Blij met schoonzoon
Maar eens deze rubriek nieuw leven inblazen.
Gisteren was onze dochter thuis met 'nieuwe vriend' (dochter 17 bijna 18), vriend is 21. Juist de laatste tijd (half jaar, jaartje) heb ik het 'gevoel' dat dochter eindelijk de puberteit achter zich laat. Ze reageert volwassener, denkt serieus na over dingen en werkt hard, reageert niet meer zo opgefokt zoals ze dat voorgaande jaren deed. En nu dan een nieuwe vriend.
Dochters vorige 'vlammen' waren geen serieuze opties. Jaha ze waren verliefd en we hebben ze natuurlijk getolereerd en welkom geheten etc.etc. Maar eigenlijk zagen wij al snel dat dit 'niks' kon worden. Dat ze niet bij elkaar 'pastten', dat de jongens eigenlijk geen partij voor dochter waren (te zachtaardig, terwijl dochter best moeilijk is b.v.) te verliefd (vriendje gaat claimen,kan dochter ook niet tegen) etc.etc. Vrij snel al, na 1 of 2 keer, natuurlijk zeiden wij dat niet tegen de verliefde pubers, maar tegen elkaar. Man had het daar het moeilijkst mee....hij kon het niet uitstaan dat zo'n jongen (waarvan hij weet dát word niks) tóch met z'n tengels aan dochter zat (die dat natuurlijk nog helemaal niet zag). Natuurlijk remde ik hem daar in af en deed man zijn ogen dicht en slikte alles in. Dus alle liefdes waaiden over en vervlogen om precies de reden die wij na 2 keer al zagen. Soms al heel snel (na een maand) soms na een tijdje aanrommelen en knipperlicht relatie van een half jaartje. Niet eens zo vaak, keertje of 3 heeft ze een vriendje gehad dat de moeite waard was om mee te nemen.
En dan nu eindelijk zien we nieuwe vriend. En hij past bij háár. Precies, gewoonweg. Natuurlijk hebben we al een en ander gehoord van dochter (dat verteld ze mij, ik vertel het haar vader...hahaha) en van haar vriendinnen die 'm ook kennen. Man reageerde weer net zo als anders op de info. Ik werd al een beetje moedeloos want het kost gewoonweg energie om al die emoties (van dochter én man) een beetje in goede banen te leiden. Niet dat ie dat zegt tegen dochter, maar hij is gespannen....en dochter ziet dat natuurlijk. Verder laat ie het gewoon gaan....Zodat dochter (heel verstandig natuurlijk) het zelf kan uitzoeken. Maar het kost hem moeite. Wat schijnbaar meer vaders hebben, want mijn eigen vader vind het héél herkenbaar (nooit iets gemerkt) zei hij toen het gesprek er eens op kwam (was nadat een liefde net uit was).
Maar na deze ontmoeting was het ánders. Hij is leuk, we zien gewoon dat ze elkaar aanvullen, dat het 'goed' zit en hebben er vertrouwen in.
Man liep voor het eerst niet te ijsberen toen ze buiten afscheid namen.........Hoera!!!! Het was een gezellige avond zonder de kenmerkende spanningen die er vorige keren toch enigzins waren. Het was ontspannend en man klikte met deze jongen. Geen opgeprikt gedoe van wat doet je vader enzo...maar dit liep vanzelf.
De jonggeliefden voelden zich ook helemaal happy...dat zag je gewoon...vorige week was dochter dáár en ook toen verliep het vlekkeloos. Ik denk dat zijn ouders ook zagen wij wij ook zagen. Dit 'klopt' ofzoiets.Want volgens dochter was het erg gezellig toen.
Pffff en nu ben ik helemaal opgelucht. Het is nog pril en alles,maar toch....Dochter is dus in staat om een jongen te vinden die bij háár past en haar goed doet!!! En mét alle emoties die bij verliefdheid horen daar toch ook volwassen/verstandige keuzes in te maken.
