Bang voor vrienden van zoon
Hallo allemaal, ik heb al een paar topics hierover geopend. Ik weet me geen raad.
Zoon 18 heeft sinds 6 maanden "nieuwe vrienden". Hij was steeds vaker weg, constant appjes, vreemd en agressief gedrag, gangster rap luisteren.
Ik heb na speurwerk ontdekt dat hij hasj dealde sinds een paar maanden. Politie erbij gehaald.Gevolg buitensporige agressie van hem naar mij. Hij bleef contact houden met deze vrienden (die in criminaliteit zitten, met mes op zak lopen, etc, heel eng) Uiteindelijk het huis uit gezet omdat gesprek onmogelijk was en ik was bang. En ik heb een dochter van 11 die ik hiertegen moet beschermen.
Zoon verblijft nu bij vrienden.
Ik heb sloten vervangen omdat ik bang ben voor hem en zijn vrienden.
Zoon en ik en zijn zusje hadden 17 1/2 jaar een heel goede band, geen problemen, hij is intelligent en deed het goed op school. Ellende is begonnen nadat hij een aantal nare ervaringen had gehad met vriendinnetjes.
Heeft iemand ooit zoiets meegemaakt? Ik sta machteloos. Hulpverlening is in beeld maar zoon weigert praten. Ik kreeg het advies afstand houden en dat doe ik ook. Maar op sommige momenten voel ik me heel naar. En dan zet je dit op ouders.nl.........
Nee
Ik heb geen ervaring hiermee. Het lijkt me een verschrikkelijke situatie. Het enige wat ik je kan adviseren is om flink te investeren in je eigen netwerk en dat van je dochter. Trek je niet terug, maar haal de banden aan met buren, vrienden, familie. Laat je niet teveel meeslepen in de ellende van je zoon, maar zorg voor je dochter en voor jezelf.
Het enige wat je voor je zoon kunt doen, is hem laten weten dat hij altijd weer terug kan komen. Is er iemand van zijn oude vrienden met wie hij nog contact heeft? (voor zover jij weet)
netwerk
Ik heb een goed netwerk en mijn dochter heeft ook veel vriendinnen dus daar richt ik me op. Het helpt wel om gewoon te werken en zo en zo normaal mogelijk te leven.
Mijn zoon zit nu in huis bij een vriendinnetje waarmee hij min of meer is opgegroeid, dat is de enige normale waarmee hij omgaat. Maar dat meisje heeft ook gewoon haar eigen sociale leven.
Zoon heeft helemaal geen normale vrienden meer. Door wat stappen in zijn leven (andere middelbare school, wisselingen van sport, en twee keer een vriendinnetje wat niet goed ging) is hij verder in een isolement geraakt.
Zoon is altijd een sterke persoonlijkheid geweest, maar sinds ongeveer 1 1/2 jaar is hij van het ene in het andere geraakt.
Zij eerste vriendin was een 'diva' die het 24/7 op de huid zat en waartegen hij geen weerstand kon bieden. Die belde ook midden in de nacht, en maakte schreeuwende scenes. Uiteindelijk moest ik zeggen tegen zoon dat ze er niet meer in kwam. Zoon kon de relatie zelf niet beëindigen. Toen was dit uit en had hij een jaar een relatie met een catfish. Een oplichter via internet, en hij bleef maar geloven in die relatie maar had haar nog nooit ontmoet. En toen kwam de oplichting uit en knapte er voor de zoveelste keer iets in zijn hoofd en toen kwam hij in aanraking met de ontspoorde overbuurjongen en diens vrienden en nu zitten we in dit.
Als er iemand hulp nodig is dan is het mijn zoon wel maar hij wil niet, zo gesloten als een oester. Het is vreselijk. Hij had bijna een strafblad (wijkagent is begripvol en heeft hem een zware waarschuwing gegeven). Eindexamen is in zicht maar met zoveel stress is het moeilijk concentreren......
Goed bezig
Wat een rot-situatie... Toch doe jij (voor zover ik kan zien) wat nodig is. En dat meisje is ook belangrijk. Ja, zij moet gewoon met haar leven doorgaan, maar misschien kan zij hem wel in contact brengen met mensen in haar netwerk (broers van vriendinnen, bijvoorbeeld)? Houdt de wijkagent ook contact met je zoon? Of is er op school een vertrouwenspersoon? Heeft hij contact met zijn vader? (sorry, dat heb je misschien al in een eerder draadje verteld).
Hoe dan ook... het klinkt heel zwaar en naar en toch lijkt het zeker niet hopeloos. Professionele hulpverlening is in dit soort situaties vaak niet de beste optie. (Jonge) mannen schijnen de meeste invloed te hebben op jonge mannen. Vandaar mijn vragen. Het zou heel veel kunnen betekenen als hij met de juiste mensen in contact komt. Dat hoeven geen hulpverleners te zijn. Liever niet zelfs, als hij zo gesloten is. Gewoon samen leuke dingen doen. Een jonge leraar die hem vraagt mee te helpen met een betaald klusje ofzo. Ik noem maar wat hoor.
Ik snap dat jij afstand moet houden en dat lijkt me verschrikkelijk ingewikkeld. Hopelijk kunnen de mensen met wie hij wel contact heeft wat extra in hem investeren en krijgt hij weer oog voor de voordelen van het rechte pad. Veel sterkte!
dank je
Zoon heeft een fijn contact met de vader van zijn vriendinnetje en dat is heel fijn. Ook school is heel betrokken. En de wijkagent zou zoon ook nog een keer bellen. Je hebt het goed geraden, vader is niet in beeld. Vader is uit de ouderlijke macht gezet, mijn zoon kent hem oppervlakkig maar hij speelt geen vaderrol.
Ik geloof ook niet zo in therapeuten. Zoon is daar ook met geen mogelijkheid heen te krijgen. Fijn dat je de situatie niet hopeloos ziet, ik doe erg mijn best om hier als gezin goed doorheen te komen. Dat kost tijd.......
geen advies
wel veel medeleven hier. Wat een rotsituatie. Sterkte, ik hoop dat hij snel bij zinnen komt.
grote kinderen grote zorgen
Kinderen van 18 denken dat ze de wereld aankunnen maar hebben geen benul van de gevaren. En dan heb je ook nog een testosteron boost en verkeerde vrienden en dan kan het dus goed mis gaan......
Dit heeft me verrast, ik heb dit niet zien aankomen. Ik weet wel, bij mijn dochter ga ik het anders doen, Meer praten, waarschuwen, nachecken. Les voor mezelf! Maar het komt goed, dat weet ik zeker