo kan doen dat het humaan blijft, maar dat je dochter jullie grenzen wel serieus gaat nemen.
Het is ook zaak om, als er andere kinderen zijn die ook duidelijk te maken wat jullie verwachten van deze dochter en waarom jullie eventueel ingrijpen.
Stemmingswisselingen/liegen
Ik weet niet of je door de pil gaat liegen. Dat denk ik eerlijk gezegd ook van niet. Wel kan je er depressief van worden, agressief en je kan dingen moeilijker relativeren. Zelf werd ik ook zo labiel van de pil dat ik ook erg moe werd van mijn wirwar van gevoelens.
Mensen die veel liegen hebben daarvoor eigenlijk ook hulp nodig. Ze zijn op een gegeven moment zo veel aan het liegen dat ze in hun eigen leugens gaan geloven. Het wordt een normaal iets voor hun wat ze moeilijk kunnen doorbreken. Het is ook moeilijk om ze weer te vertrouwen als ze beterschap beloven.
Hier het zelfde
Zitten in het zelfde schuitje dochter wilde het zelf ook had zij het bijna zelf geregeld maar haar vriend mocht daar niet komen ( klein beetje begeleid wonen )dus gaat het jammer genoeg niet door, maar door zelf rustig te zijn wat soms niet mee valt en te praten ( heel veel) gaat het nu weer redelijk ze is net gestopt met haar studie ging niet meer geen werk en geen geld dus nul ,nul leuke dingen voor haar ,maar ze heeft veel stress en is erg veel afgevallen gaat binnenkort naar een mdl arts en een psyg. kijken wat er daar uit komt, dus afwachten maar meer kunnen we niet doen.
Uit huis gezet!
Vanavond 20:30 uur is zij gegaan nadat haar vader zij (ga)
heb het helemaal gehad met jou!!( dit doe je niet zomaar er is heel wat aan voorafgegaan)heb 2 uur lang tranen met tuiten gehuild! we hebben elkaar omarmd (dochter en moeder) maar ze zij zelf het gaat niet meer ,anders gaan we er alledrie aan onder door , heel mijn leven met de kinderen fliste in 2 uur aan mij voorbij ,G.V.D. wat een avond!!! ik moet het allemaal nog verwerken hoop dat dat wel gaat lukken.
Zit nu weer te huilen kan niet meer stoppen.
Mies.
Wat verdrietig en moeilijk
Wat ontzettend rot voor jullie allemaal dat het zo geescaleerd is. Ik hoop dat je dochter de ruimte kan vinden om haar eigen leven op poten te zetten en dat jullie als het stof een beetje is nedergedaald weer voorzichtig wat dichter bij elkaar kunnen komen. In ieder geval wil ik je heel veel kracht en liefde toewensen. Zorg goed voor jezelf!
Groet, Jo Hanna
Sprankje hoop
Misschien dat de fysieke afstand kan zorgen voor meer emotionele nabijheid. Soms maakt fysieke afstand dat er meer nagedacht wordt over wat je echt voor elkaar voelt. En dat kan leiden tot inzicht en (hopelijk) inkeer.
Ik wens jullie veel geluk!
*Het is een daad van liefde, hoewel het nu nog anders lijkt!!
Hier
Al weer anderhalf jaar veel beter contact met zoon van nu 19, die we tegen zijn zin de deur hebben gewezen. Verhoudingen zijn nu weer heel goed en hij is gedwongen zijn leven zelf op de rails te houden. Dat geeft hem zelfvertrouwen. In het begin is dit heel moeilijk, maar het kan heel goed aflopen. Ook heel goed dat zij zelf ook in ziet dat dit voor iedereen en vooral zij zelf ook het beste is.
Jo hanna en amunda
Ik moest meteen huilen toen ik jullie berichtjes zag ! ik zit nu echt in een rouwfase maar bedankt !!! ik sta er niet alleen voor.
Liefs Mies.
Uitzetter
Uitzetter jij ook bedankt!! voor je berichtje er is nog hoop!!!
Liefs Mies.
Natuur
Het lijkt me allemaal vreselijk treurig, maar het is de natuur. Voor sommige kinderen en ouders gaat het losmakingsproces heftig. Als het goed is draait het na een tijdje weer bij als er in de tussentijd geen onherstelbare dingen zijn gebeurd, tenminste.
Verstuurd met een natte vinger