Daar ben ik erg opgelucht over, ook is man helemaal omgedraaid. Deze jongen mág met z'n tengels aan dochter zitten, met toestemming van man. Dat heeft ie niet uitgesproken, maar dat weet ik.
En ongeacht wat dit word.....alleen al het weten dat dochter dat kán, lucht me erg op.
groeten albana
Wat leuk!
Wat leuk dat je dit zo meldt! En wat goed dat jullie er zo 'neutraal' op reageren als het een minder-goeie-match is. Dan nu zoiets, ja, dat doet een moederhart goed, ik kan me dat helemaal voorstellen, ook al duurt het bij mij nog een tijd voor ik 'legaal' in deze rubriek kom 
gefeliciteerd!
Mooi verhaal albana!
veel geluk samen!
Leuk
Wel fijn dat jullie deze nieuwe jongen zien zitten. Dat scheelt toch wel zorgen. Mijn oudste dochter gaat deze zomer trouwen en het is ook echt een leuke jongen. We hebben onze zegen zonder enige terughoudendheid gegeven. Ik denk echt dat ze goed zijn voor elkaar. Dat scheelt toch wel een hoop.
Daarentegen kwam mijn zoon van 20 een paar weken geleden weer eens met een meisje aanzetten waarvan ik nu al weet dat hij nooit met haar gaat trouwen en het ook niet serieus ziet zitten. Natuurlijk hij is nog maar 20. Hij hoeft ook helemaal nog niet te trouwen. Alleen ik vind dat als het niet serieus is en hij niet echt verliefd is hij er ook geen relatie van hoeft te maken en haar hier in huis te brengen. Dat is een kwestie van respect voor het meisje om haar geen valse verwachtingen te geven. Dat ziet hij dus anders want volgens hem weet ze dat wel. Alleen ik heb het idee dat dit meisje wel op hem verliefd is. Ik vind het dus wel valse verwachtingen wekken. Natuurlijk ben ik beleefd en vriendelijk tegen haar ook al ligt ze me niet heel erg. Ik vind alleen dat mijn zoon geen relaties aan zou moeten knopen als het niet serieus is. Enfin we hebben het er maar mee te doen. Eens zal hij wel wat serieuzer en volwassener worden heb ik nog altijd de hoop.
Is het herkenbaar tonny?
Jij bent tenslotte al ervaren?
groeten albana
Zeker. maar...
... ik ga niet alle zoete en zure ervaringen hier opschrijven. Kom je naar de meeting?
Nee
Nee ik kom niet naar de 'meeting' de reden is, ik heb al zóveel meetings/clubjes etc.etc.
Van oud-collega's (1 keer per jaar) van oud-dans-genoten (ook 1 keer per jaar) van de zwangerschapsgym (2 keer per jaar) van de familie,van het werk/collega's/vrienden/werk man/collega's man etc.etc.
Dat ik blij ben als ik een keer een weekendje 'niks'heb (nou ja, niks, dan moeten we wel sporten, kijken bij sport, winkelen etc.etc.)
Dus nee, ik houd me afzijdig van alle plannen die de laatste jaren om me heen gesmeed worden voor clubjes,meetings,bijeenkomsten en reünie-en, hoe leuk ook en houd alleen wat ik al heb/had.
Maar wel véél plezier toegewenst.
groeten albana
Fijn
ik herken het gevoel, toen oudste zoon een meisje mee naar huis nam, waar ik gewoon een goed gevoel bij had. Inmiddels zijn ze al een jaar getrouwd.
@Maylise, hier de omgekeerde situatie. Jongste zoon heeft 2,5 jaar verkering gehad (!) met een meisje, die hem de laatste tijd ( jaar ?) echt aan het lijntje hield. Hij stond onderaan haar prioriteiten lijstje, als ze echt niets te toen had, kon hij langs komen. En een vriendje met een rijbewijs en vaak het gebruik van een auto is wel heeeel handig. Het was echt een gevalletje "liefde maakt blind" en ik vond het o zo moeilijk om niets te zeggen. Maar gelukkig is de relatie sinds 2 weken voorbij, joepie.
