Bijna obees
Goedemiddag, ben al een tijdje bezorgd over onze zoon (19) die de laatste jaren best dik is geworden.
Volgens hem is zijn BMI net niet obees dus het is geen probleem. Hij vervangt spijkerbroek voor een joggingbroek en een oversized tshirt daarbij, opgelost!
Ik maak me zorgen vooral over de gevolgen van zijn dikworden, zoals hartproblemen, vaatziekten en diabetes.
Hij eet vooral 's nachts wanneer hij ah studeren is. Hij woont op kamers maar weekenden is die thuis.
Ook eet hij graag snoep en gebak (gemaakt door zijn vriendin).
Vroeger was hij heel actief, sportief en bewoog veel maar nu vindt hij sport niet zo leuk.
Wij ouders zijn juist heel sportief en helemaal niet dik, ook nooit geweest. Ook eten we heel gezond.
Hij is, trouwens, hierover ook niet echt te spreken.
Volgens hem is hij helemaal niet dik en we overdrijven.
Ik hoop dat hij eindelijk het licht zal zien maar maak me toch zorgen.
Iemand een tip of ervaring?
Of moet ik hem toch gewoon laten in zijn doen, hij is tenslotte volwassen :-/
Bedankt!
Moederkareltje schreef op 19-09-2024 om 08:22:
[..]
Van mij mag je paars en geel zijn en ook zwaar of heel zwaar maar feit is dat de zaadjes ervan achteruitgaan en het dus niet zo gezond is. Moeder maakt zich zorgen. Zou ik ook doen. Laten we stoppen met roepen dat heel zwaar zijn niet ongezond is.
Moederkareltje schreef op 19-09-2024 om 09:54:
[..]
Je bent erg uit connectie met de natuur. Geeft niet. Ik respecteer een andere visie.
Serieus, alsof een jonge knul van 19 dagelijks bezig is met zijn zaadkwaliteit 
Jouw ‘in connectie met de natuur zijn’ is vrij beperkt (zoals ik op dit forum vaak lees) tot enkel het nageslacht. Zo vind ik het persoonlijk erg verdrietig om te lezen hoe ver sommigen gaan en hun autonomie totaal verliezen, enkel voor nageslacht.
On-topic: eens met de meeste adviezen, dus stop met het te benoemen. Hij weet heus zelf wel dat hij wellicht te zwaar is, maar moet er zelf aan toe zijn hierin verandering te brengen.
Eenmaal uitgegroeid in de lengte komen er vaak wat kilo's bij in de breedte. Hij ziet het zelf en het boeit hem niet. Hoe lastig ook, stoppen met ongevraagde tips en adviezen. Onder alle goede raad ligt altijd altijd een toon van kritiek. Herkenbaar, ik moet ook vaak op mijn tong bijten. Ook voor mij goed om dit draadje te lezen.
Bij iemand buiten mijn gezin zal ik nooit commentaar leveren, blijkbaar denken we binnen het gezin dat wel te kunnen doen.
Kersje schreef op 19-09-2024 om 13:46:
[..]
[..]
Serieus, alsof een jonge knul van 19 dagelijks bezig is met zijn zaadkwaliteit
Jouw ‘in connectie met de natuur zijn’ is vrij beperkt (zoals ik op dit forum vaak lees) tot enkel het nageslacht. Zo vind ik het persoonlijk erg verdrietig om te lezen hoe ver sommigen gaan en hun autonomie totaal verliezen, enkel voor nageslacht.
On-topic: eens met de meeste adviezen, dus stop met het te benoemen. Hij weet heus zelf wel dat hij wellicht te zwaar is, maar moet er zelf aan toe zijn hierin verandering te brengen.
Of je zaad wel goed van kwaliteit is als je slank bent.
Naminokurashi schreef op 19-09-2024 om 14:03:
[..]
Of je zaad wel goed van kwaliteit is als je slank bent.
Dat weten we niet. Wat we wel weten is dat wanneer te zware meneer x 10 kg afvalt dat hij waarschijnlijk iets beter zaad krijgt. Net als dat een hele zware vrouw als ze een paar kg verliest iets meer kans heeft op een zwangerschap en minder op een miskraam.