Wat ik dan altijd weer wonderlijk vind
Is dat vaders van dochters zich blijkbaar als de hoeder van haar kuisheid zien. Het is háár lichaam, zíj beslist wie er met hun tengels aanzitten - daar heeft pa zo mogelijk nog minder over te zeggen dan de geliefde. Vind ik.
Tirza
Tirza
Ja dat is inderdaad wonderlijk maar zo werkt het nu eenmaal. Ik zeg altijd tegen mijn man dat hij met twee maten meet. Hij zegt dat het niet zo is maar dat is dus wel zo. Wat hij van de jongens accepteerd met betrekking tot vriendinnetjes hebben zou hij nooit van de meisjes accepteren. Maar dat is natuurlijk volgens hem anders. Dat zijn jongens. Die mogen officieel ook niet doen wat ze willen maar dat is toch minder erg.
Ik snap het ergens ook wel. Natuurlijk wil je als ouder niet dat er zo maar iemand aan je dochter zit (of zoon). Maar dat onderscheid is gewoon vervelend.
Helemaal met tirza eens
ik vind het ook heel vreemd. Vooral dat kersverse vaders van babydochters zo ongeveer als eerste daarover beginnen, hoe erg het zal zijn als ze later een vriend krijgt!
Ik ben echt heel blij dat mijn vader dit niet had (dat weet ik 99.99% zeker of hij moet het waanzinnig goed hebben kunnen camoufleren) en dat het er sterk op lijkt dat mijn vriend het niet heeft overgenomen van zijn vader. Dat vriendjesgedoe heeft echt een heleboel narigheid in de verhouding tussen mijn schoonvader en schoonzus opgeleverd. Enfin, mijn schoonvader is ook een stuk minder goed in het dingen niet laten merken dan Albana's man, vermoed ik.
Zo maar iemand
Maylise, je hebt het er over dat je niet wilt dat er 'zo maar iemand aan je dochter zit'. Of althans, dat je begrijpt dat je dat niet wilt. Het is niet 'zo maar iemand', het is een verliefd. Of hoe zeg je dat 
Partner of relatie is een te groot woord
Wat ik voor mijn kinderen vooral niet wil, is dat er iemand aan ze zit -wie dan ook- met nare bedoelingen, denk aan (seksueel) geweld. Wat ik verder niet wil, is dat er iemand aan ze zit als/wanneer/waar zíj dat niet willen. Dat is al een stuk lastiger te voorkomen; duwen en trekken in het OV of tijdens een popconcert, maar ook een dokter die in je prikt valt daar in feite al onder.
En in die categorieen valt een verkering nou eenmaal niet. Nou ja, in de eerste categorie mag je toch hopen van niet en in de tweede categorie hooguit af en toe. Het is dus niet zo maar iemand. En ook niet ongewenst. Dus wat pá daar dan mee te maken heeft, is me een raadsel.
Tirza
Nou,nou,nou dat zou ik maar niet te hard roepen!
Dat jullie vaders die 'gevoelens' niet hadden. Dat mijn man (ondanks dat hij er niks mee deed) die gevoelens had wíst ik natuurlijk......Maar toen dochter eindexamen gala had, toen het met vorige vriendje nog dik 'aan' was, heeft de hele familie hem gezien. Mijn vader, broers en de rest natuurlijk. Want ze gingen uitgebreid dik 'in love' daar in die galakleding op de foto, niet dat het groot geheim was, iedereen wist het zo'n beetje maar ze hadden hem nog niet gezien.Man stond erbij te kijken, met broers en mijn vader en keek hen aan en draaide met de ogen zo'n beetje van ' getverderrie' en mijn éigen vader én mijn éigen broers begrepen het precies! Wij togen naar mijn ouderlijk huis, inclusief de hele bubs toen de jongelui naar het 'feest' waren vertrokken om daar koffie te drinken (gezamelijk) en hét gespreksonderwerp was niet haar mooie kleding of haren maar 'het vriendje' waarbij man ruiterlijk erkende het maar 'niks' te vinden. En wij ook maar eerlijk zeiden dat we allang wisten dat het 'niks' kon worden (pasten niet bij elkaar). En man zei ook dat ie de 'kriebels' kreeg als hij aan haar zat.......waarop mijn vader (mijn eigen lieve vader, die nooit ooit iets liet merken) dat zéér herkenbaar zei te vinden, want ikke zijn énige dochter heb ook héél wat vriendjes versleten waar het écht niks mee kon worden.....En zelfs mijn broers moesten toegeven dat ze het daar wel eens moeilijk mee hadden. Ze snapten ook niet dat ikke (die toch niet dom is) dat toen niet zag?????? Hoe 'kon' ik dat toen goedvinden? Daar kwam het op neer.....
En mijn vader maar knikken....En hij zei dat hij ze soms wel kon wurgen.....die 'knapen'. Nou mijn vader die het woord 'wurgen' gebruikt mijn mond viel open.......
Het werd een hele discussie bij de appeltaart die speciaal voor deze heugelijke dag was gebakken en ik kreeg bijstand van mijn schoonzus die diezelfde dingen zei als tirza hier zegt, maar dat alles maakte écht geen indruk op de heren. En wij zeiden ook dat het oneerlijk was dat ze met 'twee maten' meten etc.etc. Mijn oudste broer (wij schelen niet zo veel qua leeftijd) bekende zelfs dat hij soms samen met me uit ging alleen om mij te 'beschermen'!!!! (Nou, ja zeg!! Net of ik bescherming nódig heb!!!!)
Echt er zijn me die dag een heleboel dingen duidelijk geworden en ik was gewoon stomverbaasd dat al die toch zeer modern denkende mannelijke familieleden dit soort 'gevoelens' hadden.....Wel waren ze er allemaal over eens dat ondanks dat ze dit voelen het niet verstandig is er iets mee te doen of ze uit te spreken (behalve dan tegen je eigen vrouw) omdat dat alleen weerstand oproept bij de dames in kwestie en juist het tegenovergestelde word bereikt.
Mijn schoonzusje maakt zich nu al zorgen hoe het in hemelsnaam moet als haar 2 meiden (zeer aantrekkelijk) ooit die leeftijd bereiken.......Want ook mijn goeige broer kende zulke gevoelens.
Tjonge,jonge.
Toen heb ik gesnapt dat het dus voor heren heel gewoon is dit soort oerinstincten te hebben (zo noemen ze het zelf). Oók dus als ze er niks mee doen of het niet laten blijken. Volgens hen is er geen vader die bij jongens die aan hun dochter zitten staat te juigen. En zeker niet jongens waarvan ze weten dat het maar 'tijdelijk' is.
O en door het gesprek heen kwamen ook allemaal 'waarschuwingen' dat wij géén idee hadden wát jongens en mannen wérkelijk dachten als ze verliefd waren of op meidenjacht en dat we dat maar beter ook niet weten.
Ahum.
groeten albana
Natuurlijk albana
Wordt het op oerinstinct geschoven. Maar dat is natuurlijk onzin. Het is cultureel bepaald, het zit niet ín een mens, het wordt er in gebracht. Je beschermt wat van jou is: je kind. Ook als het een jongetje is. Wie hem te na komt, krijgt met mij aan de stok.
Bij dochters/zussen komt daar nog een aspect bij: het bewaken van haar kuisheid (want dáár gaat het om - het gaat niet om haar levensgeluk) is aan mannen voorbehouden. Alsof vrouwen dat zelf niet zouden kunnen. Dat is de paradox in het hele verhaal: blijkbaar hebben vaders/broers het recht om te beslissen wie er aan hun dochter/zus zit. Waarmee ze op dezelfde lijn staan als dat foute vriendje.
En nee, gut, natuuuuurlijk gaat het niet over jouw fantastisch ruim denkende vader en geweldige broers, maar om het grotere geheel. En het is blijkbaar erg nodig, want mannen - he getvergriebeltjes, die denken hele Erge en Foute Dingen als ze met meisjes op stap zijn.