Er zijn zeker een heleboel ongezonde mensen. Ik ben ook heel lang heel ongezond geweest met een slank lichaam.
Moederkareltje schreef op 19-09-2024 om 16:11:
[..]
Dat weten we niet. Wat we wel weten is dat wanneer te zware meneer x 10 kg afvalt dat hij waarschijnlijk iets beter zaad krijgt. Net als dat een hele zware vrouw als ze een paar kg verliest iets meer kans heeft op een zwangerschap en minder op een miskraam.
Er zijn zeker een heleboel ongezonde mensen. Ik ben ook heel lang heel ongezond geweest met een slank lichaam.
Ik vind het altijd zo bijzonder dat we de lichamelijke gezondheid van mensen met overgewicht altijd zoveel belangrijker vinden dan de geestelijke gezondheid. Voortdurend erop gewezen worden dat je niet goed genoeg bent doet nogal wat met een mens.
En toch....
Het IS gewoon niet gezond, ik heb het idee dat het bijna onmogelijk is, om er iets van te zeggen, als het gaat om (flink) overgewicht, hoe je het ook brengt: het komt over als kritiek.
Is het niet vreemd dat je het voor de lieve vrede er maar niet over moet hebben, want anders wordt iemand onzeker of is beledigd.
Ondertussen gaat diegene gewoon door met ongezonde leefgewoontes, is mijn ervaring. Wat je wel kunt zeggen, weet ik ook niet. Je kunt je zorgen maken over het lichaamsgewicht van je naaste, maar hoe kun je dat op een goede manier naar diegene communiceren? Ik vind dat wel echt een verantwoordelijkheid die een ouder heeft.
felija schreef op 19-09-2024 om 16:40:
En toch....
Het IS gewoon niet gezond, ik heb het idee dat het bijna onmogelijk is, om er iets van te zeggen, als het gaat om (flink) overgewicht, hoe je het ook brengt: het komt over als kritiek.
Is het niet vreemd dat je het voor de lieve vrede er maar niet over moet hebben, want anders wordt iemand onzeker of is beledigd.
Ondertussen gaat diegene gewoon door met ongezonde leefgewoontes, is mijn ervaring. Wat je wel kunt zeggen, weet ik ook niet. Je kunt je zorgen maken over het lichaamsgewicht van je naaste, maar hoe kun je dat op een goede manier naar diegene communiceren? Ik vind dat wel echt een verantwoordelijkheid die een ouder heeft.
Ik denk dat je in je 1e zin bedoeld ‘er Niets van te zeggen’?
Dan nog is er een verschil of je dit dagelijks/wekelijks of maandelijks meldt.
Daarnaast, het gaat helemaal niet over beledigd of onzekerheid waardoor je maar niets zegt, het heeft gewoon totaal geen nut dit wekelijks tegen iemand te zeggen!
En nee, als kinderen inmiddels de volwassen leeftijd hebben bereikt, dan is het niet meer de plicht van ouders. Of geldt dit enkel bij ‘negatieve’ zaken? Of vertel jij jouw volwassen kind ook dagelijks/wekelijks/maandelijks hoe hij/zij moet leven?
Natuurlijk mag je bezorgd zijn en dat meegeven aan je kind, maar hoe vaak wil je die boodschap overbrengen? En accepteer je het vice-versa dan ook van je kind als het gaat over hoe jij je leven leeft?
Kersje schreef op 19-09-2024 om 16:52:
[..]
Ik denk dat je in je 1e zin bedoeld ‘er Niets van te zeggen’?
Dan nog is er een verschil of je dit dagelijks/wekelijks of maandelijks meldt.
Daarnaast, het gaat helemaal niet over beledigd of onzekerheid waardoor je maar niets zegt, het heeft gewoon totaal geen nut dit wekelijks tegen iemand te zeggen!
En nee, als kinderen inmiddels de volwassen leeftijd hebben bereikt, dan is het niet meer de plicht van ouders. Of geldt dit enkel bij ‘negatieve’ zaken? Of vertel jij jouw volwassen kind ook dagelijks/wekelijks/maandelijks hoe hij/zij moet leven?