Het is allemaal, volgens het feminisme, terug te leiden op de basisangst: de angst voor een onuitputtelijke en krachtige seksualiteit van vrouwen. Die moet worden ingeperkt, afgeschermd en beknot. Hoe dan ook. Van burka tot aan liefdevol beschermende broer mee bij het stappen. Want stel je toch eens voor dat dochter/zus echt los gaat met haar lichaam. Brrrrrr.
Tirza
Tirza
Soms ben je smoorverliefd op iemand die gewoon niet goed is voor je. Op het moment dat je dochter (of zoon) met iemand samen is waarvan je als ouder nu al ziet dat het echt niks gaat worden en dat het gewoon geen leuke jongen is dan vind ik persoonlijk het inderdaad moeilijk als die jongen vervolgens aan mijn dochter zou zitten. Dat verdiend hij helemaal niet of zo. Zo'n soort gevoel is het. Ik heb het trouwens vele malen minder sterk dan mijn man. Bovendien heb ik nog nooit gezien bij mijn twee jongste dochters dat ze met een jongen zoenden waar ik bij was. Alleen mijn oudste dochter en haar verloofde heb ik vaak samen meegemaakt maar dat is anders want zij gaan trouwen en het is een serieuze relatie. Overigens zelfs in dat geval zegt mijn oudste dochter zelf dat ze hem nooit echt zou zoenen waar wij bij zijn want dat doe je gewoon niet in haar ogen.
Je hebt overigens volkomen gelijk dat het voor een groot deel ook gaat om de kuisheid te bewaken. Natuurlijk speelt dat bij mijn man en bij mijn zoons een grote rol. Bij mij minder maar alsnog zou ik er niet blij mee zijn als ik een of andere jongen die ik niet zie zitten zou zien met mijn dochters.
Gelukkig hebben mijn oudste dochters een goede smaak en ze zijn redelijk discreet. Mijn jongste dochter is nog maar 14 dus wie weet wat we daar allemaal mee beleven. Overigens kan ik me ook enorm ergeren aan de meisjes waar ik mijn ene zoon mee zie. Zo geen meisjes voor de lange termijn. Ik vind ook dat hij zichzelf verlaagd door toch relaties met ze aan te gaan. Wacht gewoon tot je een meisje tegen komt waar je echt voor wilt gaan.
Waar het me om gaat......
Waarom ik reageerde was vooral op diegen die zo hard riepen/roepen dat hun vader/broer/man dat niet heeft had. Hoezo niet? Dat hebben ze letterlijk gevraagd???(geloof ik niet) En hun man/broer heeft ook al zo'n situatie meegemaakt met z'n eigen dochter???
Want ik weet zeker dat mijn eigen man dat vanzichzelf ook niet gedacht zou hebben, 4 jaar geleden. Toch ís het zo....
En als ik het m'n eigen vader niet zelf zou hebben zeggen, maar een ander had ik het niet eens geloofd. Nooit....want dan zou ik toch ooit wat gemerkt hebben???(nee dus)
Verder ben ik het helemaal met je eens, je snapt dat wij de praatjes van de heren dan ook te vuurd en te zwaard bestreden hebben.....En aangezien wij (dames) de betere debatters zijn in de familie hebben wij zelfs rijkelijk gewonnen in de discussie dat wás 't ook niet.
Maar dat ze het alleen al dáchten was voor ons al 'fout'. Maar ja, gedachten kan je moeilijk verbannen/verbieden ben ik bang.
Ik denk dat inderdaad de meeste mannen dit soort erg foute gedachtes hebben en er zelfs mannen zijn die het niet aan hun vrouw 'durven' of kunnen vertellen.
Dan heb ik om eerlijk te zijn toch liever een man die het wél verteld, dat lucht het hart en dan begrijp ik hem beter, toch?
groeten albana
Albana
Ik geloof dat dat alleen over mij moet gaan, en ik zei dat ik DACHT dat diegenen het niet zo hebben. Het valt me namelijk juist zo op hoe openlijk de meeste mannen het er juist WEL over hebben, en dat met betrekking tot nog in de wieg liggende dochters. Ook bij mijn schoonvader is het gedrag altijd overduidelijk geweest, en iets wat ik bij mijn vader totaal niet herken. Maar goed, het valt natuurlijk niet uit te sluiten dat het heimelijk gedacht wordt en ik heb het mijn vader nooit gevraagd, dat ga ik zeker wel doen naar aanleiding van deze draad. In elk geval heb ik nergens last van gehad itt. mijn schoonzus, en daar ben ik al blij om.
Overigens albana
naast deze mannen-en-dochterskwestie vind ik het natuurlijk gewoon hartstikke leuk voor jullie (vooral dochter), zo'n fijne nieuwe vriend! Het lijkt me inderdaad heerlijk om zoiets te zien als ouder.
Mijn lief
heeft het. Dat weet ik sinds ik hem woest mompelend voor het raam aantrof, toen het buurmeisje waar hij sinds haar geboorte opgepast had door een vaag ventje op een brommer wer thuisgebracht. Hij was toen 28, zij 14 en we logeerden samen bij zijn ouders. Dezelfde plek waar wij stiekem foezelde toen ik 15 was.....
Het past echt niet bij hem, maar het is inderdaad iets macho's. Onze dochter is pas 6 maar ik vermoed dat ze hem wel aankan! Overigens wordt hij ook woest als een van onze vriendinnen belazerd wordt. Het is ook een beetje schaamte voor zijn soort, geloof ik.
Mijk
Nee asa zo wás het hier ook
Ik heb nooit ook maar enigzins 'gedacht' of kúnnen vermoeden voor deze 'confrontatie'voor onze neus (dochter+vriendje+de duidelijke afkeur die mijn man liet blijken aan de andere heren) dat mijn vader of zelfs broers daar ook maar enigzins hetzelfde over dachten.
Geen seconde. Mijn vader was (in verhouding met andere vaders) juist erg 'makkelijk', makkelijker zelfs dan mijn moeder qua wat ik mocht en niet mocht. Mijn ouders waren juist erg modern. In alles, dus ook met vriendjes en sex en alles wat daarmee te maken heeft.
En ik was nog wel de oudste.....(dus alles was bij mij de eerste keer dat ze het ervaarden) en dan nog een meisje óók.
Mijn vader was vriendelijk voor alle jongens die ik meebracht, liet nóóit ook maar enigzins afkeuring horen. Als ik het al hoorde kwam het van mijn moeder en was het ook mijn moeders eigen idee het te zeggen (ondertussen waren ze gescheiden maar wij waren best nog vaak en veel bij mijn vader dus hij kreeg alles mee).
Dus des te méér was ik er verbaasd over.
Ik vraag me ook af, of hij dát ooit zou hebben 'bekend' als niet mijn man zélf er mee gekomen was op dát moment.
Want dat denk ik niet. Ik denk dat mijn vader het eigenlijk zelfs wel een beetje beschamend vond om te moeten bekennen. En heel goed onze redernatie en de discussie erna begreep en er zelfs verstandelijk helemaal mee eens was....Maar in z'n hart had hij dus óók andere gevoelens, die hij nooit uitte.
Hij vond de bekentenis van mijn broer (dat ie soms mij wilde beschermen) zelfs 'mooi', net of het hem ontroerde ofzo. Dat zag ik aan 'm. Maar mijn vader word altijd ontroert als wij (broer en zus) onze 'gevoelens'voor elkaar als broer en zus ruiterlijk toegeven (ik moet zeggen dat doen we ook niet vaak hardop). Dus wie weet was dat de reden.
Ik heb ook nog nooit in mijn directe familiekring opmerkingen gehoord die erop wijzen dat de heren al klaar staan om hun 'dames' op kuisheid te verdedigen als ze al klein zijn. Welnee...dan zijn ze nog druk met miniscule luiertjes onhandig dichtprutsen en denken ze daar nog niet eens over na. En dan zijn die dametjes nog vooral 'schattig' en niks 'knap' en potentieel mannendoelwit.