Natuurlijk mag je bezorgd zijn en dat meegeven aan je kind, maar hoe vaak wil je die boodschap overbrengen? En accepteer je het vice-versa dan ook van je kind als het gaat over hoe jij je leven leeft?
Het gaat toch nergens over de frequentie? In de zin van wekelijks? Naast dat je kunt zeggen hoe trots je bent op je kind, kun je ook je zorgen uitspreken naar je kind, ook als dat volwassen is en uiteraard geldt dat andersom ook: van bezorgd volwassen kind naar ouder, dat lijkt me toch niet meer dan logisch? Je geeft toch om elkaar?
In dit topic krijg ik het idee dat je als ouder maar zo min mogelijk zegt, omdat je kind zich anders onzeker gaat voelen. Het lijkt me de toon die de muziek maakt en hoe de band is, vandaar ook mijn vraag: hoe kun je zoiets het beste aankaarten?
felija schreef op 19-09-2024 om 17:12:
[..]
Het gaat toch nergens over de frequentie? In de zin van wekelijks? Naast dat je kunt zeggen hoe trots je bent op je kind, kun je ook je zorgen uitspreken naar je kind, ook als dat volwassen is en uiteraard geldt dat andersom ook: van bezorgd volwassen kind naar ouder, dat lijkt me toch niet meer dan logisch? Je geeft toch om elkaar?
In dit topic krijg ik het idee dat je als ouder maar zo min mogelijk zegt, omdat je kind zich anders onzeker gaat voelen. Het lijkt me de toon die de muziek maakt en hoe de band is, vandaar ook mijn vraag: hoe kun je zoiets het beste aankaarten?
Klopt, maar uit de openingspost valt duidelijk te lezen dat hun bezorgdheid al is uitgesproken. Hoe vaak wil je dit dan nog herhalen?
Ja ik denk ook dat het goed is om erover op te houden als je het eenmaal een keer gezegd hebt. Zoon kan zelf ook bedenken dat het niet zo gezond is en alle andere argumenten erbij, maar het is aan hem.
Leuk trouwens dat hij nog met jullie op vakantie gaat en jullie zo'n goede band hebben! Heel fijn en waardevol, daar wil je niet aan tornen natuurlijk.
Ik kende het fenomeen en de uitdrukking Freshman Fifteen niet, maar het klinkt ergens ook wel logisch.
felija schreef op 19-09-2024 om 17:12:
[..]
Het gaat toch nergens over de frequentie? In de zin van wekelijks? Naast dat je kunt zeggen hoe trots je bent op je kind, kun je ook je zorgen uitspreken naar je kind, ook als dat volwassen is en uiteraard geldt dat andersom ook: van bezorgd volwassen kind naar ouder, dat lijkt me toch niet meer dan logisch? Je geeft toch om elkaar?
In dit topic krijg ik het idee dat je als ouder maar zo min mogelijk zegt, omdat je kind zich anders onzeker gaat voelen. Het lijkt me de toon die de muziek maakt en hoe de band is, vandaar ook mijn vraag: hoe kun je zoiets het beste aankaarten?
Eén keer. Of helemaal niet. Denk je dat hij het zelf niet weet?
Mijn moeder had en heeft altijd commentaar op mijn gewicht. Of ik nou 55 kilo woog (te mager), 85 (te dik) of 70 (“Goh ben je weer aan het aankomen?”) Ik vond en vind het vreselijk. En ik weeg er geen kilo minder om.
Focus als je al iets wil zeggen op gezond gedrag en niet op het zichtbare effect van even niet zo gezond leven.
AlisonH schreef op 19-09-2024 om 18:20:
[..]
Eén keer. Of helemaal niet. Denk je dat hij het zelf niet weet?
Mijn moeder had en heeft altijd commentaar op mijn gewicht. Of ik nou 55 kilo woog (te mager), 85 (te dik) of 70 (“Goh ben je weer aan het aankomen?”) Ik vond en vind het vreselijk. En ik weeg er geen kilo minder om.