Volgens mij komt bij onze heren die gedacht pas op als hun dames in de dop sexepiel beginnen te krijgen. Dus als ze wat ouder worden/zijn.
En mijn man? De enige aanwijzing ooit die ik me kan bedenken die er ooit is geweest, was dat hij geen goed woord over had voor z'n exzwager (ex-man van zus). Terwijl ik toch écht wel zag dat zijn zus ook best wel steken had laten vallen in dat huwelijk, zag man alleen en vooral wat hij fout had gedaan. Ik dacht toen dat het kwam omdat man en zus een erg goede band hebben, of dat zus man dingen had verteld die ik niet mocht weten (in vertrouwen b.v. wat zo intiem was dat ik het écht niet hoef te weten) waardoor man die conclusie kón trekken ofzo.
Nu denk ik dat het 'net zoiets' was als hij eerst bij dochter had.
Trouwens man zelf is ook erg opgelucht dat hij het blijkbaar bij deze erg leuke jongen niét heeft. Hij vond het zelf ook niet erg prettig....Blijkbaar 'wekt' deze jongen die gevoelens niét bij hem op.
Dus ik ben niet de enige die ziet dat het 'klopt',man ook. En daardoor kan hij blijkbaar die gevoelens los laten. Mijn vader heeft ooit vast dezelfde opluchting gehad, want hij was degene die het meest zeurde over of ik nog opschoot met dat kleinkind van 'm.....Tenslotte was ik de oudste en de enige die getrouwd was, mijn broers heeft hij zo nooit lastiggevallen,want toen waren er al 2 kleinkinderen (die van mij).Hahaha....
groeten albana
Ja maar albana
je hebt mij wel overtuigd dat er een heleboel mannen zijn die dit pas bij zichzelf merken als de dochter daadwerkelijk met het vriendje thuiskomt. En dat die er dan ook nog in slagen dit voor hun dochter verborgen te houden. Maar ik ken dan weer een heleboel mannen die hier wel al over beginnen bij hun babydochter, ik heb de indruk dat jij dat weer niet gelooft.
En die mannen
die het er openlijk over hebben, vinden het blijkbaar ook geen foute gedachtegang, terwijl ik dat net als Tirza wel vind. En dat stoort me eraan.
Die mannen moesten eens weten...
...waar meisjes allemaal niet aan denken
Ben ik nou trouwens de enige die heeft meegemaakt dat meisjes veel vriendjes hebben die de hele omgeving (familie, vrienden) leuk vinden, en dan uiteindelijk aankomen met iemand waarvan iedereen zegt 'nou neuh', en daar dan vervolgens aan blijven hangen? (wat vriendschap uiteindelijk niet ten goede komt).
Geloven
Oooo Ik geloof je wel, alleen ken ik niet zulke 'foute mannen' van dichtbij.........Het verbaasd me ook enigzins dat ze zich er niet eens voor schamen! Hoe kun je zoiets denken bij zo'n lief klein babytje??
Nee gelukkig schamen ze zich er nog wel zo erg voor hier dat ze er niet mee te koop lopen, hahaha!
groeten albana
Beschermen
Zo raar vind ik het niet dat je instinct is om je dochter te willen beschermen tegen mannen. Juist als vader zijnde weet je hoe veel mannen zijn en wat je ook wilt je wilt niet dat voor je dochter; Als vrouw weet ik ook hoe veel mannen zijn en daar wil ik mijn dochters ook tegen beschermen. Toen mijn dochters klein waren had ik er geen last van maar toen ze ouder werden en aandacht van mannen kregen heb ik ook echt die beschermingsdrang gekregen. Ik heb gisteren nog een jongeman van zeker 20 tot orde geroepen toen hij iets naar mijn 14jarige dochter riep. het kan heel vermoeiend zijn om met meisjes op stap te zijn 
Ik dacht trouwens door de discussie aan dit liedje uit de musical romeo en julia:
http://www.youtube.com/watch?v=AP6Dx4yqvHY
Dat is nou precies mijn punt maylise
De vrouw als weerloos, rein wezen van wie de kuisheid beschermd moet worden.
Tirza
Tirza
Zo zien veel mannen hun dochters nu eenmaal. Natuurlijk klopt het niet. Omdat ik zelf een vrouw ben weet ik dat vrouwen helemaal niet zo kuis en rein zijn en zeker niet weerloos. Zoals Dirksmama al schrijft, mannen zouden soms eens moeten weten wat vrouwen denken. Toch hebben veel mannen dat beeld van hun dochter en van hun zus. Het vreemde is dat dit niet in houdt dat ze alle vrouwen met respect benaderen. Terwijl die andere vrouwen ook de dochter van iemand en de zus van iemand zijn. Blijkbaar wordt die connectie niet gemaakt. Alle vrouwen zijn hoeren behalve hun moeder, zus en dochter en hun eigen vrouw. Ik ken er genoeg die zo denken. Helaas want ik vind het ook een hele foute gedachtegang.
Mijn man is gelukkig niet zo al is hij wel eens overdreven beschermend naar zijn dochters toe en weet hij (gelukkig voor zijn zielsrust) nog niet eens de helft van wat ze allemaal uitspoken. Niet dat mijn dochters nu zulke rare dingen maar het is vlug raar in zijn ogen.
Gelukkig voor zijn zielerust?
Ja hoor, daar pás ik voor om maar de 'helft' te vertellen aan man wat dochter uitspookt. Man weet álles, nou ja, vrijwel alles. Alleen soms zijn er ins en outs die dochter liever onder 'ons' houd, nou ja oke als ze het zo hardop zegt wil ik dat nog wel eens doen...(soms een tijdje alleen). Maar dat zijn meer zeg maar 'intieme details' die je in je onzekerheid écht niet met een man wil delen, zelfs niet als het je vader is. Maar in de grote lijnen is man áltijd op de hoogte...En hij heeft er maar mee te dealen, ondanks dat ie het er moeilijk mee heeft. Liever steun ik hem in die 'innerlijke strijd' dan dat ik dingen voor hem verzwijg. Ik zou het (denk ik) ook niet kunnen, ik ben gewoon geen type dat er goed in is om dingen te verzwijgen of eromheen te draaien.Ik zou me binnen no-time verpraten denk ik. Gelukkig vraagt dochter dat ook zelden aan mij.....behalve dus bij die 'intieme details' waarvan het voor mij (en elke vrouw denk ik) vanzelfsprekend is dat je daar niet met anderen over praat. En zeker niet met mannen ongeacht wie. Dochter kent mij ook prima en wéét ook dat ik het haar vader vertel en vind dat verder geen enkel probleem....Wat ook al wel aantoont dat ze amper idee heeft hoé moeijlijk haar vader het er bij tijd en wijle mee heeft (gehad).
Nou ja, dat is alles achter de rug voorlopig...nu is het nieuwe vriend die de klok slaat en voorlopig gaat het goed zo.
groeten albana
Albana
Ik begrijp dat je geen geheimen wilt houden. Echter bij ons is het beter voor zijn rust en dus uiteindelijk ook voor mijn rust. Als ik alles door had verteld dan hadden daar zoveel ruzies tegenover gestaan tussen man en kinderen dat ik bij de gedachte al opgelucht ben dat dit niet het geval is. Uiteindelijk vind ik mijn rust ook belangrijk. Soms is echt wat niet weet wat niet deert.
Overigens heb ik het niet over hele spannende dingen hoor maar gewoon met een jongen naar de bioscoop gaan of met een jongen zoenen of iets dergelijks. Het zijn absoluut geen gevaarlijke dingen want dat zou ik nooit voor hem geheim houden. Het gaat om dingen die klein zijn maar waarvan hij een te groot probleem zou maken omdat hij dingen nu eenmaal anders ziet dan ik.
Maylise