Focus als je al iets wil zeggen op gezond gedrag en niet op het zichtbare effect van even niet zo gezond leven.
Gaat het dan ook niet om hoe je iets brengt? Want zoals jouw moeder het zegt, zou ik ook echt niet fijn vinden. Maar ik vind het ook lastig, hoor! Je ziet als ouder iets onder je neus gebeuren en dan? Één keer aangeven en dan loslaten?
Mijn moeder zit hiermee in haar maag vwb mijn zus, ze heeft geen idee hoe ze het bespreekbaar kan maken, zonder mijn zus een vervelend gevoel te geven. Helemaal niets zeggen voelt ook niet goed, maar wat dan?
En ja, mijn zus realiseert het zich wel, tegelijkertijd steekt ze ook haar kop in het zand, wat ik ook snap. Als het er eenmaal aan zit, lijkt het me zo vreselijk moeilijk om het er weer af te krijgen. Ze begint vol goede voornemens met sporten, of anders eten, maar het is zo lastig volhouden als het bijna geen effect heeft.
felija schreef op 19-09-2024 om 18:31:
[..]
Gaat het dan ook niet om hoe je iets brengt? Want zoals jouw moeder het zegt, zou ik ook echt niet fijn vinden. Maar ik vind het ook lastig, hoor! Je ziet als ouder iets onder je neus gebeuren en dan? Één keer aangeven en dan loslaten?
Mijn moeder zit hiermee in haar maag vwb mijn zus, ze heeft geen idee hoe ze het bespreekbaar kan maken, zonder mijn zus een vervelend gevoel te geven. Helemaal niets zeggen voelt ook niet goed, maar wat dan?
En ja, mijn zus realiseert het zich wel, tegelijkertijd steekt ze ook haar kop in het zand, wat ik ook snap. Als het er eenmaal aan zit, lijkt het me zo vreselijk moeilijk om het er weer af te krijgen. Ze begint vol goede voornemens met sporten, of anders eten, maar het is zo lastig volhouden als het bijna geen effect heeft.
Maar als je zus er dus zich ervan bewust is en ermee actief bezig mee is , want dat is ze wel met sporten en eten zeg je wat voegt het benoemen ervan dan toe? Wat wil je dan benoemen als ouder , goh je zoveelste poging tot afvallen is niet gelukt je doet niet genoeg je best?? Wat valt er te benoemen? Ja dan zijn opmerkingen al snel onnodig kwetsend in zo'n situatie
Anoniemvoornu schreef op 19-09-2024 om 18:40:
[..]
Maar als je zus er dus zich ervan bewust is en ermee actief bezig mee is , want dat is ze wel met sporten en eten zeg je wat voegt het benoemen ervan dan toe? Wat wil je dan benoemen als ouder , goh je zoveelste poging tot afvallen is niet gelukt je doet niet genoeg je best?? Wat valt er te benoemen? Ja dan zijn opmerkingen al snel onnodig kwetsend in zo'n situatie
Mijn moeder heeft nog niks gezegd en zou iets dergelijks nooit zeggen, maar ze wil wel aangeven dat ze zich zorgen maakt. Het is al een jarenlang proces, waarbij geen verbetering optreedt, mijn zus ondervindt er lichamelijke en soms psychische klachten van.
felija schreef op 19-09-2024 om 18:50:
[..]
Mijn moeder heeft nog niks gezegd en zou iets dergelijks nooit zeggen, maar ze wil wel aangeven dat ze zich zorgen maakt. Het is al een jarenlang proces, waarbij geen verbetering optreedt, mijn zus ondervindt er lichamelijke en soms psychische klachten van.
Doet je moeder dit dan voor je zus of voor zichzelf? Je zus weet het, probeert er wat aan te doen. Zit niet lekker in haar vel. De zorgen van je moeder hoeft zij er echt niet ook bij te dragen. Die mag je moeder bij zichzelf houden.
Ik vind het echt zo denigrerend dat mensen denken dat iemand met overgewicht zo dom is dat hij/zij zelf niet doorheeft dat er teveel kilo's aan zijn/haar lijf plakken.